ทฤษฎีเมียน้อย จำเป็น

ชั้นน๊ะมันแสนดี อดๆทนๆมาแสนนาน คราวนี้แระ ผู้หญิงคนนี้จะลุกขึ้นมาสู้รบปรบมือบ้างแระ ก็ชั้นน๊ะ โดนเค้าด่ามาอยู่ฝ่ายเดียวนี่เนาะ ไอ่เรามันก็ใจเย็น แม่พระซะเหลือเกิ๊น
วันนั้นมีสังสรรค์ เลี้ยงรุ่นน้องที่บ้านชั้น โอ๊วว อาการกะลังเมาได้ที่ คนเมาเนี้ยมันจะกล้าทำอะไรๆ ได้มากมายเลยเชื่อม๊ะ จากการเดาได้ว่า ตอนนั้นสามีหล่อนคงจะหายไปจากบ้านอีกตามเคย แต่คุณพี่แป๊กเค้าก็โทมารายงานชั้นตลอดว่าเค้าไปไหนยังไง มีแต่นังนั่นแระไม่รู้ เจ้าหล่อนก็เลยโทมาด่าชั้นตามเคย
"e dok มึงเอาผัวกูไปไว้ไหน" แม่เสียงชัดๆ
"โอ๊วว คุณพี่ขาา ผัวคุณพี่นี่คะ จะมาอยู่กะนู่ได้ไง เว้นแต่ว่าเค้าจะเป็นผัวนู่แระระ ถ้าเค้ามาอยู่กะนู่"
"มึงนี่หน้าด้านเนาะ เอาผัวกูไปแระยังมากล้าพูดอีก"
ด้วยความรำคาญอะเนาะ ชั้นก็เลยไม่ได้อยากจะสนใจเท่าไหร่ ความจิงคือคำพูดคำจามันหยาบมากมาย จนเกินจะพิมน๊ะค๊ะ มันยังมีอีกหลายบทสนทนานะค๊ะ ไม่ต้องห่วง นังนี่มันไม่หยุดกะชั้นหรอก
"แป๊ก มันไม่ได้ไปหาเราจิงๆหรอ พี่ถามจิงๆ" เอ้าคราวนี้หล่อนมาพูดดีซะนี่ อาการแปลกๆ
"ปล่าวค๊ะ พี่เค้าไม่ได้มาจิงๆ ทำไมพี่ไม่โทหาเค้าระค๊ะ จะมาถามอะไรกะนู่"
"พี่ก็ไม่รู้มันหายไปไหน ถามเราจิงๆเหอะ จะเอายังไงกันแน่ จะเลิกกะผัวพี่ไม๊"
"นู่เลิกคะพี่ แต่บังเอิญ ไอ่คนที่พี่ว่าเปนผัวพี่เนี้ย เค้าดั๊นไม่เลิกกะนู่นะซิ ขนาดเค้าหายไปไหน พี่บอกพี่เปนเมีย พี่ยังไม่รู้เลยว่าเค้าไปไหน" น้ำเสียงชั้นเริ่มจะสู้ขึ้นมาบ้าง
"นี่ พี่จะบอกอะไรให้เอาบุญเลยนะน้อง น้องคิดว่าแป๊กเค้าจะเอาเราจิงหรอ เนี้ยมันก็เคยเปนนะแบบนี้อะ มันก็มีคนโน้น คนนี้อยู่เรื่อยนั่นแระ แต่สุดท้ายมันก็ไม่เอาจิง ควงได้เดือนสองเดือน มันก็เลิกแร้ว สำนึกตัวเองไว้เหอะจ๊ะ ยังไงแป๊กน๊ะ เค้าก็ไม่ทิ้งพี่แน่นอน มันน๊ะ เลิกกะพี่ไม่ได้หรอก ด้วยอะไรหลายๆอย่างอะน๊ะ "
"อุ้ย ตาย คุณพี่ขาา ถ้าคุณพี่น๊ะมั่นใจขนาดนั้นนะคะ ว่ายังไงเค้าก็ไม่เลิกกะพี่ พี่ก็คิดง่ายๆแร้วกันนะ ถือว่านู่ยืมควงเล่นๆสักสองสามเดือน เด๋วจะคืนให้ แต่ถ้าถึงเวลานั้นจิงๆ ผู้ชายเนี้ยเค้ายังไม่เลิกนู่ คราวนี้พี่ก็ต้องคิดแระระ ว่านู่เนี้ยมีอะไรดีน๊าา ผู้ชายเค้าถึงไม่ทิ้งนู่สักที ว่ามั้ยค๊ะ"
