สงครามนางมารแคทวอล์ค

ติดตามย้อนหลังได้ ตรงนี้คับ

Chapter 1: http://www.keedkean.com/novel/KK0000149.html

Chapter 2: http://www.keedkean.com/novel/KK0000166.html

      คลิปของจีโน่ถูกโพสไว้ในเว็บไซต์ต่างๆ แน่นอนรวมถึงเว็บฮอตฮิตนั่นก็คือ ยูทูป ใต้วิดิโอมีคำบรรยายไว้ว่า "ซูปเปอร์โมเดลสาวตกแคทวอล์ค"    คลิปนั้นแพร่สะพัดออกไปในเวลาสามวินาทีพร้อมคำบรรยายสุดเจิด

“ นางแบบสาวไฟแรงหลังจากตบตีทะเลาะกับช่างแต่งหน้าแล้วก็ทำตัวไม่เป็นโปรเฟชั่นนอลปล่อยอารมณ์ให้มาควบคุมตัวเอง จนเสียสมาธิ ขณะโพสท่าสุดเย้ายวนของหล่อนก่อนจะล้มพรวดลงไปอย่างน่าขายหน้า สมน้ำหน้าก็อย่างว่าแหละนะ พวกเอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนกะเรื่องงาน พวกเบื้องหลังน่ะ เค้ารุ้เรื่องฉาวๆของหล่อนกันหมดแล้วล่ะ ระวังหน่อยนะ จีโน่ อิอิ "

................................................................................................................................................................................

      จีโน่ แอนเดอสัน เดินลงมาจากห้องชุดสุดหรูบนถนนเมดิสัน อเวนิว ภายใต้แว่นตาสีดำของโดลเช่ แอนด์กาบบ่าน่า รอยลิปสติกสีนู้ด ห่อหุ้มด้วยเสื้อรัดรูปแคชเมียร์สีดำ กางเกงหนังแบบสไตล์ฮาเร็ม เจ้าหล่อนเดินมาด้วยสีหน้าแปลกใจเมื่อช่างภาพเข้ามาถ่ายรูปขอสัมภาษณ์ เรื่องตกเวทีของหล่อน โดยมีผู้จัดการหนุ่มส่วนตัว ราเอล เป็นผู้กั้นและแยกตัวเธออกจากฝูงคนพวกนั้น

“ ทำไมถึงเป็นแบบนี้  ชั้นอยากรุ้นะ ว่าใครเป็นคนเขียนข่าวแล้วโพสลงในเว็บ มันแย่มาก” จีโน่เริ่มน้ำเสียง

วีน

“ แล้วคุณจะแก้ข่าวยังไง” ราเอลถามกลับ

“ นั่นเป็นเรื่องที่คุณต้องคิด” จีโน่ตอกกลับอย่างรวดเร็ว

ขณะที่รถกำลังมุ่งหน้าออกไป เสียงแบล๊คเบอรี่ของจีโน่ดังขี้น เธอกดรับ

“ เตรียมตัวแล้วยังล่ะ ว่าจะแก้ข่าวแบบไหน” อีกเสียงดังเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์

“นี่แกเป็นใคร ต้องการอะไร ทำไมถึงทำแบบนี้” จีโน่ตวาดลั่น

“ สิ่งที่ชั้นต้องการแกจะให้ได้มั้ยล่ะ”

“แกต้องการอะไร”

“ชั้นต้องการทุกสิ่งที่แกมี แล้วเจอกันที่ ภัตตาคารเพรสวิวตัล”

