ตราบาปสีขาว

 
 
 
 
 

“ลีดมหาลัยปีนี้ก็มีแต่พวกศัลยกรรมแล้วทั้งนั้น นี่มาเรียนรึมาขายอะไรกันแน่เนี่ย”จินนี่นั่งดูรูปที่เฟย์
ถ่ายรุ่นน้องผู้หญิงที่มาสมัครเป็นลีดมหาลัยแล้วพลางบ่น
 
 
 
 
“แหม ถึงจะปลอมมาบ้างแต่ก็เซ็กซี่ไม่เบาก็พอแก้ขัดล่ะน่า”กวินว่าแล้วยิ้มออกมาด้วยสายตาเจ้าชู้
 
 
 
“อย่างพวกนายแค่ไม่มีหางก็เอาหมดนั่นล่ะนังพวกนี้ก็คงจะยอมพวกนายกันล่ะสิท่าถ้าพวกนายมาจีบ
เพราะทั้งหน้าตาดีทั้งบ้านรวยซะขนาดนี้”จินนี่ว่า
 
 
 
 
“ของมันแน่นอนอยู่แล้ว แต่คิดถึงเมื่อวานแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ที่รับน้องรวม ถ้ายัยทอมนั่นไม่มาขวาง
ป่านนี้เราคงได้เบอร์น้องฟางคนสวยไปแล้วล่ะ”โทโมะบ่นอุบ
 
 
 
 
“ใครมันจะไปสวยเกินหน้าเกินตาชั้นได้ล่ะ ก็แค่ปี1”จินนี่รีบแขวะเมื่อเห็นโทโมะและกวินเคลิ้มถึงสาว
น้อยปี1ชื่อฟางเกินหน้าเกินตาของเธอไป
 
 
 
 
“แต่น้องเค้าทั้งน่ารักทั้งขาว ตากลม ผมยาว แถมยังใส่ซื่อบริสุทธิ์แบบนี้มันก็น่าลองของนี่หว่า”กวินยิ้ม
ออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
 
 
 
“ไม่ๆ น้องเค้าต้องเป็นของชั้นต่างหากล่ะกวิน”โทโมะรีบพูด
 
 
 
 
“งั้นเรามาแข่งกันจีบมั้ยล่ะ เอาอะไรเป็นเดิมพันดีล่ะ”กวินรีบยื่นข้อเสนอ
 
 
 
 
“โอ๊ย ไร้สาระเกินไปละพวกนายแข่งกันจีบผู้หญิงเพื่อความสนุกแบบนี้ สงสารน้องเค้าแย่เลยเนาะป๊อป
เนาะ”เฟย์รีบพูดแล้วหันไปขอความเห็นจากป๊อปปี้ที่นั่งข้างเธอกำลังเล่นเกมส์ในมือถือจบไปตานึง
พลางมองดูแข่งขันฟุตบอลในจอทีวีต่อ
 
 
 
 
“ช่างพวกนั้นเถอะ เดี๋ยวถ้าไม่ได้เจอน้องเค้า พวกมันก็เลิกเห่อแล้วล่ะ นี่ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย ชั้นขอตัว
ก่อนนะ พอดีต้องไปรับแม่ไปกันเถอะเฟย์เดี๋ยวชั้นไปส่งที่หอ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงมือเฟย์ให้ยืนขึ้นทำให้
หญิงสาวหน้าแดงก่อนที่จะรีบเดินตามป๊อปปี้ออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็ระริกระรี้ ป๊อปไม่มีวันชายตามองเด็กจนๆอย่างยัยนั่นหรอก”จินนี่หมั่นไส้กับท่าทางของเฟย์ที่
สนใจป๊อปปี้มาตั้งแต่ปี1ก็รีบว่า
 
 
 
 
“อย่าไปดับฝันเพื่อนสิจินนี่ ไว้ถ้าเฟย์อยากได้ไอ้ป๊อปมากขนาดนั้นเดี๋ยวพวกเราจะช่วยกันมอมเหล้าไอ้
ป๊อปแล้วลากเข้าห้องให้ยัยเฟย์แล้วกัน ถือว่าเป็นค่าแรงช่วยทำรายงานให้พวกเราบ่อยๆ555”กวินพูด
แล้วหัวเราะกับโทโมะ
 
 
 
 
 
“เออ ว่าจะเข้าคณะหน่อย พอดีเมื่อวานเห็นน้องปี1วิศวะคนนึงชื่อน้ำตาล เห็นแล้วอยากจะชิมเลยว่า
หวานเหมือนชื่อรึเปล่า”โทโมะเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะขับรถออกจากบ้านกวินที่เป็นสถานที่ที่พวกเขา
ชอบมานั่งอยู่ช่วงกลางวันเวลาเบื่อๆมหาลัยเพราะบ้านของกวินอยู่ใกล้มหาลัยที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย นี่มันเรื่องอะไรน่ะยัยทอม จะทำอะไรเพื่อนชั้น”เมื่อโทโมะเข้ามาที่คณะตรงด้านหลังลาน
กิจกรรมรับน้องต้องตกใจเมื่อเห็นแก้วง้างเท้าถีบเพื่อนปีเดียวกับเขาที่เป็นประธานรุ่นรับน้องก็เข้าไป
โวยวาย
 
 
 
“แค่นี้มันยังน้อยไปกับไอ้พวกรุ่นพี่ชีกอที่ชอบหาเรื่องจะลวนลามน้องปี1สวยๆ นี่คงจะมาช่วยเพื่อนละ
สิท่า ชั้นทำหน้านายได้ ไอ้หื่นกาม”แก้วว่าพลางเอามือชี้หน้าโทโมะ
 
 
 
