เพราะร้าย.. ถึงรัก
8.7
plaayfah
แชร์นิยาย
9) ตอนที่ 9
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ “พี่ดิศคะ วันนี้ไปเที่ยวกันนะคะ เดี๋ยวนี้เราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเลยนะคะ” เนื่องจากบิดามารดาของสาวน้อยต้องไปธุระต่างจังหวัด จึงเหลือเพียงสาวน้อยและคนดูแลบ้านไม่กี่คน ทำให้สาวน้อยแสนซนเกิดอาการเหงาขึ้นมาฉับพลัน จึงเป็นโอกาสที่จะเดินทางมายังที่ทำการของบริษัท อมรพิริยะสกุล คอนสตรัคชั่น ซึ่งเป็นที่ทำงานของพี่ดิศของหนูนัญ และความเอาแต่ใจตัวจึงทำให้เกิดเรื่องราวมากมายขึ้น
“พี่ไม่ว่าง” หลังจากได้รับแขกไม่ได้รับเชิญเป็นสาวน้อยแสนเอาแต่ใจตัวเองคนนี้ แทนที่จะเป็นสาวสวยอีกคนที่เขานัดไว้ว่าจะไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน จึงทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มขุ่นมัวมากเป็นพิเศษ
“พี่ดิศหน่ะ ไม่ว่างๆๆ ตลอดเลย” เมื่อไม่ได้ดั่งใจหวัง อาการแง่งอนก็แสดงออกมาอย่างเด็กที่โดนตามใจมาตลอด และไม่เคยมีใครขัดใจ
“พี่ทำงานนะ ไม่ใช่วันๆเอาแต่เที่ยวเล่นเหมือนเรา แล้วอีกอย่าง ใกล้จะจบม.6 แล้วไม่ใช่หรอ อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยบ้างหรือยัง อย่าคิดแค่ว่าบ้านเรารวยแล้วจะเรียนที่ไหนก็ได้ จะทำยังไงก็ได้ พี่ว่าเราเอาเวลาไปตั้งใจอ่านหนังสือสอบจะดีกว่า แล้วถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับบ้านไปได้แล้ว พี่เองก็จะทำงานแล้วด้วย” ในเมื่อพูดไม่รู้เรื่อง และอาการเอาแต่ใจตัวเองยิ่งเพิ่มมากขึ้น ทำให้ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมถึงกับหงุดหงิดจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ จึงเผลอใช้วาจาร้ายๆ ทั้งๆที่ไม่เคยมีครั้งไหนจะทำให้น้องที่รักต้องเสียน้ำตา
“พี่ดิศใจร้าย ทำไมต้องมาว่าหนูนัญขนาดนี้ด้วย หนูนัญก็แค่คิดถึงพี่ดิศ อยากไปเที่ยวกับพี่ดิศบ้างก็เท่านั้น ทำไมต้องมาดุมาว่ากันแบบนี้ด้วยล่ะ แล้วหนูนัญก็ไม่ได้นิ่งนอนใจเรื่องสอบด้วย คอยดูนะ หนูนัญจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย......ให้ได้ให้ดู คอยดูสิ” แค่เพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่ก็ทำให้เสียใจมากมาย น้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว เธอไม่เข้าใจ ทำไมนะ เรื่องแค่นี้ทำไมพี่ดิศต้องดุเรามากมายขนาดนี้ด้วย แล้วคนอย่างชนัญธิดา ก็ไม่เคยให้ใครมาดูถูก เธอจึงได้เอ่ยวาจา สร้างปัญหาให้กับตัวเองโดยการเอ่ยชื่อมหาวิทยาลัยชื่อดังเพื่อประชดประชัดชายหนุ่ม
“ก็ดี ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน จากวันนี้ไป จนกว่าหนูนัญจะเรียนจบ เราจะไม่พบกัน ทำได้หรือเปล่า ถ้าหนูนัญทำได้ พี่จะยอมตามใจเราทุกอย่างเลย” เอาสิ เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า เด็กหญิงที่เคยโดนตามใจ ไม่เคยมีใครบังคับ จะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า เพราะคนใกล้ชิด ต่างก็รู้กันดีว่า สาวน้อยเอาแต่ใจคนนี้ไม่ใช่เด็กเรียนเก่งอะไรนัก ก็แค่พอใช้ได้ แล้วจะหวังว่าจะได้มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังที่ว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายของเด็กน้อยเลย
