ความรักที่เธอไม่ต้องการ

-บ้านนีระสิงห์-
 
 
"เมื่อไหร่เควินจะลงมาเนี่ย นี่มันก็สายแล้วนะ" อาม่าพูดขึ้นเพราะทุกคนรอทานข้าวพร้อมกัน และตอนนี้มันก็จะสายแล้วทุกคนจะต้องไปเรียน
 
 
 
 
"เดี๋ยวอั๊วไปตามเองค่ะม๊า" คุณหญิงอาภาพัชร์พูดขึ้น เพราะลูกของนางยังไม่ลงมาอยู่คนเดียว
 
 
 
 
"อืมๆ บอกอาเควินลงมาเร็วๆด้วย ก่อนที่ม๊าจะไม่ไหว" อาม่าพูด
 
 
 
 
"ค่ะม๊า" คุณหญิงอาภาพัชร์พูด จากนั้นก็เดินไปตามลูกชายของนาง
 
 
 
 
"มาแล้วค่ะอาม่า"  เกลล์พูดขึ้นเมื่อเห็นเควินเดินมาพร้อมแม่ของเขา
 
 
 
 
"ขอโทษอาม่ากับทุกคนด้วยนะครับ พอดีเมื่อคืนอั๊ว..."เควินพูดขอโทษทุกคนที่จ้องมองเขาอยู่
 
 
 
 
"เล่นเกมส์ใช่มั้ย" อากงพูด
 
 
 
"ครับ" เควินพูด
 
 
 
 
"ช่างมันเถอะๆ มาๆรีบทานอาหาร เอ้าเควินรื้อไม่ไปเรียนหรอวันนี้" อากงเมื่อเห็นเควินไม่ใส่ชุดนักเรียนมารับประทานอาหารแต่กลับใส่ชุดนอนก็ถาม
 
 
 
 
"อ๋อ วันนี้อั๊วว่าจะไม่ไปครับอากง เพราะเมื่อคืนเล่นจนไม่ได้นอนเลย" เควินตอบไปตามตรง
 
 
 
 
"แหมๆ ตรงเกินไปป่าวเฮียทถ้าเป็นอั๊วนะ อั๊วจะตอบอากงว่าอั๊วไม่สบาย" มายด์พูด
 
 
 
 
"ก็อั๊วไม่ใช่คนเจ้าเลห์อย่างรื้อหนิอามายด์" เควินตอบ
 
 
 
 
"โหย คนเราอุสาห์บอกดีๆ โอ้ยๆม๊าอั๊วเจ็บ" มายด์ที่กำลังพูดก็โดนคุณหญิงกัญญาภาหยิกเข้าที่แขน
 
 
 
 
"พูดมากจริงๆเลยเรา ทานข้าวไป ดูซิ เฮียกับเจ้คนอื่นเค้าพูดบ้างรึป่าว"  คุณหญิงกัญญาภาพูดหลังจากหยิกเข้าที่แขนของลูกสาว
 
 
 
 
"เอ่อ... ฟางอิ่มแล้วค่ะ" ฟางที่กินเสร็จแล้วก็พูดขึ้น
 
 
 
 
"อ้าวทำไมวันนี้อิ่มเร็วจังหละลูก" คุณหญิงวรัทยาถามลูกสาว
 
 
 
 
"วันนี้อั๊วไม่ค่อยหิวค่ะม๊า" ฟางตอบ
 
 
 
 
"เกลก็อิ่มแล้ว" เกลพูดพร้อมลูบท้องของตัวเองวนๆ
 
 
 
 
"มายด์ด้วย"  มายพูด
 
 
 
 
"งั้นเราไปเรียนกันเลยมั้ย" ฟางถามน้องๆ
 
 
 
 
"ไปเลยดิเจ้"ธามไทตอบ
 
 
 
 
"งั้นพวกเราไปก่อนนะคะอากง อาม่า ป๊าม๊า แปะ โกว กู๋ อี้ สวัสดีค่ะ" ฟางพูดพร้อมสวัสดี จากนั้นทุกคนก็สวัสดีตาม
 
 
 
