[Fanfic jojox oc]ภาคตามล่าหากุญแจแห่งโลก

        ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ บูจาราตี้กลับเข้ามาในห้องพร้อมกับชามชุมในมือ เขาวางมันลงตรงหน้าเธอ

"กินสะสิ"บูจาราตี้พูดขึ้นแต่เธอกลับ มองกลับมาทางบูจาราตี้อย่างไม่ไว้ใจ

"ไม่ต้องกลัวหรอก ผมไม่ได้ใส่ยาพิษหรืออะไรลงไปทั้งนั่นนั้นล่ะ"บูจาราตี้อธิบาย ก่อนเธอจะลงมือตักชุมนั้นเข้าปากไป

"อร่อยแฮะ"เธอพึมพำออกมา ก่อนจะตักชุปเข้าปากจนหมดชาม

"คงจะหิวมากสินะ"บูจาราตี้ยิ้มก่อนจะหยิบถ้วยออกไป

"ขวบคุณนะคุณ....."

"บูจาราตี้ ผมบรูโน่ บูจาราตี้"

"ค่ะ คุณบูจาราตี้"เธอยิ้มให้ บูจาราตี้ยิ้มตอบก่อนจะเดินออกจากห้องไปแล้วกลับมาอย่างรวดเร็ว

"เอาล่ะ ที่นี้บอกกับพวกเรามา ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหนนะ ส่วนเรื่องที่เธอคือหนูน้อยหมวกแดงที่เราตามหาน่ะ ทุกคนรู้อยู่แล้วล่ะ"บูจาราตี้

"แล้วไง พวกนายจะฆ่าหันศพฉันแล้วเอาศพไปโยนให้ฉลามกินรึไง"เธอพูดพร้อมกับมองทุกคนด้วยหางตา

"ไม่ต้องห่วงหรอกำม่มีใครทำกับเธอแบบนั้นหรอกนะ หนูน้อย"ฟูโกลูบผมเธอเล่นอย่างเอ็นดู

"งั้นก็ได้ ฉันจะเล่าล่ะนะ  เมื่อก่อนฉันอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าอย่างมีความสุข จนเก้าขวบ วันนั้นฉันได้รับข่าวดีว่าฉันจะได้มีพ่อแม่กับเขาแล้ว และในที่สุดฉันก็ได้ไปอยู่กับครอบครัวใหม่ ฉันอยู่ที่นั้นได้แค่หนึ่งปีแล้วฉันก็ได้รับรู้ว่า พ่อของฉันค้ายา แล้วก็ค้ามนุษย์แล้วฉันเองก็กำลังจะถูกส่งไปเป็นทาสกามของพวกมาเฟียชั่ว คนพวกนั้นพยายามจะจับฉันไปแต่ฉันหนีมาในห้องหนึ่งแล้วไปเจอธนูหน้าตาแปลกๆ ฉันกะจะใช้ธนูนั้นป้องกันตัว แต่.....ดันพลาดทำธนูนั้นบาดมือ แล้วหลังจากนั้นก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น"

"อะไรเหรอ"นารันช่า

"อยู่ดีๆบ้านทั้งหลังก็ถูกเผาจนวอด ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไหม ทั้งพ่อและลูกน้องของพ่อถูกเผาทั้งเป็นแต่ฉันกลับไม่เป็นไร แล้วหลังจากนั้นฉันก็ถูกล่า ถูกไล่ล่าโดยพวกของพ่อฉัน แต่ฉันก็ฆ่าพวกมันจนตายทุกคน.... แล้วก็ได้เจ้านี้มา"เธอยื่นอัญมนีสีแดงออกมา

"ตอนแรกฉันกะจะขายมันไปน่ะล่ะ หลังจากนั้นฉันก็พบว่ามันมีอะไรบางอย่างแปลกๆ"

