FATE/BROKEN SPIRITS (fate fanfiction)

"น้อมรับคำสั่ง"
saberลดการ์ดลงและพุ่งเข้าหาศัตรูทันที assassinที่นั่งเล็งมาสักพักก็ลั่นไกกระสุนจากปืนยาวพุ่งตรงไปยังเป้าหมาย มะลิที่เห็นวิถีกระสุนก็กำลังจะหลบแต่ว่าsaberที่พุ่งตรงเข้ามาหาและหมาป่ายักษ์ที่โจมตีอย่างต่อเนื่องก็ทำให้มะลินั้นหลบไม่ได้ กระสุนพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจของมะลิหนิงที่เห็นมะลิถูกยิงก็โกรธจัด
"นะ นายทำอะไรน่ะ!!..ถึงจิตใจจะไม่ใช่มะลิแต่ร่างกายก็ยังเป็นเธอนะ"
"แน่ใจงั้นหรอแม่หนู"
assassinชี้ให้หนิงดูที่บาดแผลของมะลิที่ค่อยๆสมานกลับเป็นเหมือนเดิม
"ตัดใจซะเถอะแม่หนูนั่นน่ะคง..ไม่ใช่เพื่อนเธออีกแล้ว"
หนิงที่เห็นกับตาตัวเองถึง2ครั้งว่านั่นคงไม่ใช่เพื่อนเธออีกแล้วก็คลายมือที่กำไว้แน่นออกแล้วนำสร้อยมณีแดงมาสวม
"...จัดการเจ้านั่นให้ทีsaber"
"น้อมรับคำสั่ง"
saberที่ตอนแรกพุ่งเข้าไปก็ยังไม่ได้โจมตีแต่ตอนนี้saberกำดาบในมือแน่นและเข้าโจมตีพร้อมกับหมาป่ายักษ์ มะลิที่ฟื้นฟูยังไม่หายดีก็ต้องหลบการโจมตีของเซอร์แวนท์ทั้ง2 เธอวิ่งหลบดาบ เขี้ยว และกระสุนไปเรื่อยๆจนassassinเริ่มสังเกตได้ถึงสิ่งผิดปกติ
"saberถอยออกมา!!"
assassinยังพูดไม่ทันขาดคำวงเวทย์ขนาดใหญ่ที่มะลิใช้เท้าวาดจากเลือดที่นองอยู่โดยการหลบไปมาก็เรืองแสงสีดำออกมาและสายฟ้าสีแดงขนาดใหญ่ก็ผ่าลงมาใส่saberและหมาป่ายักษ์
"ฮ่าๆๆๆ พวกที่โง่ก็มักจะตายก่อนแบบนี้แหละ เสียดายที่ฝั่งนั้นดันมีพวกฉลาดอยู่แค่คนเดียวด้วย"
เสียงของมะลิเปลี่ยนไปเสียงของมะลิทุ่มลึกขึ้นจนน่าขนลุกแต่ก็ยังคงเสียงของเธอ มะลิที่หัวเราะร่าจนไม่สังเกตว่าในกลุ่มควันนั้นยังมีการเคลื่อนไหวอยู่หมาป่ายักษ์กระโจนออกมาในสภาพปกติมันกดมะลิลงกับพื้นก่อนที่จะอ้าปากและคายsaberออกมา saberนั่งลงและสลับด้านของดาบหักลงและจ้วงเข้าไปที่อกของมะลิทันทีอย่างเลือดเย็น แสงสีขาวพวยพุ่งออกมาจากบาดแผลหมาป่ายักษ์ที่กดมะลิอยู่จู่ๆก็กระโดดถอยกลับไปและทำท่าขู่เหมือนเจอบางสิ่งที่อันตรายsaberที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็รู้สีกตัวเหมือนกันแต่ดูเหมือนว่าจะหลบไม่ทัน พลังงานสีดำระเบิดออกอย่างรุนแรงและก่อตัวขี้นรอบๆตัวมะลิก่อนที่มันจะรวมตัวกันและเข้าไปสิ่งสู่ร่างกายของมะลิอย่างสมบูรณ์ร่างกายของมะลิเริ่มมีรอยแตกของพลังและภายใต้ร่างของมะลิก็มีบางสิ่งที่น่ากลัวซ่อนตัวอยู่
"ฮ่าๆๆๆๆๆน่าสงสารเด็กสาวที่พยายามยื้อสู้สุดใจเพื่อเพื่อนกลับโดนเพื่อนของตัวเองสั่งฆ่านี่มัน..น่าเศร้าจริงๆฮ่าๆๆๆ"
