หนึ่งดวงใจ

เช้านี้อากาศแจ่มใส วรรณวิฬาร์ตื่นแต่เช้าเพื่อมารับอากาศบริสุทธิ์
 
แต่น่าเสียดายหอพักที่เธออยู่แทบจะหาอากาศบริสุทธิ์ได้ยาก เนื่องจากมีหอพักที่อยู่แออัดกันจำนวนมาก 
       
หญิงสาวตัดสินใจปั่นจักรยานออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่สวนสาธารณะใกล้ๆ แทน
 
ขณะที่หญิงสาวกำลังวิ่งจ๊อกกิ้งเบาๆ อยู่ใน “สวนสาธารณะสราญรมย์” นั้น
 
ตลอดทางผู้คนจับกลุ่มซุบซิบนินทากันและหันมามองดูเธอ แล้วอดหัวเราะไม่ได้
 
ทำให้เธอชักสงสัยตะหงิดๆ ขึ้นมา แล้วเธอก็ถึงบางอ้อ เมื่อเดินมาเข้าห้องน้ำและส่องกระจกดู
 
“ตายแล้ว! ยัยวรรณเอ๊ย ไม่น่าเลย นี่เธอลืมไปได้ไงเนี่ย ว่าเมื่อคืนพอกหน้าเอาไว้”
 
หญิงสาวจัดการล้างหน้าล้างตาออกเป็นการด่วน แล้วจึงค่อยๆ เดินออกมาจากห้องน้ำแวะนั่งพักที่ม้านั่งข้างหลังต้นไม้ใหญ่ซึ่งเป็นม้านั่งคู่อยู่คนละด้านของต้นไม้
 
หญิงสาวนั่งเช็ดหน้าเช็ดตาและนั่งพักสักครู่หนึ่ง
 
แต่อยู่ๆ เธอก็นึกสนุกขึ้นมา จึงได้ลุกขึ้น กำมือทำเป็นไมค์ แล้วออกท่าทางร้องเพลงเลียนแบบนักร้องมืออาชีพ
 
เธอคิดว่าแถวนี้เงียบสงบไม่มีใครอยู่นอกจากเธอ โดยเพลงที่เธอร้องก็หนีไม่พ้นเพลงแนวที่เธอชอบฟัง
 
“…ดั่งฟ้าที่แค่เพียงต้องการแกล้งกัน ให้ฉันต้องพบเจอแต่ความเจ็บช้ำใจ จนไม่รู้ว่ารักแท้หน้าตาเป็นเช่นไร ก็ยังไม่พบเจอใครที่รักกันจริงสักที
*จะมีไหม สักคนมาเปลี่ยนชีวิตของฉัน เธอคือใคร ที่จะรักจริง ไม่ทอดทิ้งกัน อยากจะรู้ จะมีไหมสักใจจะได้เจอเธอ อยากรู้เธอคือใคร ที่จะเป็นรักสุดท้ายของฉันจริงๆสักที…”
 
หลังจากการวาดลวดลายบนเวทีของตัวเองจบลง เธอก็ปรบมือให้ตัวเองเบาๆ
 
หญิงสาวรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งได้ออกกำลังกายและได้ทดสอบพลังเสียงไปด้วยเรียกได้ว่าคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มอีก
 
วรรณวิฬาร์นั่งพักสักครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกเดินไปขึ้นขี่จักรยานและปั่นกลับหอพัก โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบยิ้มขำอยู่บนม้านั่งด้านหลังต้นไม้อีกด้านหนึ่ง
 
วันนี้เป็นวันเสาร์ หญิงสาวจึงไม่ต้องกระหืดกระหอบไปเรียนเหมือนเช่นทุกวัน
 
วรรณวิฬาร์เรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 ปัจจุบันเธอยังโสดสนิท และได้เช่าหอพักอยู่คนเดียว
 
เมื่อกลับมาถึงห้อง อาหารเช้าที่ทานเป็นประจำ คือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตามแบบฉบับของเด็กหออย่างเธอ
 
แม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ให้พลังงานมากเท่ากับการกินข้าวก็ตามทีเถอะ
 
หลังอาหารมื้อเช้าผ่านไป วันนี้หญิงสาวยังไม่มีโปรแกรมจะไปที่ไหน
 
เธอจึงตัดสินใจไปตลาดนัดสินค้ามือสองที่อยู่ใกล้ๆ กับหอพักของเธอเอง
 
ร้านขายหนังสือมือสองเป็นร้านโปรดที่เธอแวะมาประจำ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน
 
