คุณครูที่รัก love alway for you

เช้าอากาศแจ่มใสเพชรใสยังคงเหม่อลอยเช่นเดิมเธอเดินออกมาจากห้องพยาบาลพลางคิดถึงเรื่องครูคนใหม่อุ้มเธอไปห้องพยาบาลเมื่อคราวที่แล้ว
"เฮ้อ!" เพชรใสถอนหายใจเบาๆสลับกับเสียงลมแผ่วเบาเสียงหัวใจของเธอได้ยินอย่างชัดเจน
"เป็นอะไรไปจ๊ะเพื่อนเพชรหน้าเหมือนไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า" มลดาและนิจรุ่งเดินเข้ามาหาท่ามกลางความสงสัย
"เปล่าหรอกจ๊ะฉันแค่อยากรู้ว่าคุณครูคนนั้นเขาอายุเท่าไหร่เหรออ่ะ" เพชรใสถาม
"ว้าวว้าวว้าว หน้าตาออกจะหล่อเท่ซะขนาดนั้น แต่โหดชะมัดเลยอ่ะ อายุคงจะประมาณ 20 กว่ามั๊งโสดด้วยนะ" นิจรุ่งพูดให้เพื่อนสาวฟังโดยมีเหตุผลประกอบ
"ออ" เพชรใสรู้เรื่องทันทีและจูงมือมลดาและนิจรุ่งให้เดินออกไปด้วย
"จะพาพวกเราไปไหนอีกล่ะยะ" มลดาถาม
"ไปหาคุณครูคนนั้นแล้วบอกว่าเขาเป็นใครมาจากไหนหรือเป็นนักศึกษาฝึกหัดให้มาสอนเราหรือเปล่าชั้นชักสงสัยแล้วล่ะสิ" เพชรใสพูด
"แต่เค้าสอนวิทยาศาสตร์นะเราต้องไปที่ห้องทดลองอ่ะถึงจะเจอ"นิจรุ่งบอกเพื่อนทั้งสอง
"โอเค ไปกัน" เพชรใสและมลดากำลังเดินไป แต่นิจรุ่งบอกว่าไม่ขอไปด้วยเพราะตนกลัวจะถูกลงโทษเลยขออยู่ด้านนอกดีกว่า
"งั้นเธอเฝ้าอยู่นี่ล่ะงั้นเราไปกันเถอะมลป่ะ" เพชรใสรีบร้อนอยากไปเร็วๆ
"จร้าไปกัน วิ่ง วิ่ง" มลดารีบวิ่ง
ทั้งสองคนวิ่งมาที่ห้องทดลองก็เห็นคุณครูอุ้มกำลังทำงานวิจัยปฏิกิริยาทางเคมีอย่างตั้งใจมีน้ำกรดตั้งอยู่และน้ำแอมโมเนียผสมเข้าด้วยกัน
"คุณครูค่ะเราอยากรู้ว่าการบ้านวันนี้มีอะไรบ้าง" เพชรใสเดินไปหาอย่างกล้าๆกลัวๆทำใจดีสู้เสือเข้าไว้
"วันนี้ไม่ใช่คาบครูไม่ใช่เหรอมาถามการบ้านอะไรล่ะ" เขาพูดเข้มแข็ง
"อ้าวไม่ใช่เหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะถามการบ้านล่วงหน้าแล้วกัน"
"ยังไม่มีหรอก เพราะครูจะไม่ให้การบ้านพวกเธอ แต่จะให้ข้อสอบ" เขาพูด
"ว้า อีกแล้วคราวที่แล้วยังไม่ทำก็เก็บอีกแล้ว คราวนี้จะทำทีนไหมล่ะเนี่ย" เพชรใสบ่นไม่ทันสังเกตว่าครูอุ้มขำกับนักเรียนคนนี้จริงๆ
"ว่าแต่เท้าเธอตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะเจ็บตรงไหนหายหรือยัง" คุณครูอุ้มถามด้วยความเป็นห่วง
"หายแล้วอ่ะค่ะ" ว่าแล้วเธอหันไปหามลดาแต่ไม่เห็นเธอซะแล้วมิน่าละเงียบไปนานสองสองนานปอดแหกกันรึไงนะ
