ลิขิตรัก สองหัวใจ (โอม เฌอปราง bnk48) เรื่องนี้ลง เว็บนี้ Readawrite และ Dek-D
เขียนโดย 
ณัฐพล
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2562 เวลา 22.23 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2563 21.23 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) แต่งงานกันเถอะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่แพทได้ข่าวว่า กอล์ฟกำลังจะมีแฟนใหม่ที่ญี่ปุ่น เขาถึงกับน้อยใจนิดหน่อย ส่วนกอล์ฟไม่ค่อยสนใจเธอเลยในขณะที่ เฌอปรางกับโอมยังดำเนินความรักได้สวย ในตอนนี้สองสาวกำลังอ่านบทเพลง ซ้อมร้องก่อนบันทึกเสียง แพทบางท่อนร้องพร้อมกันกับเฌอปราง อดิศรมองเห็นบุตรสาวทั้งสองเลยเอ่ยถาม
“ทำอะไรอยู่หรอลูก”
ก่อนที่ทั้งสองเงยหน้าขึ้นตามเสียง
“คุณพ่อ กำลังซ้อมร้องเพลงกับแพทอยู่ค่ะ”
อดิศรทวนคำตอบ
“ร้องเพลง จะเอาไปประกวดที่เวทีไหนอีกละ”
แพทตอบแทน
“คือว่าพี่โอม เขาจะให้แพทและพี่เฌอไปร้องบันทึกเสียงกันค่ะ”
อดิศร นิ่งก่อนที่จะรับฟัง ประไพเดินออกมาจากห้องครัวของร้าน
“อะไรนะ เฌอกับแพทจะไปบันทึกเสียงหรอลูก”
“ค่ะแม่ พอดีคุณโอมเขามาชวนเฌอให้ไปบันทึกเสียงกับแพทค่ะแม่”เฌอตอบก่อนแพทหันหน้าไปอีกทาง
“ก็ดีแล้ว นี่ เฌอลูกกำลังชอบเขาอยู่หรอเท่าที่แม่ได้ยินมาตระกูลเขาร่ำรวยมีกิจการโรงแรม รวยพันล้านเลยนะ”ประไพบอก
“แม่คะ จริงๆแล้ว เฌอเองก็ชอบเขาตอนขับรถชนรถเรา แต่อยากให้ศึกษาเรียนรู้นิสัยให้ดีก่อนนะคะแม่”
ประไพหันมาทางแพทก่อนเอ่ยขึ้น
“แล้วแพทละ”
แพทมองไปยังสนามหญ้า
“แพท….แพทยังโสดค่ะแม่ แต่ถ้าเป็นนายกอล์ฟขี้เก๊กนั่น แพทยอมขึ้นคานค่ะแม่”
ประไพได้ยินคำว่าขึ้นคานถึงกับพยักหน้า
“แม่เข้าใจนะ ถ้าลูกไม่รักเขาแม่ก็จะปล่อยลูกไป”
แพททำสีหน้าไม่ค่อยสนใจความรักก่อนเดินขึ้นบันใดบ้าน ก่อนที่แพทจะสัญญาว่าเขากับเฌอจะช่วยเหลือกันอยู่ทุกวัน
…
หนึ่งปีต่อมา เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ฤดูใบไม้ผลิมาอีกครั้ง กอล์ฟเรียนภาษาอังกฤษจนจบคลอส
“โอฮาโยะ”กอล์ฟกล่าวทักทายแฟนสาว
“โอฮาโยะ โกไซอิมัส”เสียงหวานเอ่ยทักทาย
“มิโดริ เธอกลับเมืองไทยกับเราไหม”กอล์ฟเอ่ยถาม
“ค่ะ แล้วมิวสิคละ”
“เจ้าสิคกลับแล้วนะเราไปกันเถอะ”
มิโดริร่ำลาพ่อแม่ของเธอก่อนรถที่จัดเตรียมไว้เคลื่อนมาถึงสนามบิน
ทั้งคู่มาถึงสนามบิน ซื้อตั๋วบินไปจากโตเกียวไปบางกอก ในตอนนี้เครื่องบินจอดอยู่ในสนามบิน มิโดริถือกระเป๋าเดินทางส่วนกอล์ฟก็ถือเป๋าเดินทางของตนก่อนตม.จะถามเป็นภาษาอังกฤษก่อนปล่อยให้ขึ้นเครื่องบิน ทั้งคู่ขึ้นเครื่องก่อนตรวจดูที่นั่งของตนในตั๋วเครื่องบิน ก่อนผู้โดยสารมากันครบแล้ว เครื่องบินเคลื่อนมาทางรันเวย์ควบคุมโดยกัปตัน และทำการขึ้น ในตอนนี้แอร์โฮสเตสกับสจ๊วตกำลังนำอาหารมาเสิร์ฟให้ผู้โดยสาร พอ6ชั่วโมงต่อมาเครื่องบินลงจอดที่รันเวย์ ตอนนี้กรุงเทพเข้าสู่ฤดูร้อน ประตูของเครื่องบินถูกเปิดออก ผู้โดยสารรอลงจากเครื่องบินไปยังอาคาร
