ตราบาปสีขาว

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ขอโทษค่ะ ชั้นมัวแต่ถือของไม่ทันมองทาง ดูสิเสื้อเลอะหมดเลย อ้าว ฟางนี่ฟางใช่มั้ยนี่ชั้นเองแก้วไง ที่เจอกันตอนปี1ที่มหาลัยKZ”ฟางที่เดิน

อ่านเอกสารต่างๆเดินชนเข้ากับแก้วที่ถือกาแฟออกมาจากร้านกาแฟใต้บริษัทของฟางร้องขอโทษขอโพยฟางก่อนที่จะทักร่างบางทันทีด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ/จะจำคนผิดได้ยังไงล่ะ ชั้นจำเธอได้ มองแปปเดียวก็รู้ว่าคือเธอดูสวยมากเลยนะรู้มั้ย ผิดกับชั้นนะ ช่วงนี้ค่ายมวยของ

พ่อชั้นลำบากมากเลยต้องมาหางานข้างนอกแบบนี้ เห้อ นี่ก็ยื่นตำแหน่งที่นี่ไม่รู้เค้าจะรับรึเปล่า”ฟางพยายามปฏิเสธแต่แก้วก็ยังยืนยันแล้วเอื้อมมือไป

จับที่ข้อมือบางพลางพูดคุยจ้อกับฟาง

 

 

 

 

“เอ่อ คุณจำคนผิดแล้วจริงๆค่ะ เราพึ่งเคยเจอกัน ชั้นคงไม่ใช่คนที่คุณรู้จัก ขอตัวก่อนนะคะ”ฟางอึกอักก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วรีบเดินหนีแก้วออกไป

 

 

 

 

“เห้อ ชั้นบอกแล้วไงว่าวิธีไม่ได้ผล เผลอๆเค้าอาจจะไม่ใช่ฟาง”เมื่อฟางเดินขึ้นลิฟท์ไปจนลับตา แก้วถอนหายใจแล้วพูดขึ้นเมื่อร่างสูงของโทโมะออก

มาจากที่ซ่อนตัว

 

 

 

 

 

“เธอไปจู่โจมเค้าแบบนั้นเค้าก็คงตกใจเป็นธรรมดาน่ะสิ ไม่รู้ล่ะ ชั้นมั่นใจว่านั่นคือฟาง ไม่ใช่เฟียซอะไรนั่นหรอก เพราะหลักฐานพวกนั้นที่ชั้นรู้มา มัน

ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่จะเป็นคนละคน”โทโมะพูดพลางเดินมากับแก้วที่รถยนต์ของเขา แก้วมองชายหนุ่มสักพักแล้วหันหลังกลับไปที่ถนนหมายจะ

โบกรถกลับบ้าน

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหน”โทโมะรีบเดินมาคว้าข้อมือบางของแก้วเอาไว้

 

 

 

 

“ก็งานที่นายบอกให้ชั้นทำมันเสร็จแล้ว ไปหาฟางตีสนิท มันจบแล้ว เค้าไม่อยากรู้จักชั้น งานนี้นายไปหาคนอื่นช่วยเถอะ”แก้วพูดแล้วยังคงจะเดินหนี

แต่โทโมะรีบเดินมาดักร่างบางเอาไว้

 

 

 

 

“งานของเรายังไม่เสร็จใครว่าชั้นจะให้เธอช่วยชั้นวันนี้วันเดียวล่ะ มานี่ ขึ้นรถ”โทโมะพูดจบก็ดึงแก้วขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไปด้วยกันแก้วอ้าปากจะ

ท้วงออกมาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยอมขึ้นรถตามไป ตลอดเวลาที่นั่งรถไปด้วยกันแก้วไม่ยอมพูดกับโทโมะสักคำ

 

 

 

 

“นี่นายจะพาชั้นไปไหน ชั้นจะต้องไปทำงานอยู่นะ”แก้วท้วงเมื่อจู่ๆโทโมะเลี้ยวรถออกไปอีกทางไม่ใช่ทางกลับบ้าน

 

 

 

 

“กลับมาหาไอ้รุ่นพี่นั่นทำไม รึว่าชอบไปให้ท่าผู้ชาย/ก็แล้วแต่จะคิดแล้วกัน ถ้าจะดูถูกกันแบบนี้ชั้นจะลงรถแล้ว”โทโมะโวยวาย แก้วถอนหายใจก่อนที่