      แล้วเสียงจากโทรศัพท์ก็ตัดไป! จีโน่สบถออกมาอย่างหัวเสีย บอกให้ราเอล กลับรถไปเพรสวิวตัล จีโน่ก้าวลงมาจากรถ มองหาเจ้าของเสียงปริศนา สักครุ่มีบริกรออกมาต้อนรับและเชิญจีโน่ไปโต๊ะคนดังซึ่งจะอยุ่ตรงกลางเป็นส่วนตัวไม่ต้องแก่งแย่งกับใครเพียงคุณมีอิทธิพลต่อสื่อแห่งแวดวงสังคมและดาวเด่น จีโน่นั่งลงในมาดเชิดๆตามสไตล์ของเธอ ผู้หญิงเบื้องหน้าจีโน่ถอดแว่นตาออก ก่อนจะยิ้มไปที่มุมปาก

“ชั้นชื่อ แอนเดอเลีย เป็นนักเขียนบล็อกในบล็อกแฟชั่นชองชั้น ไม่ทราบว่า...”

“ เธอต้องการอะไรจากชั้น ว่ามา” จีโน่ตัดบท

“ชั้นอยากให้คุณให้อภิสิทธิ์ชั้นในการไปนั่งดูแฟชั่นโชว์แถวหน้า และให้ชั้นอัพเดทรูปลงบล็อกของชั้น แค่นี้ คุณจะทำได้รึเปล่า” แอนเดอเลียเริ่มเจรจา

“เธอต้องการแบบนั้นทำไม”

“ชั้นต้องการเป็นบล็อกเกอร์ยอดนิยม มีคนสนใจสิ่งที่ชั้นเขียนเป็นแสนคน แค่นั้นล่ะ”

“แค่นั้นจริงๆหรอ ไหนบอกว่าเธอต้องการทุกสิ่งไงล่ะ”

“ชั้นแค่พูดเล่นน่ะ ถ้าหากไม่พูดไปแบบนั้นเธอคงไม่รีบมาหรอกจริงมั้ย”

“เรื่องที่เกิดขี้นคงมาจากบล็อกของเธอใช่มั้ย”

แอนเดอเลียพยักหน้า จีโน่มองด้วยสายตาไม่พอใจแต่เพื่อให้เรื่องนี้จบลงเธอจึงยอมตกลงกับแอนเดอเลีย

“แล้วชั้นจะให้ทางเอเจนซี่ส่งการ์ดเชิญไปให้แล้วกัน” จีโน่พูดจบก็ลุกขี้นแล้วเดินจากไป

แอนเดอเลียยิ้มด้วยสีหน้าชื่นใจก่อนจะแชทบีบีส่งข้อความ

“ โคลอี้ ชั้นเปิดทางให้คุณแก้แค้นจีโน่ ได้แล้วนะ”

..................................................................................................................................................................................

      มันเป็นช่วงเย็นของค่ำคืนวันเสาร์ ที่ห้องชุดสุดหรูของมิสเตอร์มาร์คาร์ลซึ่งตกแต่งแบบโมร๊อคโคปูด้วยพรมแอร์เมสสีส้มรับกับฝาผนังสีครีมดูแล้วโปร่งสบายตา บนเพดานเป็นชาแดลเลียร์คริสตัลสีทองจากสวารอฟสกี้ ชุดรับแขกทุกตัวมาจากเวอร์ซาเช่ โคลอี้มองการ์ดเชิญสีแดง ที่มีฟร้อนท์สีทองเขียนไว้ว่า งานเลี้ยงหน้ากากมาสกบอล ซึ่งในบัตร เดรสโค้ด บอกไว้ว่าต้องใส่ชุดราตรีฟู่ฟ่อง หน้ากาก และชายหนุ่ม

“พระเจ้าช่วย ชั้นจะไปหาคู่ควงมาจากไหนล่ะ” โคลอี้คิดในใจก่อนหยิบแบล๊คเบอรี่ขึ้นมา ดูลิสต์รายชื่อ เธอสังเกตเห็นรายชื่อน่าสนใจสักสองสามรายชื่อ

ในวินาทีนั้น ก็มีสายเรียกเข้า !!