“คุณกอล์ฟกะ นี่คือเมืองไทยหรอกะ”มิโดริเอ่ยถาม
“ใช่ครับ มิโดริ welcome to Thailand”
มิโดริทำสีหน้าประหลาดใจก่อนจูบกอล์ฟ ก่อนที่กอล์ฟจะหยิบโทรศัพท์ออกมา พร้อมโทรไปให้อีกฝ่ายมารับ
โอมกดรับสาย
“ว่าไงกอล์ฟ พี่คงหวังว่านายมาเมืองไทยคราวนี้คงเก่งภาษาอังกฤษกันน่าดูสินะ”โอมบอก
“ก็ไม่ขนาดนั้นนะ พี่โอม ผมมีอะไรเซอร์ไพร์ซพี่ด้วย”
“แกอย่าบอกนะว่า”
“ใช่ครับพี่ ผมพาสาวญี่ปุ่นมาอีกคนครับพี่”
โอมได้ฟังที่อีกฝ่ายอย่างตกใจ
“หา! ว่าไงนะ แล้วแพทละ”
กอล์ฟเองเกลียดแพทมากๆ
“แพทนะแค่เพื่อนครับพี่ มิโดริสวยกว่านิสัยเขาก็เพรียบพร้อมมากๆ พี่คิดดูว่าจะเลือกใคร”
โอมสอนน้องชาย
“กอล์ฟ พี่เข้าใจนายนะ ที่ผ่านมานายเคยใช้เคยทะเลาะกับแพท ถ้าเขาเห็นนายเอาสาวญี่ปุ่นมาเขาจะทำหน้ายังไง”
“พี่มารับผมเลยด่วน”
กอล์ฟกดตัดสายทิ้ง รถคันโปรดของโอมเคลื่อนมาหยุดอยู่อาคารผู้โดยสาร
“สาหวัดดีกะ”มิโดริยกมือไหว้
“สวัสดี กอล์ฟคนนี้หรอ….แฟนนาย”
กอล์ฟถอนหายใจก่อนตอบ
“ครับ เขามาจากญี่ปุ่น”
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนากะ”
โอมไม่รีรอบอกกอล์ฟกับมิโดริให้ขึ้นรถ
“นี่พี่โอม พี่ก็เปลี่ยนไปนี่ครับ”กอล์ฟเอ่ยทักท้วง
“พี่ก็ไม่นะ แต่ยังมีคนพิเศษที่อยู่เคียงข้างพี่ก็คือไอดอลสาวไง”
กอล์ฟจำได้ดีว่าใครอีกคนในหัวใจคือ เฌอปราง
“คนที่พี่เรียกว่าเฌอหรอครับ”
โอมพยักหน้าแทนคำตอบ
“แล้วเขาเปลี่ยนไปไหมพี่”
กอล์ฟถามอีกฝ่าย
“ก็เปลี่ยนไปนะ เฌอเขาเป็นนักวิจัยสถาบันชั้นนำของประเทศไทย ปีนี้เขาอายุยี่สิบห้าแล้วนี่”โอมบอก
“แล้ว..อีกคนละที่เคยเป็นลูกน้องผมละครับพี่ ผมเห็นเขาแล้วหมั่นไส้”กอล์ฟเอ่ยเบาๆ
“เห็นเขาบอกว่าเขาขอโสดจนวันตายนะ”
โอมตอบก่อนรถจะมาหยุดอยู่หน้าโรงแรมโอม การ์เด้นท์
“พี่โอม ทำไมเราไม่ไปบ้านของเราก่อนละ”
โอมลดกระจกลงแล้วเอ่ยขึ้น
“รออยู่นี่ รอสักครู่”
โอมลงจากรถก่อนขึ้นไปโรงแรม พนักงานของโรงแรมทำความเคารพโอม กอล์ฟหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนโทรไปหาพ่อของเขา
“สวัสดีครับพ่อ ตอนนี้ผมรอพี่โอมกลับมาจากที่ทำงานรอสักห้านาทีนะครับพ่อ เดี๋ยวก็ไปถึงบ้านนะครับ สวัสดีครับ”กอล์ฟวางสายก่อนมองไปยังอาคาร
…
ร้านแพทตี้ เฌอปรางมีความสุขใจที่ได้มองแพท
“ยิ้มอะไรหรอเจ้ หรือว่าเจ้ตกหลุมรักคุณโอมหรอ”
แพทพร่างอมยิ้มชี้ไปอีกฝ่าย
“ใช่ พี่ดูครั้งแรก เขาก็เป็นคนดี รักไคร่พี่ชอบเขาแล้วแพทละ”
อีกฝ่ายตอบด่วน
“แพท ขอขึ้นคานก่อน ไม่อยากมีนายขี้เก๊กนั่น แพทเกลียดเขามากๆ แพทขอขึ้นคานดีกว่า”แพททำเสียงดุไม่สบอารมณ์