เธอแวะมาในช่วงสายๆ เดินดูหนังสือเก่าๆ ไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจซื้อเล่มใดเป็นพิเศษ
 
จนกระทั่งเวลาเที่ยงวัน หญิงสาวแวะกินก๋วยเตี๋ยวเฝ๋อที่ร้านอร่อยเจ้าประจำของเธอ
 
ขณะนั่งรอก๋วยเตี๋ยวอยู่นั้น วิทยุที่ทางร้านเปิดเพลงเอาไว้ก็มีเสียงดีเจพูดว่า
 
“สำหรับเพลงต่อไป คนขอไม่ได้บอกชื่อนะครับ แต่บอกว่ามอบให้กับผู้หญิงคนหนึ่งครับ เอ! ผมก็สงสัยนะครับว่าตกลงจากใครมอบให้ใครกันล่ะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรครับ คนขอกับคนฟังเขาคงจะรู้ๆ กันอยู่นะครับ เอ้า! งั้นก็เชิญรับฟังได้แล้วครับ”
 
"…แค่ขอดูแลไม่มีเงื่อนไข ให้เธอลืมเรื่องที่เจอ จะรอฟังคำว่ารัก ที่มาจากใจของเธอ จากวันนี้เธอคอยดู แล้วจะรู้เธอมีค่าขนาดไหน
*จะรักให้เธอลืมผู้ชายทุกคน ที่เคยทำให้เธอเสียใจ รักจริงเป็นยังไงจะทำให้เธอได้รู้ จะรักให้เธอลืมคนอื่นเลยนะ ไม่เชื่ออยากให้ลองดู สะกดคำว่าผู้ชายใหม่ คนนี้ที่รักเธออยู่ไม่เจ้าชู้และดีแสนดี ไม่มีวันทำร้ายเธอ"
.....................................
ณ เวที กลางแจ้งที่สวนสาธารณะสราญรมย์ วันนี้มีงานคอนเสิร์ตของนักดนตรีมือสมัครเล่นจากมหาวิทยาลัยที่วรรณวิฬาร์เรียนอยู่มาจัดแสดง
 
หญิงสาวบังเอิญเดินผ่านมา หลังจากแวะไปซื้อของใช้ที่ร้านสะดวกซื้อ เห็นคอนเสิร์ตกำลังเริ่มต้น เธอจึงเดินเข้ามาดูด้วยความสนใจ ผู้คนเริ่มทะยอยเข้ามาเรื่อยๆ
 
ที่หน้าเวที ติดโปสเตอร์ตัวใหญ่ว่า
 
“In My Heart”
 
หญิงสาวรู้สึกคุ้นๆ ชื่อ และในที่สุดก็ถึงบางอ้อ เมื่อทราบว่าเป็นวงดนตรีประจำมหาวิทยาลัยของเธอนั่นเอง
 
เธอแหวกผู้คนจำนวนมากเข้ามายืนดูอยู่แถวหน้า แม้ไม่รู้จักใครในวงนี้เป็นพิเศษ แต่ที่อยากมาดู เพราะคิดว่ามาฟังคอนเสิร์ตสนุกๆ บ้างก็ดีเหมือนกัน จึงแวะเข้ามาดูใกล้ๆ ขอบเวที
 
บนเวทีนักร้องนำเป็นหนุ่มหล่อหน้าตี๋ ที่สาวๆ ด้านล่างเวทีให้ความสนใจกันมากเป็นพิเศษ 
 
ยกเว้นแต่วรรณวิฬาร์ เนื่องจากเธอตั้งใจมาฟังเพลงมากกว่ามากรี๊ดนักร้องหรือสมาชิกในวง
  
“กรี๊ดๆๆๆ พี่ดลน่ารักที่สุด กรี๊ดๆๆๆ”
 
เสียงกรี๊ดดังมาเป็นระยะๆ จนบางครั้งวรรณวิฬาร์ ต้องแอบใช้มืออุดหู
 
หญิงสาวรู้สึกแปลกใจ แถวๆ ที่เธอยืนอยู่มีอะไรนักหนานะ นายนักร้องนำหน้าตี๋นั่นถึงได้ชำเลืองมองมาบ่อยๆ
 
ขณะที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีหมอนั่นยังมีท่าทางเหมือนกำลังยิ้มขำอะไรอยู่ด้วยก็ไม่รู้
 
หลังจากเพลงเปิดตัวเพลงแรกจบลงก็เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้อีกชุดใหญ่จากสาวๆ ด้านล่างเวที ยกเว้นวรรณวิฬาร์คนเดียวเท่านั้น
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )