Bad Boy & Girl ... ภารรักภารกิจร้าย

 
        หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันก็ไปนั่งทำการบ้านที่ห้องนั่งเล่น ทำการบ้านไปเปิดเพลงคลอเบาๆไปด้วย ซักพักพี่ต้นก็มานั่งลงข้างๆก่อนจะเป่าปากอย่างอารมณ์ดีแต่มันทำให้ฉันรำคาญ
 
        "นี่พี่ต้น ช่วยไปเป่าปากที่อื่นได้ปะเค้าจะทำการบ้าน" พี่ต้นเลิกคิ้วก่อนจะชะเง้อคอมองมาที่การบ้านของฉัน แล้วเสมองออกไปทางประตูก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
 
        "สอนมั้ย"
 
        โอ้ว พี่ชายฉันทำไมถึงได้เป็นพี่ที่ดีอย่างนี้
 
        "ว่าไงห๊ะ" ฉันรีบพยักหน้าตอบ
 
        พี่ฉันก็งี้แหละ ถึงจะชอบแกล้ง แต่พอถึงเวลาน้องเดือดร้อนก็เข้ามาช่วย เรื่องสอนการบ้านก็เหมือนกัน พี่ต้นน่ะเค้าเก่งแต่ไม่ค่อยแสดงออกถ้าว่างจริงๆถึงมีเวลาให้น้อง พี่ต้นมักพูกเสมอว่า...ต้องพึงตัวเองให้ถึงที่สุดก่อนค่อยหวังพึ่งคนอื่น...หลังจากพูดเสร็จก็ลากฉันไปโยนลงน้ำ ฉันจึงจำฝังใจจนถึงทุกวันนี้เพราะฉันต้องตะเกียดตะกายขึ้นมาบนฝั่งเองเพราะคนโยนโยนเสร็จก็สะบัดตูดเดินหายไปเฉยเลย...หึหึ
 
        จากการบ้านที่ว่าหน้าจะง่ายกลับง่ายม๊ากมาก เมื่อพี่ต้นแนะวิธีจำสูตรง่ายๆ (แต่ออกจะพิลึกไปนิด) การทำการบ้านจึงผ่านพ้นไปได้ด้วยดีและรวดเร็ว ฉันถึงมีเวลานอนเล่นตีลังกาโยกตัวอย่างเมามันส์ตามจังหวะเพลงโดยมีพี่ต้นมองอย่างเอื้อมระอา แต่พี่แกก็หาจังหวะแกล้งฉันเป็นพักๆน่ะแหละว้า พอกินข้าวเย็นเสร็จฉันก็ขึ้นห้อง
 
 
                                      ....................................
 
 
        "ฉันว่า ฉันสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง"
 
        ฟางหันมามองฉันพร้อมขมวดคิ้ว ในขณะที่มือยังไม่วางอาวุธในการจัดการอาหารตรงหน้า ผิดกับแอร์และหวายที่มองส่งสายตาแป๋วมา
 
        "คือ ฉันสังเกตเห็นว่าตรงกระเป๋าเสื้อเนี่ยมัน" ฉันชี้ไปตรงหน้าอกตำแหน่งของกระเป๋า
         
        "...มันไม่มีอะไรติดใช่ปะ" หวายพยักหน้ารับ
 
        "...แต่ฉันเห็นกระเป๋าของ...เอ่อ...ของพวกนายไม้มีรูปอะไรก็ไม่รู้ติดอยู่"
 
        "อ๋อ ที่แท้ก็ตราพยัคฆ์"
 
        "ห๊ะ ตายัก"
 
        "ยัยบ้า ตราพยัคฆ์ไม่ใช่ตายัก" พูดจบยัยหวายก็เอาด้ามปากามาเคาะหน้าผากดังโป๊ก เจ็บง่าส์ T_T
 
