ไดจิมอลล์ อัญมณีสีเงิน

               บนถนนลูกรังย่านชนบทแห่งหนึ่ง รถเก๋งสีแดงกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งแล่นบนท้องถนนด้วยความยากลำบาก ขณะนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้วซึ่งแถวๆชนบทนั้น เวลา6โมงเย็นก็มืดมากแล้ว...สองข้างทางของถนนก็คือป่า แต่มันไม่ใช่ป่าธรรมดา มันคือป่าช้าหลังวัด!!

               ภายในรถเก๋งคันนี้มีสองสามีภรรยาโดยสารอยู่ สามีเป็นผู้ขับรถ ทั้งสองคนดูไม่เหมือนคนแถบนี้ พวกเขาแต่งตัวดีน่าจะมีฐานะ และพวกเขาคงจะเป็นคนกรุงเทพฯ (สังเกตจากป้ายทะเบียนรถที่เขียนว่ากรุงเทพมหานคร) ภรรยาเหลือบมองหน้าสามีเป็นครั้งคราวด้วยความหงุดหงิดใจบางอย่าง แต่ดูเหมือนสามีจะรู้ตัวเช่นกัน

"นี่คุณมองผมทำไม...มีอะไรติดอยู่ที่หน้าผมงั้นเหรอ"

"เปล่าหรอกค่ะ ไม่มีอะไรติดอยู่ที่หน้าคุณหรอก..." ภรรยาพยายามตอบให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด  แต่ดูเหมือนสีหน้าของเธอจะขัดแย้งกับคำพูดมาก

"เอ๋...แต่สีหน้าคุณดูหงุดหงิดมากเลยนะ ไม่สบายหรือเปล่า" สามียังคงถามต่อ

"จะให้ฉันสบายได้ไงคะ...ดูแถบนี้สิมืดจะตาย ฉันบอกให้คุณนะรีบคุยรีบกลับ....โอ๊ย ค่ำมืดตืดตาแบบนี้จะมีตัวอะไรโผล่มาหรือเปล่า"

"อ๋อ...ที่แท้คุณก็กังวลเรื่องนี้นี่เอง สบายใจได้...ตอนเด็กๆผมผ่านประจำเลยหละ เนี่ย...ถิ่นผมๆ" สามีทุบอกด้วยผมภูมิใจ ภรรยาได้แต่สายหน้าก่อนสายตาจะมองชมวิวข้างทาง ไม่สิ คุณนายไม่ได้อยากชมวิวหรอก เพียงแค่อยากหลบหน้าสามี เพราะเธอกำลังกลั้นหัวเราะ

"เอ่อนี่ คุณจะซื้อจริงเหรอคะ ที่ดินตรงนั้น" ภรรยาถามโดยไม่หันมามองหน้า

"อืม...ใช่ ถูกดี"

"แล้วเมื่อไหร่เราจะกลับกรุงเทพฯกันละคะ..."

            ไม่มีคำตอบออกมาจากปากสามี ตอนนี้รถแล่นผ่านเขตป่าช้าแล้ว สองข้างทางตอนนี้เป็นเพียงแค่ผืนนาที่ไร้ต้นข้าว ในระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่นั้น พลันสายตาของสามีมองไปเห็นอะไรบางอย่างจนต้องเบรกรถกระทันหัน

"โอ๊ย นี่คุณเบรกรถทำไมเนี่ย" ภรรยาเริ่มโวยวาย แต่สามีลงจากรถไปซะแล้ว

"เดี๋ยว คุณรอด้วย" ภรรยาร้องเรียก เธอลงจากรถ ตรงไปหาสามีทันที เขากำลังอุ้มสิ่งมีชีวิตตัวน้อยขึ้นมาในอ้อมอก

"นี่มัน เด็กทารกนี่ หรือว่าคุณจะ..." ภรรยามองเด็กทารกอย่างไม่วางตา

"ใช่... เด็กคนนี้ถูกทิ้ง เราจะต้องช่วยเขานะ"

             สายตาของภรรยามองไปยังสร้อยพระเส้นหนึ่ง ซึ่งเป็นทอง

"นี่มันสร้อยทองนี่ ถ้าเอาไปขาย..." ภรรยาเอ่ยโดยไม่ทันคิด จนถูกสามีตวาด

"นี่คุณพูดอะไรบ้าๆนะ ในสมองคุณมีแต่เรื่องแบบนี้นะเหรอ สร้อยนี่อาจเป็นของบุพการีของเด็กคนนี้ เราต้องเก็บเอาไว้ให้เขาสิ...มันเป็นสมบัติของเขานะ"

สามีเดินขึ้นรถไป จนภรรยาต้องมองตามด้วยความแปลกใจ เพราะเขาเปลี่ยนไป!!