Fanfic สองรัก (บาส&บอล)

ในตอนนี้รถหรูผ่านมาถึงนครราชสีมาก่อนมุ่งหน้าเข้าผ่านกรุงเทพฯ ออกบายพาสผ่านสมุทรปราการไล่ลงมาจนถึงเพชรบุรี ในตอนนี้บอลนอนหลับ
คนขับรถหันมามองคนที่นั่งเบาะหลังรถ
 “คุณหนู”คนขับรถเรียกอีกฝ่ายก่อนที่จะเขย่าต้นขาของอีกฝ่าย
 ในตอนนี้ยังหลับสนิทก่อนที่คนขับรถตัดสินใจเข้าตัวเมืองเพชรบุรี ก่อนที่จะหาที่พัก คนขับรถเหลือบไปเห็นรีสอร์ทแห่งหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเลี้ยวเข้าไป
 ก่อนที่จะเรียกคนที่นอนอยู่เบาะหลัง
“หนูบาส”
คนขับรถเขย่าต้นขาอีกฝ่าย
“คุณหนู ตื่นได้แล้วครับ”
ก่อนที่จะตะโกนใส่
“คุณหนูตื่นได้แล้ว”
คนที่นั่งเบาะหลังรู้สึกตัวตื่นก่อนที่จะงัวเงียเอ่ยถาม
“ถึงแล้วหรอฮะน้า”
คนขับรถพยักหน้าก่อนที่อีกฝ่ายจะถาม
“น้าชื่ออะไรฮะ”
คนขับรถถอนหายใจก่อนตอบ
“น้าชื่อพล”
“โอเคฮะ น้าพลจะไปไหนฮะให้ผมลงได้หรือยัง”
บอลถามก่อนคนขับรถก้าวลงจากรถก่อนที่จะปิดประตูรถและเดินตรงไปยังเค้าท์เตอร์ของรีสอร์ทเพื่อได้ที่พักสักคืน
“สวัสดีครับคือผมมาเช็คอินขอที่พักสักคืนได้ไหมครับ”
พนักงานกำลังเช็คห้องที่ยังว่าง
“ได้ค่ะ มีห้องว่างอยู่อีกห้องหนึ่งคือ 113อยู่ตรงข้างหลังไหมคะ”
พลรีบเดินมาก่อนที่จะเรียกให้อีกฝ่ายให้ลงจากรถ
“ลงมาเถอะครับคุณหนู”
บอลรีบลงจากรถทันทีก่อนที่จะถาม
“ห้องไหนหรอฮะ”
“113”
ก่อนที่ทั้งสองจะลากกระเป๋าไปไว้อยู่ที่พัก ก่อนบิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไปก่อนปิดประตู
“คุณหนูผมว่าคุณหนูไปอาบน้ำก่อนเลยครับ”
บอลรีบเปิดกระเป๋าเพื่อที่จะหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาเปลี่ยนก่อนที่จะควานหาผ้าเช็ดตัว
“ไหนละฮะผ้าเช็ดตัว”บอลถามเสียงแหบ
พลมองไปที่บนที่นอนเห็นผ้าสีขาวๆ ก่อนชี้ไปทางนั้น
“โน่น”
บอลรีบหยิบก่อนที่จะเข้าไปห้องน้ำ แล้วก็รีบอาบน้ำ ภายในห้องน้ำของรีสอร์ทมีอ่างอาบน้ำ อ่างล้างหน้าบอลรีบไปหยิบแปรงสีฟันก่อนปิดประตูห้องน้ำ ก่อนที่จะเปิดก๊อกน้ำก่อนก้าวขาลงไปในอ่างน้ำ ก่อนที่น้ำจะเต็มอ่าง บอลไม่เคยได้แช่น้ำแบบนี้มาก่อน เพราะบ้านของเขาได้อาบแต่ฝักบัว เสียงกระแอมดังมาข้างนอก ก่อนที่จะมีเสียงรบกวนดังออกมาข้างนอกห้อง บอลก็แช่น้ำสักสิบนาทีก่อนที่ก่อนที่จะก้าวออกไปเพื่อที่จะแปรงฟันพอแปรงเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ขึ้นมาเช็ดก่อนสำรวจตัวเองในกระจกก่อนเปิดประตูออกจากห้องน้ำ เขาส่งสัญญาณให้คนขับรถว่าเขาอาบน้ำเสร็จแล้วนะ พลเองก็กำลังจะลุกออกมาจากที่นอนที่อยู่บนเตียงก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัว อากาศในตอนนี้รู้สึกเย็นอีกนิดหนึ่ง ก่อนที่จะไปอาบน้ำ ส่วนบอลเองในตอนนี้สวมรอยเป็นบาส กำลังหยิบเสื้อผ้า เขาสวมเสื้อคอกลมแขนสั้นลาย กับกางเกงขาสั้นกีฬาก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนล้มตัวลงนอน เสียงในห้องน้ำเขาได้ยินเสียงน้ำที่ถูกเปิดทิ้งไว้ส่วนบอลเองก็กำลังโทรไปรายงานหาบาส ก่อนที่จะกดเบอร์มือถือของบาส ก่อนกดโทรและแนบโทรศัพท์กับหู
 บาสได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่จุติมานั้นกำลังจ้องเขม็งมายังบาส บาสส่งสัญญาณก่อนบอกไปว่า
“แม่ครับ งั้นผมขอไปรับโทรศัพท์ก่อนนะครับ”
“ใครโทรมาหรอลูก”น้ำเสียงของจุติมาเอ่ยถามอย่างเรียบๆ
“เพื่อนโทรมาครับ เพื่อนที่โรงเรียนนะครับ”บาสที่สวมรอยเป็นบอลตอบ
“ก็ได้”
 บาสเดินเลี่ยงขึ้นไป ก่อนมุ่งตรงไปยังหน้าบ้านทันที
ก่อนที่จะกดรับสายโทรศัพท์พร้อมแนบหู
“ฮัลโหล”
“บาส คือตอนนี้เรามาพักอยู่ประจวบ แล้วว่าแต่นายละทำอะไรอยู่หรอ”เสียงปลายสายเอ่ยถามอีกฝ่าย
“ก็..พอดีเรากำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่นะ แม่เรานี่มีการ์ตูนให้อ่านเยอะดี”บาสตอบไปอย่างหวั่นๆพร้อมมองหน้าแม่ของตนไป
“แล้วแม่เราสบายดีไหม”เสียงปลายสายเอ่ยถามบาส
“ก็สบายดีนะบอล แล้วว่าแต่ ใครใช้ให้พักละ”บาสถามกับคู่สนทนา
“อ๋อ..น้าพลนะ เขาบอกว่าขับต่อไปไม่ไหวกับพักเครื่องด้วย”เสียงปลายสายตอบ
“อ๋อ...คนขับรถนั่นเอง แล้วว่าแต่นายรู้จักเออ...คือ รู้จักฮาน่าไหม”บาสเอ่ยถามอีกฝ่าย
“อ๋อ...ฮาน่า เพื่อนของเราเองแหล่ะ แล้วว่าแต่นายปลอมเป็นเรานายก็เล่นกับเขาด้วยหรอ”
“ใช่นะ เราเล่นกับเขา เราไม่ได้ไปจีบนะ เราแค่เพื่อนกัน”บาสปฏิเสธ
“โอเคๆ ฉันเชื่อนาย”
“แล้วให้ฉันคุยกับน้าพลได้ไหม”บาสบอก
“คือว่า น้าพลนะเขากำลังอาบน้ำอยู่ แล้วว่าแต่นายชอบกินข้าวหมกไก่หรอ”บอลถามอีกฝ่ายที่กำลังคุยกันในโทรศัพท์
“ใช่ ฉันชอบกินนะ”
“มัน...อร่อยมากๆ เลย เป็นครั้งแรกที่เราได้ชิมและลิ้มลอง”
บาสเงียบก่อนที่จะตอบไป
“อ๋อเหรอ แล้วนายก็บอกกับน้าพลสิว่า ไปกินหอยนางรมที่ สุราษฎร์ธานี”
“ที่สุราษฎร์ธานีหรอ”
“ใช่มันอร่อยมากๆ เลยนะ ถ้านายอยากไปเห็นทะเลนะ”
บอลอึ้งก่อนนั่งคิดอยู่นาน เขาตัดสินใจว่า
“ก็ได้รอให้เราบอกกับน้าพลก่อนนะว่า จะพาไปที่สุราษฎร์ เราจะได้กินอาหารทะเล”
