*ศิลาเลือดต่างดาว*

บทนำ 

 

          ก้อนหิน รูปทรง เหมือนตัวเม่น สีดำ แต่ละก้อนมีขนาดเท่าลูกแมวน้อยเพิ่งเกิดใหม่ ก้อนหินพวกนี้ คือตัวยาวิเศษ สามารถทำให้คนป่วยหายจากอาการเจ็บป่วย ทำให้คนหมดแรงฟื้นคืนกำลังได้เร็วกว่าปกติ

  

ดั้งนั้นจึงเริ่มมีองค์กร ต่างๆ ทำการวิจัย หินรูปทรงประหลาด จนประสบความสำเร็จ ได้รู้คุณสมบัติของก้อนหินเพิ่มมากขึ้น นอกจากจะใช้เป็นยารักษามนุษย์  และเพิ่มพลังแล้ว มันยังสามารถยืดชีวิตมนุษย์ให้มีอายุยืนยาว เป็นหลายเท่า สิ่งที่ผู้คนบนโลกยังไม่รู้ ผลที่ตามมาของหินรูปทรงประหลาด

 

คือ มันยังมีความลับอย่างอื่นหลบซ่อนอยู่อีก รอวันที่จะตื่นจากการหลับใหล  เริ่มจากมันทำให้มนุษย์ เริ่มเปลี่ยน แปลงสายพันธุ์ จากพ่อ แม่ มาสู่ ลูก... จากลูก ของลูก มาสู่ ลูกๆ  และความลับอย่างใหม่ ของก้อนหิน รูปร่างตัวเม่นสีดำ ก็เริ่มต้น ขึ้น ณ..

  

“ฆ่า ทุก คน อย่าให้เหลือ ของทุกอย่างขนมาให้หมด”

  

“อย่า ปล่อยเรา ไปเถอะ”

  

“ได้โปรด ปล่อยเด็กไปด้วย”

  

“ได้โปรด เมตตาเด็ก ปล่อยพวกเขาไป”

  

“ฆ่า ทุกคน ฆ่าเดี่ยวนี้”

 

  “ ปัง  ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง”

 

  “ตายหมดแล้วครับ”

 

  “ดีมาก กลับได้แล้ว”

 

  “ พ่อครับ แม่ครับ พี่ครับ พวกคุณลุง ฟื้นสิครับ”

 

 เสียงร้องไห้ที่ดังไปสุดโลก ความเจ็บปวด ที่ไม่มีทางหาย ความสูญเสีย ที่ใช้ยาอะไรก็ไม่สามารถรักษาได้ นอกจากการแก้แค้น...25 ปีต่อมา

 

 

 

บทที่ 1 

 

มนุษย์กลายพันธุ์ ระดับห้า 

 

               ถ้าสิ่งที่มองเห็น ครั้งหนึ่ง  มันเคยเป็นมนุษย์มาก่อน มีแขนสองข้าง มีขาสองข้าง มีหัว หู ตา จมูก มันก็คือมนุษย์  สิ่งที่จ้องมองขณะนี้ มันไม่ได้ใกล้เคียงมนุษย์เลย หากนี้คือมนุษย์หมาป่า ก็ยังไม่ใช่ มันมีสีดำ ไม่มีขน ตัวใหญ่เป็นสองเท่าของมนุษย์ทั่วไป ดวงตาสีขาว ยามเมื่อมันหลับตา มันคือก้อนหินสีดำ มันสามารถม้วนตัวเป็นก้อนกลม เพื่อหลบซ้อนตัว มันมีมือเหมือนมนุษย์ งอกออกมาทั้งสองข้าง ประกอบด้วยนิ้วหกนิ้ว ข้างละสามนิ้ว จะเรียกมันว่านิ้วหรือเรียกมันว่าอาวุธก็ได้  ในความใกล้เคียง ที่สุดมนุษย์เรียกมันว่าอาวุธ   

 