หนิงที่ได้ยินที่เจ้านั่นพูดก็นิ่งไปราวกับจิตใจอันบอบบางได้แหลกสลายไปหมดสิ้นเธอทรุดลงกับพื้นและทันใดนั้นเจ้านั่นก็วาร์ปมาอยู่ตรงหน้าของหนิงและแสยะยิ้มออกมาอีกครั้งแต่หนิงก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบสนองต่อการกระทำของมัน assassinที่อยู่ใกล้ๆก็สั่งให้หมาป่าโจมตีแต่มันกลับไม่ทำตามคำสั่งมันได้แต่ขู่และเดินวนไปมาจนassassinต้องหยิบปืนขึ้นมาและเรียกหมาป่าให้กลับไปเป็นมีดสั่นอีกครั้ง เขาปามีดนั่นใส่เจ้านั่นแต่มันก็ปัดออกได้อย่างง่ายดายและมีดนั่นก็กลายเป็นหมาป่ายักษ์อีกครั้งแต่ครั้งนี้มันกระโจมเข้าหาเจ้านั่นสุดตัวแต่เจ้าหมาป่าก็ถูกหยุดไว้โดยพลังงานสีดำพร้อมกับassassin saberที่โดนพัดออกมาจากแรงระเบิดก็หลุดออกมาจากมิติประปลาดที่มาสเตอร์ของเขาอยู่เขาฉีกเสื้อออกเพราะไฟมันกำลังไหม้ตัวเขาอยู่และด้วยการฉีกเสื้อของsaberทำให้เห็นยันต์ที่เต็มตัวของsaber saberมองขึ้นไปบนท้องฟ้าตอนนี้ท้องฟ้าต่างจากตอนที่หนิงและมะลิโดนพาเข้ามาเพราะตอนนี้เป็นเวลากลางคืนมีเพียงไฟถนนและร้านค้ายามค่ำคืนเท่านั้นที่ยังมีแสงสว่างอยู่saberที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก็พยามจะหามาสเตอร์ของเขาอย่างสุดความสามารถ
"ดูนั่นสิเจ้าโง่ที่แกอันเชิญออกมาพยามจะช่วยแกด้วยแหนะฮ่าๆๆ"
เจ้านั่นใช้ลิ้นเลียไปที่แก้มของหนิงและหัวเราะร่าออกมาอย่างสะใจราวกับมันได้ทำอะไรบางอย่างสำเร็จ หนิงที่ถึงแม้จะโดนเลียหน้าไปก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆเธอยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวกับคนที่ไร้วิญญาณ
.
.
.
ในพื้นที่สีดำว่างเปล่าในจิตใจ หนิงนั่งกอดเข่าอยู่และนั่งบ่นพึมพำอะไรบางอย่าง
'นี่ชั้น...ทำอะไรลงไปชั้นฆ่ามะลิหรอ คนที่พยายามฆ่าชั้นตอนนั่นคือ..มะลิหรอแล้วทำไมมะลิต้องทำแบบนั่นล่ะ..ทำไมชั้นถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไม'
และในห้วงแห่งความว่างเปล่าสีดำนั้นแสงสีแดงและเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
'หนิงขอบคุณนะที่คอยอยู่ข้างชั้นมาตลอดและที่คอยช่วยชั้นตลอด"
'มะ..ลิ'
น้ำตาของหนิงไหลออกมาด้วยความโศกเศร้าและดีใจผสมปนกันมั่วเธอวิ่งเข้าไปกอดมะลิทันที
'หนิง..ชั้นขอโทษแต่ว่าชั้นคงช่วยอะไรเธอไม่ได้อีกแล้ว'
มะลิพูดออกมาทั้งน้ำตา
'ไม่นะมะลิ..ชั้นไม่อยากอยู่คนเดียว'
'หนิง..ชั้นจะอยู่กับเธอตลอดไปข้างในนั้น'
มะลิชี้ไปที่สร้อยมณีสีแดง
'ถ้าเธอเข้าใจแล้วก็ฝากด้วยล่ะ..หนิง'