 
"เดี๋ยวฟาง" โทโมะเรียกน้องสาว
 
 
 
 
"คะเฮีย" ฟางหันมาถามอย่างงๆ
 
 
 
 
"แล้วไม่สวัสดีพวกเฮียกับเจ้บ้างหรอ" โทโมะพูด
 
 
 
 
"สะ หวัด ดี ค่ะ!" ฟางพูดพร้อมแลบลิ้นใส่โทโมะ
 
 
 
"ลูกป๊าม๊านี่แสบนะครับ" โทโมะหันไปพูดกับคุณชายธนัตถ์กิตและคุณหญิงวรัทยา
 
 
 
 
"น้องสาวรื้อด้วยนั่นแหละโทโมะไ คุณหญิงวรัทยาพูด
 
 
 
 
"ฮ่าๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะพร้มกัน
 
 
 
 
-มหาลัย-
 
 
ฟางที่มาถึงมหาลัยแล้วแต่ยังไม่เจอแก้วกับเฟย์ก็เลยอ่านหนังสือรอ
 
 
 
 
"แฮร่!!" แก้วกับเฟยืที่เดินเข้ามาหาฟางพร้อมจ๊ะเอ๋
 
 
 
 
"มานานยังฟาง" แก้วถาม
 
 
 
 
"นานแล้ว" ฟางตอบ
 
 
 
 
"อืม...วันนี้ไปชอปปิ้งกันป้ะ" เฟย์พูดชวน
 
 
 
 
"ไม่ดีกว่า วันนี้ต้องรีบกลับ" ฟางตอบ
 
 
 
 
"ทำไมหละ" เฟย์ถาม
 
 
 
 
"ก็ฟางยังไม่ได้บอกเฮียไว้ก่อนอะดิ" ฟางบอกเหตุผลไปตามตรง
 
 
 
 
"เฮียของฟางนี่ยังไงนะ หวงฟางยิ่งกว่าพ่อฟางอีก" เฟย์พูด
 
 
 
 
"ก็เพราะเค้ารักหละมั้ง" ฟางพูด
 
 
 
 
"รักก็รู้นะ แต่แก้วว่าหวงไปป้ะ ไปไหนก็ต้องบอก ไม่งั้นวันหลังนะชวนเฮียของฟางไปด้วยเลยดีป้ะ" แก้วพูด
 
 
 
 
"อยากไปเที่ยวกับเฮียฟางเหรอ" ฟางพูดแซวแก้ว
 
 
 
 
"จะบ้าหรอ ประชดหรอก ถ้าได้คนแบบเฮียของฟางเป็นแฟนนะอึดอัดตายเลย" แก้วหน้าแดงมากที่โดนฟางแซวก็รีบพูด
 
 
 
 
"ไม่แน่นะ ยิ่งชอบทะเราะกันอยู่ด้วยแก้วกับเฮียอะ" ฟางพูด
 
 
 
 
"ใช่ๆ อันนี้เฟย์เห็นด้วยกับฟาง" เฟย์พูด
 
 
 
 
"เราเข้าเรียนกันเลยป้ะ ไปเหอะ"แก้วรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง
 
 
 
 
"เปลี่ยนเรื่องอีกล้ะ" เฟย์พูด
 
 
 
 
"ใครเปลี่ยนเรื่องๆ ไปเรียนๆ" แก้วรีบพูดพร้อมลุกขึ้น จากนั้นทั้งสองคนก็ลุกตามและเดินเข้าไปเรียนกัน
 
 
 
 
-ถึงเวลากลับบ้าน-
 
 
"เฟย์กลับก่อนนะ"  เฟย์ที่เดินออกมาจากห้องเรียนก็พูด
 
 
 
 
"เอ้าทำไมรีบกลับหละ ตอนแรกยังชวนไปชอปปิ้งอยู่เลย" ฟางถาม
 
 
 
 
"ก็พี่ป๊อปหนะสิบอกว่าจะมารับ" เฟย์พูดถึงป๊อปปี้ที่พึ่งกลบมาจากไปเรียนที่ต่างประเทศ
 
 
 
 
"อ้าว พี่ป๊อปกลับมาแล้วหรอ" ฟางถามขึ้น
 
 
 