“แพท ถ้าเขามีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นจริงๆ ละ”
แพทมองหน้าอย่างหงุดหงิด
“แพทก็จะไม่สนใจเขา ให้เขาไปแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นเลย แพทขึ้นคาน”
แพทหงุดหงิดก่อนจะถามเฌอ
“เจ้เฌอ เคยได้ยินคำว่าความรักทำให้คนตาบอดไหม”
เฌอเอ่ยขึ้น
“ก็เคยนะแพท แล้วมีอะไรหรอ”
แพทลังเลแทนที่จะตอบคำถามพี่สาวแต่ก็ต้องเก็บไว้โดยไม่พูดใดๆ แพทจึงขอตัวไปเดินเล่นในซอย
“เจ้ งั้นแพทไปเดินเล่นปากซอยเข้าบ้านเราละกันนะ”
“ได้สิแพท”เฌอตอบ
ก่อนแพทจะเดินออกจากบ้านไป ตามทางถนนแพทมาหยุดอยู่หน้าโรงแรมโอมการ์เด้นท์ รถคันดังกล่าวมาหยุดอยู่หน้าโรงแรมเป็นรถคุ้นหน้าคุ้นตา รถคันนี้คือรถของโอม ผู้โดยสารหลังคนขับเปิดประตูก่อนก้าวลงมาจากรถ แพทกำลังจะเรียกแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นอีกฝ่ายควงสาวอีกคนมา หญิงสาวผมสีดำ ใบหน้าคมและขาวเรียวปากสวย จมูกโด่ง เธอหันหน้ามามองแพทก่อนมองว่าเธอคือใคร
กอล์ฟมองมาที่แพทก่อนต่อว่า
“ว่าไง ยัยเฉิ่มปากจัด คนนี้นะเว้ย แฟนเราเองชื่อมิโดริ ฉันนึกว่าเธอตายไปนานแล้ว ที่ฉันกลับมาคราวนี้นะเว้ย ฉันจะหมั้นกับคนนี้แล้วนะ”
กอล์ฟบอกก่อนควงแขนของมิโดริให้เลี้ยวกลับเข้าไปยังโรงแรม โอมเลยบอกกับแพท
“แพท อย่าเสียใจนะ กอล์ฟมันเป็นแบบนี้แหล่ะแล้วเฌอละ”
“พี่เฌอกำลังฮัมเพลงอยู่นะ”แพทตอบแบบห้วนๆ
“หรอ แล้วมาที่นี่ทำไม”โอมถาม
“มาดูคนที่เราทะเลาะกันมันแขวะกัดหักหลังเรา ฝากบอกเขานะว่า แพทก็เสียใจเป็น”แพทตอบพร้อมน้ำตาคลอเบ้า
“งั้นเราไปส่งนะ”
“ไม่ต้องค่ะ คุณโอมแพทเดินเองได้”
แพทเดินกลับไปยังบ้าน เฌอเองกำลังจัดเตรียมของช่วยแม่ขายอาหารก่อนที่สังเกตเห็นแพทน้ำตาคลอเบ้าอย่างสะอื้น
“แพทเป็นอะไรใครทำให้เธอเสียใจหรอ”เฌอถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่านะเจ้ แพท…แพท”
เฌอกุมมืออีกฝ่าย
“แพทบอกความจริงมา พระพุทธเจ้าสอนเราให้พูดความจริง”
แพทเริ่มปริปากพูด
“คือว่ากอล์ฟนะ เขามีแฟนใหม่แล้ว”
เฌอปรางเห็นใจอีกฝ่ายที่ต้องทนขึ้นคานไปตลอดชีวิต
“ผู้ชายบางคนก็เวกว่าหมาเนอะ ทะเลาะกันอย่างดีสุดท้ายปิดฉากด้วยน้ำตา แพทเราขอสั่งนะอย่าไปยุ่งกับเขาอีกเขามีแฟนแล้ว”เฌอเอ่ยคำสั่งห้าม
“ได้เฌอเราจะเข้มแข็ง มันมีแฟนเราก็จะทนอยู่คนเดียวจนขึ้นคาน”
เฌอปรางพยักหน้า
…
โอมเข้ามานั่งในห้องทำงานเขานึกถึงภาพที่เขาขับรถชนกับรถคู่กรณี เขานึกถึงคำว่า บุพเพสันนิวาส เขาจำรอยยิ้มของอีกฝ่ายได้ เราชอบเธอ กอล์ฟกับมิโดริเดินเข้ามา
“พี่โอมฝันหวานคนชื่อเฌอสินะครับ”
โอมจิบน้ำก่อนเอ่ยขึ้น
“ก็ใช่นะ กอล์ฟรู้ตัวไหมว่าแพทเขารับไม่ได้ที่มีแฟนคนญี่ปุ่น”
“พี่ครับ ยัยนั่นเขาไม่ได้รักผม ผมเลือกมิโดริ ผมจะแต่งงานกับมิโดริแล้วเราก็จะผลิตทายาทสักคนครับพี่”
โอมถอนหายใจก่อนไล่
