หัวใจลูกทุ่ง

ขณะกำลังเดินทาง วาริสาได้เอ่ยถามคนขับรถอีแต๋นที่เธอขออาศัยติดรถมาด้วยว่า
 
“แล้วคุณลุงชื่ออะไรคะ เดี๋ยวพอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว หนูจะแวะไปเยี่ยมบ้านคุณลุงนะคะ”
 
ชายหนุ่มรีบปฏิเสธเป็นพัลวัล
 
 “ไม่ดีหรอกครับ เอ๊ย! ไม่ดีหรอกนังหนู คือเอ่อ…เอ่อ…”
 
ระหว่างที่เขากำลังอ้ำอึ้งอยู่นั้น ผู้ใหญ่บ้านของบ้านหนองอีเกิ้งก็ขับรถผ่านมา และร้องตะโกนถาม
 
ทำให้เขาจำเป็นต้องชะลอรถลง และทุกอย่างก็กระจ่างในทันที
 
“อ้าว นั่นเอ็งพาใครมาด้วยวะไอ้สิงห์ ลุงกำลังจะไปรับคุณวาริสาพยาบาลคนใหม่ที่เขาจะมาประจำที่สถานีอนามัยบ้านเราพอดี”
 
วาริสาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และตัดสินใจถามผู้มาใหม่ว่า
 
“คุณลุงคือคุณลุงผู้ใหญ่บ้านของบ้านหนองอีเกิ้งใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ หนูคือพยาบาลวาริสาที่จะมาประจำที่สถานีอนามัยบ้านหนองอีเกิ้งค่ะคุณลุง ว่าแต่คุณลุงรู้จักคุณลุงคนขับรถคนนี้ด้วยเหรอคะ”
 
“อ่อ! คุณพยาบาลคนใหม่นั่นเอง สวัสดีครับคุณพยาบาลวาริสา อ่อ เรื่อง ไอ้สิงห์นะเรอะ อย่าว่าแต่รู้จักเลย รู้จักดีซะด้วยล่ะครับ เขาเป็นหลานชายของผมเอง อ้าวไอ้สิงห์เป็นไงมาไงเอ็งถึงได้ไปรับคุณวาริสาแทนข้าได้ล่ะ แล้วทำไมเอ็งกลายเป็นคุณลุงตั้งแต่เมื่อไหร่เล่นบ้าอะไรของเอ็งล่ะเนี่ย”
 
พอพูดจบผู้ใหญ่บ้านก็ใช้มือดึงผ้าโพกหัวของหลานชายคนเดียวออก เผยให้เห็นว่า ชายคนที่ขับรถมาส่งหญิงสาวไม่ใช่คนแก่อย่างที่เธอคิด แต่เป็นชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอนั่นเอง ทำเอาหญิงสาวถึงกับงงจนทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะหนึ่ง
 
ขณะนั้นชายหนุ่มรีบฉวยโอกาสพูดขึ้นว่า
 
“สวัสดีครับคุณวาริสา ผมชื่อสิงหาครับ เป็นหลานชายคนเดียวของผู้ใหญ่บ้านบ้านหนองอีเกิ้ง ยินดีที่ได้รู้จักครับและยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านหนองอีเกิ้งอย่างเป็นทางการ ครับผม”
 
พอพูดจบ เขาก็ยื่นมือมาตรงหน้าหญิงสาวและฉวยโอกาสที่หญิงสาวกำลังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่จับมือซ้ายของเธอขึ้นมาเขย่าเป็นเชิงทักทายตามธรรมเนียมฝรั่งอย่างหน้าตาเฉย
 
ก่อนที่หญิงสาวจะทันตั้งสติได้และรีบชักมือกลับทันที ชายหนุ่มเห็นอาการเช่นนั้นก็เดาได้ว่า เธอคงจะรู้สึกไม่พอใจเขาเข้าให้แล้วงานนี้
 
เธอไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก แต่เธอหันไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านแทน
 
“คุณลุงคะ คือหนูอยากจะขอรบกวนพักที่บ้านของคุณลุงก่อนในระยะแรกจะได้มั้ยคะ”
 
“ได้สิครับ ด้วยความยินดีเลยครับ จะพักนานแค่ไหนก็ได้”
 
คนที่ตอบ กลับเป็นชายหนุ่มไม่ใช่ผู้ใหญ่บ้านอย่างที่เธอต้องการ
 
“โทษทีนะคะ ดิฉันไม่ได้ถามคุณค่ะ คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า”
 
เขาจับน้ำเสียงก็พอจะรู้ว่าเธอเริ่มไม่พอใจเขามากขึ้น
 
“เอ่อ! คือบังเอิญว่า บ้านคุณลุงของผมหลังใหญ่นะครับ เราอยู่กันแค่ 3 คนเอง มีผม แล้วก็คุณลุงคุณป้าน่ะครับ ก็เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าคุณวาริสาจะให้เกียรติไปพักเพิ่มอีกคน”
 
ก่อนที่จะเกิดศึกสงครามน้ำลายกันขึ้นอีก ผู้ใหญ่บ้านรีบตัดบทว่า
 
“เอาล่ะ นี่ก็เย็นมากแล้วรีบกลับกันเถอะคุณวาริสา ไอ้สิงห์ เรื่องอื่นค่อยกลับไปคุยที่บ้านก็แล้วกัน”
 