ลักษณะของนิ้วทั้งหกของมันเหมือนเสี้ยวพระจันทร์ สีขาว หากมันต้องการจะฆ่าเหยื่อที่เป็นมนุษย์ มันก็จะงอกนิ้วสีขาวออกมาเหมือนเคียว ฟันเหยื่อเพียงครั้งเดียว ทุกอย่างขาดเป็นสองท่อน รวมถึงมนุษย์ด้วย มันวิ่งไวเหมือนสายลม มันกระโดดได้สูงเหมือนนกบิน อาวุธที่จะฆ่ามันได้ ก็คืออาวุธที่สามารถฆ่ามนุษย์ และสัตว์ทุกตัวบนโลกได้ มีด ดาบ ปืน หากสามารถ เข้าใกล้ตัวมันได้ก็สามารถ ฆ่ามันได้ แต่ไม่ใช้มนุษย์ทุกคนสามารถจะเข้าใกล้ ตัวประหลาดนี้ได้ ยกเว้น แต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ ถูกฝึกมาเป็นอย่างดี ร่างกายจะแข็งแรงกว่ามนุษย์ธรรมดา ห้าเท่าหรือมากกว่า พวกเขาสามารถต่อสู่ได้หลายชั่วโมงโดยไม่รู้สึกเหนื่อย วิ่งได้เร็วเหมือนสายลม กระโดดได้สูงเหมือนนกบิน อาวุธที่ใช้ คือ มีด ดาบ และ ปืน 

 

วันนี้พระจันทร์เต็มดวง ท้องฟ้ามีดาวส่องแสง เต็มพื้นฟ้า บนดาดฟ้าของตึก ประกอบด้วยมนุษย์ยืนอยู่ ห้าคน ในมือแต่ละคนถืออาวุธไว้  ได้แก่ ปืน และดาบ เป้าหมายของพวกเขา คือก้อนหินสองก้อน ที่อยู่ข้างหน้า  การต่อสู่กับก้อนหินทั้งสองก้อน  ต่อสู่กันมาแล้วสองชั่วโมง มนุษย์ และก้อนหินจึง มาหยุดอยู่ บนยอดดาดฟ้าตึกแห่งนี้ 

 

“ฉันจะฆ่ามันเอง พวกแก ถอยไป” 

 

“อวดเก่งมากไปรึเปล่า ริว มันมีสองตัวนะ คนเก่ง” 

 

“พวกแก สี่คนจัดการอีกตัว” 

 

“ตกลง ถ้าไม่ไหว ร้องดังๆ จะรีบไปช่วย” 

 

“คงไม่จำเป็น แกระวังตัวแก เองเถอะคราวที่แล้ว นอนกอดก้อนหิน เป็นอาทิตย์ คราวนี้ก็อย่าเป็นแบบครั้งที่แล้วอีก  เจ้าแมวเหมียว” 

 

“แกสิ แมวเหมียว ฉันชื่อเสือ มาเรียกฉันแมว” 

 

“ก็ได้เจ้าเสือน้อย ระวังตัวไว้ให้ดีแล้วกัน” 

 

“แกไอ้ ริว” 

 

“หยุดทั้งสองคน เสือไปช่วย ริว สู่กับไอ้ตัวนั้น  ส่วนอีกตัวเราสามคนจะสู่กับมันเอง นี้คือคำสั่ง ลงมือได้” 

 

ก้อนหินสองก้อน ข้างหน้าเริ่มขยับตัวจากก้อนกลม แสงจันทร์ส่องให้เห็นอาวุธจากแขนทั้งสองข้าง นิ้วทั้งหกที่ใช้เป็นอาวุธ สะท้อนแสงจันทร์เป็นสีขาว เหมือนประกายเพชร  ริว กับ เสือ  วิ่ง และกระโดด เข้าจู่โจมก้อนหินข้างหน้า  พร้อมกัน ริว ถือดาบ ซามูไร ที่สามารถฟันเหล็กขาดเป็นสองท่อนในครั้งเดียว แต่นิ้วของเจ้าสัตว์ประหลาด สามารถป้องกันตัวจากดาบที่ฟันลง ได้เช่นกัน  

 

การต่อสู่ของ ริว กับสัตว์ประหลาดไม่ใช่การต่อสู่กัน  ของมนุษย์ต่อสู่กับสัตว์ประหลาด แต่มันคือการต่อสู่  ของสัตว์ประหลาด สองตัว ต่อสู่กันมากกว่า การวิ่งด้วยความเร็วสูง การกระโดดเหมือน นกกำลังบิน จะได้ยินเสียงอาวุธกระทบกัน แต่ไม่สามารถมองเห็น อาวุธได้อย่างชัดเจน สัตว์ประหลาดที่ ริว กำลังต่อสู่อยู่ด้วย ในอดีต มันเป็นมนุษย์มาก่อน  

 

การเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์ ของมนุษย์ถูก สร้างขึ้นมาใหม่ จากยาที่ใช้รักษาอาการเจ็บไข้ และเพิ่มพลังงานให้แก่มนุษย์ การรักษาสำหรับบางคนมันได้ผลที่ดี  แต่สำหรับมนุษย์บางคน  ไม่สามารถทนต่อยาที่รักษาได้จึงมีผลข้างเคียง เหมือนตัวที่ ริว กำลังสู่อยู่ข้างบนนั้น  