“กอล์ฟ นายออกไปเลยไป พี่ปวดหัวไม่อยากฟัง ไปๆ เลยไปพาแฟนนายไปด้วย”
กอล์ฟหงุดหงิด
“ก็ได้ผมจะรักคนนี้ พี่นี่แหล่ะเป็นฝ่ายที่จะเสียใจ”
กอล์ฟจับมือมิโดริ พร้อมพาเธอไปห้องทำงานของตนเอง
…
แพทในตอนนี้เลิกโศกเศร้าแล้ว เขาเข้มแข็งมากแล้ว ในวันพระเธอจะเข้าวัดเพราะลืมเรื่องในอดีตให้หมด เธอบอกว่าเธอจะปล่อยวางจากเขา
“พี่เฌอ วันนี้วันพระไม่ใช่หรอคะ”
เฌอไปเปิดปฏิทิน
“ใช่วันนี้วันพระ แพทจะไปวัดตอนไหนหรอ”
แพทตอบ
“ตอนเย็นค่ะ แพทลืมเขาไปหมดแล้ว”
ตอนนี้มีลูกค้าเข้าร้านอย่างเนืองๆ มีรถหรูคันหนึ่งเป็นรถฝั่งยุโรปเคลื่อนรถมาหยุดอยู่หน้าร้าน ชายหนุ่มแต่งตัวดูดี ก้าวลงมาจากรถ
“ป้าไพ เอาข้าวมันไก่หน่อยครับจานหนึ่ง”
แพทหลงเสน่ห์ลูกค้ารายนี้
“แม่คนนั้นใครนะแม่”
“แม่ไม่รู้สิอะนี่แม่ทำเสร็จแล้ว”
แพทเอาไปเสิร์ฟให้ลูกค้า
“ขอโทษนะคะ คุณชื่ออะไรคะ”
“ผมชื่อ นภัทร จะเรียกผมว่าพัฒน์ก็ได้นะครับ ผมโสด ผมทำงานเป็นพนักงานบัญชีของธนาคารครับ ว่าแต่คุณชื่อ..”
“แพทค่ะ ฉันเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตค่ะ มีเงินให้ใช้ ขอโทษนะคะที่รบกวน”
“ไม่เป็นไรครับ”
แพทอมยิ้ม เฌอถึงกับถอนหายใจดังเฮือก แพทเดินเข้าไปหลังร้าน ประไพเห็นบุตรสาวคุยกับลูกค้าคนใหม่ถึงกับชอบ
…
โอมกำลังจะไลน์ไปหาเฌอถามเรื่องแพทเสียใจ
โอม: เฌอเป็นยังไงบ้างแพท
แล้วก็มีข้อความตอบกลับมา
Cherprang14: แพทเข้มแข็งแล้วค่ะ แต่เขาพบคนใหม่ชื่อพัฒน์ คนนี้ตรงสเป๊กเขาเลย
โอม: ไหนส่งรูปมาให้ดูหน่อยสิ
Cherprang14: picture
โอม: ดีกว่ากอล์ฟอีก เขาทำงานอะไรหรอครับ
Cherprang14: พนักงานบัญชีของธนาคารค่ะ
โอม: หรอ วันหลังพี่จะไปทานข้าวร้านแพทตี้กันนะพี่อยากเห็นหน้าเขาด้วย
Cherprang14: ได้ค่ะคุณโอม งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันอีกนะคะ
โอมวางโทรศัพท์ลงก่อนมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนที่จะหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่นอย่างอารมณ์ดี เสียงดนตรีกับคนร้องลอดออกมานอกห้องทำงาน มิโดริได้ยินเสียงเพลงเกิดชอบในเสียงเพลง กอล์ฟตอนนี้เดินออกมาเขามองแฟนสาวก่อนเอ่ยถาม
“มิโดริ ชอบเพลงที่พี่โอมเล่นให้ฟังหรอ”
สาวญี่ปุ่นหันหน้าขวับกลับมาหากอล์ฟก่อนส่งยิ้ม
“เสียงเพลงนี้ เพลงไทย คนร้องมีเสน่ห์ พี่คุณร้องเพราะเลยนากะ”
กอล์ฟมองใบหน้าหญิงสาวก่อนแสยะยิ้ม
“กอล์ฟตัดสินใจแล้ว กอล์ฟจะขอหมั้นกับมิโดริ และจะขอพ่อกับแม่ของมิโดริมาสู่ขอมิโดรินะ”
มิโดริยิ้มก่อนโอบกอดกอล์ฟ เสียงกีต้าร์ยังคงเล่นเป็นเพลงจนจบเพลง
มิโดริเขียนบอกรักเป็นภาษาญี่ปุ่น
“ไอชิเตรุ”
ก่อนมิโดริจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของกอล์ฟวันนี้เธอสวมชุดรัดรูปก่อนส่งสายตามาให้ชายหนุ่ม
…
