หัวใจลูกทุ่ง

ทันทีที่เขาพูดจบ หญิงสาวก็โผเข้าสู่อ้อมกอดอันอบอุ่นของเขาทันที เขาได้แต่กอดกระชับหญิงสาวเอาไว้แน่น

เขารู้สึกสงสารเธอมาก เธอคงจะรู้สึกตกใจกลัวมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาได้แต่หวังว่าเขาคงจะมาทันเวลาพอดี

วาริสาซบอยู่ที่อกของเขา เธอพูดอะไรไม่ออกน้ำตาปริ่มๆ จะไหล ซาบซึ้งใจที่สวรรค์ส่งเขามาหาเธอในเวลานี้พอดี เธอได้แต่ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณนายสิงหาที่มาได้ทันเวลาจริงๆ

ขณะที่ทั้งสองกำลังถ่ายทอดความรักความอบอุ่นให้แก่กันและกันผ่านทางอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นและปลอดภัยอยู่นั้น อยู่ๆ ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า

“อ้อ มาอยู่นี่นี่เอง ผมหาพวกคุณแทบตายแน่ะ นึกว่าจะหลงป่ากันทั้งคู่ซะแล้ว”

วาริสาและสิงหาหันไปมองเจ้าของเสียงพร้อมกัน ก็พบว่าเจ้าของเสียงก็คือหมอตะวันนั่นเอง เขาพูดต่อว่า

“รีบไปกันเถอะน้ำ พี่กับคุณสิงหารู้เรื่องที่ไอ้หมอแดนมันหลอกน้ำให้ออกมากับมันหมดแล้ว ที่นี่ไม่ปลอดภัย คุณสิงหารีบพาน้ำกลับกันเถอะครับ”

หมอตะวันพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงหนึ่งดังออกมาจากพุ่มไม้ด้านหนึ่งว่า

“คิดเหรอว่าพวกนายจะเอาวาริสาไปจากฉันได้ง่ายๆ ฝันไปเถอะ”

และตัวคนพูดค่อยๆ เดินออกมาจากพุ่มไม้อย่างช้าๆ พร้อมกับปืนในมือยกขึ้นเล็งไปที่คนทั้งสามที่อยู่ก่อนแล้ว

หมอดนัยหรือหมอแดนนั่นเอง

วาริสาหญิงสาวหนึ่งเดียวในที่นั้นเห็นสถานการณ์ไม่ดี เธอจึงตัดสินใจเดินออกมายืนบังหมอตะวันและสิงหาเอาไว้พร้อมกับพูดขึ้นว่า

“พอเถอะค่ะพี่แดน อย่าทำร้ายใครเลย ถ้าพี่ต้องการแต่งงานกับน้ำ น้ำก็จะแต่งกับพี่ แต่พี่อย่าทำร้ายพวกเขาเลยนะคะ น้ำขอร้องล่ะ”

สิงหาและหมอตะวันตกใจกับการกระทำของหญิงสาว เป็นอย่างมาก หมอตะวันได้พูดขึ้นว่า

“นี่ไอ้แดน อย่าทำอะไรบ้าๆ กับน้ำนะ ว่าแต่ที่น้ำพูด มันหมายความว่ายังไงกันแน่ ทำไมน้ำจะต้องแต่งงานกับมันด้วยล่ะ พี่ล่ะงงไปหมดแล้ว”

สิงหาก็ถามหญิงสาวด้วยเช่นกันว่า

“นั่นสิครับคุณน้ำ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ถึงยังไงก็ตาม ผมไม่ยอมให้คุณน้ำต้องเป็นอันตรายหรือต้องฝืนใจทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด ถ้าไม่ใช่ความสมัครใจของคุณน้ำเอง ”

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดสีหน้าของเขาดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่หมอดนัยขยับปากจะพูด แต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อนว่า

“ไม่มีอะไรหรอกนายสิงห์ ความจริง พี่แดนเขาขอฉันแต่งงาน ทีแรกฉันปฏิเสธเขาไป แต่ตอนนี้ฉันคิดว่า ฉันพร้อมแล้วที่จะตอบตกลงแต่งงานกับหมอดนัย ฉันขอโทษนะนายสิงหา ขอโทษที่ไม่อาจรักนายได้ ขอโทษจริงๆ ”

พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้าไปดึงแขนและปัดมือหมอดนัยที่กำลังเล็งปืนอยู่ลงที่พื้น ทำให้ปืนที่ถืออยู่กระเด็นหลุดมือ

หญิงสาวเดินไปเก็บปืนและฉุดแขนหมอดนัยที่กำลังยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ออกไปขึ้นรถและขับออกไปทันที

ท่ามกลางสายตาของสองหนุ่มที่เหลืออยู่ ที่ยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อสักครู่นี้ยังไม่หาย

นายสิงหาตั้งสติได้ก่อนเขาพูดขึ้นด้วยเสียงเศร้าสร้อยว่า

“ตกลงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุณน้ำไม่ได้ถูกหมอดนัยหลอกมาใช่มั้ยครับ แต่หมอดนัยต้องการเซอร์ไพรซ์เธอ เพื่อจะขอเธอแต่งงานเท่านั้นเอง นี่ผมเข้าใจผิดไปจริงๆ เหรอครับนี่ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยครับคุณหมอตะวัน”

หมอตะวันรู้สึกสงสารและเห็นใจชายหนุ่มไม่น้อย เขาได้แต่พูดว่า

“บางทีสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะครับ ผมหวังว่าความโชคดีคงจะเข้ามาหาคุณสักวัน ถ้าคุณรักยัยน้ำจริง ผมว่ายัยน้ำก็คงจะกลับมาหาคุณอีกครั้งแน่”

สิงหารู้สึกว่าความอ่อนแอกำลังจะจู่โจมเข้ามาหาเขาเหมือนคลื่นในทะเลที่พัดโถมเข้ามาหาชายฝั่งอย่างรุนแรงยังไงยังงั้น

ชายหนุ่มพูดเป็นครั้งสุดท้ายว่า

"ขอบคุณครับคุณหมอตะวัน แต่ความจริงก็คือความจริง คุณน้ำเธอกำลังจะแต่งงานกับหมอดนัย เธอไม่เคยรักผมเลย และเธอก็คงจากผมไปจริงๆ แล้วคราวนี้"

"ผมฝากไปแสดงความยินดีกับเธอล่วงหน้าด้วยนะครับ ผมคงไม่ได้ไปร่วมแสดงความยินดีในงานแต่งของเธอหรอกครับ ผมขอหลบไปพักใจในที่ที่จะทำให้ผมสบายใจและเศร้าน้อยลงสักพักหนึ่ง"

"เมื่อผมทำใจได้แล้ว ผมจะกลับมาครับ ฝากบอกลาคุณน้ำด้วยนะครับ และอย่าลืมบอกเธอด้วยว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณน้ำและความทรงจำดีๆ ที่ผมมีร่วมกับคุณน้ำจะยังคงอยู่ในใจของผมตลอดไปครับ"

เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็เดินจากไป หมอตะวันได้แต่มองตามหลังชายหนุ่มไปด้วยความเห็นใจ เขาได้แต่บ่นพึมพำเบาๆ ว่า

 “ยัยน้ำนะยัยน้ำ ทำแบบนี้กับนายสิงหาดูจะรุนแรงเกินไปมั้ยเนี่ย ”

พูดจบหมอตะวันก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นว่า และกดเบอร์ติดต่อไปยังปลายสายที่เขาแสนจะคุ้นเคยทันที

( ยังไม่จบซะทีเดียวจ้า โปรดติดตาม.....บทส่งท้าย )