Avatar |(oc x neteyam) lefpom.

“เจ้าต้องขี่มัน ค่อยๆ สัมผัสมัน” อาร์เดนกล่าวขึ้น พร้อมกับค่อยๆ ลูบอิลูอย่างแผ่วเบา ก่อนจะให้เนเทยัมขึ้นไปขี่บนอิลู เมื่อขึ้นบนหลังของอิลูแล้ว เนเทยัมยกเปียขึ้นมาเชื่อมสัมพันธ์
“ค่อยๆ สัมผัสถึงลมหายใจ” อิลูมีอาการตื่นตระหนกเล็กน้อย ก่อนจะพุ่งตัวไปข้างหน้า ส่งผลให้เนเทยัมตกจากหลังอิลู
“ฮ่าๆๆ เนเทยัม เจ้าเหมือนแมวป่าตกน้ำเลย” อาร์เดนว่าอย่างขบขัน พอได้ยินดังนั้นเนเทยัมก็ไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนจะปัดน้ำใส่หน้าอาร์เดน
“เจ้าสอนข้าไม่ได้เรื่องเองมากกว่า” เนเทยัมโต้ไป เมื่ออาร์เดนได้ยินดังนั้นก็ว่ายน้ำเข้ามาใกล้เนเทยัม ก่อนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ว่าพลางยิ้มขบขันใส่
“ข้าก็สอนแบบนี้กับทุกคน ไม่เห็นจะมีใครตกแบบเจ้า” ตาสีสมุทรจ้องมองตาอำพันอย่างหยอกล้อ อาร์เดนอุ้มตัวเนเทยัมขึ้นบนอิลู ก่อนที่เขาจะตามขึ้นมาด้วย
“เจ้าจะทำอะไร”
“ก็สอนเจ้าไง” อาร์เดนพูดก่อนจะจับเปียของเนเทยัมเชื่อมกับอิลู เขาจับไปที่หลังของเนเทยัม ค่อยๆ กดหลังเขาให้โน้มตัวไปข้างหน้า พลางลูบเบาๆ
“เจ้าต้องอย่าเกร็ง ผ่อนลมหายใจ สัมผัสลมหายใจของมัน และค่อยออกคำสั่ง” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นที่ข้างหู เนเทยัมค่อยๆ ตั้งสมาธิ แล้วออกคำสั่งกับอิลู อิลูเคลื่อนตัวไปข้างหน้าของจะดำน้ำลงไปสำรวจปะการังด้านล่าง ระหว่างที่เนเทยัมสำรวจโลกใต้น้ำนั้น มือใหญ่ก็คว้าเขาที่เอวบางของเขา เนเทยัมมีอาการตกใจเล็กน้อย ก็จะหันไปฟาดมือหนา และนำอิลูขึ้น
“เจ้าจับเอวข้าทำไม” เนเทยัมว่าพลางมองค้อนไปที่นาวีสมุทรด้านหลัง ต่างจากนาวีด้านหลังที่มีท่าทางชอบใจ พลางยกมือขึ้นสองข้างทำท่าทางยอมแพ้
“เอวเจ้าบางกว่าที่ข้าคิดไว้ เนเทยัม มือข้าข้างเดียวก็รวบเอวเจ้าได้แล้ว” อาร์เดนว่าพลางยกมือของเขาให้เนเทยัมได้ดู
“เจ้า!” เพี๊ยะ
“โอ้ยยย ข้าแค่ไม่มีที่จับ ก็ต้องจับเอวเจ้าสิ” อาร์เดนว่าพลางลูบไปที่แขนที่เนเทยัมได้ฟาดลงมา
‘มือก็เล็กแท้ๆ แต่มือหนักชะมัด’
ฮ่าๆๆๆ
เสียงหัวเราะของเหล่านาวีด้านหลังทำให้พวกเขาหันไปมอง โลอัคผุดหน้าขึ้นมาจากน้ำและอิลูก็มีท่าทีตื่นตระหนก ก่อนอาร์เดนจะหัวเราะขบขันออกมา
‘ทั้งที่ทั้งน้องเลย’
“วันนี้พอแค่นี้ เจ้าอย่าลืมฝึกฝนต่อล่ะ เรื่องภาษามือให้ศิเรยาเป็นคนสอน” อาร์เดนว่าพลางหันกลับไปที่เนเทยัม เจ้าตัวเหมือนไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลย กลับจ้องไปที่น้องชายของตนที่ดำผุดดำว่าย หัดขี่อิลูอยู่ อาร์เดนถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เนเทยัม
