*ศิลาเลือดต่างดาว*

 

บทที่ 3 

 

เผชิญหน้าคู่ต่อสู่ 

 

 

           คนตายแล้ว  หัวใจ และสมอง จะไม่ทำงาน เนื้อ หนัง จะเน่าเปื่อย สิ่งที่ผมจ้องมอง ไม่มีอะไรระบุ ลักษณะของคนที่ตายไปแล้ว พวกเขายังคงเหมือนเดิม พวกเขากำลังหายใจอยู่ แม้หัวใจและสมอง จะไม่ทำงานอีกแล้ว ผมจ้องมองดูครอบครัวของผม พ่อ แม่ พี่ชาย และพวกคุณลุง พวกเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ ร่วมกันทำงานวิจัยกับ พ่อ ของผม 

 

            เวลาผ่านมาแล้ว 25 ปี ผมได้ นำพวกเขาแช่เย็น ทุกคนอยู่ในแคปซูล แก้วที่ใสเหมือนเพชร มันคืองานวิจัยของผม ผมพยายามสานต่อจากพ่อของผม การทำให้มนุษย์มีอายุยืนยาว การปลุกให้คนตายตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ศิลาเลือด ที่ผมหามาได้ในเวลา 25 ปี มันยังไม่เพียงพอ  ที่จะทำให้งานวิจัยชิ้นนี้สำเร็จได้ ผมต้องการศิลาเลือดที่มีพลังมากกว่า ที่หามาได้ และผมคิดว่าผม   หามันเจอแล้ว ศิลาเลือดจะให้พลังสำหรับคนที่นอนอยู่ในแคปซูล พวกเขาจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ผมต้องฆ่าใครบาง ผมไม่สนใจอีกแล้ว มนุษย์ หรือสัตว์ประหลาด ผมจะต้องได้ศิลาเลือดมาให้ได้ ผมคิด 

 

สถานที่เก็บศิลาเลือด 

 

 

              หากธนาคารคือสถานที่ในการฝากเงินและทรัพย์สิน หรือของมีค่า ที่ปลอดภัยที่สุด มันอาจจะไม่ใช่ความจริงอีกต่อไปแล้ว ที่นี้คือสถานที่เก็บศิลาเลือด มันถูกเก็บไว้บนยอดตึกสูง 100 ชั้น ในห้องนิรภัยที่แข็งแรงที่สุด ตึกทั้ง 100 ชั้น มีเจ้าหน้าที่อยู่ชั้นละ 20 คน รวมแล้ว 2000 คน เข้าเวรยามตลอด 24 ชั่วโมง ด้านนอกตัวตึก มีเจ้าหน้าที่อีก 500 คน เป็นยามเดิน ตรวจตลอด 24 ชั่วโมง ที่แห่งนี้  ถูกเรียกว่า บริษัทประกัน 

 

“ริวแก เคยมา ที่นี้ มั้ย” 

 

“ไอ้แมวน้อย ถ้าแก อยากรู้ว่าฉันเคยเดินขึ้นไป สำรวจตึกทั้งร้อยชั้น มั้ย ฉันก็จะบอกว่าฉัน ไม่เคย แต่ถ้าถามว่าฉันเคยมา มั้ย ฉันเคยมา ห้าปีก่อนที่ฉันจะไปฝึก เป็นนักล่าสัตว์ประหลาด” 

 

“ห้าปีที่แล้ว แกมาทำอะไร ที่นี้ ริว”

 

“เด็กฝึกงาน ที่นี้ คือศูนย์กลางของข้อมูลข่าวสารที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย มันเป็นที่ รวมคนทุกอาชีพ มาแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารกัน ข้อมูลทุกอย่างล้วนมีราคา แลกเปลี่ยนเป็นเงิน หากแกต้องการจะรู้อะไร...แม้แต่ ทางไปห้องน้ำ แก่ก็ต้องจ่ายเงินเพื่อถามทาง... ไอ้แมวน้อย”

 

“แกพูดเล่น ใช่มั้ย ไอ้ริว”

 

“ถ้าแก อยากรู้ว่า ฉันพูดเล่น หรือพูดจริง แกลองพิสูจน์ ได้... ไอ้แมวน้อย”

 

“ไอ้ริว แก เรียกฉันแมวน้อย สองครั้งแล้ว เรียกฉันเสือ”

 

“เสือ”

 

“ไม่ละ ฉันเสียดายเงิน ทางไปห้องน้ำฉัน เดินหาเองได้”

 

“ไอ้แมวบ้า แกเชื่อที่ ไอ้ริว มันพูดทุกอย่างเลย รึไง”

 

“แกจะรู้อะไร ไอ้ดล แกเคยมา ที่นี้ รึไง”

 

“เคย ฉันก็เคยมาฝึกงาน ก่อนจะไปฝึก เป็นนักล่าสัตว์ประหลาด เมื่อ หกปีที่แล้ว”

 

“นี้พวกแก อย่าบอกนะ ว่าทั้ง แก ไอ้ริว พลอย เคยมา ที่นี้ มาก่อน”

 

“พลอย เคยมาฝึกงานเมื่อสี่ ปีที่แล้ว ก่อนจะ ไปฝึกเป็นนักล่าสัตว์ประหลาดคะ พี่เสือ”

 

“สงสัย คงมีแต่ ฉันกับคุณเคน ที่ไม่เคยมา ที่นี้ มาก่อน ใช่มั้ย”

 

“แก ไม่ลองถามคุณเคนดูละ ไอ้แมวบ้า จะได้รู้ไง ว่าคุณเคนเคยมา มั้ย  ไอ้ริว กับ พลอย ก็อยากรู้  ไอ้แมวบ้า แกถามเลย”

 

 

“ไม่ละ ฉันไม่อยากรู้แล้ว”

 

“นี้ ไอ้แมวบ้า ฉันถามแก่จริงๆ เถอะแก มันไปอยู่ จักรวาล ไหนมา ถึงไม่เคยมา ที่นี้”

 

“ไอ้ดล ถ้าแกอยากรู้มาก ฉันก็จะบอก แต่เหมือนแก จะทำให้ฉันดูหน้าสงสาร ฉันไม่ตอบคำถาม  แกไปหาคำตอบเอาเอง”

 