ร้านแพทตี้ตอนนี้แพทกำลังง่วนอยู่กับการทำขนมเค้กกล้วยหอม ส่วนเฌอวันนี้เปลี่ยนลุคใหม่โดยการตัดผมสั้นเพราะผมของเธอยาวมากและไว้ยากเธอเลยไม่ค่อยชินและบ่นว่ามันร้อนเลยให้ช่างเสริมสวยตัดผมของเธอออกเพื่อต้อนรับฤดูร้อน
ส่วนประไพจำได้ถึงความแตกต่างคือ เฌอปรางตัดผมสั้นส่วนแพทนั้นไม่อยากตัดอยากไว้ยาวเสียซะมากกว่า
“แพท แพท”เฌอปรางเรียกอีกฝ่าย
“มีอะไรหรอเจ้”
“แพทคิดว่าคุณพัฒน์เขาจะทำให้แพทเสียใจอีกไหม” เฌอเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“ก็คิดว่าไม่นะ เขาคงเป็นคนที่ใช่สำหรับเรากับนายบ้ากามนั่นเราไม่คู่ควรกับเขา เคมีเราไม่เข้ากัน แพทปล่อยวางเขาได้แล้วนะเจ้”
แพทบอกพร้อมกำมือแน่นราวเจ็บใจที่ผ่านมา
ประไพเห็นบุตรสาวทั้งสองคนคุยกันพร้อมเอ่ยขึ้น
“แพท ตอนแม่เจอกับพ่อก็มีบ้างนะที่พ่อของเอ็งนะทำให้แม่เสียใจ เช่นเขาเจ้าชู้นอกใจไปมีแฟนใหม่ แพทเลือกถูกแล้วขนาดหมามันยังเฝ้าบ้านมันก็เฝ้าแม่ว่านะผู้ชายบางคนมันก็เลวกว่าหมาด้วยซ้ำ”ประไพบอก
แพทรอลูกค้าขาประจำมา
“ป้าครับ วันนี้เอากะเพราะหมูไข่ดาวครับ”
แพทมองไปตามเสียง ชายหนุ่มที่ว่าไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือ นภัทร หรือพัฒน์นั่นเอง
“คุณพัฒน์ เหนื่อยไหมคะวันนี้”แพทเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ก็เหนื่อยครับ แพทละ”
“ก็ไม่นี่คะ แพทรอคุณมาพูดคุยด้วย”
โอมเดินมาอุดหนุนร้านแพทตี้
“คนนี้หรอชื่อพัฒน์”
เฌอเดินเข้ามา
“ใช่ค่ะคุณโอม คนนี้แหล่ะแฟนใหม่ของแพท”
โอมหาทางพูดคุยกับอีกฝ่าย
“คุณพัฒน์ครับ ผมมีอะไรจะคุยด้วยครับ”
“เชิญเลยครับ มีอะไรหรอครับ”
“คือว่า คุณชอบแพทหรือเปล่าครับ”
พัฒน์พ่นลมหายใจก่อนตอบ
“ครับ ผมชอบเขา ผมโสด ผมจะขอแพทหมั้นครับผมรักแพท”
แพทอมยิ้มก่อนมองตาอีกฝ่าย
“หรอครับ งั้นขอให้คุณได้สมหวังกับเขานะครับ”
โอมลุกขึ้นก่อนเดินไปหาเฌอ
“เขารักแพทจริง แพทต้องดูนิสัยใจคอของเขาไปอีกสักระยะ”
“มันก็ใช่นะคะ คุณโอม แพทเองก็คงชอบเขาไม่น้อย”
แพทมองชายหนุ่มที่มีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างดีเขาชักจะชอบเธอเช่นกัน
…
โรงแรมโอมการ์เด้นท์ ในตอนนี้มีลูกค้ามาจับจองห้องพักกันเยอะหลายคน กอล์ฟในวันนี้แต่งตัวในชุดสูท เขามากับหญิงสาวชาวญี่ปุ่น เขาโทรไปหาบิดาของเขา
“ฮัลโหลพ่อ คือผมจะแต่งงานกับมิโดริครับพ่อ”
เสียงปลายสายเป็นเสียงชายวัยกลางคน
“อะไรนะแกจะแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นหรอ”
“ครับพ่อ คือว่าผมรักเขาแล้วเขาก็เรียนพูดไทยอยู่ครับพ่อ”
เสียงปลายสายตอบแบบตะกุกตะกัก
“มันจะดีหรือ แล้วแม่เขาจะให้ยินยอมไหมละ” ชายวัยกลางคนถามย้อน
กอล์ฟลังเลก่อนตอบ
“โธ่! พ่อครับ ผมกับมิโดริเรารักกันจริงๆ นี่ครับ”