 
"ใช่ กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ว่าจะไปไหนก็ไม่รู้เลยบอกว่าจะมารับ" เฟย์ตอบ
 
 
 
 
"อ๋อ" ฟางพูด
 
 
 
 
"ฟาง เฟย์" แก้วเรียกเพื่อนทั้งสอง
 
 
 
 
"ห้ะ" ฟางและเฟยืขานพร้อมกัน
 
 
 
 
"แก้วกลับบ้ายก่อนนะ เฮียมารับแล้ว" แก้วพูดพร้อมชี้ไปทางทีเจ
 
 
 
 
"ได้สิ อ้าวเฮียทีสวัสดีคะ" เฟย์พูดจากนั้นเขาก็หันไปเจอทีเจและสวัสดี
 
 
 
 
"นั่นไงพี่ป๊อปมาแล้ว" เฟย์หลังจากที่แก้วไปเสร็จเขาก็เห็นรถป๊อปปี้
 
 
 
 
"งั้นฟางก็รอคนเดียวหนะสิ" ฟางพูดพร้อมทำหน้าหงอย
 
 
 
 
"ให้พี่ป๊อปไปส่งมั้ย" เฟย์ถาม
 
 
 
 
"ไม่เป็นไรดีกว่า เี๋ยวคนขับรถมาเค้าจะไม่เห็น" ฟางพูดปฏิเสธ
 
 
 
 
"เฟย์" เสียงผู้ชายที่เดินมายืนอยู่ข้างหน้าเฟย์เรียกขึ้น
 
 
 
 
"อ้าวพี่ป๊อป ไหนรถหละเมื่อกี้ยังเห็นขับมาอยู่เลย" เฟย์ถามขึ้น
 
 
 
 
"พี่เอาไปจอดแล้วแหละ แล้วนี่จะกลับรึยัง" ป๊อปปี้ถามน้องสาวของเขา
 
 
 
 
"คือเพื่อนเฟย์รออยู่คนเดียวหนะคะ" เฟย์พูดพร้อมชี้มาทางฟางที่ยืนเขินอยู่ดข้างๆ
 
 
 
 
"อืม...พี่ไปส่งไม่ได้ซะด้วยสิ เพราะวันนี้พี่นัดไอโทโมะที่บ้านมัน ที่พี่มารับเราก็เพราะจะให้เราพาพี่ไปนี่แหละ เพราะพี่จำทางบ้านมันไม่ได้"
 
 
 
 
"แต่เพื่อนเฟย์คนนี้รู้ดีเลยแหละคะบ้านพี่โทโมะเนี่ย" เฟย์ที่แอบขำกับฟาง เพราะป๊อปปี้จำหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้ว่าคือฟาง
 
 
 
 
"หรอ บ้านน้องอยู่แถวนั้นหรอ ถ้าอยู่แถวนั้นพี่ไปส่งได้นะ" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
"่ค่ะ บ้านอยู่แถวนั้น" ฟางพูดพร้อมกลั้นหัวเราะ
 
 
 
"งั้นไปกับพี่ก็ได้" พูดจบป๊อปปี้ก็เดินขึ้นรถไป
 
 
 
 
"นี่พี่ป๊อปจำฟางไม่ได้จริงๆหนะหรอเฟย์" ฟางที่เห็นป๊อปปี้เดินไปก็ถาม
 
 
 
 
"คงจะอย่างนั้นหละมั้ง ฮ่าๆ" เฟย์กระผวิบคุยพร้อมหัวเราะ จากนั้นก็เดินขึ้นรถไป
 
 
 
 
"บ้านน้องอยู่แถวไหนหรอ" ป๊อปปี้ถามขึ้น เพราะตอนนี้ใกล้จะถึงบ้านของโทโมะแล้ว
 
 
 
 
"ใกล้แล้วคะ นี่ไงคะ" ฟางพูดพร้อมชี้ไปที่บ้านของตัวเอง ป๊อปปี้ที่จำบ้านโทโมะไม่ได้แต่ก็รู้สึกคุ้นๆมากๆ
 
 
 
