กำแพงรัก

“ศิริกัญญา ออกมาเดี๋ยวนี้นะ อย่ามาเล่นอะไรบ้าๆแบบนี้นะ ฉันเสียเวลากับเธอมากไปแล้ว”

สิงหราชร้องตะโกนด้วยความหงุดหงิดกระวนกระวายใจ แต่ก็ไม่มีวี่แววของเสียงตอบรับใดๆ จากหญิงสาวเลย

ชายหนุ่มรู้สึกเอะใจ ลางสังหรณ์บอกเขาว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นที่นี่เสียแล้ว

เขาวิ่งเข้าไปหยิบปืนในลิ้นชักติดตัวออกมาก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังหน้าปากซอยทันที

ชายหนุ่มสอบถามจากบรรดาพ่อค้าแม่ค้าแผงลอยแถวๆหน้าปากซอย แต่ก็ไม่มีใครพบเห็นศิริกัญญาเลยแม้แต่คนเดียว

สิงหราชรู้สึกกังวลใจมากขึ้น เขานึกเดาไม่ออกเลยว่าตอนนี้ศิริกัญญาจะไปอยู่ที่ไหนได้บ้าง 

...............................................

“ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะๆ ช่วยด้วยๆ”

เสียงหญิงสาวคนหนึ่งร้องตะโกนดังออกมาจากโกดังร้างแห่งหนึ่ง

“โว้ย!! แหกปากอยู่นั่นแหละนังนี่ เดี๋ยวแม่ง ยิงทิ้งซะเลยนี่ นี่ถ้านายไม่สั่งว่าเก็บมันไว้ ป่านนี้ได้กินลูกปืนแทนข้าวไปแล้วมั้ง”

หนึ่งในกลุ่มนักเลงที่เคยมีเรื่องกับเธอครั้งก่อนบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิด พวกมันมือมัดเท้าและมัดตัวเธอไว้กับต้นเสาต้นหนึ่งในโกดังร้างแห่งนั้น

ศิริกัญญาหยุดหอบเหนื่อยหลังจากเธอร้องตะโกนทั้งวัน แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครได้ยินเสียงเธอเลย

หญิงสาวอดนึกไปถึงนายเสือยิ้มยากไม่ได้ ป่านนี้นายนั่นจะตามหาเธอและกำลังตามมาช่วยเธออยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้

หญิงสาวสลัดความคิดพวกนั้นออกไปก่อนจะพยายามตั้งสติ เพื่อหาช่องทางหนีออกไปจากที่นี่

...............................................

“เจ้านายครับ ผมเฝ้านังน้องสาวมันเอาไว้เป็นอย่างดีแล้วครับ เจ้านายจะมาจัดการนังนี่เมื่อไหร่ครับ อ้อครับ ได้ครับๆ แล้วผมจะคอยเฝ้าไว้เป็นอย่างดี ครับๆ นาย หวัดดีครับ”

ศิริกัญญาแกล้งทำเป็นหลับ แต่เธอก็เงี่ยหูฟังทุกคำพูดของมัน เธออยากรู้นักว่าเจ้านายของมันเป็นใครกันแน่

แต่ช่างเถอะไม่ว่าจะเป็นคำสั่งของใครไม่สำคัญ ตอนนี้สิ่งสำคัญ คือ เธอต้องพยายามหาช่องทางหนีไปจากที่นี่ให้จงได้

...............................................

ดึกสงัด ทุกชีวิตกำลังหลับใหล รวมทั้งพวกนักเลงที่รับหน้าที่เฝ้าเธอไว้ด้วย

ศิริกัญญากำลังใช้ความพยายามในการใช้กำลังแขนดึงเพื่อให้เชือกที่ผูกเธอไว้กับเสาหลุดออกจากตัวเธอ

จู่ๆ ก็มีแสงสว่างจ้าของรถยนต์สีดำคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดภายในโกดังร้าง ศิริกัญญารีบทำเป็นแกล้งหลับทันที

ในขณะที่บรรดานักเลงทั้งหลายต่างรีบกระวีกระวาดตื่นขึ้นมาแทบจะพร้อมเพรียงกัน เพื่อจะเตรียมตัวต้อนรับแขกผู้มาใหม่ทันที

ประตูรถถูกเปิดออกโดยฝีมือพวกลูกน้องที่รีบกระวีกระวาดอย่างเร่งรีบ

ชายสวมแจ็กเก็ตหนังสีดำ กางเกงสีดำ และสวมแว่นตาสีดำก้าวลงมาจากรถมายืนจังก้า เขาพูดขึ้นว่า

“น้องสาวมันล่ะ อยู่ที่ไหน”

“อยู่นี่ครับ”

