ลิขิตรัก สองหัวใจ (โอม เฌอปราง bnk48) เรื่องนี้ลง เว็บนี้ Readawrite และ Dek-D

หลังจากที่เฌอกับแพทแต่งงานกับโอมและพัฒน์แล้ว เฌอปรางยังต้องไม่ลืมคำสัญญาคือการร้องเพลงร่วมกับแพทในฐานะประสานเสียง
เฌอปรางเตรียมร้องเพลง แพทเองก็ควรจะร้องเพลงเช่นกัน โอมเอ่ยขึ้น
“เฌอกับแพท งานเพลงครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ” โอมย้ำอีกฝ่าย
“ค่ะ คุณโอม”
เฌอปรางบอกพร้อมมองมาที่อีกฝ่ายก่อนจะท่องเนื้อเพลง
…
แพทหลังตั้งแต่หมั้นกับแฟนคือนภัทร ก็รักหวานชื่นยังอยู่
“แพท แพทครับ วันนี้ผมจะเอาใจช่วยแพทร้องเพลงนะ”
“คุณพัฒน์ ขอบคุณมากๆ นะคะ”
แพทบอกก่อนท่องเนื้อเพลงอีกเพลงหนึ่ง
“พัฒน์ มาช่วยแม่หรอลูก”ประไพเอ่ยกับลูกเขย
“ครับคุณแม่ ก่อนหน้านี้แพททำงานอะไรหรอครับ” พัฒน์ถาม
ประไพผ่อนลมหายใจ ก่อนตอบ
“แต่ก่อนนะ แพทก็เป็นเกมเมอร์ แพทต้องหาเงินในYouTuber”
พัฒน์เองเคยได้ยินอาชีพนี้อยู่พอสมควร
“หรอครับ แม่”
ประไพไม่เห็นบุตรสาวมาช่วย
“แล้วแพทกับเฌอละไปไหน”
พัฒน์ตอบ
“เฌอไปซ้อมร้องเพลงกับคุณโอมส่วนแพท…”
“แพทไปไหน”
พัฒน์ตอบกลับไป
“แพทยังไม่ตื่นเลยครับ พอดี เมื่อคืนนอนดึกนะครับ”
ประไพถอนหายใจก่อนมองหน้าลูกเขยที่เข้ามาเป็นสมาชิกอีกคน
…
โอมนัดเฌอและโทรไปหาแพท และได้เบอร์แพทมาจากเฌอปราง แต่ไม่มีใครรับสายนอกจาก พัฒน์มารับสาย
“ฮัลโหล แพท นี่โอมนะ”โอมคุยอยู่ในสาย ปลายสายเป็นเสียงชายหนุ่มอีกคน
“คุณโอม นี่ผมพัฒน์นะครับ พอดีตอนนี้แพทเขายังไม่ตื่นเลย คุณมีอะไรฝากผมได้นะครับ” พัฒน์คุยกันอย่างเป็นกันเอง
“ฝากบอกแพทภรรยานายด้วยว่า อาทิตย์หน้ามาซ้อมร้องเพลงเพราะจะต้องไปบันทึกเสียงอีก”
โอมบอก
“ครับๆ ด้วยผมจะบอกเธอให้นะครับ”
โอมวางสายก่อนหันมายิ้มให้ภรรยาของตน
“เฌอที่รัก ตอนนี้ร้องเพลงเสร็จหรือยังละ”
“เสร็จแล้วละค่ะคุณโอม”
โอมยิ้มให้ภรรยาของเขา พร้อมนึกถึงวันที่ทั้งคู่เจอกันราวกับพรหมลิขิต เขาจำวันที่รถชนกันได้ดี
…
พัฒน์เขย่าต้นแขนร่างเล็ก
“แพท แพท”
ร่างเล็กนอนแผ่ก่อนที่จะฟื้นขึ้น
“คุณพัฒน์มีอะไรหรอคะ”แพทภรรยสาวของเธอถามสามี
“คือว่า คุณโอมเขาบอกว่าให้แพทไปร้องเพลง และก็อาทิตย์หน้าจะบันทึกเสียงด้วย”
แพทลืมไปเสียสนิทเลยว่าต้องไปร้องเพลงให้โอม
“จริงด้วย แพทลืมเลยว่าแพทสัญญากับโอมว่า จะร้องคอรัสกับเฌอนี่”
“คอรัส! อ๋อร้องประสานเสียงสินะ”
แพทพยักหน้าแทนคำตอบ
พัฒน์จับหน้าท้องของแพท
“ตอนไหนนะ แพทจะมีลูกให้เราอะ พ่อเราบอกว่าอยากอุ้มหลานแล้ว”
พัฒน์ออดอ้อนก่อนแพทจะตีไปที่แขนของอีกฝ่าย
“บ้านะคุณพัฒน์พูดอะไรก็ไม่รู้ เรานี่พึ่งแต่งงานนะคะ”
