สงครามนางมารแคทวอล์ค

       ติ้ดๆๆๆๆๆๆๆ……
      เสียงเมสเสจจากเครื่องแบล๊คเบอรี่ดังขี้น โคลอี้เอื้อมมือไปคว้ามา ก่อนจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กดลบเมสเสจนั้นทิ้ง อย่าคิดนะ ว่าจะทำชั้นอยู่ฝ่ายเดียว โคลอี้คิด
      โคลอี้เปิดตู้เสื้อผ้าดูว่ามีอะไรจะใส่ได้บ้าง เธอหยิบชุดฟินาเล่ของกุชชี่ออกมาดูก่อนสวมกอดอย่างภาคภูมิใจที่ครั้งหนึ่งเธอได้เดินมาถึงจุดสูงสุดโดยมีชายหนุ่มเดินมาเคียงข้างเธอมอบดอกไม้ลิลลี่ช่อใหญ่ให้แสดงความยินดีในการเดินแบบครั้งนั้นเขาคือ วิลล์ ดาราหนุ่มรูปหล่อ ใบหน้าได้รูปรับกับดวงตาที่เป็นประกายสีฟ้าน้ำทะเลแคริบเบียน จมูกโด่ง ริมฝีปากสวยได้รูป แก้มอันละมุนละไม สูง 185 เซนติเมตร ก่อนภาพนั้นจะมลายหายไปกลายเป็นรูปหน้า จีโน่ยื้อแย่งของรักของหวงของเธอไปอย่างหน้าไม่อาย โคลอี้ถอนหายใจพยายามยัดตัวเองลงไปในชุดของกุชชี่สีทองเมทาลิค แต่มันก็ไม่ได้ผล
      แควกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ กรี๊ด ตายแล้ว ชุดกุชชี่ของชั้น หมด กัน “ เธอโพล่งออกมาแล้วทรุดนั่งลงกับพื้นอย่างหมดสภาพ
“ชั้นจะหาชุดจากที่ไหนล่ะเนี่ย จะมีดีไซเนอร์คนไหนตัดชุดได้เร่งด่วนบ้างเนี่ย” เธอบ่นออกมาอีก
      ยังเหลือเวลาอีกไม่มากนักก่อนรถลิมูซีนของพ่อเธอจะมารับที่คฤหาสน์ โคลอี้เปิดแม๊กกาซีนเจอรูป จีโน่โพสท่าในชุดของชาแนลพร้อมกับอ่านบทสัมภาษณ์ว่าหล่อนน่ะ ชอบชาแนล มากๆ โคลอี้ยิ้มอย่างลำพองใจ เธอคิดอะไรออกแล้ว
“ ห้องเสื้อชาแนล ใช่มั้ยค่ะ “  โคลอี้ถาม
“ ชั้นต้องการรองเท้าที่ คุณจีโน่ยังไม่มีน่ะค่ะ จะส่งเป็นของขวัญไปให้เธอ ยังมีของอยู่อีกรึเปล่าค่ะ” เมื่อเสียงปลายทางตอบไปว่ามี เธอยิ้มกริ่มอยู่ในใจดวงตาแวววาวสะท้อนแผนร้ายออกมา
……………………………………………………………………………………………………………………….............................................
         หน้างานแฟชั่นมีทางเข้าสำหรับเหล่าคนดังและทางเข้าสำหรับบุคคลที่รวยจัดๆที่ยอมซื้อบัตรราคาเฉียดแสนเพื่อมาดูแฟชั่นแล้วจับจองเป็นเจ้าของ สื่อของนิตยสารต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น Vogue , Elle , Harper Bazaar อีกมากมายต่างมาเก็บภาพของเหล่าดาราดัง พวกไฮโซ รถลิมูซีนต่อแถวกันยาวเหยียด ยามเหล่าคนดังก้าวเท้าออกจากรถหรูเดินบนพรมแดงอย่างเฉิดฉาย แสงแฟลชต่างดังอยู่ไม่ขาดสาย งานแฟชั่นไม่ต่างอะไรไปจากงานออสการ์นั่นเอง สำหรับเบื้องหลังแล้ว เหล่านางแบบต่างถูกห้อมล้อมด้วยช่างแต่งหน้า  บ้างกำลังลองชุด ทุกอย่างดูชุลมุนวุ่นวาย
“ คุณจีโน่ ค่ะ มีคนส่งรองเท้าชาแนลมาให้คุณค่ะ เซ็นรับด้วยค่ะ “ 
จีโน่มองกล่องรองเท้าอย่างมีความหมายแล้วถามว่าใคร
“ คุณวิลล์น่ะค่ะ เค้าจะแสดงความยินดีกับคุณวันนี้เลยส่งรองเท้ามาเซอไพรซ์ ”