 

เริ่มกลายพันธุ์ที่ละน้อย สุดท้าย ก็ไม่เหลือความเป็นมนุษย์อยู่อีก ไม่มีความทรงจำแบบมนุษย์ ไม่สามารถพูดหรือสื่อสารได้อีกต่อไป มีแต่สัญชาตญาณ ของสัตว์เท่านั้น ต่อสู่เพื่อหาอาหาร และต่อสู่เพื่อเอาชีวิตรอด  

 

พวกเราเรียก มนุษย์กลายพันธุ์ระดับนี้ว่า มนุษย์กลายพันธุ์ ระดับห้า หากพบที่ไหนสามารถฆ่าได้ทันที เพราะมันเป็นอันตรายต่อมนุษย์ด้วยกัน หากริว ต้องการจะฆ่าตัวประหลาด  มีทางเดียวคือตัดหัวมัน หรือฟันมันให้ขาดเป็นสองท่อน  

 

        หากเป็นพวกกลายพันธุ์ระดับ 1 2 3 4 ริว สามารถต่อสู่และชนะได้ในเวลาไม่นาน แต่การต่อสู่กับสัตว์กลายพันธุ์ระดับห้า ไม่สามารถพบได้ง่ายๆ สัตว์กลายพันธุ์มีช่วงชีวิตของการหยุด  การเจริญเติบโต บางจำพวก ไม่สามารถกลายพันธุ์ต่อจากระดับหนึ่ง ขึ้นมาสู่ ระดับสองได้ และจะตายทันที ที่เริ่มข้ามระดับ การกลายพันธุ์ โดยที่พวก ริว และพรรคพวกไม่ต้องลงมือฆ่าเลย แต่เจ้าสองตัวนี้สามารถข้ามขั้นตอนการกลายพันธุ์ถึงระดับห้า ได้พร้อมกันที่เดียวสองตัว มันกำลังเกิดอะไรขึ้น 

 

“ริว ระวังหางมัน  ริว หลบ” 

 

“ปัง ปัง ปัง ปังปัง ปังปัง ปังปัง ปัง” เสียงปืนยิงจากปืนของเสือ หรือเจ้าแมวน้อยที่ ริว ชอบเรียก ปืนสามารถจะฆ่าตัวประหลาด ได้ หากยิงเข้าสมอง หรือหัวใจ เสือยิงออกไปเกือบสิบนัด ทำให้มันเจ็บเหมือนหนาดตำเท่านั้น เพราะมันโดนยิงระยะไกลเกินไป

 

หางเจ้าสัตว์ประหลาดที่เสือบอกให้ ริว ระวัง มันมีลักษณะเหมือนปล่องไม้ไผ่ ยืดและหดได้ บางตัวที่มีขนาดใหญ่ มันสามารถยืดห่างได้ยาวถึง 100 เมตร ตัวที่ ริว สู่อยู่ มันมีขนาดปานกลาง สามารถยืดหางได้อย่างน้อย 50 เมตร ปลายหางของเจ้าสัตว์ประหลาดกายพันธุ์ จะมีหนาดแหลมเหมือนต้นตะบองเพชร หากคนธรรมดาโดนหนาดแม้เพียงทำให้เลือดออกก็สามารถตายได้   

 

ส่วนสำคัญที่ หน้ากลัวของเจ้าสัตว์ประหลาด คือ เหล็กใน ที่ปลายของหางมัน ลักษณะการงอกของเหล็กใน  เหมือนที่มัน งอก นิ้ว มือทั้งหกนิ้วของมันออกมา เหล็กใน จากหางเจ้าสัตว์ประหลาดจะมีขนาดเท่าลูกศร ของคันธนู ตัวที่ใหญ่ จะมีขนาดเหล็กใน เท่ากับหอก ลักษณะของเหล็กในจะมีสีขาวเหมือนงาช้าง ระยะการยิงประมาณ 300 เมตร หรือมากกว่าขึ้นอยู่กับขนาดของเจ้าสัตว์กลายพันธ์ ระยะเวลาในการสร้างเหล็กในใหม่เมื่อมันยิงออกมา คือ 10 นาที มันถึงจะสามารถงอกเหล็กในอันใหม่ได้ 

 

“ริว ฉันยิงโดนมัน เห็น มั้ย มันเจ็บด้วย”

 

  