“ไอ้ดล แก เลิกล้อเล่น กับไอ้เสือน้อย ได้แล้ว”

 

“ตกลง ไอ้ริว มันหน้าสงสาร พูดมากเดี่ยว มันจะร้องไห้  เปล่าๆ”

 

“ไอ้ดล แกว่าใครจะ ร้องไห้”

 

“พอ หยุด ทะเลาะกันเป็น เด็ก ได้แล้ว”

 

“ครับคุณเคน” ทุกคนพูดพร้อมกัน

 

“คุณเคน เรามาทำอะไร  ที่นี้ ครับ” เสือถาม

 

“มาสำรวจ และหาข้อมูล ของศิลาเลือด ที่นี้ เป็นตึก 100 ชั้น มีเจ้าหน้าที่ดูแล 2000 คน ตลอด 24 ชั่วโมง มีห้องนิรภัย อยู่ทุกชั้นของตึกแห่งนี้ หากศิลาเลือด ถูกเก็บไว้ ที่นี้ มันจะต้องถูกเก็บไว้ 1 ใน 100 ชั้น  ของตึกบริษัทประกัน หากเราต้องการจะขโมยของออกจากบริษัทประกัน เราต้องรู้ว่าศิลาเลือด  ถูกเก็บไว้ชั้นไหนก่อน ดังนั้นการสำรวจ และหาข้อมูล พวกเราต้องมา ที่นี้”

 

“นี้ คุณเคน ไม่ได้พูดเล่นอย่างไอ้ริว ใช่มั้ยครับ” คุณเคนส่ายหน้า

 

“แล้วใครจะบอกเราได้ครับ ว่าของอยู่ที่ไหน” คุณเคนส่ายหน้า

 

“แล้วคนที่ องค์กร ส่งมาเฝ้ามันไม่ รู้หรือครับ  คุณเคน”

 

“พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ดึงความสนใจ ของพวก นักจารกรรม เท่านั้น หากบอกว่าศิลาเลือด อยู่ชั้นที่ 100 ทุกคนก็จะมุ่งตรงไปขโมย มันทันที แต่จะมีของที่  ได้มาง่ายอย่าง งั้น เลยรึไง  บริษัทก่อตั้ง มาเป็นนาน ถ้าโดนขโมยได้ง่ายแบบนั้น ก็ไม่ใช่ บริษัทประกัน ที่ใหญ่ที่สุดของโลก หรอก เสือ”

 

“มิหน้า คุณเคน ไอ้ริว ไอ้ดล กับพลอย ถึงไม่อยากมาเฝ้า มาเป็นเหยื่อให้โดน ยำเล่น นี้เอง”

 

“แล้วคุณเคนจะพาเราเดินไปไหน ครับ” เสือถาม

 

“ไปศูนย์กลางของข้อมูลข่าวสาร  ไอ้แมวน้อย” ริวตอบแทน

 

“ไอ้ริว กูถามคุณเคน เรียกกูเสือ ไอ้ริว”

 

“เสือ”

 

“นั้น มึงอ่านซะ ไอ้แมวบ้า มันเขียนว่าอะไร” ดลชี้นิ้วขึ้นไปที่ป้ายติดหน้าห้อง ป้ายเขียนเป็นภาษาอังกฤษ แต่แปลเป็นไทยอ่านว่า”ฝ่ายข้อมูลข่าวสาร”

 

“ไอ้ดล กูไม่ได้ถาม เรียก กูเสือ ไอ้ดล”

 

“เสือ”

 

“ขอบัตรเครดิต ด้วยครับ” คุณเคนหยิบบัตรเครดิตส่งให้เจ้าหน้าที่ก่อนจะเข้าไปในห้องข้อมูลข่าวสาร  มันเหมือนต้องการดูหนังสักเรื่อง จึงซื้อตั๋วเข้าไปดู สิ่งที่ เสือมองอยู่ตอนนี้ คือการจ่ายค่าผ่านประตู เข้าไปในห้อง ซึ่งยังไม่รู้ ข้างใน มีอะไร รออยู่

 

 “คุณต้องการให้คิดค่าธรรมเนียมรวม ทั้งหมดห้าคนเลยหรือเปล่าครับ”

 

คุณเคนพยักหน้า เจ้าหน้าที่ทำการคำนวณ ค่าธรรมเนียม แล้ว รูดบัตรเครดิต พร้อมส่ง สลิป ค่าธรรมเนียมให้คุณเคนเซ็น เมื่อเรียบร้อยแล้วประตู กระจกบานหนา เปิดออก พวกเราเดินเข้าไป ในห้อง ผมอยากรู้ว่าคุณเคน ต้องจ่าย ค่าตั๋วเข้ามาในห้องนี้ เท่าไร

 

“คุณเคนครับ ผมขอดู สลิป เมื่อกี่  หน่อยครับ”

 

เสือพูด คุณเคนส่งกระดาษชิ้นเล็กให้กับเสือ ตัวเลขในกระดาษ ระบุราคาเข้า มาในห้อง 100,000 บาท 5 คนๆ ละ 20,000 บาท บริษัทนี้มันเป็นแก๊งยากูซ่า หรือไง มัน ขูดเลือดกันชัดๆ ต้องแจ้งศูนย์คุ้มครองผู้บริโภค มาตรวจสอบหน่อยแล้ว เสือคิด

 

“ไอ้แมวบ้า แกกำลังคิดอะไรอยู่ วะ”

 

“ไอ้ดลมึงดูนี้ เราไปแจ้งตำรวจ มาจับพวกมันดี มั้ย”

 

“ไอ้แมวบ้า กูเห็นด้วยกับมึงทุกประการ มึงเดินออกไปทางเก่านะ แล้วรีบไปพาตำรวจมาที่นี้  แล้วจับพวกมันไปให้หมด กู ไอ้ริว พลอย คุณเคน จะรอเฝ้าไม่ให้พวกมันหนีไป”

 

“ไอ้ดล มึงพูดจริงจัง หน่อย สิวะ”

 

“กู กลุ่มใจกับมึงวะ ไอ้แมวบ้า มึงมาจากจักรวาล อันไกลโพ้น หรือไง”