บอลชายตามองลูกบิดประตูห้องน้ำดัง “แกร๊ก” ก่อนบอกเสียงปลายสาย
“แค่นี้ก่อนนะ น้าพลออกมาแล้ว”
บอลกดวางสายทันที ก่อนทำท่าทางเหมือนเล่นเกมในมือถือ
“คุยกับใครหรอคุณหนู”
บอลมีท่าทีเรียบๆ ก่อนตอบไป
“อ๋อ..คุยกับเพื่อนนะน้าพล แล้วน้าพึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วหรอฮะ”
ชายคนขับรถนึกคำถามออก
“เพื่อนที่ว่านี่ เขาอยู่ที่ไหน”
บอลตอบ
“เพื่อนที่โรงเรียนฮะ เขาบอกว่าบ้านเขาอยู่นครพนม เขาถามว่าถ้าปิดเทอมใหญ่จะทำอะไรเวลาว่างก็เยอะ ผมตอบกลับไปว่า
พ่อเราเป็นนักธุรกิจฮะ เราต้องไปทดลองงานเรียนรู้งานที่นั่นฮะ”บอลตอบไปแบบเรียบๆ
คนขับรถ จ้องมองคนพูดมากก่อนยิ้มให้และตั้งคำถามไป
“คุณหนู เที่ยวนี้คุณหนูจะให้ผมไปสุราษฎร์ฯไหม”
บอลรู้ดีว่า บาสเองทุกๆ ครั้งจะต้องแวะเที่ยวสุราษฎร์ให้หนำใจก่อนกลับ
“แวะสิฮะ ผมอยากกินอาหารทะเล”
บอลตอบก่อนกระแอมไอ
คนขับกำลังจ้องมองอย่างมีพิรุธราวกับว่าจะมีอะไรที่ต่างกันหรือเปล่า ก่อนแน่ใจว่ายังเหมือนเดิม
“งั้นเราออกจากที่นี่ในวันพรุ่งนี้ ตอนแปดโมงตกลงไหม”คนขับเขาเน้นเสียงให้อีกฝ่าย
“ฮะ น้าพล”
“งั้น ฝันดีนะ แล้วไฟจะปิดไหมฮะ”บอลถามคนขับรถ
“ไม่ต้อง ที่นี่โรงแรมไม่ใช่ที่บ้าน”
ก่อนที่ทั้งสองคนจะล้มตัวนอน เพื่อหลับฝันดี
 
 ในตอนนี้ร้านตัดเย็บเสื้อผ้าก็ปิดแล้ว ก่อนที่บาสจะหาวขึ้นมา จุติมาก็ทักท้วงขึ้น
“นี่ลูกใครให้สอนเปิดปากหาวแบบนี้ วันหลังต้องปิดปากด้วยนะลูก”
“ครับแม่ แม่ครับตอนนี้กี่โมงครับ”บาสถาม
ก่อนที่ลิลี่จะเอ่ยขึ้น
“ตอนนี้สามทุ่มครึ่งแล้วคุณบอล”
“ดึกแล้ว งั้นผมจะนอนใกล้ๆ แม่นะครับ”
จุติมาสั่นศรีษะไปมาเพื่อปฏิเสธ
“ไม่ได้หรอกลูก ลูกเริ่มโตแล้วนะ ทำเหมือนเป็นเด็กๆ ไปได้นะเรานี่”
“งั้นผมขอกอดแม่ละกันเพื่อไออุ่น”
บาสโผเข้ากอดมารดา ก่อนที่จะผละตัวออกจากมารดาของเขา
“งั้นผมไปนอนก่อนนะครับแม่ ฝันดี”
“ฝันดีจ๊ะลูก”
ก่อนที่ทั้งสองคนจะนอนคนละห้อง ห้องนอนของบอลดูรกมากๆ เขาชอบห้องรก ส่วนบาสสวมรอยเป็นบอลมักจะชอบเก็บกวาดบางส่วน
แต่บางครั้งปล่อยให้รกกว่าเก่า ก่อนล้มตัวนอนดึงผ้าห่มมาคลุมแค่ครึ่งท่อน
“บอล ป่านนี้นายจะเป็นแบบไหนกันนะ เราอยากรู้จังเลยนะ”
บาสบ่นก่อนคิดถึงคู่เหมือนอีกคน
เขาข่มตาให้หลับก่อนที่จะนอน
ในร้านตัดเย็บเสื้อผ้า บอลก็ฟังนิทานเรื่อง กระต่ายกับเต่า โดยมีสาวใช้ลิลี่อ่านหนังสือนิทานให้ฟัง ก่อนที่บอลนั้นจะเคลิ้มๆ
แต่ก็ต้องสะดุ้งตัวตื่นก่อนเบิกตาโพลง
“พี่ลิลี่ คือว่า กระต่ายทำไมถึงแพ้เต่าละครับ”