"งั้นหนูไปก่อนนะคะ" เพชรใสบอกลาคุณครูใหม่ก่อนจะก้าวฉับโดยไม่ทันระวังเธอเหยียบกระดาษลิตมัสเปียกน้ำลื่นล้มแต่คุณครูใหม่ก็มาประคองเธอได้ทันเวลาพอดีทั้งสองมองหน้ากัน
แต่เพชรใสก็ขอบคุณ
"ขอบคุณนะคะถ้าคุณครูไม่มาช่วยป่านนี้หนูหัวโนไปอีกข้างแน่ๆเลย" เพชรใสบอก
"ไม่เป็นไรหรอกเต็มใจช่วยยัยเด็กขี้ซุ่มซ่ามงั้นเดี๋ยวจัดครูการที่นี่เองเธอกลับไปหาเพื่อนเธอได้แล้วโน่นกลัวจนหัวโด่งอยู่ด้านนอกหลังประตุแล้วอ่ะ"
"ค่ะ ค่ะ ไปเดี๋ยวนี้ละค่ะ" เพชรใสบอก พลางวิ่งออกไปทันควัน คุณครูวงศกรมองตามยิ้มๆขำๆในตัวของเด็กนักเรียนคนนี้
เพชรใสเดินออกมาจากห้องทดลองโดยมีมลดาและนิจรุ่งมารออยู่ด้านนอก
"เป็นยังไงบ้างล่ะ เขาว่าอะไรมั๊ย  การบ้านคืออะไร อายุเท่าไร" มลดาถามเป็นชุด
"จริงสิ ชั้นลืมถามอายุ มีแฟนหรือยัง โอ๊ยชั้นลืมทั้งหมดเลยเดี๋ยวเค้าหาว่าชั้นไร้สาระแน่ๆ"
เพชรใสเเก้มแดง
"ฮั่นแน่ แอบชอบคุณครูเหรอยะแม่เพชรใส" มลดาแซวกับนิจรุ่ง โดยเธอเสริมต่อ
"รีบๆคว้าเค้าให้ได้นะเดี๋ยวชั้นสองคนจะคว้าไปกินเสียก่อนหล่อซะขนาดน่ากินเหลือเกิ๊น" นิจรุ่งเสริม
"เชิญย่ะ I dont care"  เพชรใสพูดบ้าง
"อังกฤษมาเลยนะยะ ไม่สนใจน่ะ เดี๋ยวครั้งต่อไปรับรองได้ว่าเธอต้องสนใจแน่ๆ เลยป่ะมลไปกันเถอะ"
"คริ คริ ระวังมันจะมาโดยไม่รู้ตัว  แหะ แห่ะ "
"โอ๊ย พอเลยพวกเธอ" เพชรใสบอก ทั้งสามหัวเราะกันอย่างมีความสุขก่อนที่จะเดินเข้าห้องเรียนไปหาเพื่อนๆกันต่อและเริ่มเรียนวิชาต่อไป วิชาต่อไปนี้เป็นวิชาภาษาไทยที่นักเรียนมักคิดว่าคุณครูศศิวิมลคงโหดน่าดูเลยไม่มีใครชอบกันทั้งห้องแม้จะมีใครคุยก็ไม่ได้แต่พอนักเรียนทราบข่าวว่าคุณครูศศิวิมลป่วยไม่สบายนักเรียนเลยดีใจกันเป็นพิเศษแต่จะมีคนมาสอนแทน ที่แท้ก็เป็นคุณครูอุ้มนี่แล่ะที่มาสอน
"เอ้า นักเรียนครับพรุ่งนี้คาบครูใช่ไหมเตรียมอ่านหนังสือให้ดีครูจะสอบเก็บคะแนน20ข้ออ่านหนังสือให้ดีล่ะ ชั่วโมงนี้คุณครูศศิวิมลไม่มาใช่ไหม เอายังงี้ใครมีงานวิชานี้หรือวิชาอื่ินให้รีบเอามาทำเลยให้เสร็จเลยหรือจะเอาหนังสือมาอ่านเตรียมสอบก็ได้นะเดี๋ยวครูเฝ้าเองชั่วโมงนี้"  เขาพูดเยือกเย็น
"ดูสิเธอ ทุกวันเขาก็เอาแต่จะสอบคิดว่าตนเองเก่งรึไง สอบอย่างเดียว มาถึงก็สอบ รู้ตัวว่าโง่ เป็นครูใหม่แล้วอวดเก่งนี่ ฉลาดดีนักเหรอ หน้าตา แหว่ะ" เสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งดังมาจาก...
(โปรดติดตามตอนต่อไปจร้า)