“ไอ้ริว มันบอกมึงแล้ว แค่มึงถามทางไปห้องน้ำ ยังเสียเงิน ไม่อยากเสียเงิน ก็ไม่ต้องมา มึงทำใจเถอะ ไอ้แมวบ้า”

 

“เรียกกูเสือ ไอ้ดล”

 

“เสือ”

 

         เสือน้อย หรือ แมวบ้า ที่ดลชอบ เกรงเรียกชื่อผิด มองสำรวจสภาพห้องที่ต้องจ่ายเงินซื้อเข้ามาในราคาแพง ทำการประเมินราคาอยู่ในใจ ห้องมีขนาดใหญ่ ทั่วทั้งห้อง เต็มไปด้วยจอมอนิเตอร์ ที่ควบคุมด้วยระบบคอมพิวเตอร์ ตามฝาผนังห้อง มีจอขนาดใหญ่ นับสิบจอ บางจอมีขนาดเท่าจอฉาย ภาพยนตร์  ข้อมูลต่างๆ วิ่งไป วิ่งมา หากมันคือตลาดซื้อขายหุ้น เสือน้อยก็จะเชื่ออย่างนั้น... แต่มันไม่ใช่ เสือน้อยนับคน ในห้องด้วยสายตา แล้วคำนวณในใจ หน้าจะประมาณ 1000 คน บางคนวิ่งไป และก็วิ่งมา บางคนกำลังนอนหลับที่เก้าอี้  หรือที่โต๊ะ บางคนกำลังจ้องจอมอนิเตอร์แบบตั้งโต๊ะ   บางคนนั่งมองคนผ่านไป ผ่านมา แต่ทุกคนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน พวกเขาทุกคนกำลังรออะไรสัก อย่าง และมันก็อาจ จะเป็นสิ่งเดียวกัน กับคุณเคน และพวกเสือน้อย กำลังตามหาอยู่ก็ได้ นั้นคือ ข้อมูลของศิลาเลือด เสือคิด

 

“ไอ้แมวบ้า ยืนคิดอะไรอยู่ เดินตามมา ถ้าเดินหลง ไม่มีใครกลับมาตามหา หรอกนะ”

 

“ไอ้ดล กูโตพอที่จะเดิน หาพวกมึงเจอหรอก พูดเหมือนกูเพิ่งออกมาจากป่า จากเขา” ดลหัวเราะเสียงดัง

 

“ไอ้แมวบ้า มึงรู้ตัว มั้ย มึงนะ คนป่าตัวจริง เลยหละ” ดลหัวเราะอีก

 

“ไอ้ดลเรียก กูเสือ”

 

“เสือ”

 

“เดินตามคุณเคนไป ไอ้แมวบ้า มึงเหมือนเด็กหลงทางจริงๆ ต้องคอยบอก ให้เดินอยู่ ตลอด”

 

 

“มึงไม่ต้องพูดไอ้เสือ เดินไปข้าง คุณเคน โน้นมึงจะได้ไม่หลง”

 

แล้วเสือก็เดินไปอยู่ ข้างคุณเคนอีกครั้ง ไม่ใช่กลัวจะหลงทาง แต่เสือน้อยมีคำถามในใจ อยากถามคุณเคนต่างหาก จะถามไอ้ริว กับไอ้ดล มันก็คอยแต่เกรง ให้เจ็บใจเล่น มีแต่คุณเคน ที่ มันเคารพ เท่านั้นที่ตอบคำถาม ที่มัน อยากรู้ และไม่โดนเกรง หรือล้อ ชื่อมันเล่น เสือน้อยคิดและเสือน้อยคิด น้อยใจเพื่อนในกลุ่ม

 

“คุณเคน  คนพวกนี้ พวกเขาก็ต้องการ ข้อมูลเหมือนกับคุณเคนหรือครับ” คุณเคนพยักหน้า

 

“บางคนเท่านั้นเสือ ข้อมูลทุกอย่าง มันเชื่อมโยงกันไปหมด มันเหมือนเส้นด้ายที่ขาด ทุกคนต่างก็เอาเส้นด้าย มาต่อกันให้เป็นเส้นยาว และคนที่มี เส้นด้ายที่ต่อเป็นเส้นเดียวกัน  อย่างสมบูรณ์ ก็ต้องการสิ่งตอบแทนที่สูง ถึงจะยอมมอบเส้นด้ายเส้นนั้นให้  ถ้าเคยเล่นจิกซอ มันก็เหมือนกับ พวกเขากำลังรอ ชิ้นส่วนสุดท้ายกันอยู่  ไม่ใช้ทุกคนจะได้ชิ้นที่ถูกต้องกันทุกคน เสือ... การที่จะเข้ามาถึงห้องนี้  เราต้องเสียเงินค่าผ่านประตู  หากเราออกไปโดยไม่ได้ข้อมูลที่ต้องการ เราก็ต้องเสียเงินฟรี แล้วหากเราจะกลับเข้ามาอีก เราก็ต้องจ่ายเงินเพิ่มอีก ทุกคนจึงไม่ยอมออก ไปจากที่นี้ เสือ คงเห็น พวกเขานอนรอ กันเป็นวัน เป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือนกันเลย”

 

“คุณเคน  เพื่อข้อมูลพวกเขา ลงทุนกันขนาดนั้น เลยหรือครับ”

 

“ใช่เสือ การซื้อขายข้อมูล มันสามารถทำให้คน รวยได้ เพียงแค่ไม่กี่ นาทีเท่านั้น”

 

“จริงหรือครับ คุณเคน” คุณเคนพยักหน้า

 

“แล้วนี้คุณเคนจะไปไหนครับ”

 

“ไป จุดแลกเปลี่ยนข้อมูล หรือ รู้จักกันอีกชื่อ คือจุด ซื้อ หรือ ขายข้อมูล  ใกล้ถึงแล้วเสือ เดินตามมา”

 

“ครับคุณเคน”

 

 

จุดแลกเปลี่ยนข้อมูล

 

 

              เสือน้อยมองจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ มันคือข้อมูลที่คุณเคนอยากได้และพวกเขาทุกคนก็อยากได้ด้วย ข้อมูลจะติดป้ายราคากำกับไว้ เหมือนป้าย ราคาเสื้อผ้า เสือน้อยมองรายการแรกสุดได้แก่

 

 