“เสือระวังหนามที่หาง” เจ้าสัตว์ประหลาดยืดหางออกมาในระยะโจมตี คนที่อยู่ในรัศมี คือเสือ  มันต้องกลับไปนอนกอดหินอีกหนึ่งอาทิตย์แน่มันคิด แต่ในชั่วสายลมพัดโดนหน้า  ด้านหลังมันมีการเคลื่อนไหว มันได้ยินเพียงเสียงเหมือนหยวกกล้วยโดนฟัน ใบหน้ามันก็มีเลือดสีดำพุ่งเข้าเต็มหน้า ปลายหางเจ้าสัตว์ประหลาดโดนฟันขาด มันร้องเสียงดัง ปลายหางที่  โดนตัดดิ้นเหมือนปลาโดนทุบหัว เจ้าสัตว์ประหลาดเองก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด 

 

“ริว จัดการมันที่หัวเดียวนี้”

 

“ครับ คุณเคน”

 

คุณเคนคือหนุ่มใหญ่อายุประมาณสี่สิบ ใบหน้าจะไม่มีรอยยิ้ม ดวงตามีสีดำ จมูกได้ส่วน กับใบหน้า เมื่อก้าวเดินแต่ละก้าวสม่ำเสมอ มั่นคง หน้าจะตรง ตัวจะตรง สิ่งที่พูดออกมา จะเป็นในรูปแบบคำสั่งเท่านั้น เป็นคนสันโดษ มีเรื่องคิดอยู่ตลอดเวลา ความสามารถในการต่อสู่ ไร้ขีดสิ้นสุด ไม่สามารถหยั่ง ได้ ทุกคนในทีมเรียกผู้ชายเหมือนก้อนหินคนนี้ว่า คุณเคน

 

คุณเคนออกคำสั่งให้ ริว ตัดหัวเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น ริวกระโดดแล้วหายไปในชั่ว กระพริบตา สัตว์ประหลาดที่กำลังร้องอยู่ด้วยความเจ็บปวด ไม่สามารถร้องต่อได้อีก หัวกับตัว แยกออกจากกัน ตกลงสู่พื้นด้านล่าง ลำตัวของเจ้าสัตว์ประหลาดม้วนตัวและดิ้นเหมือนปลาที่กำลังขาดน้ำ ไม่นานก็สงบลง ไม่มีส่วนไหนขยับได้อีกต่อไป

 

“ริว เจ๊ง ไปเลยเพื่อน”

 

“ฉันคิดว่าต้องกลับ ไปนอนกอดก้อนหิน อีกเป็นอาทิตย์แน่ คุณเคน ช่วยไว้แท้ๆ”

 

“แกมันเก่ง แต่พูดไอ้แมวน้อย”

 

“ไอ้ริว เรียกฉันว่าเสือ”

 

“เออ ไอ้เสือ ที่หลังก็ระวังหน่อย แกพูดมากกว่าทำ ประจำ วันหลัง ไม่ใช่แค่กลับไปนอนกอดก้อนหิน แกอาจจะลงไปนอนในโลงหินแทน”

 

“ไอ้ริว กล้าพูดแบบนี้กับเพื่อนรักขนาดนี้เลยรึไง”

 

“พอ ทั้งสองคน รีบตาม สองคนนั้นไป พลอย กับ ดล ตามไอ้สัตว์ประหลาดอีกตัว ไป หน้าจะยังไปไม่ไกล”

 

“ครับ คุณเคน”

 

ในความมืดเงาสามเงาที่สะท้อนจากแสงดวงจันทร์เคลื่อนไหวด้วยความเร็วจากยอดตึกแห่งหนึ่งไปยังอีกแห่ง แล้วไปหยุดอยู่ข้างกับเงาอีกสองจุดข้างหน้า

 

“เราตามมันมาถึงนี้ครับ คุณเคน มันหายไปไหนไม่รู้ครับ”

 

“ไอ้ดล แก้มือตกไปมากนะ มันตัวใหญ่ขนาดนั้นยังทำหายได้”

 

“ไอ้แมวเหมียว แกฮุบปากแก ก่อนที่กู จะฮุบให้ กูไม่ใจดีแบบไอ้ริว หรอกนะ ที่จะทนปากเน่าๆ ของมึง”

 

“แค่ล้อเล่น ไม่หน้ามีอารมณ์เลย มิหน้าไม่มีใครอยากคบด้วย”

 

“แกจะฮุบปากหรือไม่ฮุบ ไอ้แมวปากเน่า”

 

“พอแล้ว ทั้งสองคน”

 

“ครับคุณเคน” “ครับคุณเคน”

 

“แยกย้ายกันหาให้ทั่ว อีกหนึ่งชั่วโมงกลับมาพบกันที่นี้”

 

“พลอยไปกับดล อย่าแยกออกไปหาคนเดียวเด็ดขาด”

