แผนรักแผนร้ายทะลายหัวใจนายแบดบอย
7.8
3) ฉลอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ฉันไปรายงานตัวเลื่อนที่จะเป็นผู้จัดการของมือกีต้าร์วงนั้นแล้วก็เดินออกมารอยัยโกสที่หน้าป้ายรถเมล์เพื่อจะไปฉลองกันเนื่องในโอกาสที่ฉันได้งาน(หาเรื่องเสียตังล่ะสิไม่ว่า-_-*)
"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง คุณยืนบังสาวสวยที่ผมกำลังหมายตาอยู่นะครับ-_-" เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของฉันทำเอาฉันตกใจแล้วด้วยสันชาตยานจึงหันหน้าไปและวินาทีนั้นเองหน้าของฉันกับเขาอยู่ใกล้กันมากห่างกันก็แค่เพียง1เซนเท่านั้น
เพราะอย่างนั้นลิฟฟี่จึงไม่รู้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคอร์ฟแห่งวงค์ดาร์กที่เธอต้องมาดูแลเขาอย่างเนี้ยบ!
"จะจองอีกนานไหมครับคุณผู้หญิง อะ..อ้าว หายไปไหนซะแล้ว" ชายหนุ่ม(คอร์ฟ)อุทานเมื่อหันไปดูหญิงสาวที่หมายตาแต่เธอคนนั้นก็ไม่อยู่ซะแล้ว เขาจึงหันไปเอาเรื่องกับลิฟฟี่ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ขอโทษค่ะ" เธอบอกด้วยเสียงที่กลัวคนตรงหน้า
"เฮอะ! อ่อนต่อโลกซะจริงนะครับคุณผู้หญิง" ชายหนุ่มเน้นคำว่า'คุณผู้หญิง'ให้ชัดเหมือนประชดคนตรงหน้าของเขา แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
แล้วเมื่อนั้นเองโกสซี่เพื่อนสาวของเธอ(ลิฟฟี่)ก็เดินมาถึงพอดีแล้วเอ่ยปากถามถึงผู้ชายคนนั้น แต่แล้วเธอก็ไม่พูดถึงเขาเลยทำเอาเพื่อนสาว งง อย่างมาก
"ไปเถอะฉันหิวแล้ว" ลิฟฟี่พูดตัดบทแล้วเดินออกมา
"อะ..อืม แก๊~ รอด้วยซี่~"โกสซี่วิ่งตามเพื่อนสาวของเธอไปอย่าง งุนงง
ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวลุงชื่น
"ลุงชื่นค่ะขอบะหมี่พิเศษสองค่ะ^^;;"
"ได้เลยหนูลิฟรอเดี๋ยวนะลุงขอเคลียกับยายแก่นิดนึง นี้ยายแก่เธอลืมทอนตังให้ลูกค้าจริงหรือป่าวน่ะ%^#$@%&$&^*_&^%*-8^%"
ลิฟฟี่ไม่ได้สนใจลุงชื่นกับยายแก่มากเท่าไรเธอเหม่อลอย คิดถึงแต่เรื่องของผู้ชายคนนั้นคนที่ว่าเธออ่อนต่อโลกคนนั้น
เพราะไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ใจเต้นตึกตักไปกับเขาไปได้นะ เธอนั่งคิดเหม่อลอยไปเรื่อยๆอย่างนั้นจนก๋วยเตี๋ยวชามโตมาอยู่ตรงหน้า
เธอไม่ได้สนใจอะไรจนเพื่อนสาวทักขึ้น
"ยัยลิฟ เป็นอะไรไปย่ะทำไมไม่กินล่ะเดี๋ยวฉันก็แย่งซะนี้"โกสซี่เตือนด้วยความหวังดีแบบสุดๆ เพราะเธอได้แย่งหมูแดงในชามของลิฟฟี่ไปแล้วสองสามชิ้น
"อ๊ายย ยัยตระกระ เอาคืนมาน้า~" แล้วทั้งสองคนก็แย่งกันไปอย่างนั้นจงกินหมดไม่เหลือให้สุนัขที่สกิดงิกๆได้รับประทานเลย-_-(เค้าอุส่ารอ : ณ๊องหมาข้างทาง)
"อิ่มมากอ่ะแก คืนนี้ฉันนอนบ้านแกนะย่ะ "
โกสซี่เตือนความจำ
"ย่ะ แต่บ้านฉันรกนะย่ะ แกอยู่ได้หรอ" ลิฟฟี่เบี่ยงเบนเพื่อไม่อยากให้เพื่อนสาวเก็นเธอเหม่อลอยอีก แล้วจะเป็นเรื่องไป
"ฉันรู้นะย่ะว่าแกเพิ่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดน่ะ ขี้จุจริงๆเลยนะแก"
"แหมแกก็เพราะแกอ่ะชอบทำห้องฉันรกเลยไม่อยากให้ไปน่ะสิย่ะ ไม่มีเหตุอื่นเลยนะเฟ้ย!!"