“ไอ้เรื่องรักมันก็รักได้อยู่หรอก แต่พ่ออยากให้ดูใจกันสองเดือนถ้าอยู่ได้พ่อจะยอม”
“ครับพ่องั้นแค่นี้นะครับสวัสดีครับ”
กอล์ฟวางสายก่อนมองไปที่นาฬิกาข้อมือ มิโดริอ่านหนังสือราชการ เขากับมิโดรินอนห้องเดียวกัน
“มิโดริ ง่วงหรือยังจ๊ะ” กอล์ฟออดอ้อนอีกฝ่าย
“ยังหรอกนากะ กอล์ฟง่วงแล้วหรือกะ”มิโดริถามแฟนของเขา
กอล์ฟกำลังนั่งเขียนบันทึกประจำวันเขาชอบเขียนบรรยาย มิโดริในตอนนี้ใบหน้าราวกับแป้งซาลาเปา ก่อนดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังแฟนหนุ่ม
“กูรูฟุคุง”
กอล์ฟหันหน้ามาก่อนตอบรับ
“ครับ มิโดริ มีอะไรหรอที่รัก”
ในเวลานี้ทั้งคู่กำลังหวานชุ่มช่ำ
โอมกำลังฟังเพลงที่สองสาวร้อง เขาชอบเพลงนี้ ที่เฌอกับแพทร้องเพลงร่วมกัน บางเพลงแบ่งท่อนร้อง บางเพลงเฌอร้องเพลงคนเดียว
บางเพลงแพทร้อง และมีเพลงหนึ่งที่โอมชอบคือ เฌอร้องเพลงแพทคอรัสและมีอีกท่อนที่ร้องพร้อมกัน ใช่ เธอเป็นฝาแฝดกันนี่
โอมชอบเฌอชอบตั้งแต่แรก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โอมกดหยุดการเล่นชั่วคราวก่อนเอื้อมมือกดสปริงเกอร์โฟน
“มีอะไรหรอคุณเลขา”
เลขารายงานขึ้น
“คุณผู้จัดการคะ คือว่ามีคนมาหาคุณนะคะ เขาบอกว่าอยากพบคุณอย่างลำพังค่ะ”
ก่อนมีเสียงเคาะห้องดังเป็นจังหวะ
“เข้ามาสิครับ”
ร่างเล็กสวมชุดรัดรูปวันนี้เธอสวมกระโปรงสีครีมอ่อนพร้อมเผยรอยยิ้มมองมาที่โอม
“คุณเฌอ มาหาผมทำไมหรือครับ”
หญิงร่างบางตอบ
“เฌอจะมาสมัครงานที่นี่ค่ะ และจะอยู่ใกล้ช่วยเหลือคุณโอมค่ะ”
โอมตกใจที่อีกฝ่ายอยากมาทำงานอย่างใจจริง
“เฌอเรียนจบอะไรครับ”
“เฌอจบวิทยาศาสตร์หลักสูตรนานาชาติ แต่เฌอเก่งภาษาต่างประเทศนะคะ”
โอมครุ่นคิดก่อนที่จะตัดสินใจ
“งั้นผมรับคุณเข้าทำงานนะครับ”
โอมให้เฌอนั่งอยู่ในห้องทำงานของตน เฌอกำลังนั่งท่องบทเพลง เพลงนี้โอมเขียนเพลงมาอีกเพลง ซึ่งมีความหมายดี ก่อนปริปากเอ่ยขึ้น
“เฌอครับ นี่เพลงต่อไปเพลงนี้จะร้องคู่กับแพท ท่อนสีแดงคือแพทร้อง สีน้ำเงินเฌอร้องนะ”
“ค่ะ แล้วจะบันทึกเสียงตอนไหนหรอคะ”เสียงหวานถาม
“คิดว่าสัปดาห์หน้านะ”
“สัปดาห์หน้าหรอคะ เฌอจะตั้งใจร้องค่ะ”
…
ร้านแพทตี้ ตอนนี้แพทกำลังจะไปทำงานที่โรงแรมอีกโรงแรมหนึ่ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แพทกดรับสาย
“ฮัลโหลเจ้ มีอะไรหรอเจ้”
“แพทคือว่า คุณโอมเขาเขียนเพลงอีกเพลงหนึ่งให้เราสองคนร้องบันทึกเสียงสัปดาห์หน้านะ”
“อะไรนะเจ้ สัปดาห์หน้าหรอ ได้ๆ เจ้”
แพทกดวางสายก่อนเดินออกไปทำงาน เธอสวมชุดยูนิฟอร์ม รถสีน้ำเงิน ฮอนด้าซิตี้ เคลื่อนมาหยุดอยู่หน้าร้าน
“นั่นรถใครนะ”
พอสิ้นเสียงประตูรถถูกเปิดออก รถคันนี้เป็นของพัฒน์ แพทยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นอีกฝ่าย
“คุณพัฒน์”
“มา เดี๋ยวผมไปส่ง”พัฒน์อาสาพร้อมอมยิ้ม