        "ตราพยัคฆ์ คือ สัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความเป็นคนในแก๊ง ‘แบดบอย’ ทั้งขนาดและสีจะบ่งบอกถึงตำแหน่งที่แตกต่างกันออกไป" ฟางพูดอย่างผู้รู้ ก่อนจะรวบช้อนและช้อนส้อมเข้าด้วยกัน
 
        "สังเกตง่ายๆเลยสาวน้อย..." หวายยกแขนพาดบ่าฉัน ก่อนจะอธิบายต่อจากฟางอย่างฉะฉาน
 
        "เริ่มจากสีทอง ไม่สิ ต้องบอกก่อนว่ารูปที่เห็นน่ะมันเป็นรูปมังกรนะ อะๆ ไม่ต้องทำน่าสงสัยว่าทำไมรูปมังกรถึงเรียกว่าตราพยัคฆ์...เพราะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอ้าเข้าเรื่องนะ สีทองเป็นสีอันทรงพลังเป็น...อะ" หวายดิ้นขลุกขลักเพราะถูกแอร์ปิดปาก
 
        “"พอเลยๆ ถ้ามัวแต่มาฟังคำพร่ำเพ้อวจีของแต่ละสีชาตินี้ก็เล่าไม่จบหรอก มานี่เดี๋ยวฉันเล่าต่อเอง...นี่หยุดเลย" แอร์ชี้หน้าหวายพร้อมส่งสายตาดุๆไปให้ จนหวายต้องหุบปากนั่งกอดอกทำแก้มป่องด้วยความไม่พอใจ
 
        "อะแฮ่ม เริ่มเลยนะ..."
 
        พอฉันพยักหน้าการเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแก๊งแบดบอยก็เริ่มขึ้นโดยมีฟางกับหวายเสริมขึ้นเป็นพักๆ
 
        แก๊งแบดบอย มีสัญลักษณ์เป็นรูปมังกรที่เรียกว่า ตราพยัคฆ์ (ซึ่งเป็นที่สับสนว่าทำไมถึงเรียกว่าพยัคฆ์...คงจะทำให้ดูน่าเกรงขามละมั้ง) ส่วนมากสมาชิกในแก๊งจะเป็นผู้ชาย (ก็ผู้ชายทั้งหมดนั้นแหละ) ดูง่ายๆจากตราพยัคฆ์ที่อยู่ตรงกระเป๋าเสื้อ... ตราพยัคฆ์แสดงถึงตำแหน่งของแต่ละคนต่างๆกันไป เช่น สีทองทั้งตัวคือประธานเทวะ (หัวหน้าสูงสุด) ต่อไป...ตัวสีทองแต่ตาเป็นสีแดงเรียกว่าหัวหน้าเทวะ (มือซ้าย – ขวา ของประธานเทวะ) และตัวสีแดงคือเทวะ (เป็นของสมาชิกทั่วไป) และมีสีตาที่ต่างกันออกไปอีก เช่น ถ้าตัวสีแดงแต่ตาเป็นสีทองแสดงว่าเป็นบุคคลสำคัญที่ขาดไม่ได้ต่อมาคือสีแดง เขียว ดำ ตามลำดับ ซึ่งกว่าฉันจะรับข้อมูลพวกนี้หมดก็เล่นหมดเวลาพักกลางวัน
 
