Bad Boy & Girl ... ภารรักภารกิจร้าย

        กริ๊งๆๆ  ๆๆๆ  ๆๆๆ

        ร่างบางใต้ผ้าห่มผืนหนาตะเกียดตะกายลุกขึ้นพร้อมกระแทกฝ่ามือลงบนนาฬิกาปลุกดังปัง ก่อนจะสะลึมสะลือเดินเข้าห้องน้ำ

        วันนี้ฉันจะต้องเดินทางไปบ้านน้าเพื่อไปเอาอังเปา อะฮ้า เงินจ๋าปี้มาแว้ว~ ฉันยอมลงทุนตื่นนอนแต่เช้า ทั้งที่วันนี้ฉันควรจะต้องตื่นเที่ยง(เวลาปรกติ) พออาบน้ำเสร็จฉันก็รีบแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวกับครอบครัว พอฉันลงมาถึงทุกคนก็เอาแต่มองหน้าฉันเหมือนมีตุ๊กแกเกาะอยู่ก็ไม่ปาน

        "มองอะไรกันอะค่ะ?"

        "เปล่า แค่มองคนหน้าเงิน…" พี่ชายตัวแสบของฉันตอบมาแบบหน้าซื่อตาใส ส่วนฉันนั่งอ้าปากหวอ แง... มาว่าฉันได้ไงเล่า พี่บ้า!

        "นายต้น ทำไมไปว่าน้องยังงั้นล่ะลูก" คุณแม่แสนประเสริฐเอ็ดพี่ต้น แต่นั้นก็ไม่ทำให้ไอ้พี่ต้นมันสำนึกได้เลย แง ไอ้พี่ชายมันดึงผมแกละของฉันอะ ง่า มันเจ็บนะ!

        "ไอ้พี่ต้นปล่อยผมเค้านะ แง แม่ขาช่วยตาลด้วย" ฉันเริ่มโวยวาย

        "ต้น" พี่ต้นหยุดชะงักงันทันทีที่ได้ยินเสียงของพ่อสุดหล่อ ฮิฮิ

        จากนั้นการทานข้าวอย่างสงบสุขก็บังเกิด หลังจากที่ทานข้าวจนอิ่มหนำแล้วฉันก็รีบวิ่งไปใส่รองเท้าแข่งกะไอ้พี่ต้น ฮูเล ฮูลา

        "โอ๊ย!!! พี่ต้นขี้โกงอะ มาสกัดขาเค้า" ฉันเซแซดๆไปชนกำแพงโดยที่พี่ต้นวิ่งไปถึงตู้รองเท้าแล้ว ก่อนหันมายิ้มกวนโอ๊ยส่งมาให้ฉัน ฮึ่ม! มันน่านัก

        "ใคร... ใครขี้โกงไม่ทราบพูดมาดีๆนะยัยเปี๊ยก" พี่ต้นพูดพร้อมยืนพิงตู้รองเท้า กอดอกยักคิ้วยียวนมาให้ฉัน หน็อย! ฉันขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอยู่ในใจ ก็ใครจะไปกล้าล่ะ ชอบเล่นแรงๆอยู่เรื่อย ชิ พี่บ้า!

        "เค้าชื่อลูกตาลนะไม่ใช่เปี๊ยก!" ฉันแหวใส่ไอ้พี่ต้น แต่ไอ้พี่ตัวแสบกลับทำทองไม่รู้ร้อน เดินเป่าปากออกจากประตูไปหน้าตาเฉย ชิๆๆ อย่าเผลอก็แล้วกัน เชอะ!

        ฉันมีพี่ชายสองคน คนโตชื่อตัวต่อ บุคลิกภายนอกดูเป็นคนนิ่งๆ ขรึมๆ และดุตามลักษณะพี่ชายคนโตทั่วไปที่ต้องคอยดูแลน้องถึงสองคน โดยเฉพาะน้องชายคนกลาง ที่ชอบหาเรื่องมาให้พี่ต่อปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นประจำ ไหนจะเรื่องต่อยตี และที่สุดๆคือเรื่องผู้หญิง

        พี่ต้นกล้าชอบวางกร่าง ชอบออกคำสั่งแล้วยังชอบบังคับให้ฉันทำนู้นทำนี้อยู่เรื่อย เผด็จการที่สุด! โดยที่ฉันไม่อาจขัดได้เลยสักครั้ง เฮ้อ อ่อ! แถมกวนอวัยวะเบื้องล่างอีกตั้งหาก ฮึ! เรื่องผู้หญิงก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรื่องชกต่อยเลย ไม่รู้ว่ามีเสน่ห์ตรงไหน ก็แค่หน้าตาดี ขาว และเก่ง...แค่เนี่ย!

        ฉันลูกตาลเป็นน้องคนสุดท้องที่น่าสงสาร ทำไมนะหรอ ก็คำขู่ที่ไอ้พี่ต้นบ้า มันบอกว่าจะไม่พาฉันออกไปเที่ยวอะดิ แถมยังขู่ว่าเวลาจะไปไหนก็จะให้ไปเอง...แง...แง ฉันจะไปเองได้ไงเล่า! ฉันเพิ่งมาอยู่กรุงเทพเมืองศิวิไล ได้ไม่ถึง 2 เดือนเลยน้าาา

        เมื่อก่อนบ้านฉันอยู่ที่ต่างจังหวัดแต่พ่อต้องย้ายมาดูแลกิจการที่กรุงเทพ ครอบครัวเราก็เลยต้องกระเตงกันมาหมด จะบอกว่าหมดก็ไม่ได้หรอก ตอนแรกพ่อกับแม่ฉันมาก่อน ส่วนฉันกับพี่ต้นเราตามมาทีหลังเพราะโรงเรียนยังไม่ปิดเทอม แต่พอปิดเทอมปุ๊บก็หอบผ้าหอบผ่อนย้ายมากรุงเทพทันทีโดยทิ้งตากับยายให้อยู่เฝ้าบ้าน เอ๊ย อยู่ที่เดิม แหะๆ ส่วนคำขู่ที่ว่าจะไม่พาไปไหนนั้น มาจากไอ้พี่ต้นมันมากรุงเทพทุกวันหยุด โดยที่พ่อกับแม่ไม่รู้เรื่องรู้ราว รู้แต่ว่าไปนอนบ้านเพื่อนจะกลับอีกทีก็เย็นวันอาทิตย์ ฮึ มีแต่ฉันกับพี่ต่อเท่านั้นที่รู้ เพราะพี่ต่อมาเข้ามหาลัยที่กรุงเทพ (พักหอ) ก่อนหน้าอยู่แล้วไอ้พี่ต้นเลยมาพักด้วยบางคืน เหอะ มีแต่ฉันเท่านั้นที่เพิ่งมา!