คุณครูที่รัก love alway for you

"เฮ้อ กวาดห้องเสร็จซะที"มลดาบ่นหลังจากที่นิจรุ่งและเพชรใสช่วย

กันยกขยะไปทิ้ง เพื่อนๆบางคนยังมีน้ำใจแต่ไม่คาดคิดว่าจะมีคุณครู

วงศธรมาบอกว่า

"กลับบ้านได้แล้ว"เขาบอกนักเรียนที่ไม่อยู่ในเหตุการณ์

"คุณครูขาหนูเหนื่อยแล้วนะคะ" เพชรใสอ้อนวอน

"จริงด้วยค่ะนี่ขาเป็นรอยเลย" มลดาชี้ให้ดู

"สมควรที่พวกเธอซนอะไรกันไปหาเรื่องตบตีทะเลาะวิวาทห์กับชาว

บ้านเหรอ เฮอะ ยัยจอมซน" คุณครูเทศน์นานสองนาน

"พอเลยค่ะพวกหนูจะทำงานแล้วเอานิจรุ่งเข้ามาเกี่ยวทำไมคะ" เพชร

ใสถาม

"เฮ้ย เธอชุ่ว" มลดาทำปากไม่ให้พูด

"อ้าว แล้วทำไมไม่บอก จริงด้วยนิจรุ่งกลับเถอะ" คุณครูบอก

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" นิจรุ่งบอกคุณครูอุ้ม

"ลาก่อนเพื่อนที่น่ารักทุกคน"นิจรุ่งพูดยิ้มๆ

"เดี๋ยวสิยัยนินยัยนิจ"มลดาตะโกนแต่ช้าไปเสียแล้วนิจรุ่งวิ่งแปร่นออก

ไปอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าพร้อมหันมาขุ่นตาใส่เพชรใสอย่างน่ากลัว

แต่เพชรใสก็ยอมรับ

"พวกเธอสองคนต้องทำงานวันนี้ให้เสร็จครูจะคุมเอง"เขาบอกอย่าง

เป็นมิตร

"เฮ้อวันนี้มีคนเฝ้าโรงเรียนให้เราแล้ว" ครูหนุ่มพูด

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะเราก็มีเป็นสามคน" ว่าแล้วมลดาเเละเพชรใสรีบวิ่ง

ไปคว้าตัวคุณครูหนุ่มมากอดอย่างรวดเร็ว เพชรใสกอดหน้าอกพอดี

ส่วนมลดากอดแขนกอดขาไว้ไม่ให้คุณครูหนุ่มคนนั้นเดินไปไหหนได้

"วันนี้ครูต้องอยู่กับพวกเรา" มลดาบอก

"ยัยเด็กตัวแสบ ฮึ่ย" วงศธรพยายามหลีกเลี่ยงนักเรียนเจ้าปัญหาอยู่

แต่ไปไม่รอดโดนร๊อคไว้เต็มเปา

"ย๊าก! " มลดาเริ่มสั่น ส่วนเพชรใสเริ่มอ่อนใจ

"เป็นครูทำไมดื้ออย่างนี้เนี่ยตัวก็หนัก เฮ้อในที่สุด" มลดาบอก

"เราก็อุ้มคุณครูสำเร็จเสร็จแล้วเอาตัวไปไว้ในห้องสมุด"

"รับทราบ" เพชรใสรีบพูดเหมือนทหารหญิงรอฟังตำแหน่ง

แล้วทั้งสองก็อุ้มไปไว้สำหรับ

"ปล่อยนะเดี๋ยวพวกเธอก็โดนทำโทษอีกหรอก ปล่อยครูเดี๋ยวนี้เลย

นะ"

"เราไม่กลัวหรอกเราอยากช่วยครูจริงๆ"

มลดาบอกพลางหัวเราะ

"แผนต่อไปของเราเธอเพชรใสแกล้งร้องไห้ให้คุณครูอุ้มสงสารให้อยู่

ในอ้อมแขนของเขา"สิจ๊ะ

"จะบ้าเหรอชั้นไม่ใช่คนไหว" เธอรีบบอก