"แล้วไปย่ะ ชิ!! ไปเหอะเดี๋ยวรถติดกรุงเทพตอนกลางคืนพวกนักท่องผับยิ่งเยอะๆอยู่นะแกเดี๋ยวโดนลวงหรอกย่ะมาๆ"
"ใครเขาจะโง่ลวงแกย่ะ"
"บ้าหรอย่ะ ก็พวกเมายาไง ฮ่าๆๆ"
"สาธุย่ะ "
ทั้งสองหยอกล้อกันมาจนถึงหน้าบ้านของลิฟฟี่
แกร๊ก
ลิฟฟี่เปิดประตูเข้าไปก็เห็นสภาพห้องที่จัดอย่างเรียบร้อยของเธออยู่เหมือนเดิมทั้งสองเดินเข้าไปในห้อง
แล้วต่างก็พลัดกันอาบน้ำนอนบนเตียงของลิฟฟี่ซึ่งสามารถนอนได้ถึง4คน
ลิฟฟี่ซึ่งเพิ่งออกมาจากห้องน้ำก็หันไปเห็นเพื่อนสาวของเธอนอนจมอยู่กับเตียง
เธอจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเปลี่ยนมันซะ
แล้วก็เดินไปล็อกประตูบ้าน และแล้วเธอก็เข้านอนเป็นคนสุดท้ายพอดี
ขอก๊อปนิดนึงนะค่ะ
>จบตอน<
"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง คุณยืนบังสาวสวยที่ผมกำลังหมายตาอยู่นะครับ-_-" เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของฉันทำเอาฉันตกใจแล้วด้วยสันชาตยานจึงหันหน้าไปและวินาทีนั้นเองหน้าของฉันกับเขาอยู่ใกล้กันมากห่างกันก็แค่เพียง1เซนเท่านั้น
เพราะอย่างนั้นลิฟฟี่จึงไม่รู้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคอร์ฟแห่งวงค์ดาร์กที่เธอต้องมาดูแลเขาอย่างเนี้ยบ!