เจอบทตอบกลับของชั้นไปบ้างยัยนั่นก็ถึงจะจุกไปเลยร๊ะคะ ในวันนั้นยัยนั้นโทหาชั้นไม่เปนอันทำอะไรเลย แระยังมีหน้าไปบอกพี่แป๊กอีกว่าชั้นเนี้ยโทไปด่าหล่อนตลอดเลย โอ๊วว เบอยัยนั่นนะชั้นยังไม่อยากเก็บไว้เลย เฮ้ออคนเราอะน๊ะ อ่อ มีอยู่จังหวะนึงคะ ชั้นเดาได้ว่าแป๊กคงจะเข้าบ้านไปนั่นแระ คราวนี้ยัยนั้นคงอึ้งไปเลยเพราะมัวแต่ระแวงว่ามาหาชั้น แต่ความจิงแร้วมันไม่ได้ไปไหนเลย ก็อยู่แถวนั้นแระ เฮ้ออเหนไม๊ค๊ะ เพราะความระเเวงแระไม่เชื่อใจแฟนตัวเองแท้ๆ ยัยนั่นเลยแอบยิงมาหา เพราะหวังจะให้ชั้นโทกลับ แต่ชั้นไม่โทค๊ะ อารมณ์กับความรู้สึกตอนนั้นเหมือนรู้ทันไงไม่รู้ว่า มีอะไรตะหงิด ตะหงิด เลยไม่โทกลับ
ระหว่างนั้นชั้นเริ่มลุกขึ้นมาสู้ เลยทำให้แป๊ก แยกกันอยู่กับเมียเค้าไปเลย แป๊กมานอนห้องแม่ทุกคืน แระเค้าก็โทรายงานชั้นตลอดไม่ว่าอยู่ไหนทำอะไรยังไง ความรู้สึกตอนนั้นนะคะ ชั้นเชื่อใจเค้า พร้อมๆกับให้เวลาเค้าด้วย มาคิดๆดู เค้าก็ยังดูแลชั้นดี ทุกเยนยังมารับไปกินข้าว จะไปไหนมาไหนก็ยังคงไปรับไปส่ง เค้าก็ยังทำหน้าที่เค้าดีอยู่ ยังคงทำให้ชั้นมีความสุขอยู่บ้าง มันก็เลยเปนจุดนึงที่ทำให้ชั้นคิดแค่ว่า วันนี้เรามีความสุขก็พอแระ ชั้นเองก็ไม่ได้อยากมีความสุขบนความทุกข์ของใครนะ ชั้นไม่ได้เจตนาจิงๆ แต่ตอนนั้น เชื่อใจเค้ามากๆ  ก็ในเมื่อเค้าบอกเค้าเลือกชั้น นี่นา
ก็ไม่รู้เปนเพราะเวงกำอะไรของชั้นรึป่าวน๊ะ ที่ทำให้ชั้นต้องมาเจอกับเรื่องบ้าๆแบบนี้ เฮ้ออ ผู้หญิงคนนั้นเลิกราวีชั้นไปพักนึง จนชั้นเองก็มั่นใจได้ว่าคงไม่มีอะไรแร้วจิงๆ แต่ป่าวเลยคะ มีอยู่วันนึง ชั้นก็โทหาแป๊กปกติ เพราะวันนั้นเรานัดทานข้าวพร้อมกัน แระเค้าจะไปส่งที่บ้านด้วย ก็เลยเปนเรื่องขึ้นมาซิ แป๊กก็รับโทรสับชั้นปกติแระคะ แร้วอยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงที่น่าจะคุ้นหู แทรกเข้ามาค๊ะ
"นี่มึงยังไม่เลิกกันอีกหรอ e dok" เฮ้ยย นี่มันอะไรกันเนี้ย เครียดเปนที่สุด  ไหนเค้าว่าเลิกกันแร้วไง ทำไมเหตุการณ์เป็นงี้ไปได้ว๊ะ ตอนนั้นชั้นหมดอารมณ์เลย ตัดใจเลยว่า ไม่เอาแร้ว พอดีผู้ชายคนนี้หลอกชั้นซ้ำไปซ้ำมา พอที ไม่เอาแร้ว
ตอนนั้นชั้นไม่อยากฟังอะไรอีกแร้ว ผู้หญิงคนนั้นโทมาเล่าอะไรหลายๆอย่างให้ชั้นฟัง อย่างที่พอจะสรุปได้ว่า เราโง่กันทั้งสองคนค๊ะ แป๊กเค้าจะมีวิธีที่จะทำให้คนนึงวางใจ แระก็มาง้ออีกคนนึงให้อีกคนนึงวางใจ เฮ้ออ ก็ยอมรับอย่างไม่เกี่ยงเลยคะว่า โง่จิงๆโง่ที่ไปรักเค้า
ตอนนั้นชั้นเลยตัดใจได้ว่าจะเลิกค๊ะ มาคิดๆดู ชั้นเองก็ไม่ได้มีลูกกะเค้า ไม่ได้คบกะเค้ามาห้าหกปี ระยะเวลาเรามันไม่ได้ยาวนาน ถึงชั้นจะรักเค้าไม่ต่างกะอีกฝ่าย จะเสียใจแระปวดร้าวไม่ต่างกัน แต่ชั้นน่าจะมีหนทางที่ดีกว่านี้ได้แน่ วันนี้มันเสียใจ แต่เดี๋ยวไม่นานชั้นก็ลืมค๊ะ เลิกๆๆ ไม่เอาแร้วผู้ชายคนนี้ .............. กรี๊ดดดดดดดดดดดด ........................