[Fanfic jojox oc]ภาคตามล่าหากุญแจแห่งโลก

"โอ้ย~~"เธอค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ เธอนั้งลง ก่อนจะหันมองรอบๆ
"ตายล่ะ เรามาอยู่นี่ได้ไงเนีย จำได้ว่าโดนงูกัดแล้วก็.......เหมือนจะเจออะไรอีกสะอย่าง....."ในระหว่างที่กำลังเรียบเรียงความทรงจำทั้งหมดอยู่นั้นเอง เสียงประตูได้ดังขึ้น พร้อมกับชายสองคนที่เดินเข้ามา
"พวกมาเฟียนี่!"เธอจ้องหน้าชายสองคนนั้น
"ถอยออกไปนะ ไม่งั้นฉันจะเผาหัวพวกแกให้วอดเลย!"เธอพูดขึ้น
"ใจเย็นน่า พวกเราไม่ได้จะทำร้ายเธอหรอกนะ...."มิสต้าพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ แต่เหมือนจะยิ่งทำให้เลวร้ายลงกว่าเดิม
"ข้าจะฆ่าพวกแกให้หมดเลย แล้วก็จะเผาฐานแกให้วอดด้วย!"เธอตะโกนขึ้นยกมือทั้งสองข้างขึ้น มือทั้งสองข้างของเธอมีไฟติดขึ้นมา ดูข้างหลังเธอเหมือนมีลูกไฟสีฟ้าอยู่รอบๆตัวเธอ ลูกไฟเหล่านั้นพุ่งเข้าใส่พวกโจรูโน่ แม้จะพยายามใช้โกลอีอัดออกไปแต่ลูกไปก็เกิดติดไปที่นิ้วและตอนนี้มันลามไปที่ข้อมืออย่างรวดเร็ว
"นี่มันผู้ใช้สแตนเหรอ?"โจรูโน่ทำหน้าแปลกใจ
"โจรูโน่!"มิสต้าตะโกนขึ้น
"ไม่ต้อง!" โจรูโน่รีบตัดมือตัวเองก่อนไฟจะลามไปมากกว่านี้
"พวกนายก็มีเหมือนกันสินะ"เธอมองหน้าพวกเราด้วยสีหน้าแปลกใจนิดหน่อย 
"เธอคือผู้ใช้สแตนเหรอ?"โจรูโน่
"สแตนหมายถึงพลังเมื่อกี้สินะ จริงๆฉันพึ่งจะมีมันเมื่อไม่กี่ปีก่อนนี่เองล่ะมั้ง แต่เรื่องนั้นช่างเถอะ ตอนนี้ฉันต้อง......"เธอมองไปที่แขนข้างที่ขาดของโจรูโน่ ก่อนจะตกใจสุดขีด
"ขะ......แขนมัน......เป็นไปได้ไงเนีย!!!!!!!!"เธอยังคงตกใจอยู่แบบนั้น
"นี่คือโกเด้นเอ็กพีเรียลไงล่ะ"โจรูโน่พูดขึ้นเธอเริ่มถอยหลังไปด้วยความกลัว เธอลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันจะเปิดประตูออกไป เธอก็ถูกมิสต้าล็อกตัวไว้สะก่อน 
"ปล่อยข้านะไอ้พวกมาเฟียชั่ว!"เธอดิ้นไปมา ส่วนโจรูโน่ก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ 
"พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่ ถ้าไม่ปล่อยฉันจะไล่เฉือดพวกแกที่ล่ะคนจนหมดเลยคอยดูเถอะ!"เธอตะโกนลั่น
"มิสต้ามัดเธอไว้กับเก้าอี้นั้นสะ"แล้วมิสต้าก็จับเธอไปมัดไว้กับเก้าอี้ 
"ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกมาเฟียโรคจิต!"เธอร้องตะโกนเสียงดัง
"นี่มันรุนแรงไปหรือเปล่าเนีย"มิสต้า
"ถ้าทำให้เธอกลัวขึ้นมาเธออาจจะลุดความลับอะไรออกมาก็ได้นะ"โจรูโน่ต้องมาที่เธอ เธอจ้องเขากลับด้วยแววตาที่โกรธแค้น