จีโน่ยิ้มและรับกล่องรองเท้ามาอย่างไม่ลังเล  “แต่เค้าขอให้คุณใส่มันตอนจะเดินแบบนะคะ”
       จีโน่หันหน้ามาสบตากับอีกฝ่ายหนึ่งเหมือนจะถามอะไรเพิ่มเติมแต่ช่างมันเถอะนาทีช่างคุ้มค่าเธอไม่สนใจอะไรอีกแล้วอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอ จีโน่  แอนเดอสัน จะอยู่ท่ามกลางความชื่นชมของคนดังล้อมรอบด้วยแสงแฟลช สื่อทุกสื่อจะลงรูปเธออย่างสวยงามในชุดฟาเบียเช่ดอยกา
       โคลอี้ก้าวออกจากรถในชุดเดรสสีแดงมีขนมิงค์สีทองพาดคอ  กระโปรงฟูฟ่องยาวแค่เข่า     เธอคาดเข็มขัดสีดำวาวสัญลักษณ์ฟาเบีย เผื่อทำให้ดูโค้งเว้า มากยิ่งขี้น  สวมส้นสูงสีเดียวกับเข็มขัดเผื่อทำให้ตัวเธอดูสูงขี้น เพรียวขี้น แม้เธอจะอึดอัดจากเนื้อส่วนเกินที่ยังไม่ได้ลด โคลอี้ใส่แว่นตาดำเพื่ออำพรางสื่อที่จะถามเธอเรื่องจีโน่  โคลอี้เดินเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งไม่สนพวกปาปาราซซี่ที่กำลังเก็บภาพพร้อมจะเขียนข่าวในวันรุ่งขี้น ที่นั่งของเธอถูกจัดไว้ตำแน่งแถวหน้านั่งคู่กับพ่อของเธอมิสเตอร์มาคาร์ล โคลอี้ถอดแว่นกันแดดออก  สายตาเหลือบไปเห้น วิลล์ นั่งตรงข้ามกับเธอ โคลอี้ตกใจก่อนจะสวมแว่นตาอำพราง  ทำไมวิลล์ต้องมานั่งตรงข้ามด้วยนะชั้นไม่เข้าใจจริงๆเลย ที่อื่นก็มีออกเยอะแยะ ในขณะที่ทุกคนนั่งพร้อมแล้วแสงไฟจากสปอร์ตไลท์ค่อยๆดับลงมีเพียงแสงไฟที่สาดแสงลงมาบนรันเวย์
“ ได้เวลา ขายหน้าแล้ว ยัยจีโน่ “ โคลอี้ยิ้มอย่างสะใจ
      นางแบบต่างเดินมาทีละคน ก่อนจะโพสท่าในแบบพลิ้วไหว แต่ละชุดอยู่เหนือจินตนาการแห่งความเป็นจริง มีความหรูหราอลังการ เน้นชุดสีทองเมทัลลิก หนังลูกวัวอ่อน หนังงู หนังเสือดาว ก่อนที่ชุดสุดท้าย แน่นอน เธอคือ จีโน่ แอนเดอสัน ในชุด โอเวอร์โค้ตขนมิงค์สีเบจ กำลังอุ้มหมาพันธ์ชิวาวา  อีกมือถือกระเป๋าทรงโอเวอร์ไซต์สีขาวทองหนังงู ภายในโอเวอร์โค้ตเป็นชุดชั้นในผ้าไหมลายเสือดาวแน่นอนต้องสวมรองเท้าชาแนลคู่โปรดมาด้วย จีโน่ เดินด้วยลีลาพริ้วไหว ก่อนจิกสายตามาที่ผู้คนให้ต้องมนต์สะกดไปกับเธอ แต่เมื่อเธอเดินกลับรองเท้าเจ้ากรรม เกิดส้นร้องเท้าหัก จีโน่ล้มคะมำลงก่อนจะปล่อยลูกหมาวิ่งแตกตื่น ผู้คนต่างฮืออาไม่แพ้กัน  จีโน่กัดฟันลุกขี้นในใจเธอคิดว่าจะต้องควบคุมโชว์ให้ได้ ในขณะที่ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ แต่ก่อนที่จะลุก จีโน่มองเห็นสายตาของใครบางคนกำลังมองมาที่เธอ  นั่นคือ โคลอี้ โคลอี้โบกมือให้จีโน่ยิ้มเยาะ จีโน่รู้สึกหน้าชา ขาแทบจะก้าวไม่ออก เธออยากจะกรีดร้องในใจ โคลอี้หยิบไอโฟนขี้นมาเธอใช้มันถ่ายคลิปตอนจีโน่ล้มคะมำก่อนจะนั่งเชิดหน้าอยู่มองดูจีโน่เบื้องหน้า จีโน่สปริงตัวเองขี้นด้วยความไม่ยอมแพ้ เธอปรับสีหน้าให้ดูเหมือนตนเองเป็นผู้มีชัยยิ้มให้กับสื่อรอบๆ ก่อนเดินเท้าเปลือยเปล่า หยิบรองเท้าชาแนลโยนลงตรงหน้าโคลอี้อย่างไม่แยแสแล้วเดินท่วงท่านางแบบผ่านผู้คนนับร้อยท่ามกลางเสียงปรบมือให้กับสปิริตของเธอและกลับเข้าสู่ม่านหลังเวที  โคลอี้มองด้วยสายตาบ่งบอกถึงอาการเจ็บใจ  เธอหยิบรองเท้าคู่นั้นมาแล้วเดินจากตรงนั้นไป โคลอี้เดินมาหลังม่านพร้อมรองเท้าคู่นั้น เธอขว้างมันกองลงตรงหน้า