จะว่าโทโมะกลับแล้วหมายจะเปิดประตูรถลงไปขณะที่รถยังวิ่งอยู่โทโมะรีบคว้าข้อมือเอาไว้ได้ทันและขับพาแก้วไปที่ลานกว้างใต้สะพานลอยริมน้ำ

แห่งหนึ่งก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินลงรถไปนั่งลงที่ม้านั่งแล้วนั่งมองสายน้ำและเรือที่แล่นผ่าน แก้วมองท่าทางของชายหนุ่มแล้วเงียบก่อนที่จะเดินไปนั่ง

ข้างๆเขา

 

 

 

 

 

“เธออยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมชั้นถึงอยากให้เธอไปสืบว่าผู้หญิงคนนั้นคือฟางรึเปล่า”โทโมะพูดเมื่อแก้วมานั่งข้างๆเขา ใช่ แก้วถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

ระหว่างทางที่นั่งมากับเขา ว่าทำไมถึงต้องให้เธอไปหาฟางแล้วสืบให้ได้แบบนั้น

 

 

 

 

“ถ้าอยากจะเล่าชั้นก็จะฟัง”แก้วมองหน้าโทโมะสักพักก่อนที่จะจ้องหน้าชายหนุ่มเพื่อรอฟัง

 

 

 

 

“ใช่ ที่ในอดีตชั้นทำเรื่องเลวร้ายกับเธอเอาไว้มาก่อน แต่เธอไม่ใช่คนเดียวที่ถูกกระทำ โอ๊ย ชั้นเจ็บนะ”โทโมะเริ่มเล่าเรื่องแต่ต้องร้องเสียงหลงเมื่อ

แก้วทุบเขาอย่างแรง

 

 

 

 

 

“นี่นายข่มขืนฟางหรอ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว นี่นายปล้ำชั้นไม่พอนายปล้ำฟางด้วยหรอจิตใจนายทำด้วยอะไร”แก้วฟังไม่ทันจบก็ทุบชายหนุ่มรัวด้วยความไม่

พอใจ

 

 

 

 

“เดี๋ยว ถ้าไม่ยอมฟังชั้นให้จบชั้นจะจูบเธอกลางที่นี่ล่ะ”โทโมะรวบแก้วมากอดก่อนที่จะพูดขู่แก้วหน้าแดงจัดก่อนจะมองไปรอบๆลานกว้างที่แม้จะจะไม่

ค่อยมีคนเดินพลุกพล่าน แต่ก็ยังมีพ่อแม่พาลูกมาเดินเล่นอยู่บ้าง จึงยอมหยุดทุบโทโมะ ชายหนุ่มมองแก้วแล้วยิ้มพอใจเมื่อแก้วยอมหยุด

 

 

 

 

“ชั้น ป๊อปปี้ กวิน ร่วมกันหลอกฟาง เพราะฟางมันชอบป๊อปปี้ มันก็เลยหลอกฟันแล้วอัดคลิปไว้ แล้วจู่ๆคลิปมันก็หลุดก่ทำให้ฟางต้องถูกไล่ออกจาก

มหาลัยถ้าตอนนั้น ชั้นมีสติแล้วห้ามพวกนั้นตั้งแต่ที่บ้านไอ้ป๊อป ไม่จับฟางไป ฟางก็คงไม่ตกหน้าผา แล้วถ้าตอนนั้นชั้นไม่สลบไป ฟางก็คงไม่ ต้องเป็น

แบบนั้นเธอจะไปแจ้งความแล้วเกลียดชั้นเลยก็ได้นะแก้ว ชั้นรู้ตัวว่าชั้นเลวมากที่เคยทำร้าย ทั้งเธอ ทั้งฟาง”โทโมะเล่าเรื่องราวในอดีตให้แก้วฟังแล้ว

กำมือแน่นรู้สึกผิดหับเรื่องที่เกิดมากก่อนที่จะเงยหน้ามองแก้วที่มีสีหน้าตกใจแล้วมือปิดปาก ใช่ แก้วกำลังตกใจกับสิ่งที่รับรู้ เรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่เลวร้าย

มาก และเขาก็ไม่หวังว่าการสารภาพบาปนี้ให้ใครสักคนฟังมันจะล้างบาปเขาได้

 

 

 

 

 

“นายบอกตอนนั้นนายสลบไปไม่ได้สติ และฟางตกหน้าผาไป หาศพไม่เจอเท่ากับว่ามีความเป็นไปได้ที่ฟางจะเป็นคนเดียวกับเฟียซ แล้วนอกจากหลัก

ฐานทางรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกันแบบนี้ นายมีหลักฐานอะไรอีกที่จะยืนยันได้ นายบอกชั้นมาซิ”แก้วนิ่งเงียบสักพักก่อนที่จะพูดต่อ

 

 

 

 

“นี่เธอไม่คิดจะเกลียดชั้นเลยรึไง รึจะเดินออกไปเลยก็ได้”โทโมะมองหน้าแก้วที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

 

 

“นายอยากจะรู้ว่าฟางเป็นคนเดียวกับเฟียซ นายอยากจะไถ่บาปไม่ใช่หรอ สำนึกผิดอยากชดใช้ชั้นก็จะช่วยนาย และอีกอย่างนายจ้างชั้นนิ ช่างมัน

เถอะ”แก้วพูดก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ริมแม่น้ำพลางกอดอกมองไปยังสายน้ำที่ทอดตรงหน้า

 

 

 

 

 

“แก้ว คือ ชั้น”โทโมะเดินตามไปหมายจะพูดอะไรขึ้นมา จู่ๆโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้น

 

 

 

 

 

“อะไรนะพี่แข เดี๋ยวแก้วจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”แก้วรับโทรศัพท์ด้วยท่าทางที่ร้อนรน

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นแก้ว/น้ำหนึ่ง อาการทรุดลง ตอนนี้พี่แขกับพ่อกำลังพาน้ำหนึ่งไปโรงพยาบาล”โทโมะรีบถามก่อนที่แก้วจะรีบบอกแล้วน้ำตาก็พาลไหล

ออกมา

 

 

 

 

 

“งั้นไปกับชั้น ไปหาลูกของเรากัน”โทโมะพูดจบก็กุมมือแก้วรีบพาไปที่รถทันที แก้วมองชายหนุ่มที่เดินกึ่งจูงเธอไปก็หน้าแดงจัดและยอมให้เขาพาเธอ

ไปที่โรงพยาบาล

 

 

 

“น้ำหนึ่งเป็นยังไงบ้างพี่แข แล้วพ่อล่ะ”เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแก้วรีบถามรัศมีแขทันที ”

 

 

 

ลูกชายของเธอเค้ากำลังเข้ารับผ่าตัด ตอนนี้ถึงมือหมอปลอดภัยแล้ว ส่วนพ่อของเธอหมอกำลังตรวจอยู่”ไม่ทันที่รัศมีแขจะตอบอะไร จู่ๆแม่ของโทโมะ

ก็เดินเข้ามาตอบแทนหมดทุกอย่าง

 

 

 

 

“ทำไมแม่มาอยู่ที่นี่ได้/แม่ต้องถามเรีามากกว่าโทโมะทำไมถึงมาอยู่กับแม่คนนี้ได้”โทโมะถามแม่แต่กลับถูกแม่ของเขาสวนกลับมาทันที

 

 

 

 

“ผมมีธุระกับแก้วนิดหน่อยครับแล้วนี่ทำไมแม่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ แล้วน้ำหนึ่งเป็นยังไงบ้าง”โทโมะตอบก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยถามถึงอาการของ

ลูกชาย

 

 

 

 

“น้ำหนึ่งอาการกำเริบ เริ่มช้อคหมดสติในห้อง ดีนะที่แม่ให้คนมาตามดูครอบครัวนี้เลยมาช่วยแล้วพาส่งโรงพยาบาลได้ทันไม่อย่างงั้น หลานของชั้น

คงจะช็อคตายเพราะว่ามีแม่ที่ไม่ได้เรื่องปล่อยให้ลูกตัวเองต้องตายแน่ๆ”แม่ของโทโมะว่ากระทบถึงแก้วต่อทันที

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วแก้วขอตัวไปดูลูก”แก้วพูดก่อนที่จะขอเดินเข้าไปหาลูกที่ถูกเข็นมาส่งที่ห้องพักพิเศษแล้ว แต่บอดี้การ์ดของแม่โทโมะก็เอาตัวเข้ามา

ขวางไว้ รวมทั้งรัศมีแขด้วยที่เข้ามาขวางแก้วเอาไว้เช่นกัน

 

 

 

 

“อะไรกันพี่แข มาขวางแก้วทำไม แก้วจะไปหาลูก”แก้วรีบพูด

 

 

 

“ขอโทษนะน้องแก้ว แต่เมื่อไม่มีค่ายมวยแล้ว คุณหญิงเค้าจ้างพี่มาดูแลไม่ให้แก้วมายุ่งวุ่นวายที่นี่ พี่ขอโทษนะแก้วแต่พี่ต้องทำ เพราะพี่ต้องใช้เงิน