 

“คะ คุณเคน” “ครับคุณเคน”

 

“ริว ก็ไปกับเสือ แล้วก็อย่ามั่วแต่ทะเลาะกัน”

 

“ครับคุณเคน” “ครับคุณเคน”

 

คืนนี้แสงจันทร์เต็มดวง ดาวก็เต็มท้องฟ้า เวลาผ่านมา 25 ปี ผมยังคงเดินทางตามปริศนาของก้อนหิน ผมอายุ หน้าจะ 30 ปี แต่กาลเวลาไม่สามารถทำลาย ร่างกายของผมได้ ผมยังคงความหนุ่ม เหมือนเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 19 หรือ 20 ปี  ผมถูกเรียกว่าเจ้าหนู

 

จากคนที่มีอายุเท่ากัน ถ้าผมบอกว่าผมอายุ 30 แล้ว  พวกเขาก็จะบอกว่า “ไอ้เด็กนี้มันร้ายดี คิดจะเทียบรุ่นเสียแล้ว” ผมมีปัญหากับการใช้ชีวิตกับคนอายุเท่ากัน แต่ผมไม่มี ปัญหากับเด็กวัยรุ่น ที่อายุอ่อนกว่าผม 10 ปี  หากผมอายุ 60 ปีหน้าตาผมก็จะโตเท่ากับคนอายุ 30 ปี ผมคิด

 

คืนนี้พวกสัตว์กลายพันธุ์วิ่งผ่านผมไปสองตัว และผมเห็นพวกนักล่าสัตว์ประหลาด วิ่งผ่านผมไป ที่ยอดตึกอีกห้าคน การใช้ชีวิตอยู่กับความลับของตัวเอง และพยายามใช้ความลับของคนอื่นให้เป็นประโยชน์ มันคือการใช้ชีวิตของผม

 

การต่อสู่กับมนุษย์ด้วยกัน ผมพยายามหลีกเลี่ยง แต่ผมไม่ปฏิเสธที่จะหลอกใช้ความสามารถของมนุษย์ด้วยกัน ผมจะสู่กับสัตว์ประหลาดทุกตัวที่ผมสู่ได้ ตลอดเวลายี่สิบห้าปีผมไม่เคยแพ้สัตว์ประหลาดตัวไหนมาก่อน

 

คืนนี้ผมตาม  นักล่าสัตว์ประหลาดทั้งห้าคนมา  ผมจ้องมองพวกเขาต่อสู่กับสัตว์ประหลาด  ฝีมือพวกเขาอยู่ในขั้นดีมาก สัตว์ประหลาดตัวแรกถูกตัดหาง และหัวแยกออกจากกัน ส่วนอีกตัวหนีไปได้ หลังจากพวกเขา ตามตัวที่หนีไป ผมเดินเข้าไปยังร่าง สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ ผมยังคงใช้ชีวิตยี่สิบห้าปีตามล่าคนที่ฆ่าครอบครัวผม และค้นหาปริศนาของก้อนหินอยู่ตลอด

 

สัตว์ประหลาดไร้ชีวิตตัวนี้ มันยังคงมีส่วนที่สามารถใช้ประโยชน์ได้ มันคือพลังงานที่ เกิดจากก้อนหินรูปร่างเหมือนตัวเม่น เลือดของมันจึงเป็นสีดำ  ผมต้องการเลือดมัน เพื่อเก็บไว้ใช้งาน พ่อผมทำการวิจัยค้างไว้ ผมจะต้องรวบรวมพลังงานจากก้อนหินให้ได้มากที่สุดเพื่อสานต่องานวิจัยของพ่อผม

 

ผมคือผลงานวิจัย ก่อนพ่อผมจะตาย ผมคือความสำเร็จ ที่พ่อผมภาคภูมิใจ ผมเดินเข้าใกล้ ตัวประหลาดประมาณ 1 เมตร ยื่นมือออกไปและทำการดูดเลือดทุกหยด ออกจากตัวสัตว์ประหลาดที่นอนตายอยู่ข้างหน้า เลือดในตัวมันวิ่งมาเป็นสายเหมือนเส้นด้าย สู่นิ้วมือทั้งห้าของผม มันหยุดอยู่ฝ่ามือของผม  มันหมุนเป็นก้อนกลมเหมือนวุ่น มันเริ่ม ก้อนใหญ่ขึ้นเลื่อยๆ จนสุดท้ายมันก็หยุดขยายตัวเพราะเลือดที่ดูดออกจากตัวสัตว์ประหลาดหมดสิ้นทุกหยดแล้ว