“แพทอยู่กันกี่คนครับที่บ้าน”
“ที่บ้านอยู่แค่ 4 คนค่ะ มีพ่อ แม่และเจ้เฌอ และแพทค่ะ”
พัฒน์สงสัยว่าเฌอกับแพททำไมหน้าตาเหมือนกัน
“แล้วแพทกับเฌอเป็นอะไรกันครับทำไมหน้าเหมือนกันมากๆ เลย”
แพทกินซาลาเปาก่อนตอบ
“อ๋อ คือแพทกับเจ้เฌอเป็นพี่น้องฝาแฝดกันค่ะ แพทเองก็ไม่ทิ้งเพื่อน แพทรักพี่เฌอ ตอนยังเด็กแพทกับเฌอชอบแย่งตุ๊กตา
กันจนแม่ต้องซื้อให้คนละตัวถึงจะไม่แย่งกันค่ะ”
พัฒน์ได้ฟังที่แพทเล่าถึงกับเอ่ยถาม
“แล้วเฌอเขามีแฟนหรือยังครับ”
แพทตอบ
“มีแล้วค่ะ เขาเป็นเจ้าของโรงแรม เขารวยมากๆ เลยนะคะ เขาชื่อโอม คุณโอมเขาเป็นนักแต่งเพลง
ตอนนี้เขาแต่งเพลงให้เฌอกับแพทร้องร่วมด้วยนะคะ”
“อ๋อหรอครับ ผมนึกถึงวงที่มีนักร้องนำสาวฝาแฝดของต่างประเทศเลย แล้วพี่สาวคุณไปไหนครับ”
แพทตอบกระอึกกระอัก
“เขาไปสมัครงานที่โรงแรมของแฟนเขาสิคะ”
พัฒน์ถึงกับเข้าใจ ก่อนรถมาหยุดอยู่โรงแรมที่แพททำงาน
“ขอบคุณมากๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ”
รถเก๋งเคลื่อนตัวออกไปจากหน้าโรงแรมไปตามทางถนนหลวง แพทมองดูสภาพในตัวโรงแรมยังใหม่ก่อนเดินเข้าไป
…
เฌอกำลังแปลภาษาก่อนที่จะมองไปยังชายหนุ่มใบหน้าเข้ม วันนี้เขาสวมชุดสูทสีน้ำเงินเข้มกับเสื้อนอกสีครีมก่อนเพ่งมองอีกคน
“ไง ร้องเพลงไปถึงไหนแล้วละ”โอมเอ่ยถาม
“อุ๊ย คุณโอม วันนี้ไม่ได้ทำงานหรือคะ”
“ไม่หรอกงานช่วงนี้ไม่ค่อยยุ่งเลยเดินมาหาเธอ”
โอมเพ่งมองใบหน้าที่อีกฝ่ายกำลังจับจ้องเจ้าหล่อนกำลังกำมือแน่นก่อนจะหันมาทางกระดาษที่ถืออยู่
“เพลงนี้ร้องยากอยู่นี่คะ มีทั้งขึ้นเสียงสูง เฌอกับแพทคงทำไม่ได้แน่ๆ เลยค่ะ” เสียงใสเอ่ยปฏิเสธไปก่อนจะหยิบดินสอขึ้นมา
“ถ้าเป็นอีกเพลงหนึ่งละ จะร้องไหม”เสียงเข้มเอ่ยก่อนที่อีกฝ่ายจะพยักหน้ารับ
“ค่ะ เพลงไหนหรอคะ”
“เพลงนี้ไงตรงตัวเธอกับแพทเลยนะ”
“ได้คะเดี๋ยวฉันจะท่องเนื้อร้องละกันนะคะ”
เฌอตอบก่อนมองค้อนมายังชายหนุ่ม
…
แพทเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนที่จะเหลียวไปมองยังแมวลายตัวหนึ่ง มันกำลังก้มกินปลาทูบนจานใส่ข้าวใกล้ตัวมัน
แพทจึงเดินเข้าไปยังแมวตัวหนึ่ง
“ว่าไงเจ้าแมวน้อย แกชอบกินข้าวคลุกปลาทูอยู่หรอ ฉันก็ชอบนะมันอร่อบดี”แพทเอื้อมมือมายังแมวตัวนั้นลูบหัวเกาคาง
เพื่อนร่วมงานของแพทเอ่ยขึ้น
“แพทเธอชอบเล่นกับแมวหรอ”
“ใช่พี่ แล้วแมวนี้เป็นของใครหรอ”
เพื่อนร่วมงานเลยตอบกลับไป
“แมวตัวนี้ของคุณพัฒน์นี่ แมวเขาชื่อ นิโคลหรือเจนนี่นี่แหล่ะ”
แพทสงสัยชื่อแมวตัวนี้ทำไมชื่อมันไม่ใช้ชื่อไทยหรือญี่ปุ่นและจีนกันนะ
แพทเริ่มตั้งชื่อญี่ปุ่นให้กับมันว่า ‘นัทสึมิ’ ก่อนมองในตอนนี้มันกำลังนอนเล่น ก่อนมีเสียงเข้มเอ่ยถาม
“คุณแพท นี่เที่ยงแล้วยังไม่ออกไปทานข้าวหรือครับ”
แพทเงยหน้าขึ้นมา เห็นนภัทรกำลังมองมายังเธอ
