หนึ่งดวงใจ

“คุณจะต้องช่วยฉันทำให้นายนักร้องนั่นกลับมารักการะเกดเหมือนเดิมและรักมากกว่าเดิมด้วย คุณจะว่ายังไง”

ชายหนุ่มนิ่งคิดสักครู่ ก่อนพูดว่า

“ได้ เรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

“ดี งั้นก็ตกลงตามนั้น นายอย่าเบี้ยวก็แล้วกัน นายพีระวัตร”

หลังจากตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็แยกย้ายกันกลับ

ก่อนกลับพีระวัตรยื่นกระดาษโน้ตมีข้อความสั้นๆ เขียนไว้ว่า

“เรียบร้อย ไม่มีปัญหา…พีรวัตร”

ชายหนุ่มนำไปยื่นให้กับพนักงานเสิร์ฟ และกำชับอะไรบางอย่างสักครู่ก่อนออกจากร้านไป

สักพักใหญ่ๆ การะเกดก็เดินเข้ามาในร้านอาหารและตรงไปหาพนักงานเสิร์ฟที่โต๊ะ

.................................... 

วรรณวิฬาร์เดินทางไปถ่ายรูปที่สตูดิโอจำลองที่มหาวิทยาลัย โดยมีตากล้องจำเป็นคือ นายพีระวัตร

การทำงานดำเนินไปได้อย่างราบรื่น หญิงสาวไม่มีปัญหาอะไรในการทำงาน

เพราะการถ่ายแบบครั้งนี้ได้เน้นความเป็นตัวของตัวเองในแบบของวรรณวิฬาร์

โดยหญิงสาวอยู่ในชุดนักศึกษาหญิงธรรมดา เธอจึงไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรมากมาย

มีการใช้เทคนิคการใส่พื้นหลังประกอบภาพเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามให้ภาพดูเด่นและเป็นการถ่ายทำที่เน้นบรรยากาศของธรรมชาติจริง และที่ใส่เทคนิคพิเศษเพิ่มเข้าไปผสมผสานกัน

การทำงานครั้งนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากเก็บอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว พีระวัตรเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังนั่งพักอยู่

“วันนี้คุณทำได้ดีมากนะ รูปทุกรูปที่ออกมาเป็นธรรมชาติมาก ขอบคุณที่ยอมมาเป็นนางแบบให้งานของผม”

“ไม่เป็นไรหรอก แต่ที่แน่ๆ หวังว่านายคงยังจำได้ว่าเรามีข้อตกลงอะไรกัน”

“แน่นอน ผมไม่ลืมหรอก คุณกับผมต้องเป็นกามเทพสื่อรักให้สองหนุ่มสาวรักกันอย่างแนบแน่นมากกว่าเดิม”

“ใช่ และหลังจากงานนี้เสร็จ ฉันมีแผนที่อยากจะให้คุณช่วย”

“อะไรจะวางแผนได้เร็วขนาดนั้น แต่ถ้าเป็นแผนที่ไม่เข้าท่า ผมก็คงไม่เอาด้วยนะ”

“เอ๊ะ! นี่นายพีระวัตร นายคิดจะเบี้ยวฉันงั้นเหรอ”

“นี่ผมยังไม่ได้บอกคุณเลยว่าผมจะไม่ช่วยคุณ เพียงแต่ถ้าแผนคุณมันไม่น่าจะได้ผล ผมอาจจะเสนอไอเดียที่มันดีกว่าต่างหากล่ะ”

“งั้นก็แล้วไป อย่าเบี้ยวก็แล้วกัน”

“แน่นอน”

ชายหนุ่มรับคำอย่างมั่นอกมั่นใจ แต่ในใจเขากลับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่อย่างนึกสนุกขึ้นมาได้ในทันที

.................................... 