 

ผมต้องทำให้เลือดสีดำก้อนใหญ่ แข็งตัว เป็นก้อนหินอีกครั้ง ผมใช้ความร้อนจากฝ่ามือทำให้วุ่นก้อนสีดำหดตัวลง จนสุดท้ายมันแข็งตัวเป็นก้อนเล็กเท่ากับแสงดาวบนท้องฟ้า หากมีใครบอกว่า

 

นี้คือเม็ดยาใช่ มั้ย ผมก็คงตอบว่า มันคือ ยาพาราเซตามอล แก้ปวดหัว มันมีขนาดเท่ากับเม็ดยาทั่วไป  ถ้าผม จะสานต่องานวิจัยของพ่อผม ต่อ  ผมต้องการก้อนหิน ที่มีจำนวนมากกว่านี้ ไอ้ตัวประหลาดตัวนี้มีพลังงานน้อยมาก ผมคิด

 

อย่างน้อยวันนี้ ผมก็ไม่ได้ลงมือฆ่าเอง มีคนลงมือช่วยฆ่าให้ผม วันนี้ได้พลังงานเพิ่มอีกนิดแล้ว ผมคิด

 

มันยังเหลืออีกตัวที่ นักล่ากำลังตามอยู่ ผมคิดจะตามไปเก็บเอาพลังงานเพิ่ม  ผมกระโดดตามเงา ทั้งสามเงาไปห่างๆ จนพวกเขารวมตัวกันครบทั้งห้าคน แล้วไม่นานพวกเขาก็แบ่งกลุ่มออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่ม 1 และ กลุ่ม 2 กระโดดหายไปกลุ่มละสองคน คงเหลือผู้ชายอีกหนึ่งคน คือคนที่ตัดหางเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้น ในกลุ่มผมคิดว่าเขาคือคนที่มีฝีมือเก่งที่สุด และหน้าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มด้วย

 

ผมแอบจ้องมองพวกเขาอยู่ในเงามืด พวกเขาวิ่งวนไปวนมาเหมือนค้างคาวออกมาหากินในตอนกลางคืน ในขณะผมรอพวกเขา ผมก็ใช้เวลามองดวงจันทร์ และดวงดาวบนท้องฟ้า คืนนี้มันสวย ผมอยากมองดูสิ่งนี้อีกครั้งพร้อมครอบครัวของผม แต่มันไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว การสานต่องานครอบครัวต่างหาก ที่จะทำให้ครอบครัวผมมีความสุข ผมคิด

 

“คุณเคน หามันไม่เจอครับ” ริวพูด

 

“ทางผมก็ไม่พบครับคุณเคน”คลพูด

 

“เรากลับบ้าน ไปนอนดีกว่าคุณเคน ผมเหนื่อยแล้ว”เสือพูด

 

“ถ้าปล่อยไว้ มันอาจะฆ่าใครก็ได้นะคะคุณเคน”พลอยพูด

 

“ไอ้แมวขี้เซา แกฮุบปาก แล้วเงียบดีกว่า”ดลพูด

 

“พอเลิกเล่นเป็นเด็กได้แล้ว เราจะหาจนกว่าจะพบ หรือหาจนสุดหนทางแล้ว ถึงเลิกหา กำลังของเราจะสามารถอยู่ได้อีกสองชั่วโมง หลังจากนั้นพวกเราก็ต้องพักผ่อนเหมือนมนุษย์ทุกคนบนโลก ทำจนสุดกำลังถึงเลิก”

 

“ครับ คุณเคน” “ครับ คุณเคน” “ครับ คุณเคน” “คะ คุณเคน”

 

ผมไม่เคยเจอใครมีความรับผิดชอบแบบนี้มาก่อน เขาเป็นคนดี และเป็นหัวหน้าที่ดีมาก ผมคิด ผมนอนรอดูพวกเขาในเงามืดสองชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็ยังหาไอ้ตัวประหลาดนั้นไม่พบ

 

“ผมหมดแรงหาแล้วครับ คุณเคน ถ้าตอนนี้หาเจอก็คงไม่มีแรงสู่กับมันแล้วครับ”เสือน้อยพูด

 

“ตกลง เรากลับกัน”

 

“ครับคุณเคน” ทุกคนต่างพูดพร้อมกัน

 

“ริว หลบ” แต่ช้าเกินไป ริวตัวลอย จากจุดที่ยืนไป 50 เมตรไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้อีก ริว คิดหากเขาโดนเต็มๆ คงกระเด็นไปไกลถึง 100 เมตรแน่ เขาไม่ได้โดนหนามจากปลายหางของมัน แต่โดนท่อนหางของมันเข้าอย่างจัง แต่เขาก็ใช้มือป้องกันส่วนสำคัญในร่างกายไว้ได้แต่ปัญหาของเขาตอน นื้คือไม่สามารถลุกเดินได้

