*ศิลาเลือดต่างดาว*

บทที่ 5
  
 
แขกรับเชิญ (ภาคต้น)
 
 
              หนึ่งเดือนจากเหตุการณ์จับมนุษย์ปริศนา เธอถูกคุณปู่ไล่ออกจากคฤหาสน์ พร้อมกับนักล่าอีกสี่คน นักล่าถูกบริษัทประกันให้ทำหน้าที่ขนย้ายศิลาเลือด ส่วนเธอต้องทำหน้าที่ขายข้อมูลให้บริษัทประกัน เธอมองลงไปด้านล่างจากห้องทำงาน นักข้อมูลกำลังทำหน้าที่ หาข้อมูล ของศิลาเลือด เพื่อนำไปขายให้แก่พวกนักจารกรรม และพวกนักล่า  นักข้อมูลทำให้บริษัทศูนย์เงินไปเป็นจำนวนมาก  นักข้อมูลไม่ได้ขึ้นตรงต่อใคร หรือได้รับคำสั่งจากใครโดยตรง พวกเขามีอำนาจอิสระ ในการขโมยข้อมูล จากบริษัทประกัน หรือจากข้างนอกเพื่อนำมาขาย ให้ใครก็ตามที่ต้องการซื้อ แม้แต่บริษัทประกันเอง ก็ต้องเสียเงินซื้อข้อมูลจาก นักข้อมูล ที่ทำงานให้บริษัท ขณะนี้เธอมีปัญหาหลายอย่างที่ต้องแก้ไข เธอไม่ชอบงานที่เธอทำ แต่เพื่อพ่อของเธอ งานนี้มันทำให้เธอรู้สึกผิด แต่ก็ต้องทำ เธอคิด 
 
“ฉันต้องการทราบสถานการณ์ล่าสุด” 
 
เธอมองตรงไปยังชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40 ปี เธอไม่ชอบผู้ชายที่มีลักษณะคาดเดาความคิดไม่ได้ ลักษณะการเดิน ท่าทาง สุดเย็นชา เขาคือก้อนน้ำแข็ง เธอคิดอยู่ในใจ 
 
“เราศูนย์เสียการขายข้อมูลที่บอร์ด ทั้งหมดแล้วครับ...คุณหนู” 
 
“เรากำลังจะถูกพวกนักล่าวางแผนขโมยศิลาเลือดในไม่ช้านี้ครับ...คุณหนู”
 
“เราถูกแทรกซึมการสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ระดับสี่ ครับ...คุณหนู”
 
“มีแค่สามข้อนี้ใช้ มั้ย”
 
เธอถามก้อนน้ำแข็งตรงหน้า เขาพยักหน้า เธอต้องการแก้ปัญหาที่จะเกิดขึ้น เธอมองตรงไปยังก้อนน้ำแข็งอีกครั้ง
 
“จะแก้ปัญหาทั้งสาม นี้อย่างไร”
 
 ก้อนน้ำแข็ง เงียบแล้วชี้นิ้วมาที่เธอ ความหมาย คือเธอต่างหากที่จะต้องหาทางแก้ปัญหาเอาเอง ไม่ใช่เขา ปัญหาทั้งสามข้อเธอได้คาดการไว้ในใจก่อนที่จะถามมนุษย์น้ำแข็งตรงหน้าเสียอีก มันมีตัวแปรเข้ามามากเกินกว่าจะแก้ปัญหาได้โดยเบ็ดเสร็จในครั้งเดียว การวางแผนโดยครอบคลุมทุกปัญหามันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ตอนนี้เธอต้องเลือกทางที่ปลอดภัยที่สุดเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงคิดทบทวนปัญหาต่างๆ เริ่มจาก

A.มนุษย์ปริศนา คือใคร...มันคือตัวแปรสำคัญของแผนการข้างหน้าของเธอ

B. นักล่าที่สามารถจะทนต่อผลกระทบของศิลาเลือดได้ คนผู้นี้เป็นนักล่ามีชื่อว่า เคน คือผู้มีพลังของกากศิลาเลือดระดับสิบ

C.  กลุ่มชมรมลงขันขโมยศิลาเลือด ในกลุ่มเธอคิดว่าต้องมีมนุษย์กลายพันธุ์ระดับสี่แทรกซึมอยู่ด้วย และพร้อมที่จะขโมยศิลาเลือดทุกเมื่อ ใน กลุ่มต้องการ นักล่าที่มีชื่อว่า เคน เพราะพวกมันไม่สามารถเข้าใกล้ศิลาเลือดได้