ข้อมูลที่จะขาย	ราคาขาย	หมายเลขต้องการซื้อ	ราคาซื้อ
1.ที่อยู่ของศิลาเลือด	20 ล้าน	หมายเลข 104xxx	10 ล้าน
2.รหัสเปิดห้องนิรภัย	10 ล้าน	หมายเลข 504xxx	4 ล้าน
3.รายชื่อคนเฝ้าห้องนิรภัย	10 ล้าน	หมายเลข 420xxx	3 ล้าน
4.เส้นทางหลบหนี	5 ล้าน	หมายเลข 325xxx	1 ล้าน

 

 

“มันไม่ใช่ ความจริง ใช่มั้ย ครับ คุณเคน จะมีคนบ้าที่ไหน ยอมจ่ายเงินตั้ง 20 ล้าน แค่ต้องการที่อยู่ ของศิลาเลือด”

 

“ไอ้แมวบ้า แก่ดูให้ดี มีคนบ้า ยอมจ่าย 10 ล้านเพื่อข้อมูลบ้า ที่แก พูดถึง”

 

“ไอ้ดล แล้วมึงบอก ได้ มั้ย ว่าถ้าจ่าย 10 ล้าน ไปแล้วมันเป็นข้อมูลของจริง”

 

“แล้วแก รู้ มั้ย ว่า คนที่เป็นคน ตั้งราคาขายข้อมูลพวกนี้เป็นใคร ไอ้แมวบ้า”

 

“ก็คนที่ต้องการ หลอกเอาเงินแก สิไอ้ดล”

 

“ก็อาจเป็นไปได้  แต่กูจะบอกมึงไอ้แมว คนที่ตั้งราคาข้อมูล ก็คือบริษัทประกันเอง ถ้ามึงยอมจ่าย เขาก็จะบอกที่อยู่ของศิลาเลือด แต่ถ้ามึงรู้แล้ว มึงจะทำยังไง  ไปขโมยมันรึไง  แทบเป็นไปไม่ได้ ด้วยซ้ำ”

 

“แล้วเราจะมาที่นี้ ให้เสียเวลาทำไม  ถึงได้ข้อมูล ก็ขโมยไม่ได้อยู่ดี”

 

“นั้นมันเป็นคนอื่นไอ้แมวบ้า ถ้าคุณเคนจะ ขโมยมันก็ ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

 

“แล้วแก คิดว่าคุณเคน จะเอาเงินจากไหนมาซื้อ ข้อมูล ตั้งยี่สิบล้าน  ถ้าคุณเคน เก็บเงิน 20 ล้านไปประมูล แกคิดว่ามันจะง่ายกว่า มั้ย ไอ้ดล”

 

“ไอ้เสือน้อย แค่ข้อมูลที่มึงดูอยู่ตอนนี้ มันก็เกือบจะ 50 ล้านแล้ว ราคาของข้อมูล ก็จะเปลี่ยนไปทุกวัน แล้วแก่คิดว่า ศิลาเลือด ราคาหน้า จะสักเท่าไร เท่าที่รู้มาในตลาดมืดตั้งราคาไว้ที่ 1000 ล้าน หากขโมยไปได้ ก็รวยกันเลย ไอ้แมว”

 

“แก่รู้ได้ไง ว่ามันมีราคา 1000 ล้าน ในตลาดมืด”

 

“เพราะฉัน เติบโตมาจาก ที่นั้น อย่างไรละ ไอ้แมวน้อย พ่อ แม่ พี่ น้อง ของฉัน ต่างก็เป็น อาชญากร กันทั้งนั้น มีแต่ฉันที่เป็น คนดี มีน้ำใจ และเสียสละ”

 

“ฉันพึ่งรู้นะว่า ชีวิตแก่ มันหน้าสงสาร ขนาดนี้ ไอ้ดล  มีพ่อ แม่ เป็นนักโทษ แก่คงจะต่อสู่ชีวิต มาอย่างยากลำบาก  แก่ถึงได้มีนิสัย เสียแบบนี้”

 

“ไอ้แมวบ้า พูดดีด้วย ชักเอาใหญ่เลยนะ มึง  กลับไปยืนใกล้ๆ คุณเคนเหมือนเดิมเถอะ มึงรู้ มั้ย มึงกับคุณเคนเหมือนพ่อ กับลูกเลย ไอ้แมวน้อย”

 

แล้วเสือน้อยก็เดินไปอยู่ข้างๆ คุณเคนอีกครั้ง มันคิดว่าหากมันได้คุณเคนเป็นพ่อเพิ่มอีกคนก็ดีเหมือนกัน

 

“คุณเคนจะซื้อข้อมูล พวกนี้ หรือครับ” คุณเคนส่ายหน้า

 

“เราแค่มาดูเท่านั้น เสือ  เสือดูคนในห้องนี้ ให้ดี คนพวกนี้ อาจจะเป็นหนึ่งคน ที่สามารถ ขโมยศิลาเลือดออกจาก ห้องนิรภัยก็ได้ เราแค่เฝ้าดูพวกเขา พวกเขา จะทำให้เรา ได้สิ่งที่พวกเขาขโมยมา  การขโมยจากบริษัทประกัน มันยาก เสือ... แต่การขโมยจากหัวขโมย ด้วยกันมันง่ายกว่า เข้าใจ มั้ย เสือ”

 

“จริงด้วยครับ คุณเคน  งั้น เราตามหาคนที่สามารถจะ ขโมยศิลาเลือด แล้วเฝ้าดู พวกเขากันครับ คุณเคน”

 

“ดีมาก เสือ”

 

“เราหาที่นั่ง พักกันก่อน มั้ย ครับ คุณเคน” คุณเคนพยักหน้าแล้วเดินนำไปหาโต๊ะว่าง

 

“ไอ้ริว ไอ้ดล พวกแกก็ช่วยหาที่นั่ง หน่อยสิ หรือพวกแกอยากยืนอยู่แบบนั้น ทั้งวัน”

 

“เอ่อ...ไอ้แมวบ้า พวกกูมองหาตั้งแต่เข้า มาแล้ว แต่มันเต็มหมด”

 

“เราเดินต่ออีกนิด ดีกว่าครับคุณเคน” คุณเคนพยักหน้าแล้วเดินต่อไป

 