พวกนักเลงรีบลนลานตอบด้วยเกรงกลัวอำนาจของผู้เป็นนายใหญ่ พร้อมกับชี้มือไปยังต้นเสาตนหนึ่งที่มีร่างของหญิงสาวคนหนึ่งถูกมัดติดไว้ กำลังนอนหลับสนิทอยู่

พยัคฆ์เดินเข้าไปใกล้ร่างของศิริกัญญา จนกระทั่งเห็นหน้าหญิงสาวชัดๆ เขาชะงักไปนิดหนึ่ง

ลูกน้องคนหนึ่งเข้ามารายงานว่า

“เจ้านายครับ นังนี่ล่ะครับที่เจ้านายต้องการตัว มันเป็นน้องสาวไอ้เสือ ชื่อศิริกัญญา ครับ”

“นี่น่ะรึ น้องสาวไอ้เสือ”

เขาอดนึกเสียดายไม่ได้ ผู้หญิงตรงหน้าเขาคนนี้ไม่น่าจะเป็นน้องสาวศัตรูของเขาเลย

ศิริกัญญาค่อยๆ ขยับตัวและทำทีเป็นลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ เธอแกล้งทำเป็นตกใจที่เห็นหน้า “เจ้านาย” ของพวกนักเลงเหล่านั้น แต่ความจริงแล้ว เธอแค่ต้องการจะเก็บรายละเอียดของมันไว้ เพื่อเป็นเบาะแสกับทางตำรวจต่างหาก

“เธอเป็นน้องสาวของไอ้เสืองั้นเหรอ”

ศิริกัญญาเงียบไม่ตอบ เธอมีความรู้สึกว่าผู้มาใหม่มองเธอด้วยแววตาที่ดูออกว่าไม่ได้มีเจตนามาเพื่อฆ่าหรือทำร้ายเธอ

“ทำไมเธอไม่ตอบล่ะ เธอชื่อศิริกัญญาใช่มั๊ย ฉันแค่ต้องการสั่งสอนไอ้เสือมันเท่านั้น ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก ไม่ต้องกลัว”

หญิงสาวยังคงเงียบเฉยอยู่ ก็เธอไม่ใช่น้องสาวนายเสือยิ้มยากนั่นซะหน่อย ฉันเป็นน้องสาวของพี่สันติต่างหากล่ะ

นายเสือยิ้มยากต้องสร้างศัตรูไว้ทั่วหรือไม่ก็ไปเหยียบเท้าคนพวกนี้เข้าให้แน่ๆ หญิงสาวนิ่งคิด

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะถือว่าคำตอบของเธอคือการยอมรับก็แล้วกัน ความจริงทีแรกฉันมาเพื่อจะกำจัดเธอทิ้งซะ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ”

พยัคฆ์หันไปสั่งลูกน้อง

“แก้มัดให้เธอซะ เร็วเข้าสิ มัวยืนทำอะไรกันอยู่อยากตายหรืองัย”

เขารู้สึกไม่พอใจเมื่อลูกน้องแต่ละคนทำหน้าสงสัย จนเขาต้องใช้เสียงดังกว่าปกติ พวกมันจึงรีบวิ่งเข้าไปแกะเชือกที่ผูกเธอติดกับเสาไว้ออกให้ศิริกัญญา

พยัคฆ์เดินเข้าไปจับต้นแขนศิริกัญญาที่ยังถูกมัดมือเอาไว้ ก่อนออกคำสั่งกับลูกน้องว่า

“ฉันจะเอาเธอไปไว้ที่พักของฉัน เพราะฉันไม่ไว้ใจพวกแก ขนาดให้เฝ้าแค่นี้ยังพากันหลับเป็นตาย ฉันมาถึงแล้วยังไม่รู้ตัวกันอีก อย่างนี้ปล่อยไว้เธอต้องหนีไปได้แน่ ส่วนพวกแกก็กลับไปประจำที่ของแต่ละคน เพื่อคอยสืบข่าวไอ้เสือให้ฉัน เข้าใจมั๊ย”

สั่งจบ เขาก็กระชากแขนศิริกัญญาให้เดินออกไปขึ้นรถสีดำและให้ลูกน้องขับออกไปจากโกดังอย่างรวดเร็ว

............................................................................

“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนนะว่าไอ้เสือมันมีน้องสาวสวยอย่างเธอน่ะ”

ศิริกัญญาไม่ตอบ เธอรู้สึกอึดอัดที่ต้องมานั่งข้างๆหัวหน้านักเลงคนนี้นัก

“เธอกลัวฉันงั้นเหรอ ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก ถ้าเธอทำตัวดีดี”

เขามองหน้าหญิงสาวผ่านแว่นตาสีดำ แล้วอมยิ้มที่มุมปาก ขณะที่รถสีดำคันใหญ่ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปข้างหน้าท่ามกลางความมืดสนิทสองข้างทาง

(โปรดติดตามตอนต่อไป)