ทันทีที่มะลิพูดจบหนิงก็รู้สึกตัวน้ำตาของเธอยังคงไหลออกมาเหมือนกับตอนที่คุยกับมะลิเจ้านั่นพอเห็นแววตาของหนิงที่กลับมามีความหวังก็โกรธจัดและใช้เลือดของมันสร้างอาวุธปลายแหลมออกมาและโจมตีใส่หนิงทันที หนิงที่เห็นก็หลบได้ทันเฉียดฉิวแต่ก็โดนเข้าไปถากๆที่ชายโครงจนเลือดไหลออกมา
"คนที่ดื้อมักจะตายก่อนชาวบ้านนะ..แม่..หนู"
เจ้านั่นกวัดแกว่งแท่งแหลมสีดำไปมาหวาดเสียวเฉียวไปมาแต่หนิงก็หลบได้แต่ทุกครั้งที่หนิงหลบได้มันจะหัวเราะออกมาราวกับว่ามันเล่นสนุกอยู่
"แล้วรู้หรือป่าวว่าคนที่ประมาทมักจะตายก่อนพวกดื้อน่ะ"
ปืนยาวของassassinจ่อที่หัวของเจ้านั่น แต่ก่อนที่มันจะหันกลับเขาก็ไม่รีรอลั่นไกเป้าหัวของมันกระจุยจนมันล้มลงและร่างสีดำของมันก็สลายไปเหลือเพียงร่างของเด็กสาว assassinลดปืนลงและเดินเข้าไปอุ้มมาสเตอร์ของตัวเองมาแต่พอหันกลับมาร่างของเจ้านั่นก็หายไปและไปโผล่ด้านหลังของหนิง
"เจ้าหนูระวัง!!!"
หนิงที่หันไปก็สายไปเสียแล้วมันกำลังจะจ้วงแท่งแหลมใส่หนิงและทันใดนั่นsaberก็พุ่งตัวมาผลักหนิงออกได้ทันแต่หนิงที่โดนผลักก็โดนกระแทกจนสลบsaberที่มาช่วยโดนแท่งนั่นเสียบเข้าท้องเต็มๆ
"แกร็บ เพล่ง"
แทนที่เลือดจะไหลออกมากลับเป็นแท่งแหลมที่หักงอและร่วงหล่นลงพื้น มันตกใจและเงยหน้าขึ้นมามองsaber
"คงกระพัน..ชาตรี"
ยันต์ทั่วตัวของเขาค่อยเรืองแสงสีแดงออกมาsaberแทงดาบที่หักเขาไปที่ท้องของมัน มันกระโดดถอยหลังและใช้มือของมันกุมท้องเอาไว้ของเหลวสีดำค่อยๆไหลออกมาจากรอยแทง
"ดาบหักนั่นมัน...อะไรกัน"
saberไม่ได้ตอบอะไรเขาตั้งท่าโจมตีทันที assassinที่เห็นsaberเข้าโจมตีก็วางมาสเตอร์ของตัวเองลงพร้อมกับชักปืนยาวออกมาและบรรจุกระสุนที่มีสัญลักษณ์บางอย่างลงรังเพลิง(อย่างกับarcher)saberกระหน่ำโจมตีเข้าไปด้วยดาบคู่ของเขาจนอีกฝ่ายเริ่มจนมุม เจ้านั่นที่เห็นท่าไม่ดีก็พยายามจะหลบแต่อินทรีย์ของassassinก็โฉบลงมาสกัดการหลบของมันได้ ดาบที่หักของsaberพุ่งตรงเข้าเสียบที่หัวใจของมันพร้อมกับกระสุนพิเศษของassassinที่ยิงเข้าที่หัวของมันทำให้มันล้มลงและไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาsaberลดดาบลงและเดินไปอุ้มหนิงที่นอนสลบอยู่ขึ้นมา หนิงที่จู่ๆก็ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองถูกอุ้มด้วยท่าเจ้าหญิงที่ใฝ่ฝันแต่ยังไม่ทันได้ดีใจเจ้านั่นก็ลุกขึ้นมาแต่ครั้งนี้มันไม่พูดไม่จาและกรีดร้องออกมาด้วยเสียงที่โหยหวน
"ชั้น...จะ...ฆ่า...พวกแก..ให้หมด"
มันพุ่งมาด้วยความรวดเร็วและบ้าคลั่งจนเซอร์แวนท์ทั้ง2ตั้งตัวไม่ทันแต่ทันใดนั่นแสงสีทองจากด้านหลังพร้อมกับกระสุนเวทย์นับไม่ถ้วนก็ถาโถมเข้าใส่มันอย่างไม่หยุดยั้ง
"ยินดีด้วยเจ้าพันทาง แล้วก็ไสหัวไปซะ!"
EP 4 END