“คุณเคนข้างหน้ามีโซฟา ว่างครับ มีเด็กนั่งอยู่คนเดียว เราไปขอ นั่งด้วยเถอะครับ คุณเคน” คุณเคนพยักหน้าแล้วเดินนำไปที่ โต๊ะข้างหน้า

 

 

 

มันเป็นโต๊ะทำด้วยแก้ว ทรงวงรี ความสูงจากพื้นประมาณ 1 ฟุต อยู่ติดกับหน้าต่าง มองผ่านผนังแก้ว เห็นด้านนอกตัวตึก เก้าอี้เป็นโซฟาหนังสีขาว เป็นสีเดียวกันกับโต๊ะ โซฟาวางไว้ทั้งสองด้าน โซฟาหนึ่งตัว นั่งได้ฝั่งละ 4 ถึง 5 คน ฝั่งติดผนังห้องมีเด็กหนุ่มอายุ ประมาณ 19 หรือ 20 ปีนั่งอยู่   เด็กหนุ่มสนใจมองแล็ปท็อป ไม่ได้สนใจ คนรอบข้าง เด็กหนุ่มก้มหน้าอยู่เมื่อ คุณเคนเดินไปถึง

 

 

“พวกเรา ขอนั่งด้วยได้ มั้ย”

 

เด็กหนุ่ม มองตรงมาที่คุณเคน มองต่อ ไปยังริว ดล พลอย แล้วผมเป็นคนสุดท้าย ผมคิดว่าทำไม เด็กหนุ่มคนนี้ ถึงไม่มองผมคนแรกแล้ว ถึงไปคนอื่นๆ ช่างมัน ผมเลิกคิด

 

“พวกคุณมีเงินจ่าย หรือเปล่าละ ” ไอ้เด็กนั้น มันจะคิดเงินค่าเก้าอี้หรือนี้ เสือคิด

 

“ที่นี้ ต้องจ่ายเงินค่าเก้าอี้ กันแล้ว รึไง” คุณเคนถามเด็ก ข้างหน้า

 

“ค่าเก้าอี้ ไม่ต้องเสียเงินครับ... แต่คนที่มานั่ง โซฟาทั้ง สองตัวต้องจ่ายเงินค่าข้อมูล” เด็กคนนี้เป็นใคร เสือน้อยคิด ทำไม คุณเคนต้องจ่ายเงินเป็น ค่าข้อมูล ที่ยังไม่ได้ถามด้วย

 

“เธอเป็นเจ้าหน้าที่ ข้อมูล ของบริษัท รึไง” คุณเคนถาม

 

“ผมอากิระ เจ้าหน้าที่ระดับสอง ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เชิญนั่งครับ”

 

“พวกเราไม่ต้องจ่าย เงินนะ” เสือถาม

 

“ขึ้นอยู่กับว่าพวกคุณมาเป็นคนซื้อ หรือคนขาย ถ้าเป็นคนซื้อ พวกคุณ ต้อง จ่ายเงิน แต่ถ้าเป็นคนขาย ผมต้องจ่ายเงินให้กับพวกคุณ”

 

“ถ้าเราไม่ได้มาซื้อ หรือมาขาย นั่งได้ มั้ย” เสือถาม

 

“คนที่มาที่นี้ อย่างไร ก็ต้องมีของที่ต้องการ และผม คิดว่าพวกคุณได้ซื้อมัน ไปแล้วครับ”

 

“พวกคุณจ่ายเงิน 1 แสน เพื่อมานั่งเก้าอี้ชมวิว ผมคิดว่าพวกคุณจ่ายแพงเกินไป แต่ถ้าพวกคุณมีเงินเหลือใช้ ผมแนะนำให้พวกคุณ มาได้ทุกวัน”

 

“และนี้คือ สิ่งที่พวกคุณจ่ายเงินซื้อมัน เก้าอี้โซฟาหนังอย่างดี และวิวด้านนอกที่สวยงามจับจิต จับใจ เชิญนั่งชมวิว ที่สวยงามแบบนี้ ได้ตามสบายครับ และหากต้องการข้อมูลอะไร  ผมยินดีบริการให้ครับ”

 

 

แล้วเด็กหนุ่มก็กลับ ไปก้มหน้ามอง จอคอมพิวเตอร์ ต่อไป คุณเคน เดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเด็กหนุ่มเมื่อสักครู่  ผมนั่งข้างเดียว กับคุณเคน ดล กับริว นั่งฝั่งเดียวกัน กับเด็กหนุ่ม ริวนั่งติดเด็กหนุ่มนั้น  ส่วนพลอย นั่งข้างผม  โซฟา จึงมีคนนั่งฝั่ง ละสามคน คุณเคนเหมือนจะสนใจเด็กหนุ่ม มาก จ้องมองเหมือนต้องการจะถามอะไรเด็กคน ที่นั่งตรงหน้า

 

“ถ้าคุณมีอะไรต้องการจะถามผม ในเวลา 10 นาที ผมจะไม่คิดค่าบริการ  กับคุณ แต่หลังจาก 10 นาที คุณต้องเสียค่าบริการ”

 

เด็กหนุ่มพูดในขณะ ก้มหน้าสนใจอยู่ที่จอ คอมพิวเตอร์ เด็กนั้นคงรู้ว่าคุณเคน มองอยู่แน่ เสือผม

 

“ถ้าฉันถามเธอ เธอจะตอบคำถามฉันได้จริงรึไง” เด็กหนุ่ม ยังก้มหน้าอยู่

 

“ถ้าคุณต้องการจะถามคำถามในบอร์ด ที่ได้มีการติดราคาไว้แล้ว ผมตอบให้ไม่ได้ แต่คำถามอย่างอื่น ผมรู้ ก็จะตอบให้”

 

“เธอไม่ใจดี ไปหน่อยรึไง” ริวถาม

 

“เอาเป็นว่าผมจะตอบคำถามสำหรับเงิน 1 แสน ของพวกคุณที่เสียไปดี มั้ย”

 

“ก็ยุติธรรมดี” ดลพูดขึ้น

 

“ผมจะจับเวลาเมื่อคำถามแรกได้เริ่มขึ้น พวกคุณควร นึกคำถามเตรียมไว้หน่อย และอย่าได้เป็นคำถามเดียว กับบอร์ดข้างหน้า” เด็กหนุ่มพูด