“ฮ่าๆๆๆๆ เจ้า หยุดนะ” เนเทยัมร้องออกมาอย่าห้ามไม่อยู่เมื่อมือใหญ่จี้ไปที่เอวของเขา เขาพยายามดิ้นเผื่อหลุดจากการกอบกุมของแขนใหญ่ แต่เหมือนจะไม่เป็นผลสักเท่าไหร่
“เจ้าทำอะไรพี่ข้า เจ้าหน้าปลา” เสียงโลอัคดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะว่ายมาทางพวกเขา โลอัครีบดึงพี่ชายของตนมาด้านหลังก่อนจะขู่อาร์เดนไป
“ข้าแค่ลงโทษที่พี่เจ้าไม่ตั้งใจฟังข้า เจ้าลิงป่า” อาร์เดนว่าพลางขึ้นขี่อิลู
“วันนี้ข้าสอนแค่นี้ ที่เหลือให้ศิเรยาสอน” อาร์เดนว่าพลางขี่อิลูออกไปจากพวกเขา ก่อนจะเรียกอาวนุงไปด้วย อาวนุงเมื่อเห็นอาร์เดนขี่อิลูเข้าไปใกล้ เจ้าตัวก็รีบขี่อิลูหนีไปจากกลุ่มทันที อาร์เดนที่เห็นดังนั้นก็รีบขี่อิลูตามออกไปทันที ทิ้งให้คนที่เหลือได้แต่มองตามพวกเขาอย่างสงสัย
“เจ้าพวกนั้นมีเรื่องอะไรกันศิเรยา”
“ข้าก็อยู่กับเจ้าร็อตโซ่ ข้าจะรู้ได้อย่างไร” ศิเรยาหันกลับไปเรียกให้เนเทยัมและโลอัคกลับมาเรียนต่อ การสอนเป็นไปได้อย่างราบรื่น นาวีป่าได้เริ่มเรียนรู้ภาษามือแล้ว
.
.
หลังมื้ออาหารเย็นของครอบครัวซัลลี่ เนเทยัมเดินออกมานั่งหลังมารุยของครอบครัว เขากำลังฝึกการใช้ภาษามือเพิ่มเติมอยู่
“เจ้าทำผิด” เสียงของอาร์เดนดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะขี่อิลูเข้ามาด้านหน้าเนเทยัม
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่”
“หมายถึงที่ไหน ที่เม็กคายีน่านี่ หรือที่หลังมารุยเจ้า?” อาร์เดนถามพลางลงจากหลังอิลู ก่อนจะว่ายมาอยู่ตรงหน้าขาของเนเทยัม เนเทยัมรีบหุบขาของตนก่อนจะดึงขึ้น แต่ถูกมือหน้าจับรั้งไว้
“หลังมารุยข้าสิ” เนเทยัมตอบก่อนจะตบพื้นที่ข้างตนเองให้อาร์เดนขึ้นมานั่ง หนุ่มนาวีสมุทรส่งสายตาหยอกล้อให้กับเนเทยัมก่อนจะแยกขาของเขาออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้ามา หน้าของนาวีสมุทรตรงหน้าตรงกับหน้าท้องของเนเทยัม
“ข้ามาส่องแมวป่าแถวนี้น่ะ โอ้ย!” อาร์เดนโดนเนเทยัมถีบอย่างแรงก่อนจะจมน้ำหายไป
“ปลาอย่าเจ้าไม่จมน้ำหรอก ขึ้นมา เจ้าสเก้าท์”
“ไยเจ้ารุนแรงกับข้านัก”
“เจ้าเลิกยุ่งกับน้องสาวข้าซะ” เนเทยัมยื่นนิ้วไปชี้ที่หน้าอกอาร์เดน ก่อนจะลากเขาขึ้นจากน้ำมานั่งพื้นมารุย
“ข้าหมายถึงเจ้า” อาร์เดนว่าพลางนั่งลงที่พื้นมารุยตรงหน้าเนเทยัม ให้ตายเถอะ เอวา ได้โปรดอย่าให้ใครมาตรงนี้ตอนนี้เลย เขาคงโดนล้อแน่ว่าต้องมานั่งคุกเข่าตรงหน้านาวีป่าเหมือนคนทำผิดเช่นนี้