“ เอาของเธอคืนไป ชั้นเอามาคืน “ โคลอี้บอก
“ นั่น มันของเธอไม่ใช่หรอ ของเสียๆ ชั้นไม่อยากได้หรอก “ จีโน่หันมาต่อกร
โคลอี้ยิ้มเยาะ มองไปที่จีโน่ด้วยสายตาเอาเรื่อง “ หรอ ของเสียเน่าๆ ก็คือตัวเธอมากกว่าพยายามจะทำให้ตัวเองดูดี โดยใช้ชั้นเป็นบันไดแล้วก็ถีบหัวส่ง”
 จีโน่มองมาใช้สายตาที่เอาเรื่องด้วยเหมือนกัน
“ เธอมันก็ร้ายเหมือนกันนั้นแหละ นี่มันแผนเธอใช่มั้ยทำให้ชั้นขายหน้าต่อหน้าคนอื่น แต่เธอไม่มีวัน ทำอะไรไปได้มากกว่านี้หรอก “ จีโน่ยิ้มเยาะ
“ แต่อย่างน้อยชั้นก็ทำให้นางแบบชื่อดังล้มลงต่อหน้าผู้คน พรุ่งนี้มันจะต้องเป็นข่าวไปทั่งประเทศ และชั้นจะทำให้เธออับอายมากกว่านี้ จำไว้นะ เธอนั้นแหละ จีโน่ ชั้นจะมาทวงคืนทุกอย่าง ทั้งหน้าที่ การงาน ชื่อเสียง และแฟนชั้นด้วย “ โคลอี้ยิ้มเยาะหลังจากพูดเสร็จ
“ เชิญทำให้ตัวเองกลับมาสวยเหมือนเดิมเหอะ ร่างท้วม น้ำหนักเกินมาตรฐานอย่างนี้ ไม่มีใครจะเอาหรอก “ จีโน่หันมากัด
“ แน่นอน ทุกอย่างจะกลับมาในอีกไม่ช้า เธอจะต้องตกกระป๋องแน่ๆ เธอมันก็แรดๆๆ อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าเธอนอนกับผู้จัดการนางแบบน่ะ เธอมันเลวสิ้นดีใช้ตัวเองแลกมาชัดๆ เน่าชะมัด น่ารังเกียจ เธอมันแค่นังมารสวมเสื้อมียี่ห้อก็เท่านั้นแหละ คอยดูนะ ชั้นจะทำให้เธอหมดจุดยืนในสังคม “ โคลอี้มองอย่างไม่ยี่หระแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น จีโน่สะอึกกับคำพูด เธอหยิบส้นสูงที่อยู่ข้างหน้า ก่อนจะขว้างมันไปตามหลังโคลอี้
กึก !
“ โอ้ย”   โคลอี้สะดุ้งด้วยความเจ็บหันมาจ้องจีโน่อย่างเอาเรื่อง  จีโน่ทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง
โคลอี้หยุดอยุ่ตรงหน้าจีโน่ ก่อนส่ายหน้า “ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน “ จีโน่ยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ แล้วรีบมาเอาคืนนะ นังเพื่อนเลิฟ “ จีโน่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเดินจากไป
โคลอี้กำมือแน่น สีหน้าเจ็บปวด ก่อนจะหยิบไอโฟนขี้นมา คลิ๊กดูคลิปที่จีโน่ลื่นลมลง
“ ชั้นจะตั้งชื่อว่าอะไรดีน้า นางมารตกแคตวอล์คดีมั้ยเนี่ย “ แล้วโคลอี้ก็เก็บมันไว้ในกระเป๋า ชั้นไม่มีวันยอมแพ้เธอหรอก 
................................. จบ chapter 2 ......................................................... To Be Continued