So Sorry! ขอโทษค่ะที่รัก ก็ฉันร้ายไม่แคร์สื่อ
BabyTeddy
3) CHAPTER 1 : สวยดุ!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ1
“บ๊ายบายจ้ะชิลลี่”
“อืม บาย” ฉันตอบรับสั้นๆ กับเพื่อนสาว ก่อนจะเดินออกจากร้านอาหารสุดหรูที่เพิ่งหาอะไรกระแทกท้อง(...กระแทกท้อง? -_-)มาเมื่อกี้และตรงไปยังรถบีเอ็มสีขาวที่โดดเด่นเจิดจ้าอยู่ในที่จอดรถนู่น โฮะๆ ไม่มีรถใครหรูไฮโซดูดีมีราคาเท่ารถฉันแล้วล่ะ ^O^
แล้วในขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่รถอยู่นั้น สายตาอันเฉียบแหลมของฉันก็ไปสะดุดกับผู้ชายตัวสูงคนหนึ่งที่กำลังยืนมองหน้าฉันไม่กระพริบตา
“มองอะไรยะ! ไอ้โรคจิต!!!” ฉันตะโกนด่ามันอย่างไม่เกรงกลัว เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าพ่อฉันเป็นเจ้าของบริษัทน้ำชาตรา 'ชิมเมะโจได๋' น่ะสิ โฮะๆ ฉันรวยจ้ะ ฉันรวย! ^^+
“มองคนสวยไงครับ ^^”
“ขอบคุณที่ชม!” ฉันพูดสีหน้าเย่อหยิ่ง(ที่เป็นไปเองโดยธรรมชาติ)ก่อนจะสะบัดตัวจนผมที่ยาวถึงสะโพกพริ้วตามไปด้วยเดินขึ้นรถ
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะปิดรถสนิทก็มีมือหนึ่งง้างไว้ ฉันเงยหน้าขึ้นก็พบไอ้ผู้ชายที่มันจ้องหน้าฉันยืนง้างประตูรถของฉันอยู่
“ปล่อย!! เดี๋ยวรถฉันเปื้อน!” นี่มันจะทำอะไรฉันเนี่ย เริ่มใจไม่ดีแล้วอ่ะ เมื่อกี้ฉันไปด่ามันว่าไอ้โรคจิตด้วย มันจะมาแก้แค้นฉันรึเปล่าเนี่ย TOT
“ไม่เว่อร์ไปหน่อยเหรอครับคู้ณณณ! ผมอาบน้ำเช้ากลางวันเย็นนะครับ”
“เออ นั่นมันเรื่องของแก แต่แกปล่อยมืออันแห้งกร้านของแกออกจากรถของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
...แห้งกร้าน...(-_-;;) คิดไปได้เนอะฉันนี่
“ไม่ปล่อย” เขาพูดเสียงกวนประสาท แถมยังยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ><// มันคิดจะทำอะไรของมัน
“นี่...จะปล่อยดีๆ หรือต้องให้ฉันใช้กำลัง” ฉันพูดเสียงต่ำเพราะเริ่มหมดความอดทนแล้ว
“ไม่ปล่อย" เขายังกวนประสาทฉันต่อ กรี๊ดดด ฉันล่ะเกลียดหน้าตาทะเล้นๆ ของหมอนี่จริงๆ โมโหโว้ย โมโหจนควันออกรูทวารทั้งห้าแล้ว >O<
“...ฉันให้นายตอบอีกครั้งนะ”
“ไม่ปล่อย~ อยากจะรู้จังเลยว่าผู้หญิงสวยๆ อย่างคุณจะใช้กำลังอะไรกับผม ฮ่าๆๆๆ ตื่นเต้นจังเลยอ่ะ”
“หน็อยยย!! ไอ้หื่นน!! ไอ้โรคจิตตต!!”
ปัง!
ฉันปิดประตูเต็มแรงไม่สนใจมือที่มันง้างอยู่ สะใจด้วยซ้ำไป
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก >[]<;;”
นายนั่นร้องโอดครวญก่อนจะชักมือออกจากประตูรถอย่างอัตโนมัติ กุมมือของตัวเองถูไปมาที่กางเกงอย่างเจ็บปวด
ฉันแสยะยิ้มให้นายนั่นอย่างจงใจก่อนจะถอยรถออกจากที่นั่นทันที
“ยัยบ้าเอ๊ย!! ผู้หญิงอะไรสวยดุขนาดนี้วะ!!” เขาตะโกนให้หลังกับรถบีเอ็มสีขาวที่กำลังขับออกจากที่ตรงนี้
“หึ...รู้จักฉันน้อยไปแล้วล่ะ! แบร่!” ฉันเปิดประจกโผล่หัวไปล้อเลียนนายนั่นหนึ่งทีอย่างผู้ชนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