“ รับเร็วจังเลยนะ ว่างจัดล่ะสิ” จีโน่พูด

“เธอมาเกี่ยวอะไรด้วย แหม ได้กลิ่นความน่ารังเกียจแทรกซึมมาทางโทรศัพท์เลยนะ” โคลอี้เย้าแหย่

“ แก ว่าชั้นน่ารังเกียจหรอ” จีโน่น้ำเสียงเปลี่ยน

“ก็ส่องกระจกดูสิ ถ้าไม่มีจะซื้อให้” โคลอี้เริ่มรุก

“ ตบเลยมะ !!!” อีกฝ่ายท้า

“ จีโน่ เธอมันบ้าไปแล้ว”

“ ฟังนะ เธอคงได้รับการ์ดเชิญไปงานบอลประจำปีแล้ว แต่ยังไม่มีคุ่ควงล่ะสิ ชั้นก็โทรมาเพื่อเช็คให้แน่ใจเท่านั้นแหละว่าเธอไม่มีปัญญาหาคู่ควงไปงานได้ อย่ามาให้เสียเวลาดีกว่า ยังไง งานคืนนี้จะมีดาวเพียงแค่ดวงเดียว แน่นอนมันต้องเป็นชั้น แล้วรู้มั้ยว่าชั้นจะมากับใคร อดีตแฟนเธอไงล่ะ” จีโน่ร่ายยาว

“เธอต้องการเล่นเกมนี้ใช่มะ จีโน่” โคลอี้พูดด้วยความรู้สึกยอมไม่ได้และเจ็บใจไปในคราวเดียวกัน

“เกมมันเริ่มมานานแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าชั้นกำลังชนะ”

“ชั้นจะแสดงให้ดูว่าเธอคิดผิด นางมารร้าย” โคลอี้วางสายไปอย่างหัวเสียรีบวิ่งเข้าใน โคลเซ็ทเพื่อดูว่ามีอะไรที่พอจะใส่ได้บ้าง โคลอี้กวาดตาไปมาอย่างหัวเสียไม่มีสักชุดที่เธอพอใจ เธอต้องการชุดภายในสองชั่วโมงกับคุ่ควงอีกหนึ่งคน แล้วก็ความสามารถในการลบคำปรามาสของจีโน่

...................................................................................................................................................................................

      จีโน่สวมชุดสีทองของออสก้า เดอ ลาเรนต้า เป็นกระโปรงฟูฟ่องทำด้วยขนนกสีทอง เธอเดินเคียงคู่มากับวิลล์ แฟนหนุ่ม

“ จีโน่ คุณดูดีมาก” วิลล์เอ่ยปากชม

“คุณก็เหมือนกันค่ะ ค่ำคืนนี้ทุกคนจะต้องหันมาจับจ้องเรา” จีโน่พูดแล้วก็จูบหน้าผากชายหนุ่ม

ทั้งสองเดินจาก เดอะ พาเลซ โรงแรมหกดาวซึ่งพ่อของวิลล์เป็นเจ้าของ มายัง ลิมูซีนที่จอดไว้ 

“ วิลล์ คุณรู้รึเปล่าว่า  โคลอี้ก็ไปด้วยนะคะ” จีโน่หันมาพูดแล้วสบตาเขา

“ผมก็ไม่ทราบนี่ครับ มีอะไรรึเปล่า” ดวงตาของวิลล์ดูแตกตื่นเล็กน้อย พยายามทำน้ำเสียงปกติ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หล่อนอาจจะไม่มาก็ได้ แต่ถาเกิดมาชั้นอยากรู้ว่าคุณจะโอเครึเปล่า” จีโน่พูดขี้นหยิบมาร์ตินี่ขี้นมาจิบ

“ ผมคิดว่า ผมโอเคนะ” วิลล์ตอบหันออกไปมองนอกหน้าต่าง ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังทำสิ่งต่างๆ ช่างดูเป็นคืนอันวุ่นวายในเมืองหลวงอันยิ่งใหญ่แบบนี้โดยเฉพาะค่ำคืนที่เต็มไปด้วยการหลอกลวง แก่งแย่งชิงดี โกหก และวางอำนาจซึ่งปะปนไปกับอากาศที่กระจายอยู่ทุกหกทุกแห่ง แม้กระทั่งงานที่พวกเขาจะไปถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

..................................................................................................................................................................................