พัฒน์ยิ้มแก้เก้อ
“เราก็อยากรู้นี่ แล้วอยากได้ลูกแบบไหนละ เดี่ยวหรือแฝดเลี้ยงได้หมด”
แพทลังเล
“คุณพัฒน์อะ บ้าๆ แพทเองยังไม่ได้คิดเลยนะคะ”
พัฒน์ทีเล่นทีจริง
“สมมุติว่าเรามีลูกแฝดชายหรือหญิงจะตั้งชื่ออะไรหรอ”
แพทครุ่นคิดก่อนตอบ
“ถ้าเป็นแฝด แล้วเป็นผู้ชายก็ เพชรกับพล ถ้าเป็นแฝดและเป็นผู้หญิงคงตั้งชื่อว่า แพรกับพลอย ถ้าตั้งสองพยางค์ก็แพรวากับพลอยใส”
แพทบอก
พัฒน์เห็นด้วยกับชื่อนี้ก่อนจะทำกิจกรรมร่วมกันบนเตียง
…
โอมกับเฌอคิดเรื่องผลงาน
“เฌอจำวันที่เราแต่งงานกันได้หรือเปล่าละ”
เฌอนั่งครุ่นคิดก่อนตอบ
“จำได้สิที่รัก”
“แล้วถ้าเรามีลูก เราจะตั้งชื่อว่าอะไร”โอมถามภรรยา
“พ่อชื่อโอม เราชื่อเฌอ ถ้าเป็นแฝด ชายทั้งคู่ ชื่อ ฌอน กับ ชิน แต่ถ้าเป็นแฝด หญิงทั้งคู่คงชื่อ อร กับ เอม นี่คะ”
โอมทำหน้าบึ้งก่อนไม่พูดเรื่องใดๆ อีก
“ชื่อมันไม่สำคัญ เท่ากับเราเป็นคนดี”โอมบอกก่อนเดินหันหลังกลับไปนั่งที่เดิม
เฌอก็มุ่งหน้าอ่านเนื้อร้องกันต่อไป
…
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ยามเช้าของวันอาทิตย์โอม เฌอปรางและแพทกำลังเดินเข้าไปห้องบันทึกเสียง ทั้งคู่ตกใจ ห้องบันทึกเสียงมี
คอมพิวเตอร์ในการบันทึกเสียง หูฟังเพื่อให้อีกฝ่ายได้ฟังจังหวะดนตรี ที่กรองเสียงและไมค์ร้อง ก็อยู่ตรงหน้า
“โอ้โห! ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนี่หรอห้องบันทึกเสียง”
“ใช่แล้วละครับ”โอมเสริม
“เราจะบันทึกเสียงกี่เพลงละคะ”เฌอเสริม
“วันนี้เอาสักสามเพลงพรุ่งนี้สาม”โอมตอบ
“เห็นด้วยค่ะ”แพทบอก
โอมจึงบอกเฌอและแพทให้เดินเข้าไปในห้องก่อนจะกดการบันทึกมีเนื้อร้องวางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะร้องจนจบเพลง
โอมยกนิ้วให้
“เยี่ยมมากครับ เฌอที่รัก”
เฌอในตอนนี้อายุยี่สิบห้าแล้ว เธอมองใบหน้าชายหนุ่มดวงตาคู่หนึ่งดูกลมโตก่อนโอมจะบอก
“ถ้ากระแสเพลงนี้ดี เฌอต้องไปร้องบนเวทีตามห้างสรรพสินค้านะ”
เฌอมองมาก่อนตอบ
“ค่ะ คุณโอม”
ในตอนนี้ โอมบันทึกเสียงร้องเพลงของเฌอและแพทจนเสร็จแล้ว ในเวลานี้คือ สิบห้านาฬิกา เฌอกับแพทเริ่มรู้สึกว่าหิวข้าวเลยอ้อนโอม
“โอมคะ เฌอกับแพทหิวแล้ว”
“ครับที่รัก งั้นเราไปหาทานอาหารที่ร้านข้างทางดีไหม”
เฌอหันขวับมาทางแพทก่อนคู่เหมือนส่งสีหน้าว่า หิวเช่นกัน
“เราสองคนหิวแล้วค่ะ”
แพทหิวก่อนหยิบมือถือเพื่อที่จะโทรไปหา พัฒน์อีกคน
“พัฒน์คะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะคะ เพราะตอนนี้ฉันอยู่กับเฌอค่ะ งั้นตอนเย็นๆ ฉันไปหานะคะที่รัก รักนะคะ”