 
"พี่รู้สึกคุ้นๆ เหมือนบ้านไอโมะเลยนะ"ป๊อปปี้พูด พร้อมจอดรถ จากนั้นโทโมะก็เดินออกมาหลังจากที่ฟางเดินเข้าบ้านไปแล้ว
 
 
 
 
"เห้ย นั่งไอโมะหนิ" ป๊อปปี้ที่กำลังจะออกรถก็ต้องเบรค
 
 
 
 
"อ้าวไอป๊อปมาแล้วหรอ" โทโมะที่เห็นปีอปปี้ก็ทักขึ้น
 
 
 
 
"นี่บ้านเพื่อนเฟย์หนิ แล้วมึงมาอยู่บ้านน้องเค้าได้ยังไงวะ" ป๊อปปี้ถามเพราะตัวเองยัง งง อยู่
 
 
 
 
"ถ้ากูไม่อยู่นี่แล้วมึงจะให้กุไปอยู่ไหน" โทโมะถามป๊อปปี้กลับ
 
 
 
 
"ก็บ้านมึงไง" ป๊อปปี้ตอบ
 
 
 
 
"ก็นี่แหละบ้านกู" โทโมะพูด
 
 
 
 
"แล้วน้องคนเมื่อกี้..." ป๊อปปี้ที่ยังงอยู่ก็ถาม
 
 
 
 
"สวัสดีคะพี่โทโมะ เฟย์ที่เห็นป๊อปปี้กับโทโมะคุยกันนานเลยลงรถมา
 
 
 
 
"อ้าวเฟย์มาด้วยหรอ" โทโมะถาม
 
 
 
 
"ค่ะ แล้วนี่เมื่อไหร่พี่ป๊อปจะเอารถไปจอดคะ" เฟย์ถามพี่ชายตัวเอง
 
 
 
 
"เออ ต้น เอารถของป๊อปปี้ไปจอด" โทโมะพูดสั่งคนขับรถ จากนั้นรถของชายหนุ่มก็ถูกนำไปจอด
 
 
 
"งั้นเฟย์ขอตัวนะคะ" เฟย์พูด
 
 
 
 
"เชิญเลยครับ" โทโมะพูดพร้อมยิ้มให้เชิงว่าอนุญาต
 
 
 
 
เดี๋ยวๆ ไอโมะน้องคนเมื่อกี้ใครวะ" ป๊อปปี้ยังคงถามอยู่
 
 
 
"น้องคนไหน" โทโมะถาม
 
 
 
 
"ก็น้องที่ใส่ชุดนักศึกษาเข้าบ้านมึงเมื่อกี้ไง ปล่อยผม หน้าตาน่ารักๆ สวยๆ" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
"เมื่อกี้ป้ะ" โทโมพูดพร้อมจะหัวเราะกับความขี้ลืมของเพื่อนของเขา
 
 
 
 
"เออ"  ป๊อปปี้ตอบ
 
 
 
 
"ก็น้องสาวกูไง" โทโมะตอบ
 
 
 
 
"น้องสาว!!"  ป๊อปปี้ตกใจที่เขาจำฟางไม่ได้ นี่ฟางจริงๆหนะหรอทำไมถึงสวยขนาดนี้ จากเด็กที่ตัวกลมๆ อวบๆ ผมฟู แต่อตตนี้เธอดูหุ่นดี ผมสวยถูกจัดเป็นลอน ผิดดูชุ่มชื้นน่ารัก
 
 
 
 
"เออดิวะ" โทโมะพูด
 
 
 
 
"งั้นแสดงว่าน้องคนเมื่อกี้ก็คือฟางหนะสิ" ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง
 
 
 
 
"ก็ใช่หนะสิ" โทโะพูดอีกที
 
 
 
 
"ไม่เจอนานน้องมึงนี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ" ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
"เออๆ กูว่าเขาไปนั่งในบานเหอะ"โทโมะพูดจบก็เดินนำเข้าไป จากนั้นทั้งสองก็นั่งคุยกันนานมาก
 
 
 
 
พี่ป๊อปจำพี่ฟางไม่ได้ได้ยังไงกัน55555
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