 

“เสือ หลบ” แต่ก็ช้าเกินไปเช่นกันเสือกระเด็นไประยะทางเท่ากับริวแต่คนระฝั่งลุกยืนไม่ได้

 

“พลอย  ดล ไปดูริว กับเสือไว้”

 

“ครับคุณเคน” ทั้งสองคนวิ่งไปปกป้องคนเจ็บไม่ให้ไอ้สัตว์ประหลาดมันซ้ำเอาชีวิตได้

 

“คุณเคนระวังตัวด้วยนะคะ”

 

ผมลุกขึ้นยืนดูเหตุการณ์ ที่ เกิดขึ้นในชั่วพริบตา คนสองคนกระเด็นไปคนละทิศ อีกสองคน รีบไปปกป้องคนเจ็บไว้   ในสนามต่อสู่ตอนนี้ไอ้สัตว์ประหลาดสีดำ ยืนเหมือน จิงโจ้ เตรียมตัว กระโดดเข้าโจมตี ผู้ชายชื่อว่าเคน อาวุธที่ใช้ในการต่อสู่ คือดาบสองเล่ม ฝักดาบทั้งสองที่เอวนักดาบ แสงจากดาบ สะท้อนแสงจันทร์ส่งประกายเหมือนจะสามารถผ่าดวงจันทร์แยกออกเป็นสองส่วนได้  

 

การต่อสู่เริ่มขึ้น สัตว์ประหลาดกระโดดเข้าหา เสียงดาบกระทบกับเล็บเหมือนเคียว สะท้อนเป็นสะเก็ดไฟ การต่อสู่ ของสัตว์ประหลาดทั้งสองตัว รวดเร็ว รุนแรง ต้นไม้ ก้อนหิน กำแพง แม้แต่บ้านเรือน พังยับเยิน ตอนนี้ยังไม่สามารถบอกได้ว่าสัตว์ประหลาดตัวไหนจะเป็นผู้ชนะ เวลาต่อสู่ สองตัวประหลาด ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง กำลังมนุษย์มีจำกัด แต่ตัวประหลาดมีอาวุธเหลือยังไม่ได้ใช้อีกมากมันยังไม่ได้ยิงเหล็กในของมันแม้แต่ครั้งเดียว ผมคิดว่า  ต่อจากนี้ต่างหากคือการต่อสู่ของจริง

 

“คุณเคนเราหนี ก่อนดีกว่านะคะ”

 

“เราหนีไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้มันเป็นฝ่ายล่าเรา เราหนีไม่ทันแน่ ต้องสู่กับมันอย่างเดียว พลอยกับดล หลบไปให้ไกลจากที่นี้ก่อนแล้วกัน”

 

“แล้ว  คุณเคนละคะ”

 

“พลอย หลบ” ดลตะโกนบอก เหล็กในจากปลายหางพุ่งเข้าใส่หญิงสาว ผมคิดว่าต้องมีคนตายแน่ แต่พลาดเหล็กในถูกฟันขาดเป็นสองท่อน แต่การจู่โจมต่อเนื่อง เริ่มขึ้น หางตัวประหลาดยืดออกโจมตี  เป้าหมาย   นักดาบไม่สามารถป้องกันอาวุธจากหนาดแหลมได้ มันทุ่มเข้ามือ นักดาบทำดาบกระเด็นตกพื้น  ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าสัตว์ประหลาดตัวไหนคือฝ่ายชนะ คู่ต่อสู่เหลือดาบเล่มเดียว แล้วยังได้รับความเจ็บปวดจากหนาดแหลมเข้าอีก กำลังในการต่อสู่ ก็ไม่มีเหลือแล้ว

 

เจ้าตัวประหลาดยังคงแข็งแรง อาวุธอย่างเดียวที่มันเสียไปคือ เหล็กใน และอีกสิบนาที มันสามารถสร้างขึ้นใหม่ได้  นักล่าสัตว์ประหลาดเหลือ ผู้หญิง และผู้ชาย  ที่สามารถสู่ได้ แต่พวกเขาจะป้องกันคนเจ็บ ไม่ให้ถูกรอบโจมตีซ้ำได้ มั้ย  

ผมคิดว่าไม่ได้ การดูแลตัวเองให้รอดยังยาก แล้วพวกเขาจะเอา พลังที่จะต่อสู่มาจากไหน พวกเขาสองคนสามารถต่อสู่ได้อย่างเก่งก็ 10 หรือ 15 นาทีเท่านั้น