"จะจองอีกนานไหมครับคุณผู้หญิง อะ..อ้าว หายไปไหนซะแล้ว" ชายหนุ่ม(คอร์ฟ)อุทานเมื่อหันไปดูหญิงสาวที่หมายตาแต่เธอคนนั้นก็ไม่อยู่ซะแล้ว เขาจึงหันไปเอาเรื่องกับลิฟฟี่ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ขอโทษค่ะ" เธอบอกด้วยเสียงที่กลัวคนตรงหน้า
"เฮอะ! อ่อนต่อโลกซะจริงนะครับคุณผู้หญิง" ชายหนุ่มเน้นคำว่า'คุณผู้หญิง'ให้ชัดเหมือนประชดคนตรงหน้าของเขา แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
แล้วเมื่อนั้นเองโกสซี่เพื่อนสาวของเธอ(ลิฟฟี่)ก็เดินมาถึงพอดีแล้วเอ่ยปากถามถึงผู้ชายคนนั้น แต่แล้วเธอก็ไม่พูดถึงเขาเลยทำเอาเพื่อนสาว งง อย่างมาก
"ไปเถอะฉันหิวแล้ว" ลิฟฟี่พูดตัดบทแล้วเดินออกมา
"อะ..อืม แก๊~ รอด้วยซี่~"โกสซี่วิ่งตามเพื่อนสาวของเธอไปอย่าง งุนงง
ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวลุงชื่น
"ลุงชื่นค่ะขอบะหมี่พิเศษสองค่ะ^^;;"
"ได้เลยหนูลิฟรอเดี๋ยวนะลุงขอเคลียกับยายแก่นิดนึง นี้ยายแก่เธอลืมทอนตังให้ลูกค้าจริงหรือป่าวน่ะ%^#$@%&$&^*_&^%*-8^%"
ลิฟฟี่ไม่ได้สนใจลุงชื่นกับยายแก่มากเท่าไรเธอเหม่อลอย คิดถึงแต่เรื่องของผู้ชายคนนั้นคนที่ว่าเธออ่อนต่อโลกคนนั้น
เพราะไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ใจเต้นตึกตักไปกับเขาไปได้นะ เธอนั่งคิดเหม่อลอยไปเรื่อยๆอย่างนั้นจนก๋วยเตี๋ยวชามโตมาอยู่ตรงหน้า
เธอไม่ได้สนใจอะไรจนเพื่อนสาวทักขึ้น
"ยัยลิฟ เป็นอะไรไปย่ะทำไมไม่กินล่ะเดี๋ยวฉันก็แย่งซะนี้"โกสซี่เตือนด้วยความหวังดีแบบสุดๆ เพราะเธอได้แย่งหมูแดงในชามของลิฟฟี่ไปแล้วสองสามชิ้น
"อ๊ายย ยัยตระกระ เอาคืนมาน้า~" แล้วทั้งสองคนก็แย่งกันไปอย่างนั้นจงกินหมดไม่เหลือให้สุนัขที่สกิดงิกๆได้รับประทานเลย-_-(เค้าอุส่ารอ : ณ๊องหมาข้างทาง)
"อิ่มมากอ่ะแก คืนนี้ฉันนอนบ้านแกนะย่ะ "
โกสซี่เตือนความจำ
"ย่ะ แต่บ้านฉันรกนะย่ะ แกอยู่ได้หรอ" ลิฟฟี่เบี่ยงเบนเพื่อไม่อยากให้เพื่อนสาวเก็นเธอเหม่อลอยอีก แล้วจะเป็นเรื่องไป
"ฉันรู้นะย่ะว่าแกเพิ่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดน่ะ ขี้จุจริงๆเลยนะแก"
"แหมแกก็เพราะแกอ่ะชอบทำห้องฉันรกเลยไม่อยากให้ไปน่ะสิย่ะ ไม่มีเหตุอื่นเลยนะเฟ้ย!!"
"แล้วไปย่ะ ชิ!! ไปเหอะเดี๋ยวรถติดกรุงเทพตอนกลางคืนพวกนักท่องผับยิ่งเยอะๆอยู่นะแกเดี๋ยวโดนลวงหรอกย่ะมาๆ"
"ใครเขาจะโง่ลวงแกย่ะ"
"บ้าหรอย่ะ ก็พวกเมายาไง ฮ่าๆๆ"
"สาธุย่ะ "
ทั้งสองหยอกล้อกันมาจนถึงหน้าบ้านของลิฟฟี่
แกร๊ก
ลิฟฟี่เปิดประตูเข้าไปก็เห็นสภาพห้องที่จัดอย่างเรียบร้อยของเธออยู่เหมือนเดิมทั้งสองเดินเข้าไปในห้อง
แล้วต่างก็พลัดกันอาบน้ำนอนบนเตียงของลิฟฟี่ซึ่งสามารถนอนได้ถึง4คน
ลิฟฟี่ซึ่งเพิ่งออกมาจากห้องน้ำก็หันไปเห็นเพื่อนสาวของเธอนอนจมอยู่กับเตียง
เธอจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วเปลี่ยนมันซะ
แล้วก็เดินไปล็อกประตูบ้าน และแล้วเธอก็เข้านอนเป็นคนสุดท้ายพอดี
ขอก๊อปนิดนึงนะค่ะ
>จบตอน<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