"อะไรเหรอ"นารันช่า

"ดูนี่นะ"เธอวางมันลงบนโต๊ะ อัญมณีนั้นลอยขึ้นมา แล้วมีเสียงพูดออกมาว่า

"อัญมนีแห่งท้องน้ำอยู่ท่ามกลางดินแดนแห่งท้องน้ำ

อัญมนีแห่งนภาอยู่ภายใต้นภาและผืนดิน

อัญมณีแห่งพสุธาอยู่ท่ามกลางผืนดินในความมืด"แล้วอัญมณีนั้นก็ตกลงสู่พื้น

"เห็นไหมล่ะ"เธอพูดขึ้น

"อ่อ เรื่องนี้ผมเคยได้ยินนะ ว่าหากใครได้ของพวกนี้ไปจะสามารถไปตามหากุญแจแห่งโลกเพื่อครองโลกทั้งใบนี้ได้"ฟูโก

"ครองโลกหมายความว่ายังไง"นารันช่า

"หมายความว่าโลกทั้งใบจะเป็นของนายไงล่ะ"ฟูโก

"เดี่ยวสิมันดูไร้สาระไปไหม!"อาบัคคัลโอ้

"แต่ไปดูก็คงไม่เสียหายนะ"โจรูโน่

"นี่แก!"อาบัคคลิโอ้

"ก็ลองสมมุติว่าพวกค้ายาหรือพวกคนเลวคนอื่นๆได้มันไป งานที่พวกเราทำมากว่า2ปีก็จะศูนย์เปล่าใช่ไหมล่ะ"โจรูโน่

"นั้นสินะ แถมสองปีมานี้พวกเราก็ยังไม่ได้ออกไปไหนเลยคิดสะว่าออกไปพักร้อนแล้วกันนะ"มิสต้า

"หึ บ้าจริงแต่ถ้าพวกนายอยากจะไปกัน ฉันไปก็ได้"อาบัคคลิโอ้

"เย้ ไปเที่ยว ไปด้วยๆๆๆ"นารันช่า

"เดี่ยวเถอะเราไม่ได้ไปเที่ยวนะ งั้นผมไปด้วย"ฟูโก

"ฉันกับบูจาราตี้ก็จะไปด้วย"ทริซ

"ให้ตายเถอะตอบไปกันง่ายๆแบบนี้ ไม่กลัวตายกันมั้งเลยรึไง"เธอกอดอกพูดออกมา

"ไม่เห็นเป็นไรในเมื่อเราร่วมมือกันจนมาถึงขั้นนี้แล้ว ลองไปเสี่ยงตายอีกสักทีจะเป็นไรไป"นารันช่า

"พวกแกนี่มันเป็นมาเฟียที่เข้าใจยากจริงๆนะ งั้นฉันจะไปด้วยก็ได้"เธอมองมาที่พวกเขา

"ว่าแต่คุยกันมาตั้งนาน เธอชื่ออะไรเหรอ"นารันช่า

"ชื่อเหรอ.....ไม่จำเป็นต้องมีนี่"

"หมายความว่าไง?"อาบัคคลิโอ้

"ท่าทางเธอจะได้รับผลกระทบทางจิตใจ เลยจงใจลบชื่อตัวเองออกจากสมองสินะ"บูจาราตี้

"งั้นฉันจะตั้งชื่อให้เธอเอง เธอชื่อโฟสซี่แล้วกันนะ"นารันช่ายิ้มออกมา

"น่ารักดีนี่จะชื่อนั้นก็ได้แล้วนายชื่ออะไรล่ะ"โฟสซี่ยิ้มออกมา

"นารันช่า"นารันช่าจับมือโฟสซี่เอาไว้

"จ้ะ ขอบใจนะ นารันช่า"โฟสซี่ยิ้มออกมา

"เอาล่ะๆตอนนี้ทุกคน ตอนนี้ก็ลงตัวแล้วเธอควรไปนอนพักผ่อนได้แล้วนะเดี่ยวฉันไป......."มิสต้าจับไปที่แขนของเธอ เธอกลับหันหน้ามาแล้วกัดไปที่แขนของมิสต้าเต็มแรง

"โอ้ย!!!!!!!!!"มิสต้าร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

"555ท่าทางเธอจะยังไม่ไว้ใจนายนะ เอาเป็นว่าฉันไปส่งเธอเองดีกว่า"ทริซรีบจูงแขนโฟสซี่ออกไป