FATE/BROKEN SPIRITS (fate fanfiction)

"กะ แกเป็นตัวอะไรวะ..อย่าเข้ามานะเว้ย...อย่า..อย่า..อ้ากกกก!!!!ฉึก"
เสียงของเปลวไฟที่โหมกระหน่ำยิ่งฟังดูน่ากลัวมากขึ้นเมื่อมีเสียงของผู้คนที่ร้องระงมด้วยความทรมานผสมผสานกัน ท่ามกลางเปลวไฟนั้นร่างสีดำน่ากลัวยืนตระง่านพร้อมกับกัดกินซากศพของผู้เคราะห์ร้ายทีละคนๆ เด็กหญิงเคราะห์ร้ายคนสุดท้ายที่ยังรอดเพราะซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงก็พยายามกลั่นเสียงร้องไห้และอ้วกของตัวเองไว้อย่างสุดชีวิตโดยมีความหวังว่าตนจะรอดและเมื่อเวลาผ่านไปศพสุดท้ายร่วงลงมากองอยู่ตรงหน้าของเธอ หน้าที่แหลกเหลวช่องท้องที่ถูกกัดกินจนสามารถเห็นอวัยวะภายในได้ทำให้เธอที่พยายามกลั้นอ้วกเอาไว้ก็เอาไม่อยู่เศษอาหารจากมื้อเย็นไหลออกมาผสมกับกองเลือดจากศพและมันก็ค่อยๆไหลออกไปจนพ้นจากเตียง เสียงฝีเท้าที่เหมือนว่ากำลังจากเดินจากไปก็กลับหยุดลงและตรงมาตรงที่ที่เธออยู่เท้าสีดำมาหยุดลงตรงหน้าเธอและมันก็ค่อยๆก้มลงมาจนหน้ามันมาอยู่ใต้เตียงพอมันเห็นเธอก็แสยะยิ้มออกมาจนเห็นเศษเนื้อและคราบเลือดที่ยังติดฟันมันอยู่และดวงตาจู่ๆก็กลองกลับมาจนเห็นดวงตาสีแดงฉานดั่งถูกชโลมด้วยเลือดเด็กหญิงที่กำลังสิ้นหวังก็วิงวอนต่อพระเจ้าดั่งความหวังสุดท้าย
"ไม่นะ...ชั้นยังไม่อยากตายยยยย!!!!"
เด็กหญิงตะโกนออกมาสุดเสียงและเสียงระเบิดก็ดังขึ้นพร้อมกับแสงสีแดงที่สว่างวาบและเธอก็สลบไป
"ไม่...ไม่...ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาา!!!"
เสียงของเด็กสาวตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่านั่นเป็นเพียงฝันของเธอ
"เป็นไรอีกยัยมะลิฝันร้ายอีกแล้วหรอ พักนี้เธอเป็นถี่ขึ้นนะเนี้ย"
คลาสเมตของเธอหนิงไม่ได้ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่าไรนักคงเพราะความชินชาหลังจากที่เจอมาหลายครั้ง
"...หนิงเธอยังไม่นอนอีกหรอ"
เธอถามหนิงกลับไป
"ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงคนอื่นเลย เธอนั่นแหละเป็นไงบ้าง"
"นิดหน่อยนะไม่มีอะไรมากหรอก"
"เห้อ..เออๆนอนๆจะได้หาย"
หนิงที่เห็นมะลิถูกถามกลับแสดงสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หนิงเพื่อนรักก็เลยรวบรัดตัดตอนโดยการนอนเป็นเพื่อนของมะลิ
แสงแดดส่องเข้ามาทางหน้าต่างสร้อยมณีสีแดงของมะลิสะท้อนแสงแยงตาของหนิงทำให้เธอตื่นด้วยและสัญชาตญาณของนักเรียนก็คว้านาฬิกาขึ้นมาดูแล้วเหงื่อก็เริ่มตก
"วะ เวลาป่านนี้แล้สหรอเนี้ย สายแล้วโว้ย!!!"
เสียงของหนิงทำให้มะลิตื่นแต่ยังไม่ทันได้ตั้งสติอะไรหนิงก็ลากมะลิไปเตรียมตัวอย่างวุ่นวายตามประสาวัยรุ่น
และในขณะนั่นบนดาดของตึกอีกฝั่งมีสายตาจากบางคนที่จ้องมองมาที่มะลิที่สวมสร้อยมณีสีแดงไว้แต่มะลิที่เหมือนจะรู้ตัวเข้าก็หันมาแต่เขาคนนั้นก็หายไปซะแล้ว
"เป็นอะไรมะลิ"
หนิงถามด้วยความเป็นห่วง
"อืม..ป่าวไม่มีอะไร"
มะลิตอบกลับไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"โอเคถ้างั้นก็รีบไปโรงเรียนได้แล้ว"
หนิงจูงมือมะลิไปอย่างรวดเร็วและบนตึกที่เดิมสายตานั้นยังคงจับจ้องมาที่มะลิและหนิง
"สนุกให้เต็มที่นะผู้ครองจอกชิ้นที่1"
 
EP 1 END