 

“เธอรู้คำตอบของคำถามในบอร์ด ทั้งหมดเลยหรือเปล่า”เด็กหนุ่มยิ้มและมองตรงไปยังคุณเคน

 

“เป็นคำถามแรกที่ดีมาก คุณชื่ออะไรครับ”

 

“เรียกฉันว่าเคน”

 

“คำตอบในบอร์ด คนที่รู้คำตอบคือ ท่านผู้อำนวยการ และเจ้าหน้าที่ระดับเก้า อีกสองคน สำหรับผม รู้มาเพียงแค่ 40 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น”

 

“แล้วมีใครจ่ายเงิน ซื้อคำถามข้อแรกไปแล้วบ้าง”

 

“คำถามที่สองของคุณ ก็เป็นคำถามที่ดี อีกเหมือนเดิม คุณเคน”

 

“มีคนซื้อไปแล้วสองคน และล้มเหลวใน การขโมยศิลาเลือดทั้งสองคน ส่วนหมายเลขผู้ซื้อในบอร์ด พร้อมจ่ายเงิน 10 ล้านบาท ทางบริษัทยังไม่ตกลงขาย ข้อมูลให้”

 

“แล้วเราจะหาหมายเลข นั้น เจอได้ที่ไหน”

 

“เขากำลัง หาเงินอีก 10 ล้านเพิ่ม ซึ่งมันเรียกว่า “การลงขัน” หากพวกคุณต้องการหุ้นด้วย  คุณก็ร่วมมือ กับเขา ออกเงินเพิ่ม อีก 10 ล้าน พวกคุณก็จะได้รับคำตอบ ของคำถามที่หนึ่ง หากต้องการเจอเขาแค่ไป ลงทะเบียนแล้วพิมพ์รหัสคุณลงไปพร้อมเพิ่ม เงินอีก 10 ล้าน คุณก็ เจอกับ เขาได้”

 

“ผมให้คุณอีกหนึ่งคำถาม คุณเคน”

 

“เธอรู้จักเจ้าหน้าที่ระดับเก้า ที่รู้คำตอบ บนบอร์ด มั้ย”

 

เด็กหนุ่มยิ้ม ให้คุณเคน แล้วก้มหน้ามองที่จอ คอมพิวเตอร์ของตัวเอง แล้วยก คอมพิวเตอร์ หันหน้ามาให้คุณเคนดู มันเป็นรูปหน้าผู้ชายสองคน ผม ไอ้ริว ไอ้ดล พลอย และคุณเคน ต่างมองตาไม่กระพริบ ทุกคนกำลังบันทึกมันไว้ในสมอง อย่างรวดเร็ว

 

“ผมคิดว่าข้อมูล ที่คุณได้  มันหน้าจะคุ้มค่า เงิน 1 แสน ของคุณที่เสียไปแล้ว นะครับ.... แต่หากคุณมีคำถาม คุณต้องจ่ายค่าบริการเพิ่มครับ”

 

 “ไอ้หนู ไหนแก บอกว่าจะไม่ตอบ คำถาม ที่ตั้งราคาไว้ที่ บอร์ด ด้านหน้า แล้วสองคนที่แกตอบ มันคือคำถามข้อ 3 “รายชื่อคนเฝ้าห้องนิรภัย ราคา 10 ล้าน”

 

เด็กหนุ่มยิ้ม เมื่อได้ ยินเสือ ถามคำถามเพิ่ม ในขณะที่เด็กหนุ่มเพิ่งบอกไปว่า  จะคิดค่าบริการหากมี คำถามเพิ่มอีก ผมอยากรู้ว่าเด็กหนุ่มจะตอบคำถามของเสือน้อยหรือไม่  ริวคิด

 

“เรียกผมอากิระ ก็ได้ครับ ไม่ต้องมีคำว่า “คุณ” นำหน้า  ผมคิดว่าคุณ กับผมอายุ ต่างกันไม่มาก  และผมไม่เคย ตอบคำถามของใคร หากผมไม่รู้ชื่อคน ถามมาก่อน คุณชื่ออะไรครับ”

 

“ฉันชื่อเสือ ยินดีที่ได้รู้จัก อากิระ” เด็กหนุ่มยิ้ม รับการแนะนำตัวของเสือ

 

“เอาเป็นว่าผมจะแถม คำตอบ ของ คำตอบ ที่ยังไม่กระจ่าง ให้เป็นแค่คำตอบเดียวกัน กับเมื่อกี่ครับ ถือว่าไม่ใช่คำถามใหม่” เด็กหนุ่มยิ้ม

 

“คนที่ผมให้คุณดูหน้า ทั้งสองคน คือคำตอบของข้อ 3 มีราคา 10 ล้านจริงครับ  คุณจะเอามันไปขาย ในตอนนี้ก็ได้  ถ้าคุณต้องการ มันมี คนรับซื้อ ตอนนี้ใน ราคา 3 ล้านบาท...  ผมบอกได้เพียงแต่ว่าเจ้าหน้าที่ ทั้งสองคน  ไม่มีประโยชน์อะไรกับใครอีกแล้วครับ... ส่วนสาเหตุพวกคุณต้องไปหา กันเอง แต่ถ้าต้องการคำตอบ  ...ในตอนนี้เลย ผมขอคิดว่าบริการ เพิ่มครับ”

 

“แถมอีกหน่อยไม่ได้หรือไง..อากิระ” เสือพูดขอร้อง  เด็กหนุ่มส่ายหน้า

 

“ไม่ได้ครับ เพราะคำตอบของผม มันจะขึ้นที่ บอร์ดในวันพรุ่งนี้ ในราคา 20 ล้านบาท”

 

“ 20 ล้าน หรือ อากิระ” เสือถามอย่างตกใจ แต่เด็กหนุ่มได้แค่ยิ้ม

 

“แล้วถ้าเธอตอบคำถามเรา  ตอนนี้  เราต้องจ่ายให้เธอเท่าไร อากิระ” คุณเคนเป็นคนถาม

 

“เอาเป็นว่าตอนนี้ คุณ เคน มีเงินเท่าไรครับ”

 

“ฉันมี 2 ล้าน”

 

