รักพันธุ์ใหม่ระหว่างตุ๊กตากับคน

กุ๊กๆ! ตื่นได้แล้วจ้า เช้าแล้วว. ตื่นๆ~
 
  เสียงนาฬิกา ปลุกให้ฉันตื่นจากค่ำคืนที่แสนมหัศจรรย์ และเมื่อฉันตื่นก็พบเจ้าตุ๊กตาเจ้าปัญหา อยู่ข้างกาย มองตาใสแบ๋วเลยนะย่ะ -^-
 
  ฉันมองหน้ามันด้วยความหมั่นไส้แล้วก็ลงมาจากเตียง แต่ลงมาได้ไม่นานฉันก้ได้ยินเสียง...
 
"ตุ๊บ!" เหมือนอะไรสักอย่างตกลงมาจากเตียง
 
   ตุ๊กตา!!
 
  และแล้วโรครักตุ๊กตาเข้าไส้ก็กำเริบ ฉันวิ่งไปหยิบตุ๊กตาหนุ่มน้อยมากอดแล้วพูดว่า..
 
"โอ๋ๆๆ เจ็บมั๊ย? ไม่เป็นอะไรนะ อ๊ะ..."
 
   วูบ....!!
 
"ตะ...ตัวใหญ่ขึ้น" ฉันพูดขึ้นกับเจ้านั้น
 
"อรุณสวัสดิ์ โมเม่ ตื่นเช้าจัง ^^+"
 
"อยู่เงียบๆไปนะ =0=;; ฉันไปทำอาหารเช้าก่อน"
 
"คร้าบบ! ทำเผื่อด้วยนะ ว่าแต่...เธอปรับตัวได้เร็วจังนะ ดีแล้วล่ะ "
 
"เรื่องของฉันน่ะ นั้งไปเงียบๆเลยนะ"
 
"อื้อ!"
 
  จริงๆแล้วฉันไม่ได้ปรับตัวได้เร็วหรอก ใจฉันยังสั่นๆอยู่เลย บรื้ออ.. มันใช้เรื่องจริงมั๊ยเนี่ย ไม่คิดดีกว่า
 
__________________
 
"อิ่มหรือยังล่ะ ตุ๊กตาอย่างนายนี้กินเก่งชะมัด-,.-"
 
"แหม โมเม่ ก็อย่าบ่นให้มากนักซิ เป็นแม่ไปได้นะเนี่ย"
 
"ฉันอายุเท่านายนะย่ะ =0=^^"
 
"คร้าบๆ แล้ววันนี้ไปไหนป่ะ?"
 
"ว่าจะไปทำงานอ่ะ"
 
"ที่ไหนหรอ?"
 
"ร้านกาแฟหน้ามหา'ลัย อ่ะ ทำไมจะไปด้วยหรอ"
 
"แหมพูดถูกใจที่สุด!"
 
"อย่าก่อกวนล่ะ ไปได้แล้วเดี๋ยวสาย"
 
ว่าแล้วฉันก็ดูนาฬิกาเจ็ดโมงสี่สิบ ต๊ายตาย! ไม่ทันแล้วๆ ฉันฉุดอีกตาออรันมาด้วยแรงที่มีอยู่จนตานั้นร้องแบบแต๋วแตก"กี๊สสส" ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย!
 
ณ ร้านกาแฟ หน้ามหา'ลัย
 
"สวัสดีค่ะ พี่ดิว"
 
"สวัสดีจ้า โมเม่ พาใครมาอ่ะแฟนหรอ"
 
"ไม่ใช้ค่ะ เค้าจะมาช่วยงานเฉยๆ"
 
"เอาเงินรึป่าว?" งกได้โลอ่ะ พี่ดิวเนี่ย
 
"ไม่เอาครับ" นายออรันตอบแล้วใช้สายตามมองไปรอบๆร้าน
 
"คร้าบบ เชิญนะเดี๋ยวไปเอาผ้ากันเปื้อนมาให้ ยัยเม่ไปเอาเองนะ" พี่แกงกจริงๆว่ะ
 
"ไม่เป็นไรครับผมเอาเองได้ นายอยู่นี้ล่ะ"
 
  ฉันเดินมาที่ชั้นเก็บของ ของร้านแล้วหยิบเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่ และเมื่อหันไป...
"O/////O"<< ฉัน
 
"^/////^" << ออรัน
 
ปะ...ปากเราโดนกัน เค้าเป็นตุ๊กตานะทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยล่ะ บ้าไปแล้ว ฉันผลักเค้าออกไปแล้วเดินออกมา
 
"โมเม่เป็นอะไรไม่เสบย(สบาย พี่แต่แต่งให้กวนไปงั้น : คนเขียน)หรอหน้าแดงเชียว" พี่ดิวถามด้วยความเป็นห่วง
 
"ป่าวนะ! ไปทำงานซิ-/////-"
 
"จ้า..."
 
>โปรดติดตามตอนต่อไปว่าจะเป็ยังไง<
>>ฝากด้วยนะค่า<<