So Sorry! ขอโทษค่ะที่รัก ก็ฉันร้ายไม่แคร์สื่อ

“ผมฝันไปใช่มั้ยแม่!!” ขอให้ผมฝันไปทีเถอะ นี่ครอบครัวของเราล้มละลายงั้นเหรอ ชาเขียวญี่ปุ่นตรา ‘สุโค่ย’ ที่ขายดีเป็นอันดับ1ของประเทศแต่วันนี้กลับล้มละลาย เพราะมีชาเขียวยี่ห้อใหม่เป็นคู่แข่ง หรือไอ้ชาเขียวตรา ‘ชิมเมะโจได๋’ นั่นแหละ ผมเกลียดมัน>O<
“ใจเย็นๆ ก่อนลูก แม่ว่าเรายังมีหนทางรอด ฮิฮุฮิฮุ ^O^”
“หนทางรอด? อะไรอ่ะแม่” ผมรีบเด้งตัวเข้าไปหาแม่ทันที เมื่อเห็นท่าทาง(ปัญญาอ่อน)ของแม่
“เดี๋ยวแม่จะเล่าให้ฟัง...”
“ครับ”
“...”
“...” ผมเงียบรอฟังแม่พูด แต่เมื่อไหร่แม่จะพูดสักทีเนี่ย รอนานและ - -+
“เอายัง?”
“เอาเลยดิแม่ ชักช้าเพื่อ?”
“เล่าล่ะนะ”
“(-_-;;)” เล่าๆ มาสักทีเถอะคร้าบ!
“เมื่อสองปีก่อนเป็นช่วงที่ชาเขียวของเราขายดีที่สุด แล้วก็มีนาย ‘สมศักดิ์’ เป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีของบริษัทเรา มันโกงเงินของบริษัทเราไป10ล้าน ก่อนจะลาออกแล้วไปสร้างเนื้อสร้างตัวกับลูกเมียของมัน แล้วปัจจุบันนี้มันก็กลายเป็น ‘คุณสมศักดิ์’ เพราะมันคือเจ้าของแบรนด์ชาเขียวตรา ‘ชิมเมะโจได๋’ หรือคู่แข่งของเราตอนนี้ไงล่ะ!!”
“ฮะ!! ลุงสมศักดิ์คนนั้นที่ผมเคยเจอน่ะเหรอแม่ แล้วแม่ยอมให้มันขโมยเงิน10ล้านไปดื้อๆ งั้นเหรอ” ถ้าเป็นเมื่อก่อนเงิน10ล้านเนี่ยถือว่าเป็นค่าขนมของผม แต่ตอนนี้ครอบครัวเราล้มละลาย 10ล้านผมก็เสียดายนะ >O
“ก็เมื่อก่อนครอบครัวเรารวยเป็นแสนล้าน เงินแค่10ล้านมันโกงก็ช่างมัน พ่อกับแม่ก็รู้ว่ามันโกง แต่คิดไปคิดมาก็ถือว่าเป็นเงินโบนัสให้มันไปซะที่มันตั้งใจทำงาน แต่ไม่คิดว่ามันจะเอาไปทำธุรกิจแล้วมาตีตัวเป็นคู่แข่งเรา”
“ก็จริงแฮะ แต่ตอนนี้จะช่างมันไม่ได้แล้วนะแม่”
“ก็ใช่ไง แม่เลยจะบอกนี่ไงว่าหนทางรอดของเราก็คือ...”
“คือ?”
“แถ่น แทน แท้นนนนน!!”
“(-_-;;)” ยังจะมีอารมณ์มาเล่นอีกนะแม่
“ซีซ่าร์ ลูกเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ดังนั้นลูกไม่มีทางเลือก...ลูกต้องใช้ความหล่อเหลาเหมือนสามีของแม่ไปจีบลูกสาวคนใดคนหนึ่งในสองคนของทายาทบริษัทชาเขียวตรา ‘ชิมเมะโจได๋’ ” แม่พูดเสียงหนักแน่น แถมยังตบหลังผมเบาๆ
...T^T นี่มันกดดันชัดๆ!!!
“แต่ถ้าหน้าตาไม่ตรงสเป็คผมล่...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ แม่ก็พูดขึ้นต่อ
“...โดยไม่มีข้อแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะหน้าตาเป็นยังไง แม้จะตัวเตี้ย หน้าบาน ตัวดำ ขาลาย ตัวอ้วน หน้าสิว ยังไงลูกก็ต้องจีบให้ติด และแต่งงานกับเธอให้ได้ เพื่อจะได้เอาเงินของมันซักหมื่นล้าน แล้วค่อยหย่ากับผู้หญิงคนนั้น”
ไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ผมร้ายได้ถึงขนาดนี้ แต่ยังไงผมก็ไม่อยากทำ ไม่ใช่ผมเป็นคนดีอะไรหรอกนะแต่
“แม่คร้าบบบ...!!!”
“หืม?”
“ไม่มีทางอื่นแล้วหรอแม่ อย่าใช้ผมเป็นเครื่องมือเดะ!!! >[]<;;”
“ฉันให้เวลาแกคิด2วัน”
“>{}<;;”
แม่เดินเข้ามาตบบ่าผม “คิดให้ดีๆ คิดซะว่าทำเพื่อครอบครัวของเรา”
...กดดันกันอีกแล้ววววว!!! คำก็ครอบครัว สองคำก็ครอบครัว ให้ไปฆ่าล้างโคตรพวกมันยังจะดีกว่าให้ผมไปจีบผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอีก แล้วผมก็เคยเห็นหน้าลุงสมศักดิ์อดีตพนักงานบริษัทชาเขียวของพ่อผมแล้วด้วย หน้าตาแบบ...ตัวเตี้ย หน้าบาน ตัวดำ ขาลาย ตัวอ้วน หน้าสิว อย่างที่แม่พูดเลยอ่ะ!!
...แล้วลูกสาวของลุงนี่จะเหลือเหรอ ลูกก็ต้องหน้าเหมือนบุพการีดิ!! TOT
โอ้ มาย ก้อด ผมอยากตายยยยยย T_T;;;
 
อ่านแล้วช่วยเม้นติ-ชม ด้วยนะคะ ^^