“คำตอบ 20 ล้านของผม ในวันพรุ่งนี้ คุณมีจ่ายให้ผมแค่ 2 ล้าน พรุ่งนี้ คุณสามารถขายข่าว ได้กำไร 18 ล้าน  คุณไม่คิดว่ามันเป็นการเอาเปรียบ ผมไปหน่อยหรือครับ คุณเคน”

 

“เธอต้องการเท่าไร อากิระ” คุณเคนถามต่อ

 

“ผมไม่ต้องการ รีดเลือด จากคนจน เอาเป็นว่า คุณเคน กับผมมาทำข้อตกลงกัน หากคุณรับข้อเสนอของผมได้ คุณไม่ต้องจ่ายผมแม้แต่บาทเดียว หากไม่ได้ คุณกับผมก็ต่างคนต่างไป คุณเคนว่าอย่างไร ครับ”

 

“มันเป็นข้อเสนอ ที่ฉันทำได้  ฉันก็จะรับ  แล้วมันคือข้อเสนอแบบไหน อากิระ”

 

“คุณเคนมองเห็นผู้ชาย  ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะถัดจากเราไป สองโต๊ะ มั้ย ครับ”

 

เด็กหนุ่มชี้นิ้วให้ มองตาม ไอ้ริว ไอ้ดล พลอย คุณเคน  และ ผมเสือน้อย ก็มองตาม นิ้วมือนั้นไปด้วย ผู้ชายที่เด็กหนุ่มชี้มือให้ดูอายุประมาณ 30 ปี เป็นคนตัวเล็ก นั่งนิ่ง เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ คุณเคนหน้าจะมองเห็นแล้ว

 

“ฉันเห็นแล้วอากิระ มันเกี่ยวอะไรกับข้อตกลงของเราด้วย”

 

“เขาทำงานที่นี้ มา 4 ปีแล้ว และปีนี้ เป็นปีที่ 5  และเดือนหน้าเขา จะตกงาน เขามีลูก 3 คน ภรรยาเสียไป ปีที่แล้ว เขาทำงานมาครบ 5 ปี แต่ไม่มีผลงานอะไรเลย ซื้อ ขาย ข่าว ได้น้อยมาก ตอนนี้ เขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ฝึกงานระดับ 8 หากเขาสามารถเลื่อนขึ้นมาถึงระดับ 9 ได้ เขาก็จะมีเงินเลี้ยงดูลูก ทั้งสามคน และไม่ต้องตกงานด้วย”

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้อตกลงของเรา อากิระ”

 

“พรุ่งนี้คุณสามารถขายข่าวได้เงิน 20 ล้าน มากกว่าหรือน้อยกว่า ขึ้นอยู่ที่ ความสามารถของคุณ แต่เงินที่คุณขายได้ 80 เปอร์เซ็นต์ ผมต้องการให้คุณยกให้ กับผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะตัวนั้น แล้วคุณก็หัก ออก 20 เปอร์เซ็นต์ เป็นค่าแรงของคุณ”  ไม่มีเสียง ออกมาจากปากของคุณเคน หรือของพวกเราในกลุ่ม ทุกคนไม่ คาดคิดว่าจะต้องมา เจอเรื่องอะไรแบบนี้ มาก่อน

 

“แล้วทำไม เธอไม่ขายเอง แล้วยกเงินให้เขาไปละ” เสือถาม

 

 “เพราะเจ้าหน้าที่ ที่ขายข่าวได้จะโดนหัก 50 เปอร์เซ็นต์ เขาบริษัทประกัน”  ริวเป็นคนตอบ

 

“หากคุณเคน เป็นคนขาย คุณเคนเสีย 5 เปอร์เซ็นต์ เข้าบริษัทประกัน คุณเคนก็จะมีรายได้ จากข้อมูล 15 เปอร์เซ็นต์ และเจ้าหน้าที่ ร่วม หาข่าวด้วย ก็จะได้ 80 เปอร์เซ็นต์ จากคุณเคน ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนั้น คือคนที่คุณเคนต้องจ่ายเงินให้” ดลตอบ

 

“แล้วถ้าจะทำอย่าง งั้น พวกเราก็ต้องให้ เจ้าหน้าที่ นั่งอยู่ตรงนั้น มาทำงานกับเรา เป็นคนช่วยหาข่าว แต่ความจริงไม่ต้องทำอะไรเลย” พลอยตอบ

 

“พวกคุณเหมือนจะรู้จัก ที่นี้ดีกว่าที่คิดไว้ ผมยังไม่รู้ชื่อ พวกคุณเลย พวกคุณชื่ออะไรครับ”

 

“ฉันชื่อริว” “ฉันชื่อดล” “ฉันชื่อพลอย”

 

“พวกเราเคยเป็น เด็กฝึกงานที่นี้ มาก่อน” ทุกคนพูดไม่เหมือนกัน แต่ความหมายอันเดียวกัน

 

“ผมเข้าใจแล้ว แล้วพวกคุณจะรับข้อเสนอของผมหรือเปล่า ถ้าไม่ พวกคุณก็เดินออกจากที่นี้ ไปได้”

 

“ฉันตกลง” คุณเคนเป็นคนตอบ

 

“ถ้าอย่างนั้นผมก็จะตอบคำถามในส่วนที่เหลือ ครับ” ทุกคนตั้งใจฟัง

 

“ศิลาเลือดจะถูกขนย้าย ที่เก็บทุกวัน โดยคนที่ทำหน้าที่นี้ คือ ผู้อำนวยการบริษัทประกัน และเจ้าหน้าที่ระดับเก้าอีกสองคน” 

 

“เจ้าหน้าที่ทั้งสอง คือคนที่ ได้รับพลังจาก กากศิลาเลือด ฝีมือการต่อสู่ ไม่ต้องพูดถึง แต่สำหรับการทำหน้าที่ขนย้ายศิลาเลือด  มันไม่ใช่เรื่องง่าย การเข้าใกล้ศิลาเลือดบริสุทธิ์ มันคือการฆ่าตัวตายทางอ้อม พวกเขาทนอยู่ใกล้ศิลาเลือดได้แค่สองครั้ง และครั้งที่สาม พวกเขาจะต้องหาคนอื่นมาทำหน้าที่นี้แทน ที่ผมบอกพวกคุณว่าเขาไม่มีประโยชน์กับใครอีกแล้วเพราะ เขาไม่มีทางจะรู้ได้ว่าการย้ายครั้ง  ที่สาม มันไปอยู่ที่ไหน... นอกจากสองคนที่จะมาทำงานแทนเท่านั้น และ คำตอบ 20 ล้าน ของวันพรุ่งนี้ คือ ”

