ขวัญใจ

"เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก..."
เช้านี้ที่ "หมู่บ้านสุขพอเพียง"เจ้าโต้งโก่งคอขันตามหน้าที่เป็นประจำทุกเช้าเหมือนเคย ซึ่งสำหรับชาวบ้านที่นี่แล้ว มันช่างเป็นนาฬิกาปลุกแบบธรรมชาติที่พิเศษสุดเลยทีเดียว
 
ขวัญใจค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นจากที่นอนอย่างงัวเงีย หล่อนบิดขี้เกียจสองสามที แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันจนเสร็จสรรพ ไม่นานก็กลับออกมาด้วยชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีขาวกับกางเกงหัวยืดสีน้ำเงินเข้ม ผมยาวปล่อยสยายกลางหลังสบายๆตามแบบฉบับของเธอ
 
"แม่ มื่อคืนนี้ขวัญฝันแปลกอีหลี"(แม่ เมื่อคืนนี้ขวัญฝันแปลกจริงๆ)
 
"อีหลีติลูก ฝันว่าอีหยังล่ะลูกฮึ" (จริงเหรอลูก ฝันว่าอะไรล่ะลูก)
 
แม่ถามหล่อนกลับมา ขณะที่มือยังคงสาละวนกับการตำน้ำพริก เพื่อทำเป็นอาหารมื้อเช้าแสนอร่อย
 
"ขวัญฝันว่ามีคนสิมาขอขวัญแต่งงานตั้งสามคนพู่นน่ะแม่"(ขวัญฝันว่าจะมีคนมาขอแต่งงานถึงสามคนเชียวนะแม่)
 
"ปานนั้นเลยติลูก ก็แม่นล่ะเนาะ ลูกสาวแม่ก็ผู้งามคือแม่นี่ล่ะ" (ขนาดนั้นเลยเหรอลูก ก็ใช่เลยล่ะ ลูกสาวแม่ก็สวยเหมือนแม่นี่แหละ)
 
ผู้สูงวัยพูดพร้อมกลั้วหัวเราะ เมื่อฟังความฝันของลูกสาวตัวเองจบลง
 
"แม่ก็ ขวัญฝันมันคือความจริงคักๆ ตกใจหมด นึกว่าแมนอีหลีซะแล้ว"(แม่ก็ ขวัญฝันมันเหมือนความจริงมากๆ ตกใจหมดเลย นึกว่าเป็นความจริงซะอีก)
 
หญิงสาวพลอยหัวเราะสดใสไปกับผู้เป็นแม่ด้วย จากนั้นขวัญใจก็เป็นลูกมือช่วยแม่ทำอาหารมื้อเช้าจนเสร็จ เมื่อตั้งสำรับเรียบร้อย ทุกคนก็มาพร้อมหน้าร่วมวงกินข้าวกัน
 
มีพ่อ แม่ ขวัญ สามคนพ่อแม่ลูก และมีไอ้เหมียว แมวจอมซนประจำบ้านกำลังนอนหมอบเรียบร้อยอยู่ใกล้ๆ เพื่อรอเศษอาหารหลังจากคนกินเสร็จ
 
ขณะที่สามคนพ่อแม่ลูกกำลังตั้งหน้าตั้งตากินอาหารเช้ากันอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมทั้งพูดคุยถามไถ่อย่างออกรสออกชาติกันอยู่นั้น ได้มีรถจักรยานยนต์สีแดงคันเก่าจะพังมิพังแหล่ขับเข้ามาจอดใต้ถุนบ้าน ผู้เป็นเจ้าของรถดับเครื่องก่อนเดินมายังแคร่ไม้ไผ่ที่ครอบครัวนี้นั่งกินข้าวกันอยู่
 
ผู้มาเยือนถอดหมวกกันน็อคสีดำใบโตออก พร้อมยกมือขึ้นไหว้ผู้สูงวัยทั้งสอง แล้วเอ่ยทักทายว่า
 
"หวัดดีครับ ลุงบุญ ป้าพร ซำบายดีบ่ครับ " (สวัสดีครับ ลุงบุญ ป้าพร สบายดีไหมครับ)
 
พ่อกับแม่ขวัญใจยกมือรับไหว้ชายหนุ่มผู้มาใหม่ ป้าพรเป็นผู้พูดขึ้นมาก่อนว่า
 
"เอ้อ! ไหว้พระซะลูก ป้ากับลุงซำบายดีอยู่ลูก มาๆมากินข้าวงายนำกันก่อนบักหล่า" (ไหว้พระเถอะลูก ป้ากับลุงสบายดีอยู่ลูก มาๆ มากินข้าวเช้าด้วยกันก่อนพ่อหนุ่ม)
 
โดยไม่รอช้า ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปขัดสมาธินั่งข้างๆขวัญใจทันที เขาเอ่ยถามขึ้นว่า
 
"อร่อยมั้ยยัยกุ้งแห้ง กินเยอะๆจะได้โตไวไว"
 
เขาว่าพลางหัวเราะไปพลาง ก่อนจะลงมือปั้นข้าวเหนียวคำโตพร้อมจิ้มกับน้ำพริกตาแดงยัดเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย แล้วเอ่ยปากชมว่า
 
"น้ำพริกฝีมือป้าพรนี่แซ่บคักคือเก่าเนาะครับ"(น้ำพริกฝีมือป้าพรนี่อร่อยมากเหมือนเดิมเลยนะครับ)
 
"ขั้นแซ่บก็กินเยอะๆเด้อลูก" (ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆนะลูก)
 
ป้าพรพูดยิ้มๆ
 
ส่วนขวัญใจหล่อนมัวแต่เพลินกับรสชาติของอาหารตรงหน้า จนลืมต่อล้อต่อเถียงกับทินกรไปเสียสนิท ณ เวลานี้หญิงสาวกำลังมีความสุขในหัวใจอย่างเต็มเปี่ยมที่ได้ร่วมวงกินข้าวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันกับครอบครัวของตนเอง
 
ทินกรกินข้าวไปแอบลอบมองใบหน้าคม ตากลมโตของหญิงสาวที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆไปพลาง เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ไปซะแล้ว ไม่ใช่ในฐานะลูกชายแต่ในฐานะลูกเขยในอนาคตของครอบครัวนี้ต่างหาก เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

(โปรดติดตามตอนต่อไป)