ลิลี่นั้นอ่านจบ ก่อนที่จะอธิบายออกไปว่า
“เพราะว่า กระต่ายมัวแต่พักผ่อน ส่วนเจ้าเต่าถึงแม้ว่ามันจะช้าเพียงไร แต่มันก็ยังเดินอยู่นั่นแหล่ะ พอเจ้ากระต่ายตื่นกะว่าจะเดินเข้าเส้นชัยสุดท้ายเลยพ่ายแพ้เจ้าเต่า”เขาตอบ
“งั้นคืนนี้ฝันดีนะคนเก่ง”
“ฮะฝันดีฮะ”
สาวใช้เอื้อมมือหยิบผ้าห่มคลุมให้อีกฝ่ายแค่ครึ่งท่อนก่อนที่จะเดินไปปิดไฟ บอลกำลังล้มตัวนอนในตอนนี้แสงสว่างจากพระจันทร์ส่องมาเป็นข้างขึ้นแสงสว่างจากแสงจันทร์ทำให้ทั้งสองได้อดคิดไม่ได้ นั่นคือ ‘แสงจากพระจันทร์ทำไมถึงสว่างเองได้’ ก่อนที่บอลนั้นจะหลับไป
 สาวใช้เดินออกมาจากห้องนอนของบาส(บอล) ก่อนที่จะเดินมายังห้องนอนของจุติมา จุติมากำลังทำงานอย่างมีความพยายามก่อนเอ่ยแบบเรียบๆ
“บอลนอนแล้วหรอ”
“ค่ะคุณนายมา”สาวใช้เอ่ยก่อนมองไปยังนอกหน้าต่าง
“บอลเขาก็ดูแปลกๆ เนอะบางครั้ง”
สาวใช้สงสัยกับคำพูดของอีกฝ่าย
“ยังไงหรอคะ เท่าที่ฉันสังเกตไม่มีอะไรแปลกนี่คะ”
“มีสิ สิ่งที่แปลกคือบอลเขาดูมีสมาธิมากๆเลย”จุติมาเอ่ยขึ้น
สาวใช้งุนงงกับคำพูดของอีกฝ่าย
“เหรอคะ แต่ลิลี่คิดว่าเขานั้นก็คอยอ้อนวอน ให้เล่านิทานแปลกเหมือนกัน”
จุติมาเสริมขึ้นอีก
“แล้วอีกอย่างคือ บอลอยากรู้เรื่องพ่อ เราเองก็ยังสงสัยอยู่เลยว่าเป็นเพราะอะไรกันนะ เขาถึงอยากรู้เรื่องว่าพ่อของเขาเป็นแบบไหน มีนิสัยยังไง
สาวใช้เหลือบมองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่ ก่อนตอบ
“ตอนนี้ สามทุ่มครึ่งแล้ว ลิลี่ว่า คุณนายมาเข้านอนได้แล้วมั๊งคะ”
จุติมาพยักเพยิดก่อนลุกขึ้นไปปิดไฟก่อนล้มตัวลงนอน
จุติมานอนบนเตียงนอนนุ่มๆ หัวเตียงทำมาจากไม้ ส่วนสาวใช้นอนบนที่นอนแข็งๆ หมอนก็ดูเก่า แต่ลิลี่ก็พออยู่ได้
 
 เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น บาส(บอล)ลืมตาขึ้น ก่อนที่จะลุกมาได้อยู่ในท่านั่ง ก่อนบิดขี้เกียจ เขาหันไปยังคนข้างๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเขย่าลำตัวของคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“น้าพลฮะ น้าพล”
คนขับรถกวาดมือก่อนที่จะพลิกไปอีกบอลสวมรอยก็ยังพยายามที่จะเขย่าลำตัวอีกครั้ง
“น้าพลฮะ น้าพลตื่นได้แล้วฮะ”