“คุณเคนระวังครับ" เสียงตะโกนจากเสือ ตัวประหลาดมัน เริ่มวิ่งและกระโดดเข้าใส่แล้ว ทุกคนได้แต่มองเท่านั้น ในการใช้ชีวิตของผม การหลอกใช้พลังของคนอื่น ผมไม่เคยรู้สึกผิดอะไร แต่วันนี้หากผมปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ตาย ผมคิดว่าผมคงลืมไม่ลงแน่

 

นักดาบหัวหน้ากลุ่มทำงานด้วยความจริงจัง รับผิดชอบในงานที่ทำจนสุดความสามารถ เขาจะไม่สนใจตั้งแต่สองชั่วโมงที่แล้ว และเดินทางกลับก็ได้ แต่เขาต่อสู่เพื่อคนอื่น เขารักและดูแลลูกน้องเป็นอย่างดี คนแบบนี้ผมไม่เคยเจอมาก่อนในช่วงเวลา 25 ปีที่ผมออกตามหาปริศนาของหิน ผู้ชายคนนี้ คือคนแรก ที่ผมไม่อยากให้ตาย ผมคิด

 

ผมหยิบหน้ากากสีดำ ออกมาใส่  ผมเคยมองตัวเองในกระจก เวลาผมสวมหน้ากาก ผมดูหน้ากลัว ดวงตาหน้ากาก เหมือนตาปีศาจ ปากที่ยิ้มก็เหมือนปีศาจกำลังดีใจ หรือมีความสุข ที่ได้ดูดเลือด และฆ่าคน

 

ในชั่วพริบตาผมไปยืนเป็นเงาสีดำ อยู่หน้าตัวประหลาดที่กำลังจะสังหารเป้าหมาย เล็บที่เหมือนเคียวทั้งหก ฟันลงมาจะถึงเป้าหมายอยู่แล้ว ผมเอามือเปล่าจับเล็บตัวประหลาดไว้

 

ตอนนี้ผมต้องการอาวุธ ผมสามารถสร้างอาวุธขึ้นมาจากเม็ดยาที่ผมดูดออกจาก ตัวสัตว์ประหลาด ตัวที่แล้วได้  แต่ผมไม่ต้องการจะทำ หากผมใช้พลังจากมัน ผมก็จะเสียพลังงานก้อนนั้นไป ผมไม่ต้องการจะเสียพลังงานจากหินปริศนาแม้เพียงจะเล็กน้อย ผมไม่มีวันเสียมันไปแน่ มันสำคัญต่องานวิจัยของพ่อผมมาก ผมเสียเวลา 25 ปี ในการรวบรวมหิน ตอนนี้ผมยัง ได้พลังงานไปถึงครึ่งที่ต้องการเลย ผมคิด

 

ผมมองเห็นดาบที่นักดาบทำตกไว้ ประมาณ 20 เมตร มันไกลพอสมควร  แต่เล่มที่อยู่ใกล้ ก็คือของนักดาบที่ถืออยู่แต่ทำอย่างไร  นักดาบถึงจะยอมมอบมันให้ผมก่อนที่ไอ้ตัวประหลาด มันจะใช้เหล็กในแทงผมก่อนที่ผมจะได้ดาบ

 

ผมตัดสินใจดูดดาบเล่มที่อยู่ไกลเข้ามาไว้ในมือ มันวิ่งเข้ามาหามือผมเหมือนมือผมเป็นสนามแม่เหล็ก ผมได้อาวุธอยู่ในมือ ผมตัดสินใจลงดาบ ทันที ฟันเข้ากลางลำตัว สัตว์ประหลาด ขาดเป็นสองท่อน เลือดสีดำพุ่งกระฉูด จนดวงจันทร์ที่ผมมองเห็นเป็นสีดำทั้งดวง เลือดจากไอ้ตัวประหลาด ตัวนี้  คงทำให้ได้เม็ดยา เม็ดใหญ่กว่าเม็ดที่แล้ว ผมทำการดูดเลือดมันทันที่  อย่างที่คิดไว้ ผมได้เม็ดยาใหญ่กว่าเม็ดที่แล้วถึงสองเท่า

 

ผมไม่สนใจนักล่าสัตว์ประหลาดอีกต่อไป ผมวิ่ง และกระโดด เป็นเงาสีดำหาย ไปจากสนามรบทันที

 

จบบทที่ 1 ติดตาม บทที่ 2  นักล่าสัตว์ประหลาดทั้งห้า