แพทกดวางสายก่อนจะพยักหน้าให้อีกฝ่าย
“เฌอเราว่าเราไปหากินข้าวกันเถอะ”
“งั้นไปกันดีกว่านะครับ”โอมเสริม
ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินออกไป มาจนถึงรถรถคันดังกล่าวเคลื่อนไปตามถนนใหญ่
“แพท คุณพัฒน์เขาก็ดูเป็นห่วงเธอเนอะ”โอมชวนแพทคุย
“ค่ะ คุณพัฒน์เขารักแพทนี่คะ วันนี้เขาเลิกงานสี่โมง เขากลับมาถึงบ้านเขาก็มากอดแพทเลยค่ะคุณโอม”แพทตอบ
“ก็ดีนี่ แล้วเฌอละรักผมไหม”
เฌอเขินอายก่อนตีแขนเบาๆ ไปอีกที
“ที่รักก็รักสิ นี่แหวนที่คุณขอแต่งงานฉันยังใส่เลย”เฌอชูแหวนที่ตนใส่ยกขึ้นมาให้ดู
“คุณโอมซื้อมาจากไหนคะ แหวนคู่รัก”
โอมตอบแบบเรียบๆ
“ซื้อมาจากร้านขายแหวนคู่รัก คือเจ้าของร้านสนิทกันกับผมเลยไม่คิดเงินเลย”
โอมบอกก่อนที่เฌอกล่าวคำขอบคุณ
แพทเองก็ยังไม่รู้เลยว่าแหวนที่ตนสวมพัฒน์ซื้อมาจากไหน เป็นแหวนคู่รักรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว พร้อมสลักชื่อ แพท
ในตอนนี้แพทนั่งนิ่งไม่สุงสิงกับใครเพราะมีคำถามเยอะที่จะถามแฟน
รถเคลื่อนมาหยุดอยู่หน้าร้านๆ หนึ่งเป็นร้านขายข้าวต้ม ภายในร้านแห่งนี้เปิดมานานมาก ภายในร้านมีลูกค้าสี่คน ทั้งสามลงจากรถ
ก่อนมองไปยังร้าน
“เฌอจะสั่งอะไรดี”
เฌอด่วนสรุปในการตัดสินใจ
“เฌอเอาข้าวต้ม กับซูปเปอร์ตีนไก่”
แพทหยิบเมนูขึ้นมาสั่ง
“แพทเอาข้าวสวย กับผัดคะน้าหมูกรอบ โอมละคะ”
“ผมเอาข้าวสวยกับ ไส้ตันหมูครับ”
“ส่วนน้ำ เอาน้ำเปล่าทั้งสามแก้วครับ”
เด็กเสิร์ฟเดินจากไปก่อนที่เฌอกับแพทเล่นโทรศัพท์ส่วนโอมกำลังฟังเพลงที่ทั้งคู่บันทึกเสียงก่อนจะไปปล่อยลง YouTube
“แพท คิดว่าเพลงที่เราร้องจะมีคนฟังเยอะไหม”
แพทครุ่นคิด
“เยอะนะ เราคิดแบบนี้”
ก่อนที่อาหารที่สั่งมาถึงโต๊ะ ทั้งสามคนเริ่มทานอาหาร
“ถ้าเพลงของเราติดอันดับเราคงไปคนเดียวสินะ”เฌอเอ่ยด้วยความกังวล
“ไม่หรอกเฌอ เราจะขึ้นไปร้องด้วยกัน”
เฌอปรางกุมมือแพทก่อนมองตากัน อย่างว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร
“เราว่าเราอิ่มแล้ว เราเรียกเขาเก็บตังค์ดีกว่า เก็บตังค์ครับ”โอมเสริม
พ่อค้าคิดเงินราคาอาหารก่อนที่อีกฝ่ายจะจ่ายเงินตามราคาอาหาร ก่อนที่จะขึ้นรถกลับบ้าน
รถเคลื่อนมาหยุดถึงหน้าบ้าน ทั้งสามก็ลงมาจากรถ พัฒน์กำลังเดินมาหาคนรัก
“แพทกลับมาแล้วหรอ”
“ค่ะคุณพัฒน์แพทกลับมาแล้วค่ะ”
“ผมต้องขอบคุณคุณโอมนะครับที่พาแฟนผมไปทานข้าว และบันทึกเสียง”
“ไม่เป็นไรครับ เราคนในครอบครัวเดียวกันนี่ครับ”
โอมมองเฌอปรางก่อนหอมแก้มสักฟอด ส่วนพัฒน์นั้นโอบกอดแพทไว้ พ่อแม่ของเฌอปรางกับแพท
มองหน้าลูกเขยอย่างมีความสุข
 
จบบริบูรณ์