“แล้วเจ้ามาหาข้าทำไม” เนเทยัว่าพลางยกมือขึ้นกอดอก นาวีสมุทรตรงหน้าเขาตอนนี้ช่างต่างกับตอนกลางวันเสียจริง ดูตอนนี้สิ นั่งคุกเข่าก้มหัวตรงหน้าเขา
“ข้าแค่ล้อเจ้าเล่น ข้ากำลังกลับมารุย นู้น มารุยข้า” อาร์เดนชี้ไปที่มารุยหลังนึงที่เยื้องไปจากมารุยของเขาไป มารุยนั้นอยู่ห่างไกลจากมารุยคนอื่นพอสมควร เนเทยัมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะนั่งลงหย่อนขาลงน้ำเหมือนเดิม อาร์เดนเห็นท่าทีของเนเทยัมแล้วก็เข้าไปนั่งข้างเข้า พลางสอนภาษามือเพิ่มเติมให้แก่เนเทยัม เพราะเดิมทีเขาแค่ทักเพราะจะแจ้งเรื่องที่อีกฝ่ายทำท่าผิด ที่บอกมาส่องแมวแค่อยากแหย่อีกฝ่ายเล่นแต่ดูท่าคนที่โดนเล่น มันเป็นเขาเสียเองนี่สิ
“เจ้าเรียนรู้ได้เร็วดีนี่”
“เพราะเจ้าตั้งใจสอนต่างหาก ข้าถึงทำได้” เนเทยัมมีท่าทางภูมิใจเล็กน้อย เมื่อได้รับคำชมจากเขา ดวงตาสีอำพันมีประกายเล็กน้อย อาร์เดนลูบหัวเนเทยัมด้วยความเคยตัว ที่เขามักจะชอบทำเวลาอาวนุงทำตัวดี ‘อ่า เอวา ข้าตายแน่’ ผ่านไปสักพัก เนเทยัมก็ไม่มีทีท่าไม่พอใจหรือปัดออก กลับก้มหน้าก้มตา เม้มปากแน่น ใบหูแดงระเรี่ย และหางนั้น เขาแกว่งหางไปมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
‘หรือแมวจะชอบให้ลูบหัวกันนะ’
.
.
“ปกติเจ้าเป็นคนไม่ยอมคน” เสียงดังขึ้นจากด้านหลัง อาร์เดนหันไปมองก่อนจะผายมือให้อีกฝ่ายเดินเข้ามารุยไปกับเขา
“เจ้ามาทำอะไร อาวนุง”
“ข้าคงมาส่องนาวีสมุทรแถวนี้ล่ะมั้ง” อาวนุงตอบกลับพร้อมกับจ้องเข้าไปที่ดวงตาสีสมุทรของคนตรงหน้า
“เจ้ากำลังล้อเลียนข้า?”
“เจ้าสนใจเนเทยัมออกนอกหน้าเกินไปรึเปล่า พี่ข้า” อาร์เดนยักไหล่ก่อนจะเดินเข้าไปปูเสื่อนอน
“สำหรับข้า ท่านเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ เปรียบเสมือนพี่ชายร่วมสายเลือดข้า ข้าคงผิดหวัง ถ้าท่านต้องยอมถึงขั้นก้มหัวให้กับตัวประหลาด” อาวนุงพูดก่อนจะเดินออกจากมารุยไป อาร์เดนได้แต่มองตามก่อนจะเข้าไปนอนที่มารุย
‘เกีรยติหรือศักดิ์ศรีของข้ามันไม่สำคัญเลย อาวนุง’
เสียงดังที่นอกมารุยทำให้เขาต้องหันไปมอง พี่น้องบ้านซัลลี่กำลังนั่งฝึกภาษามือด้วยกัน แต่เหมือนจะฝึกแค่เนเทยัมกับคีรีเสียแล้ว เพราะเจ้าลิงป่าอย่างโลอัคเอาแต่เล่นน้ำป่วนพวกเขาอยู่ อาร์เดนได้แต่มองภาพนั้นด้วยความว่างเปล่า พลางมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
‘ครอบครัวหรอ ข้าไม่สมควรมีมันหรอก’
 
TO BE CONTINUED
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงแรกจะเป็นเหมือนตอนละวันเพื่อการพัฒนาความสัมพันธ์ หรือก็คือ เนื้อเรื่องยืดมากนั้นเอง