วรรณวิฬาร์นัดพีระวัตรมาที่สวนสาธารณะเพื่อบอกแผนการที่เธอคิดเอาไว้แล้ว

หลังจากชายหนุ่มฟังแผนการทั้งหมดจบลง เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่รับปากว่าจะทำตามที่เธอบอก

วรรณวิฬาร์รู้สึกว่าทุกอย่างดูจะง่ายไปหมด ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่เธอคิดเอาไว้ คราวนี้นายศิวดลนั่นจะต้องรักการระเกดเพื่อนใหม่ของเธอมากกว่าเดิมได้แน่ๆ

วรรณวิฬาร์ไปหาการะเกดที่บ้าน

“นี่เกด ช่วงนี้เธอดูโทรมๆไปนะ ทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเองซะมั่งล่ะ ยิ่งเธอไม่ดูแลตัวเองแบบนี้นายนักร้องนั่นยิ่งไม่อยากจะเจอเธอนะ”

“ช่างเขาเถอะวรรณ ฉันไม่อยากหวังอะไรกับหมอนั่นอีกแล้ว เขาดังแล้วนี่ ตอนนี้ฉันก็กำลังรอว่าเมื่อไหร่ฉันจะโสดสนิทเป็นคู่ซี้กับเธอได้เต็มตัวซะที”

“นี่จะบ้ารึไงยัยเกด เธอพูดอะไรบ้าๆ แบบนั้น ฉันว่าเธอกำลังปล่อยให้สิ่งดีๆ และความสุขที่เธอกับนายศิวดลเคยมีร่วมกันหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดายเลย รู้ตัวบ้างมั้ยเนี่ย”

“ไม่หรอกน่า ฉันว่าเธอโชคดีนะวรรณ อย่างน้อยๆ เธอก็ไม่ต้องเจ็บปวดกับไอ้ความสุขชั่วครั้งชั่วคราว แต่แฝงไปด้วยความทุกข์ที่ซ่อนตัวอยู่มากมายมหาศาลเหมือนฉัน”

“นี่ใครว่าล่ะ ฉันจะบอกอะไรให้นะเกด เธอยังมีโอกาสที่จะปรับความเข้าใจกับนายศิวดลนนั่น บอกตามตรงนะ เธอโชคดีกว่าฉันมากที่เธอกับเขายังมีโอกาสที่จะสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันได้ แต่สำหรับฉันสิโอกาสนั้นมันหมดไปตั้งนานแล้ว”

“เอ๊ะ! เธอหมายความว่ายังไงน่ะวรรณ เธอกำลังจะบอกฉันว่าเคยมีใครบางคนที่ทำให้เธอหมดโอกาสที่จะสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันกับเขางั้นเหรอวรรณ”

วรรณวิฬาร์เผลอแสดงแววตาเศร้าออกมาแว๊บหนึ่ง ก่อนจะรีบแอบซ่อนมันเอาไว้เอย่างรวดเร็ว

“เปล่าฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ว่าแต่ที่ฉันมาที่นี่ ฉันอยากชวนเธอออกไปปลดปล่อยความทุกข์ในหัวใจของเธอซะมั่ง ไปเถอะ ห้ามปฏิเสธนะ ไม่งั้นฉันจะถือว่าเธอไม่จริงใจที่จะเป็นเพื่อนกับฉันจริงๆ  ไปกันเถอะ”

“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว สาวโสดอุตส่าห์มาชวนถึงที่ จะไม่ให้ใจอ่อน ยอมไปด้วยได้ไงล่ะ”

การะเกดพูดพลางยื่นหน้าเข้ามาจ้องหน้ายักคิ้วหลิ่วตาใส่เพื่อนใกล้ๆ อย่างล้อเลียน ก่อนรีบเผ่นไปเปลี่ยนชุด ก่อนที่จะโดนเพื่อนเล่นงานกลับบ้าง

หลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว การะเกดที่อยู่ในชุดกระโปรงบานสีฟ้าสั้นเลยเข่านิดหน่อยกับเสื้อแขนตุ๊กตาสีขาวพอดีตัวก็เดินลงมาหาวรรณวิฬาร์ที่กำลังนั่งรอเธออยู่ข้างล่าง

( โปรดติดตามตอนต่อไป )