 

เด็กหนุ่ม ยกคอมพิวเตอร์ให้ ดูหน้าคนที่จะมาทำหน้าที่ขนย้ายศิลาเลือดให้ทุกคนดู คุณเคน ริว ดล พลอย และผม มองรูปทั้งสองคน  แล้วจดจำไว้

 

“แล้วทำไม สองคนแรก ถึงทนอยู่ใกล้ กับศิลาเลือดไม่ได้” ริวถามเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มยิ้ม

 

“ศิลาเลือดบริสุทธิ์ มีผลกับผู้คน หรือสัตว์ มันจึงถูกเก็บไว้อย่างดี และคนที่จะได้รับผลกระทบน้อยที่สุด จากศิลาเลือดก็คือ ผู้ที่ ได้รับพลังจากกากศิลาเลือด  ได้รับผลกระทบน้อย ไม่ได้หมายความว่าไม่มีผลกระทบเลย พวกเขาทั้งสองได้รับพลังจากกากศิลาเลือด จนมีความสามารถถึงระดับเก้า ถือว่า แข็งเกร็งมาก แต่ก็ทนอยู่ใกล้ศิลาเลือดแค่สองครั้งเท่านั้น หากมากกว่านั้นเขาอาจจะ ต้องกลายข้ามสายพันธุ์ เป็นสัตว์ประหลาดควบคุมตัวเองไม่ได้  ดังนั้นพวกเขาจึงหยุดและหาคนอื่นมาทำงานแทน เข้าใจใช่ มั้ยครับ คุณริว”

 

“แล้วพวกเรา ก็ไม่สามารถขโมยมันได้นะสิ  เราอาจจะกลายพันธุ์ ได้”เสือน้อยพูด

 

“จริงด้วย” ดลพูด

 

“แล้วเราจะทำอย่างไรกัน ดีคะ” พลอยพูด

 

“ผมคิดว่า 1 ใน 5 คน มีหนึ่งคนสามารถทนอยู่กับศิลาเลือดได้อย่างน้อยสองชั่วโมง อย่างมาก 3 ชั่วโมง”  อากิระมองไปยังคุณเคน

 

“เธอรู้ได้อย่างไร ว่าพวกเราเป็นนักล่า ได้รับพลังจากกากศิลาเลือด”

 

“คนที่จะขโมยศิลาเลือด ได้ก็ต้องเป็นคนที่ได้ รับพลังจากกากศิลาเลือดอยู่แล้ว  ไม่ใช่หรือครับ คุณเคน”

 

“แล้วเธอรู้ได้อย่างไร ว่าฉันสามารถทน กับศิลาเลือดบริสุทธิ์ได้”

 

“เอาเป็นว่า ผมจะตอบคำถามคุณ  แต่ไม่ใช่ตอนนี้” เด็กหนุ่มยิ้มให้คุณเคน และยกคอมพิวเตอร์เก็บ

 

“และผมคิดว่าคุณจะทำตามข้อตกลงนะครับ... คุณไปขอให้เจ้าหน้าที่คนนั้น  ร่วมมือหาข่าว แล้ว บอกให้เขาพาคุณไปที่...ชมรมลงขัน ศิลาเลือด..ที่นั้นคุณจะพบคนที่  พวกคุณอาจจะต้อง สู้ด้วย หรืออาจจะร่วมมือด้วย และมันอาจจะทำให้คุณรวยมาก ขึ้นได้...ออ..ผมขอแนะนำถ้าคุณต้องการเข้า  ถึงศิลาเลือดโดยเร็ว...คุณควรตามหาสองคน ที่กำลังเดินทางมา  ขนย้ายศิลาเลือด แล้วหาทางเข้า แทนที่พวกเขา...แต่มันไม่ง่ายหรอกนะครับ  สองคนที่มาขนย้ายคือ ผู้ได้รับพลังจากกากศิลาเลือดระดับเก้า  ฝีมือเก่งระดับขั้นเทพ เลยครับ .”

 

แล้วเด็กหนุ่มก็ลุกขึ้นยืน เขาดูเป็นเด็กเรียบร้อย แต่แฝงความเย็นชา ไม่เหมือนเด็กหนุ่มทั่วไป เด็กคนนี้เป็นใครกันแน่นะ คุณเคนคิด

 

“ผมต้องขอตัวครับ” เด็กหนุ่มไม่บอกว่าจะไปไหน พวกเราเพียงแค่ลุกขึ้นส่งเขา เท่านั้น

 

“เธอเป็นใครกันแน่”

 

คุณเคนถามขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มเดินพ้นโซฟาไปเพียงสองก้าว เด็กหนุ่มไม่หันหน้า กลับ มามอง เพียงแค่หยุดเดิน

 

“คนที่นี้ เรียกผมว่า... ปีศาจ”

 

แล้วเด็กหนุ่มก็เดินหายไปจากพวกเราทั้งห้าคน คุณเคนยืนคิดอะไรอยู่กันแน่  เสือคิดในใจ

 

“คุณเคนครับ คุณเคนว่าเด็กคนนั้น เป็นใครกันแน่ครับ” คุณเคนส่ายหน้า

 

“เด็กหนุ่มคนนั้น  ต้องรู้อะไร มากกว่าที่ บอกพวกเราแน่นอน... เหนือฟ้ายอมมีฟ้า... พวกเราคิดว่า เรามาเหนือเมฆแล้ว แต่รู้สึกว่าพวกเรา ไม่ใช่คนคุมเกมส์ นี้อีกต่อไปแล้ว” 

 

คุณเคนพูดออกมาเสียงดัง จนเราทุกคนรู้สึกไม่ดีเลย ที่ต้องเข้ามาอยู่ในเกมส์  ของคนอื่น

 

จบบทที่ 3 โปรดติดตาม   บทที่ 4  การต่อสู่ กับ ผู้คุ้มกันศิลาเลือด