"เธอนะรู้จักเจ้านี้สินะ"โจรูโน่หยิบหน้ากากรูปจิ้งจอกสีขาวขึ้นมา
"นี่มัน! หรือว่ายัยนี่...."มิสต้า
"ใช้ เด็กคนนี้คือหนูน้อยหมวกแดงที่เราตามหาไงล่ะ"โจรูโน่
"นี่พวกแก....!!! แอบเข้าบ้านฉันเรอะ แล้วตอนนี้เด็กๆอยู่ที่ไหนฮะ!"เธอพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง
"หมายถึงแมวพวกนั้นน่ะเหรอ?"โจรูโน่พูดน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ 
"นี่พวกแกทำอะไรกับเด็กพวกนั้นน่ะ นี่! อย่าทำอะไรเด็กๆพวกนั้นน่ะ ไอ้มาเฟียขี้ขลาด ถ้าอยากจะทำก็มาลงกับข้า นี่คิดว่าจะกลัวหรือไงไอ้พวกชั่ว!"เธอกรีดร้องพร้อมกับตะโกนด่าสาปแช่งสองคนั้นก่อนโจรูโน่จะเดินไปด้านหลังเธอแล้วใช้มือปิดปากเธอไว้
"อุด อือ!!"เธอพยายามร้องพร้อมกับดิ้นไปด้วย
"ถ้าขัดขืนหรือร้องแม้แต่เอะเดียว ฉันจะโยนแมวพวกนั้นใก้จรเข้กินให้หมดเลย"โจรูโน่กระซิบข้างหูเธอ เธอนิ่งไปน้ำตาเธอไหลออกมา
"พอเถอะโจรูโน่เธอร้องไห้แล้ว"มิสต้าพูดขึ้นก่อนโจรูโน่จะเดินออกมา
"ท่าทางครั้งนี้เราจะทำเกินไปนะ โจรูโน่"มิสต้ามองไปทางเธอก่อนที่ประตูจะเปิดออกมาอีกครั้ง ทริซเข้ามาพร้อมกับถุงเสื้อผ้าในมือ
"นี่พวกนายใครให้แกล้งเด็กแบบนี้กันฮะ!"ทริซรีบเข้าไปแก้มัดให้เธอ
"เธอเองก็เป็นพวกมันเหมือนกันเหรอ" เธอมองหน้าทริซก่อนจะพูดออกมา
"ไม่ต้องห่วงหรอกพวกนั้นเป็นคนดีนะ ถึงพวกเราทุกคนจะเป็นมาเฟียก็เถอะ"ทริซ
"ทุกคน....?"เธอพึมพำออกมา
"เอาไว้จะเล่าให้ฟังนะตอนนี้เดี่ยวฉันจะพาเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เอาล่ะรีบไปเถอะ"ทริซรีบจูงมือเธอออกไป
       2 ชั่วโมงต่อมา
"ทุกคน!!! เรียบร้อยแล้ว"ทริซออกมาพร้อมกับเด็กสาวชุดโลลิต้าสีดำประดับโบว์สีแดง แต่เด็กคนนั้นยังคงหลบอยู่หลังทริซอยู่อย่างเดิม
"น่ารักจัง อย่างกับตุ๊กตาแนะ นี่เธอชื่ออะไรเหรอ?"นารันช่าจับไปที่แขนของเธอ เธอปัดมันออกแล้วหลบอยู่หลังทริซเหมือนเดิม
"เธอยังกลัวอยู่น่ะ ก็พวกนั้นน่ะสิก่อเรื่องไว้!"ทริซค่อยๆลูบผมเธอจนเธอใจเย็นขึ้นมาบ้าง
"มาแล้วเหรอ"บูจาราตี้เดินเข้ามาหาเธอ โดยที่เธอยังไม่ยอมออกห่างจากทริซ
"ไม่เป็นไรไม่ต้องกลัวนะ"บูจาราตี้คุกเข่าลงลูบไปที่ผมเธออย่างใจเย็น
"ไม่มีใครทำร้ายเธอหรอกนะหนูน้อย"บูจาราตี้พยายามปลอบเธอ ดูเหมือนจะได้ผลสะด้วย
"เอาล่ะนั้งลงสะสิ เกี่ยวผมจะไปหาอะไรมาให้เธอกินนะ"บูจาราตี้ยิ้มก่อนจะเดินออกไป