รักสุดท้ายคือนายคนเดียว!

 
 
"แบม ที่ข่าวว่า นายรึเปล่าอะ"ช่างแต่งหน้าคนสนิทถามผมอย่างกล้าๆกลัวๆ 
 
"ทำไมคิดว่าเป็นผมละพี่ ผมจะไปทำไรที่นั่น"ผมพูดปัดๆไป ยอมรับก็เสียเชิงหมด คนหล่อๆอย่างผม ไปเดทกับผู้ชาย
 
"ก็เห็นๆว่าเขาเม้าๆ ซุบซิบๆกันอะแหละ ตามประสา ก็มาถามดู เนาะแก"เขาหันไปคุยกับช่างที่กำลังเเต่งหน้านางเอกของผมอยู่ อ่อ นางเอกผมเรื่องนี้ผมเล่นกับญาญ่านะ ดีงามมากเลย เรทติ้งนี้พุ่งกระฉูด ความดังของเขา70% อีก 30% ของผมเอง ฮ่าๆๆๆๆ
 
"ไหนใครเม้า เม้าอะไรก็ให้จริงหน่อย วงการบันเทิงนะเนี่ย ข่าวก็เม้าไปเรื่อย หาประเด็นให้โซเชียลทำไง"
 
"โอเคๆ พี่เชื่อแบม อะเสร็จละ หล่อยัง"ผมหันมองตัวเองในกระจก
 
"พี่แต่งให้ ก็ต้องหล่ออยู่เเล้ว"ผมพูดตามปกติ พร้อมยิ้มๆวห้
 
"แหม๋ น่ารักน่าชังงงงง"เขาหยิกแก้มผมเหมือนเด็กน้อย
 
"เออนี่แบม รู้ปะว่าละครเรื่องนี้ผู้จัดจริงๆเป็นไฮโซ ชื่ออะไรสักอย่างเนี่ยแหละ ไม่ได้เปิดเผย ไม่เคยมากองเลยนะ ให้แต่ผู้กำกันดูแล เขาก็ฟิคเลยด้วยว่าพระเอกต้องแบมเท่านั้นอะ เเต่ญ่าก็ดีใจนะ ที่ได้แบมมาเล่นด้วย ไม่เคยเล่นด้วยกันเลย เคยแต่เเค่เดินแบบผ่านๆ"ญ่าเปิดประเด็นคุยกันผม เอาจริงๆผมเองก็ไม่ได้อะไรกับมครนีกหรอก จะให้เจอ ไม่อยสกให้เจอ สิทธิ์ของเขาอะ ไม่รู้จะอยากรู้ไปทำไม ทำงานเเล้วได้เงิน ก็พอ
 
"ใครก็ช่างมันเถอะผมว่า แค่เราทำงานได้เงินก็พอแล้ว เเค่เจอนางเอกน่ารักไแบบญ่าก็พอละ ผู้จัดจะใครก็ช่าง"ผมพูดแล้วยิ้มให้ญ่า
 
"ใครก็ช่างงั้นหรอครับ"จู่ๆเสียงที่เหมือนจะคุ้นหูดังขึ้นมาจากหลังผม อ่อแน่นอนครับ ผมหันไปแน่ ว่าเสียงนั้น คือเสียงใคร 
 
"คุณ"ผมพูดแล้วขมวดคิ้วพลันอย่าบอกนะว่า...
 
"ไม่ทราบว่า ใครหรอคะ มาเล่นบ่นไหน ทำไมญ่าไม่รู้เลยอะ"ญ่รพูดแล้วเดอนไปหาเขา นี่อย่าบอกนะว่าถูกใจตานี่เข้าให้
 
"เปล่าครับ ผมมาดูงาน"เขาพูดแล้วเดอนผ่านญ่ามาหาผม
 
"นี่คุณมาร์คครับ เป็นผู้จัดเรื่องนี้"เสียงผู้ชายอีกคนที่มากับเขาพูด ท่าทางน่าจะเป็นผู้ติดตาม รึไง เลขา หรอ ? หล่อใช้ได้
 
"ผู้จัด ?"ผมพูดแล้วมองหน้าเขา อะไรมันจะขนาดนั้นนนน นี่คุณจะวนเวียนในชีวิตผมไปถึงหนายยยย
 