        และตลอดทั้งวันนี้ฉันก็ได้รับรู้ว่าไม่ได้มีเฉพาะแก๊งแบดบอยเท่านั้น แต่ยังมีแก๊งแบดเกิล์ลอีกด้วย โดยสองแก๊งนี้ดำรงตนเป็นปรปักษ์กันมานับสิบๆปีโดยไม่ทราบสาเหตุ เพราะมันเป็นสิ่งที่พวกรุ่นพี่ที่ก่อตั้ง ตั้งกฎบัญญัติขึ้น และสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจมากคือ แก๊งแบดบอยนั้นถูกก่อตั้งมาเป็นระยะเวลา 75 ปีแล้ว (โดยผ่านการเปลี่ยนชื่อ5ครั้ง) ตอนนี้มีประธานเทวะคือนายไม้ หวายบอกว่านายนี่ได้เป็นตอนเข้าม.4 ทั้งที่เป็นเด็กใหม่แท้ๆ และนายนั่นก็โคตรโหดอย่าบอกใคร ในโรงเรียนนี้ไม่มีใครกล้าแหยมเลย และตำแหน่งหัวหน้าเทวะทั้งสองก็เป็นของกวีนและเจโอ นายกวีนนี่ฉันไม่แปลกใจหรอกเพราะเห็นตัวติดกับนายไม้ตลอดเวลา แต่เจโอนี่สิใคร? แอร์บอกว่าเป็นเด็กห้องF...
 
        แก๊งแบดเกิล์ล มีสัญลักษณ์เป็นรูปนางพญาหงส์สวมมงกุฎ เรียกว่า 'ตรานางพญา' สมาชิกในแก๊งเป็นผู้หญิงล้วนๆ ตรานางพญาจะแสดงถึงตำแหน่งของแต่ละคนคล้ายๆกับของตราพยัคฆ์คือ ตัวหงส์จะเป็นสีขาวล้วน แต่ให้ดูสีที่แสดงถึงตำแหน่งที่มงกุฎ อาทิ สีทองคือประธานเทพธิดา(หัวหน้าสูงสุด) สีแดงหัวหน้าเทพธิดา (มือซ้าย – ขวา ของประธานเทพธิดา) และสีเงินคือเทพธิดา (เป็นของสมาชิกทั่วไป) จะไม่มีการแตกแขนงมากเท่าของแก๊งแบดบอย...แก๊งแบดเกิล์ลนั้นถูกก่อตั้งขึ้นมาหลังแก๊งแบดบอย2ปี (โดยผ่านการเปลี่ยนชื่อ2ครั้ง) ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงการเลือกสรรประธานเทพธิดาอยู่ เพราะคนเก่าพึ่งจบออกไป ส่วนการเลือกสรรนั้นคืออะไรไม่มีใครรู้เพราะเป็นความลับสูงสุดของแก๊งเช่นเดียวกับแก๊งแบดบอย ส่วนหัวหน้าเทพธิดานั้นเป็นเด็กห้องAส่วนอีกคนก็หาอยู่เหมือนกัน...
 
        "อ้าวแล้วทำไมไม่เลือกคนในแก๊งล่ะ" ฉันถามในขณะที่กำลังค้นหาหนังสือในห้องสมุด
 
        "ก็อาจจะหานะ คงจะหาทั่วโรงเรียนนั่นแหละฉันว่า" แอร์ยื่นหน้ามากระซิบตอบเพราะไม่สามารถพูดเสียงดังได้ หวายเข้ามากอดคอฉันกับแอร์ที่สุมหัวคุยกันก่อนจะพูดด้วยเสียงกระซิบ
 
        "นี่สาวๆ วันนี้อาจารย์เอมมิกานัดเจอที่ห้องทุกคนตอนเลิกเรียนนะ" ฉันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะผละจากสองสาวไปหาหนังสือที่หมวดอื่นต่อ แต่ในใจกลับมีแต่เรื่องราวของสองแก๊งในโรงเรียนเซนต์ดอร์เบิร์กแห่งนี้
 
        เฮ้อ... อะไรก็ไม่รู้โรงเรียนนี้ ชื่อโรงเรียนเซนต์ดอร์เบิร์ก แต่ชุดที่ใส่เป็นแบบเด็กนักเรียนญี่ปุ่น แถมมีแก๊งอันธพาลสองแก๊งชื่อใช้ได้แต่ลักษณะภายในแก๊งนี้สิ จีนชัดๆ ฉันคิดพลางขยี้หัวตัวเองอย่างงงๆ