“คุณพัฒน์ คุณจะชวนฉัน…” พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มลากหญิงร่างเล็กให้ออกไปจากที่ทำงานของเธอ เพราะเขามาคุยเรื่องสำคัญกับผู้จัดการของโรงแรมที่เธอทำอยู่
“เราไปทานข้าวกันนะ” เสียงเข้มเอ่ยก่อนที่อีกฝ่ายจะบอก
“คุณพัฒน์ปล่อยมือฉันก็ได้นะคะ ฉันไปเอง”
นภัทรรีบปล่อยมือ แพทมองแมวตัวนั้นก่อนที่แฟนของเขาจะเรียก
“ชาโคล มานี่ เหมี๊ยวๆ”เสียงเข้มบอกพร้อมเรียกให้แมวเดินเข้ามา
“คุณพัฒน์คะ งั้นฉันตั้งชื่อให้ใหม่ละกัน มันต้องชื่อว่า นัทสึมิ เป็นภาษาญี่ปุ่น แปลว่า ความสวยในฤดูร้อน”
“ครับ คุณแพท ผมจะนัดเดทกับคุณนะครับ”เสียงเข้มตกปากรับคำให้อีกฝ่ายได้นัดที่จะไปทานข้าว
“ค่ะ”
ก่อนทั้งคู่จะเดินไปด้วยกัน
…
ร้านแพทตี้ อดิศรเห็นบุตรสาวคนโตมากับชายหนุ่ม ซึ่งเป็นลูกค้าของตน
“แม่คะ แม่ พ่อคะ พ่อ”เฌอปรางกลับมาแล้วค่ะ”
อดิศรเดินออกมาดู
“เฌอ ประไพมาดูหน่อยสิว่าใครมา”
ประไพเดินออกมาดู
“เฌอ แล้วนั่นใครนะ”ประไพสงสัยว่าอีกฝ่ายคือใคร
“สวัสดีครับคุณป้า ผมโอมลูกค้าป้าไงครับ”
ประไพถึงกับรู้เลย
“โอม ที่เป็นผู้จัดการโรงแรมตรงหัวมุมบ้านเรานี่เองมีอะไรหรอกหรือ”
โอมควรจะบอกดีหรือไม่
“คือว่าผมจะขอแต่งงานกับเฌอครับ”
ทั้งสองคนถึงกับหน้าชา
“อะไรนะ แต่งงาน เอาเลยข้าอยากมีลูกเขยพอดีเลย”อดิศรบอก
ประไพเอ่ยถาม
“เฌอเห็นน้องไหมลูก”
เฌอบอกไปตามความจริง
“ไม่เห็นเลยนะแม่ สงสัยยังไม่เลิกงานละมั๊ง”
พออีกสักพักแพทเดินมาที่ร้าน
“พ่อกับแม่ แพทมาแล้ว” ทุกคนหันมาทางเสียงหวานของอีกคน
“นี่คือ”
“นี่ก็แฟนเราเองแม่ เขาชื่อพัฒน์ คุณพัฒน์ทำงานเป็นนายธนาคารไงแม่”
อดิศรกับประไพนิ่งก่อนจะถาม
“แล้วเอ็งมาทำไม”
“ผมมาขอแพทหมั้นกันครับ”
อดิศรยิ้มที่บุตรสาวทั้งสองมีคนที่ชอบ
“คุณโอม จะแต่งงานกับเฌอวันไหนครับ”
โอมตอบโดยด่วน
“ผมจะขอแต่งงานสัปดาห์หน้าครับ ถ้าผมแต่งงานกับเฌอผมจะดูแลให้ดีที่สุดครับ”
“แล้วเอ็งละพัฒน์ถ้านายหมั้นกับแพทจะดูแลลูกสาวข้าให้ดูหรือเปล่า”
พัฒน์ตอบออกมาจากใจ
“ผมจะดูแลแพทให้ดีที่สุดครับ”
ตอนนี้อดิศรกับประไพยิ้มแก้มปริก่อนจะปล่อยให้เฌอและแพทพาแฟนเข้ามาในบ้าน
…
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา งานแต่งและงานหมั้นของเฌอกับแพทก็เริ่มขึ้น
“ขอให้ทั้งสองคู่ได้รักกันไปนานๆ นะ”
อดิศรกับประไพอวยพรพร้อมยิ้มให้กับพ่อแม่ฝ่ายเจ้าบ่าว
โอมเป็นฝ่ายสวมแหวนให้เฌอปราง ก่อนที่พัฒน์จะเป็นฝ่ายสวมแหวนหมั้นตามทั้งสองคนยังไม่ลืมคำสัญญาคือการร้องเพลงคู่กัน
…
กอล์ฟในตอนนี้นอนกอดกับมิโดริจนนางตั้งครรภ์
“ที่รัก ไม่มาคุยกับลูกในท้องหรอคะ”
“คุยอยู่จ้า ลูกพ่อจะไม่ทิ้งไปไหนแล้วนะ”
ส่วนเฌอกับแพทยังทำงานช่วยแม่อยู่เช่นเดิมโดยมีสามีมาช่วยด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