D.เธอต้องจัดการกับนักล่าเพียงคนเดียวทุกอย่างก็จะเรียบร้อย ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ศิลาเลือดได้ นักล่าคนนั้นมีชื่อว่า เคน  เธอคิด

เธอมองไปยังมนุษย์น้ำแข็งอีกครั้ง แล้วออกคำสั่งที่คิดไว้ทันที
 
“ตามตัวกลุ่มนักล่าทั้งห้าคน  ทำอย่างไรก็ได้ พาตัวมาเป็นแขกของเรา จนกว่างานประมูลจะเสร็จสิ้นลง โดยเฉพาะคนชื่อเคน พามาเป็นแขกให้ได้ เข้าใจ มั้ย”
 
ความหมายในคำพูดจริงๆ ที่มนุษย์น้ำแข็งคิดคือ จับตัวพวกมันมาขังไว้  มนุษย์น้ำแข็งคิด
 
“ครับ..คุณหนู... แล้วคุณหนูจะทำอะไรต่อ ครับ”
 
“ฉันจะไปที่...ชมรม ลงขัน ขโมยศิลาเลือดหน่อย”
 
“ครับ คุณหนู แล้วผมจะส่งคนตามลงไป ครับ”
 
“ดีมาก” มนุษย์น้ำแข็ง เธอคิดในใจ แล้วเดินจากมา
 
 
องค์กรลับ พัฒนาอาวุธ ณ..ห้องแล็ป เวลาเดียวกัน
 
 
“ด็อกเตอร์...เราต้องการสัตว์กลายพันธุ์ระดับห้าที่สามารถทนต่อผลกระทบของศิลาเลือดได้โดยเร็ว ไม่อย่างนั้นเราต้องเสียมันไปแน่..ด็อกเตอร์”
 
“สัตว์กลายพันธุ์ระดับห้ามีความจำกัดในการรับรู้นายท่าน มันไม่สามารถทนได้นาน มันจะตายภายในสิบนาที หากเข้าใกล้ศิลาเลือดบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้เราไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นแล้วนายท่าน เรามีคนทำงานนี้ให้เราแล้วครับ...นายท่าน”
 
“ใคร ด็อกเตอร์...”
 
“คนๆ นี้มีชื่อว่า เคน เป็นผู้ได้รับพลังจากกากศิลาเลือดระดับสิบ เราสามารถใช้งานเขาได้ นายท่าน”
 
“อย่างไร...ด็อกเตอร์..”
 
“ถ้าเราจะใช้งานเขา เราต้องเชิญพวกเขามาเป็นแขกครับนายท่าน โดยเฉพาะคนที่ใกล้ชิดกับเขาทั้งหมด...นายท่าน”
 
นายท่านรู้ว่าความหมายที่แท้จริงของคำพูดคือ จับพวกมันมาเป็นตัวประกัน ...นายท่านคิด
 
“ความคิดดีมาก ด็อกเตอร์...ลงมือได้”
 
“ครับ...นายท่าน แล้วนายท่านจะทำอย่างไรต่อ ครับ”
 
“ฉันจะไป ที่ ชมรม ลงขันขโมย ศิลาเลือด หน่อย ด็อกเตอร์”
 
“ครับ นายท่าน แล้วผม..จะส่งสัตว์ประหลาดตามไปครับ นายท่าน”
 
“ดีมาก  ด็อกเตอร์”  เขาคิดในใจ ไม่ได้พูดออกไป แล้วเดินจากมา
 
 
ชมรม ลงขัน  ขโมย ศิลาเลือดเวลาต่อมา มันคือสถานที่ของแขก ได้รับเชิญเท่านั้น ถึงจะเข้ามาได้ นักล่าห้าคน และเจ้าหน้าที่ข้อมูลอีกหนึ่งคนก็คือแขกรับเชิญของวันนี้ และที่คนในชมรมยังไม่ทราบก็คือวันนี้พวกเขา จะได้ตอนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญด้วย...พวกคนกลุ่มที่ไม่ได้รับเชิญเป็นใคร...มันคือปริศนา ที่พวกเขายากที่จะรู้ได้...แต่วันนี้พวกเขาได้รับเชิญบุคคลสำคัญที่ใครก็อยากได้ตัวไว้ พวกเขาดีใจกันมาก พวกเขาหัวเราะกันอย่างมีความสุข...จบภาคต้น
 
แขกรับเชิญ (ภาคจบ)