“ก็ได้ค่ะ เราสัญญากันแล้วนะ เราจะเจอกันอีกครั้ง หลังจากหนูนัญเรียนจบปริญญาตรีแล้ว” เอาสิ อย่างหนูนัญไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก แล้วเราจะได้รู้กันไป
“ยัยนัญ” กิ่งตะโกนเรียกเสียงดัง เพราะเธอเรียกเพื่อนหลายครั้ง แต่ไม่ได้รับการตอบรับจากเพื่อนสาว
“โอ๊ย อยู่ใกล้แค่นี้ เรียกซะเสียงดัง จะบ้าหรอ หูแตกกันพอดี” หลังจากเพื่อนตะโกนเรียกเสียงดังแล้ว ทำให้สาวน้อยสะดุ้งสุดตัว ก็เธอกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่เลย
“ก็แกนั่งเหม่อ พวกเราเรียกตั้งนานแล้ว นัญไม่ได้ยินเองอ่ะ” กิ่งแก้วไม่ยอมเมื่อเพื่อนโวยวายกลับ
“แล้วมีอะไรย่ะ เรียกซะเสียงดัง”
“แล้วพี่ดิศว่าไงบ้าง” ไอซ์ถามบ้าง
“แล้วทำไมต้องว่าไงล่ะ” ถามพรางทำหน้างง พี่ดิศจะว่าไงเรื่องอะไร
“อ้าว ก็แบบ ตะลึงในความสวยอะไรแบบนั้น เหมือนที่พระเอกได้มาเจอนางเอกอีกครั้ง อะไรแบบนั้นไง” กิ่งแก้วถามพรางทำท่าเพ้อฝันเหมือนในละครที่เคยดู แต่ดูก็รู้ว่าเป็นเพียงการแซวเล่น
“จะบ้าหรอ แล้วนัญก็ไม่ได้สวยอะไรสักหน่อย สาวๆของเขาสวยกว่าเป็นไหนๆ” แม้จะรู้ว่าเพื่อนสาวเอ่ยแซวเล่น แต่ก็อดหน้าแดงไม่ได้ เพราะในความเป็นจริงแล้ว หลังจากที่เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา ที่เธอไม่ได้เข้ามาเลย ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา เขาก็เอาแต่เงียบแล้วก็มองเธอเป็นระยะๆ แม้ว่าจะทำเหมือนไม่ได้สนใจเขา แต่ทุกครั้งที่เงยหน้า ก็จะพบกับสายตาคมเข้มดุมองอยู่เสมอๆ
“แล้วตกลงนัญจะไปทำงานกับพี่ดิศจริงๆ หรอ แล้วจะเริ่มงานเมื่อไหร่ล่ะ” นิจนันท์ ที่นั่งเงียบมานาน จึงเอ่ยถามขึ้นมา
“ก็จริงนะสิจ๊ะ แล้วก็จะเริ่มงานพรุ่งนี้แล้วด้วย”
“แล้วนัญจะทำยังไงต่อล่ะ ตอนนี้ก็ได้เข้าไปอยู่ใกล้ๆพี่เขาแล้วด้วย มีแผนการยังไงต่อ บอกกันบ้างสิ” ไอซ์ถามพรางครุ่นคิดถึงแผนการต่อไป หลังจากได้เข้าไปใกล้ชิดกับชายหนุ่มอีกครั้งหนึ่ง
“เอ่อ ไม่รู้สิ ยังไม่ได้คิดหรอก” ตอบเพื่อนไปแล้ว ก็มานั่งคิด นั่นสินะ แล้วจะทำยังไงต่อไปดี
“ไม่เป็นไรหรอก ไว้ค่อยคิดก็ได้ ยังไงซะ นัญก็ได้มีโอกาสใกล้ชิดพี่ดิศแล้ว ดีไม่ดีนะ เราไม่ต้องทำอะไรเลย พี่ดิศอาจจะหลงรักนัญขึ้นมาเองก็ได้ เพื่อนเราออกจะน่ารักขนาดนี้ ไม่งั้นนะ หนุ่มๆจะมาขายขนมจีบยัยนัญหรอ ดูสิ แค่เรามาทานข้าวกัน ยังมีคนมองเลย” เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มเครียดอีกครั้ง กิ่งแก้วจึงเอ่ยให้กำลังใจเพื่อน แต่มันก็มีส่วนจริง เพราะตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่งพร้อมๆกัน ชนัญธิดามักจะมีหนุ่มๆรุ่นเดียวกัน หรือแม้กระทั่งรุ่นพี่ คอยตามจีบอยู่เสมอๆ
“ไม่จริงหรอก เค้าก็มองทุกคนนั่นแหละ เลิกพูดเรื่องนี้เหอะ กินกันดีกว่า อาหารจะเย็นหมดแล้ว” เล่นชมกันซึ่งๆหน้า ก็ต้องมีเขินกันบ้าง จึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะเข้าตัวไปมากกว่านี้
**** มาอัพให้นะคะ ขอเม้นต์ๆๆๆๆ หน่อยน้า พลีสสสสสสสสสสสส****
อ่านแล้ว ถ้าชอบ อย่าลืมโหวตให้นิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