"อะ ผู้จัดหรอคะ สวัสดีค่ะ แหม๋ ถ่ายมาสามตอนแล้วไม่เคยเจออยากเจอพอดีเลย ละครดีมากๆเลยนะคะเนี่น คัดสรรมาจากนิยายเรื่องไหนหรอคะ"ญ่รเดินมาหาเขาเเล้วพูดคุย อย่างเป็นกันเอง
 
"ผมแต่งเองน่ะครับ ขอตัวก่อนนะครับ"เขาพูดเเล้วเดินผ่านผมไป
 
"รบกวนคุณแบมแบมๆ เชิญด้านนี้เลยครับ"
 
"อะไรครับ"ผมงงไปหมด จู่ๆมาผายมือเชิญ
 
"ผมอาโปครับ เลขาคุณมาร์ค พอดีมีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับบทละครนิดหน่อย"อะทำไงละ ผู้จัดเขาคุย จะด่าอะไรละ
 
"อ่า..ครับ"
 
ผมเดินตามเขาไปอย่างว่าง่าย ฉาดวันนี้เป็นฉากมนออฟฟิส คุณชายเขาเดินนำดุ่มๆๆ ไปไหนก็ไม่รู้ ผมกับคุณเลขานี่เดินตามเป็นมดเลย
 
 
 
 
 
"นั่งสิ" ผมเข้ามาในห้องอาหารของออฟฟิสที่ส่วนตั๋วส่วนตัว เขานั่งรอพร้อมอาหารสารพัดอย่าง หรูหราหมาเห่าทั้งนั้น ผมมองเเล้วหันหาเลขา
 
"ไหนว่าจะคุยเรื่องบทละครไงครับ"
 
"ใจร้อนไปไหน กินไปคุยไป ก็ได้นี่"ตามาร์คพูดแทรก
 
"งั้นผมขอตัวนะครับ"
 
"อ่าวเห้ย"บินไปแล้วครับ นายเลขานั่นบินไปแล้ว
 
"นั่งสิ ผมหิวเเล้ว"เขาพูดแล้วผายมือ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งไปตามมารยาท
 
"ว่างมากรึไง มาวนเวียนในชีวิตผมเนี่ย จ้างงานไม่พอ ยังจ่างงานละครอีก รวยนีกหรอ"
 
"ก็พอมีให้คุณสุขบาย"อื้อหือ คำพูดคำจา ช่างโอ้อวดยิ่งนัก
 
"เกี่ยวอะไรกับผม"
 
"ก็เปล่า กินเถอะ ผมหิวเเล้ว"เขาหมุนโต๊ะอาหารเพื่อตัดอาหาร ผมกับเขานั่งคนละมุมโลก โต๊ะก็แสนใหญ่ กับข้าวก็เเสนจะเยอะ ก็ดี หิวพอดี ไม่ได้กินไรแต่เช้า
 
"อร่อยมั้ย"เขาถาม
 
"ก็ดี"
 
"อันนี้กับก๋วยเตี๋ยวที่โรงเรียน อะไรอร่อยกว่ากัน"คำถามทำให้ผมชะงัก
 
"ถามบ้าอะไรของคุณ อยากถามอะไรอร่อยก็ต้องให้กินของแบบเดียวกันสิ ก๋วยเตี๋ยวก็ต้องมาวัดกับก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวจะมาสีดกับข้าวได้ยังไง ถึงสันจะเป็นแป้งเหมือนกันก็เถอะ แต่มันก็เป็นเม็ด เป็นเส้น แตกต่างกัน"
 
"บ่นจัง ถามเเค่นิดเดียว"เขาพูดแล้วอมยิ้ม
 
"-.-"
 
":)"
 
"กินไป ถามไรไม่รู้เรื่อง"
 
"กินเยอะเดี๋ยวก็อ้วนหรอก ละครยังถ่ายไม่จบนะวันนี้"
 
"แหม๋ ตัวผมแค่นี้จะเอาไรมาอ้วนนักหนาห้ะคุณ เดี๋ยวรอก่อน รอผมฟิตเนสก่อนเถอะ"
 
"พูดเก่งจริงๆ"เขาพูดไปยิ้มไป ชอบใจอะไรขนาดนั้น