      งานมาสกบอลจัดขี้นกลางลานใหญ่ของสวนหลวงในราชวังรีฟเวอร์นอฟ ทางเข้างานมีซุ้มประตูแบบอิเล็กทรอนิคส์ซึ่งสแกนการ์ดเชิญที่เป็นของแท้เท่านั้น ซุ้มถูกทำด้วยเสาโรมันสีขาวแกะสลักเป็นรูปเทพีวีนัสรับกับพรมสีทองที่ปูลาดยาวเพื่อรับแขกเข้างานเมื่อเข้าไปในงานจะเป็นซุ้มโดมขนาดใหญ่จุคน 1000 คน ถึงแม้ข้างนอกจะดูเป็นสวนแต่เพื่อป้องกันสภาพดินฟ้าอากาศจึงต้องสร้างโดมขนาดใหญ่ขึ้นมานั่นเองโดยตกแต่งให้เข้ากับงานบอลด้วยกลิ่นอายแบบพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ ทุกคนดูเฉิดฉายเหมือนหลุดมาจากภาพยนตร์เรื่องมารี อังตัวเนต

ลีมูซีนของจีโน่ เทียบเข้ามาจอดหน้างานเลียบพรมสีทอง นักข่าวทางช่องแฟชั่น ช่างภาพจากนิตยสารต่างกดชัตเตอร์รัว ทุกๆคนต่างเรียกชื่อของเธอราวกับว่ามันคือคาถาวิเศษ จีโน่ออกมาจากรถถอดเสื้อคลุมขนมิงค์สีดำออกเผยให้เห็นช่วงอกของเธอ เธอดันมันขี้นด้วยสองมือแล้วเดินเชิดมาโพสท่า ตามด้วยวิล์ลงมา ก่อนที่จีโน่จะหันไปควงวิลล์ต่อหน้าเหล่านักข่าว

“เธอคงถอดใจแล้วสินะ โคลอี้ วินาทีนี้มันเป็นของชั้น” จีโน่คิดในใจขณะที่เธอยิ้มโพสท่าให้กับช่างภาพ

สักครู่ลิมูซีนอีกคันก็มาจอดหน้างานโคลอี้เดินลงมาด้วยชุดสีแดงของไดแอนวอน ฟอนสตัลเบิร์ก เดรสแบบยาวลาดพื้นนักข่าวต่างหันมาถ่ายรูปโคลอี้ พลางตะโกนเรียกชื่อ

“สวัสดีโคลอี้ ชั้นอยากเห็นคู่ควงเธอจังเลย” จีโน่พูดแบบเสแสร้งก่อนจะเข้าไปกระซิบที่หูว่าโคลอี้คงไม่มีปัญญาล่ะสิ จีโน่ยิ้มเยาะใส่หน้าโคลอี้ ทำหน้าแบบว่าจบเห่

โคลอี้ยิ้มก่อนจะพูดว่า “มีหรอชั้นจะพลาดวินาทีแบบนี้”

ชายหนุ่มในลีมูซีนเดินออกมาในชุดสูทสีดำเรียบหรูของคอลเช่ แอนด์กาบบาน่า เข้ามาควงแขนโคลอี้ ทำเอาสีหน้าของจีโน่ตะลึง เปลี่ยนสี

“ชั้นขอตัวเข้างานก่อนนะ บ๊ายยยยยย” โคลอี้ยิ้มก่อนเดินฝ่าฝูงนักข่าวที่กระหน่ำต่างรัวแสงแฟลชไปกับชายหนุ่มสุดเริดที่เจ้าตัวควงมา

..............................................จบ chapter 3 …………… to be continued......................................................