เลี้ยงปากเลี้ยงท้องพี่นะ”รัศมีแขพูดทำให้แก้วมองหน้ารัศมีแขด้วยความผิดหวัง

 

 

 

 

“อะไรกัน แค่นี้มันก็แสดงออกชัดแล้วนิว่าเธอไม่สามารถเลี้ยงหลานของชั้นได้ ทั้งบ้าน ทั้งพ่อ ทั้งคนในค่ายมวยยังรักษาไว้ไม่ได้ ทิ้งลูกไว้ไม่ยอมพา

เข้ารักษาดีๆ แถมทิ้งไว้ในห้องจนอาการกำเริบแบบนี้ถ้าชั้นไม่เจอเข้า น้ำหนึ่งจะเป็นยังไง ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ตอนนี้น้ำหนึ่งเข้าผ่าตัดแล้ว อยู่ในสิทธิ์

ดูแลของชั้น ถ้าเธออยากจะเจอลูกก็หาเงินค่ารักษาพยาบาลมาคืนชั้นสิ ทั้งหมดรวมถึงหนี้ที่พ่อเธอติดไว้ด้วย”แม่ของโทโมะพูดออกมาอย่างร้ายกาจ

ทำให้แก้วทรุดลงเข่าอ่อน

 

 

 

“แม่ครับมันไม่เกินไปหน่อยหรอครับอย่างน้อยเค้าก็แม่ลูกกันนะ”โทโมะรีบเข้าไปช่วยพูด

 

 

 

 

 

“แม่พูดผิดตรงไหนโทโมะ อย่างน้อยเด็กคนนี้คือหลานของแม่ลูกของเรา เราเสนอเงินมาช่วยและพาน้ำหนึ่งเข้ารับการผ่าตัดแล้ว ตอนนี้น้ำหนึ่งพ้นขีด

อันตรายไปแล้ว แม่เค้าควรจะคิดซะบ้างว่าตัวเองดูแลลูกไม่ไหว นี่แกออกรับแทนแม่นี่เพราะแกรักแม่นี่งั้นสิ”แม่โทโมะว่าอย่างจับสังเกตโทโมะได้

 

 

 

 

“เปล่าครับผมไม่ได้รักยัยนี่/เท่านั้นแม่ก็สบายใจ ที่แม่จะได้พาเราไปดูตัวกับลูกคุณหญิงเพื่อนของแม่ได้ เอาล่ะหมดหน้าที่เธอแล้ว มาทางไหนไปทาง

นั้น รู้ว่าดูแลลูกไม่ได้ดีพอก็อย่าเป็นเลยดีกว่าแม่คน”โทโมะรีบพูดทำให้แก้วรู้สึกเจ็บแปลบมาที่หัวใจก่อนที่จะถูกแม่ของโทโมะพูดจากระทบใส่แก้วอีก

ทำให้แก้วน้ำตาร่วงก่อนที่จะวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

“ตกลงเฟย์แน่ใจนะว่าจะไม่ให้เราไปส่งที่บ้าน ยังป่วยอยู่ไม่ใช่หรอ”ลีถามเฟย์ระหว่างเดินออกมาจากที่ทำงานด้วยกัน หลังจากที่เฟย์หายไข้แล้วกลับ

มาทำงานที่ทำงาน

 

 

 

 

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอกลี เราอยู่บ้านจินนี่มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เค้าคงไม่ทำอะไรเราหรอก”เฟย์ยิ้มให้กับเพื่อนชายที่ทำงาน

 

 

 

“แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นเฟย์โทรหาเรานะ เราจะรีบไปหาทันที”ลีดึงเฟย์ไปกอดแล้วพูดให้กำลังใจเฟย์ ก่อนที่เฟย์จะแยกไปรอรถแท็กซี่ที่หน้าบริษัท

 

 

 

 

 

 

“ว้าย จะทำอะไรน่ะปล่อยชั้นนะ”แต่แล้วก็มีรถตู้สีดำมาจอดแล้วมีชาย2คนลงจากรถมากระชากกึ่งลากพาเฟย์ขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

“เอาตัวมันขึ้นไปบนรถ มัดมือมัดเท้ามันด้วย”แต่แล้วกวินที่นั่งอยู่กับจินนี่ในรถอยู่แล้วสั่งลูกน้องแล้วลากเฟย์ขึ้นไปบนรถแล้วขับออกไปทันที