แต่ก็นิ่ง บอลเองก็คิดว่าจะลุกไปเข้าห้องน้ำเป็นคนแรก ก่อนที่จะลุกขึ้นก่อนชำเลืองมองมายังคนขับรถที่ตอนนี้ยังนอนหลับสบาย เขาหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะเดินไปยังห้องน้ำ เพื่อทำธุรส่วนตัวจนเสร็จเขาอาบน้ำเพื่อให้สดชื่น ก่อนที่จะเดินออกมาพร้อมกับแปรงสีฟันตัวโปรด ก่อนเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ ก่อนที่จะคิดว่าถ้าทำแบบนี้ไม่ตื่น บอลนั้นมีแผนที่จะทำให้คนขับรถตื่นก่อนทางโรงแรมจะเปิดห้องอาหาร เขาคิดสักพักหนึ่งก่อนอมยิ้มพร้อมตะโกนไปดังๆ
“ไฟไหม้ ครับ เร็วๆ น้าพล ไฟไหม้ ไฟไหม้ ไฟไหม้ น้าพล เร็วๆ ตื่นๆ” เขาจดจำจากการแกล้งของบาสป็นครั้งแรกที่โรงเรียนประจำกินนอน
คนขับรถ งัวเงียก่อนที่จะลุกขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นนะ คุณหนู”
สีหน้าของบาสนั้นทำสีหน้าจริงจัง
“ไฟไหม้ครับ น้าพล เร็วๆ”
น้าพลรีบลุกขึ้นก่อนเตรียมน้ำที่จะมาดับไฟ ก่อนถามอีกฝ่าย
“คุณหนูบาส ไหนละครับ ไฟไหม้”
“อ๋อ มันไหม้ข้างนอกนะน้าพล”
บอลแก้ตัวแบบน้ำขุ่นๆ
ก่อนเผยเสียงหัวเราะ คนขับรถจึงรู้ตัว
“นี่คุณหนูแกล้งผมหรอครับ”
“ใช่น้าพล ถ้าผมไม่ใช้วิธีนี้จะตื่นไหม”
คนพูดตอบ
“งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
คนขับรถรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำของโรงแรมก่อนอีกสัก สามสิบห้านาทีต่อมาจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนแต่งตัวเสร็จก่อนสำรวจสัมภาระเข้าในกระเป๋าก่อนปิดประตูออก เขาเช็คเอ้าท์เมื่อตอนหกโมงสามสิบห้านาที ก่อนเดินไปยัง ห้องอาหารของโรงแรม อาหารของที่นี่ มี ผัดสปาเก็ตตี้หมู ไส้กรอก แฮม  ข้าวผัด ผัดคะน้าหมูกรอบ ไข่ดาว ทอดไก่ และ ข้าวสวย  ส่วนเครื่องดื่ม มี น้ำเปล่า น้ำผลไม้ และ นมสด บอลเบิกตาโพลงเพราะว่าไม่เคยเห็นมาก่อน
 “ขอโทษนะฮะ แล้วที่นี่ต้องกินด้วย”
คนขับรถยื่นคูปองที่แนบมากับห้องพักยื่นให้อีกฝ่าย ก่อนที่จะบอก
“คุณหนูจำไม่ได้หรอ ที่นี่เขาใช้คูปองห้องพักแล้วเราอยากทานอะไรก็ไปเอามากินครับ”
น้ำเสียงของอีกฝ่ายตอบแบบเรียบๆ
บอลยื่นคูปองให้พนักงานที่กำลังยืนต้อนรับ
“มาด้วยกันใช่ไหมครับงั้นเชิญเลยครับ”
บอลรีบเดินไปนั่งที่นั่งที่ว่างทันทีก่อนที่คนขับรถจะเดินเข้ามานั่งด้วยเช่นกัน
บอลนั้นรีบผละตัวก่อนเดินไปหยิบจานที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ ก่อนที่จะไปถึงหม้ออุ่นอาหาร ก่อนเปิดและตักข้าวผัดพอทานอิ่มๆ ก่อนที่จะเดินผละไปจากตรงนั้นก่อนถือจานมาวางบนโต๊ะอาหารแล้ว รีบหยิบแก้วไปตรงตู้กดเครื่องดื่ม
ก่อนที่บอลจะสังเกตคนอื่นทำ เขาทำตามคนอื่น ก่อนที่จะเดินมายังโต๊ะแบบเรียบๆ พร้อมทานได้แล้ว
ส่วนคนขับก็ลุกขึ้นไปเช่นกัน