นั่นเป็นเหมือนเสียงสวรรค์สำหรับชายหนุ่มที่ไม่ว่ายังไงวาริสาก็คงไม่กล้าปฏิเสธคำเชิญกลายๆ ของลุงเขาเป็นแน่
 
เพราะฉะนั้นเขาจึงลิงโลดใจเป็นพิเศษ ผิดกับวาริสาที่เธอรู้สึกไม่พอใจมากที่ต้องอาศัยพักร่วมบ้านกับชายหนุ่มที่เธอรู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่ที่รู้ความจริงว่าเขาไม่ใช่คนชราอย่างที่เธอคิด แต่กลับไม่ปฏิเสธและมีเจตนาที่จะทำให้เธอเข้าใจว่าเขาเป็นคุณลุงจริงๆ เพราะเหตุนี้เธอจึงรู้สึกไม่พอใจเอาซะเลย
 
จากนั้นทั้งหมดก็กลับมาที่บ้านผู้ใหญ่บ้านโดยมีคุณป้าของชายหนุ่มที่ดีใจจนออกนอกหน้าที่อยากจะมีหลานสาวมานานแล้ว และเธอบอกว่ารู้สึกถูกชะตาและเอ็นดูวาริสามาก จนแทบลืมไปเลยว่ามีหลานชายอยู่แล้วทั้งคน
 
“หนูน้ำไม่ต้องไปหาที่อยู่ที่อื่นให้ลำบากหรอก มาอยู่กับป้าซะที่นี่แหละ ป้าจะยินดีและดีใจที่สุดเลยค่ะ หวังว่าหนูน้ำจะไม่รังเกียจบ้านหลังเล็กๆ ของพวกเราหลังนี้”
 
หญิงสาวรีบละล่ำละลักว่า
 
“เปล่าเลยนะคะ หนูไม่ได้คิดว่าบ้านคุณป้าไม่น่าอยู่ เพียงแต่หนูรู้สึกเกรงใจถ้าจะอยู่นานๆ น่ะค่ะ”
 
พร้อมกันนั้นเธอก็หันไปมองทางชายหนุ่ม ขณะที่ชายหนุ่มก็กำลังจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว อ่านจากสายตาของเธอ เขาพอจะเดาออกได้ว่า เขาคงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธออึดอัดใจที่จะอยู่บ้านนี้ด้วย และน่าจะเป็นสาเหตุส่วนใหญ่ด้วยซ้ำไป
 
ดังนั้น หลังจากที่วาริสาเก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว เมื่อเธอเดินออกไปสำรวจรอบๆ บ้าน เขาจึงตามออกไปเพื่อจะขอโทษหญิงสาว เขาเอ่ยขึ้นว่า
 
“คุณวาริสาครับ ผมขอโทษนะครับที่หลอกลวงคุณ ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจผมมาก และผมคิดว่า นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณอึดอัดใจที่จะอยู่บ้านหลังนี้ เพราะฉะนั้น ผมจึงอยากจะขอโทษคุณ ได้โปรดอภัยให้ผมเถอะนะครับ และพักอยู่กับพวกเราที่นี่นะครับ”
 
วาริสาต้องอึ้งไปอีกรอบหนึ่ง ที่จู่ๆ ชายหนุ่มก็ยอมมาขอโทษง่ายๆ แบบไม่ทันตั้งตัว
 
และนอกจากนั้นชายหนุ่มยังได้นั่งลงคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว และยื่นดอกหญ้ากำหนึ่งให้กับหญิงสาวเพื่อเป็นการขอโทษ
 
วาริสาได้แต่ร้องว่า
 
“นี่คุณ จะบ้าหรือไง  ทำอะไรของคุณเนี่ย ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ นายสิงหา”
 
เมื่อหญิงสาวเห็นว่าชายหนุ่มยังไม่ยอมขยับเขยื้อน เธอจึงตัดสินใจพูดว่า
 
“ก็ได้ๆ ค่ะ ฉันไม่โกรธแล้ว และฉันจะอยู่บ้านหลังนี้จนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้ ลุกขึ้นมาได้แล้วนายสิงหา”
 
เมื่อฟังจบ เขาแทบกลั้นอาการดีใจไว้ไม่อยู่ ชายหนุ่มค่อยๆ ลุกขึ้นยืนตรงหน้าหญิงสาวและมอบดอกหญ้าให้กับเธอ
 
วาริสานิ่งอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปรับดอกหญ้าจากชายหนุ่มมาถือไว้ จากนั้นเธอก็รีบเดินหนีไปทันที
 
ทิ้งให้ชายหนุ่มยิ้มแก้มแทบปริ มองตามร่างบอบบางของหญิงสาวไปจนลับตาด้วยความลิงโลดใจและปลาบปลื้มใจเป็นที่สุด
 
เขาได้แต่แอบคิดในใจว่า สักวันหนึ่งหญิงสาวที่ชื่อ 'วาริสา' จะมีใจให้กับเขาบ้าง เหมือนกับที่เขามีใจให้เธอตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเธอ
 
ถึงแม้เขาจะรู้ตัวดีว่าหนุ่มบ้านนอกอย่างเขา คงเป็นเรื่องยากที่เธอจะหันมาสนใจ
 
แต่เขาก็ยังแอบหวังว่าความใกล้ชิดจะก่อให้เกิดความรักและความผูกพันระหว่างเขาและเธอจนได้สักวันหนึ่ง .....
 
( โปรดติดตามตอนต่อไป )