 
“เห้ย มันจะมากไปแล้วนะ รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องหน่อยเถอะอย่ามาลามปาม”โทโมะโมโหปัดมือแก้วที่ชี้
หน้าตัวเองแล้วจะเดินเข้ามาเอาเรื่องจนเพื่อนๆปี3ต้องเข้ามาห้าม
 
 
 
 
“ถ้ามีรุ่นพี่บ้ากามแบบนี้ก็ไม่อยากมีเหมือนกัน ไปเถอะน้ำตาล รับน้องแล้วเจอแต่พวกรุ่นพี่งี่เง่าแบบนี้ก็
ไม่ต้องรับถ้ายังจะตามราวีอีกเราไปฟ้องอาจารย์กัน”แก้วพูดพลางจูงมือเพื่อนที่โดนแกล้งออกไปจาก
กลุ่มปี3อย่างไม่เกรงกลัว
 
 
 
 
 
 
“น้องทอมนี่มันจะมากไปแล้วนะแค่เป็นเน็ตไอดอลแล้วยังไง มันจะกล้ากร่างแบบนี้รุ่นน้องคนอื่นก็ไม่
เคารพพวกเราพอดี”เพื่อนโทโมะบ่นอุบ
 
 
 
 
“แถมมันยังไล่เทคแคร์ดูแลสาวๆน่ารักประจำรุ่นไปหมด เห็นแล้วน่าหมั่นไส้”เพื่อนอีกคนของโทโมะ
รีบพูดสมทบ
 
 
 
 
“ถ้าเด็กมันซ่ามากพวกเราเป็นรุ่นพี่เราจะไปกลัวทำไมวะ ก็หาทางจัดการให้สิ้นซาก พวกเด็กปี1คนอื่น
มันจะได้ไม่กล้าหือกับพวกเรา”โทโมะพูดพลางมองตามร่างบางที่เดินจูงมือเพื่อนออกไปแล้วคิดหา
ทางจัดการแก้วทันที
 
 
 
 
 
“เลิกแล้วยังไม่เย็นมากไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดดีกว่า”ฟางที่เรียนเสร็จแล้วมองดูเวลาพบว่ายังไม่เย็น
มากจึงเดินไปที่ห้องสมุดกลางเพื่ออ่านหนังสือ
 
 
 
 
“นี่เราเจอกันอีกแล้วสงสัยต้องเป็ฯพรหมลิขิตแน่ๆที่ทำให้เราเจอกัน จะไปไหนจ้ะน้องฟางคน
สวย”ระหว่างนั้น กวินเห็นฟางเดินอยู่คนเดียวก็รีบวิ่งมาดัก ทำให้ฟางตกใจจะถอยหนีแต่กวินรีบคว้า
แขนเอาไว้
 
 
 
 
“พี่คะ ปล่อยฟางเถอะค่ะ ฟางมีธุระ”ฟางตกใจรีบพูดขึ้น
 
 
 
 
“ถือหนังสือเยอะแบบนี้ลำบากแย่เลยนะจ้ะให้พี่ไปส่งที่หอมั้ย เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น”กวินพูดพลาง
ทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ฟางจนฟางแทบขนลุก
 
 
 
 
“พี่คะ ปล่อยฟางเถอะค่ะ ฟางจะรีบ”ฟางพยายามพูดให้กวินปล่อยมือ
 
 
 
 
“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน้อง เป็นรุ่นน้องถ้ามีรุ่นพี่มาคุยด้วยก็ต้องตอบเค้าสิจ้ะไม่ใช่คอยหนีเค้าแบบ
นี้”กวินพูดพลางเอามืออีกข้างจับแขนฟางไว้ทำให้หนังสือที่ฟางถือหล่นกระจายกับพื้น
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
แต่ตอนนั้นเอง มีน้ำล้างพู่กันถูกเทราดมาจากหน้าต่างชั้นบนเลอะเต็มตัวกวินจนเสื้อผ้าเลอะเทอะ
 
 
 
“เห้ย ใครวะ/เอ่อ ขอโทษครับพี่พอดีผมรีบเอาน้ำไปเททิ้ง”กวินโวยวายเสียงดังพลางมองไปที่หน้าต่าง
ชั้น2มีเด็กปี1คณะศิลปะกรรมยืนเหวออยู่ ฟางเห็นว่ากวินไม่สนใจตัวเองก็รีบวิ่งขึ้นรถโดยสารประจำ
มหาวิทยาลัยหนีกวินไปทันที
 
 
 
 
 
“มาห้องสมุดหรอน้องฟาง”ฟางกำลังจะเดินเข้าไปในห้องสมุดชะงักหันไปมองป๊อปปี้ที่ทำท่าหอบ
แฮ่กๆเอามือพิงกำแพงตึกแล้วถาม
 
 
 
 
 
“ค่ะ พอดีว่าต้องทำรายการส่งอาจารย์มะรืน แล้วนี่พี่ป๊อปมาห้องสมุดหรอคะ”ฟางยิ้มแล้วรีบถาม
 
 
 
 
“คงงั้นล่ะมั้ง แค่แวะมาดูว่าเราปลอดภัยดีก็ดีแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กับฟาง ฟางสะดุดกับคำพูด
ของชายหนุ่มมองเสื้อนักศึกษาของป๊อปปี้ที่มีรอบเลอะคราบน้ำล้างผู้กันก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
“เมื่อกี้พี่ไปตึกศิลปกรรมมาสินะคะ ขอบคุณพี่มากนะคะ ดูสิเสื้อเลอะไม่พอ เหงื่อแตกหมดเลย”ฟางยิ้ม
ออกมาพลางควักเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าสีชมพูหวานซับหน้าให้ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับ เอ่อ พอดีพี่เห็นว่ามันตกอยู่กับกองหนังสือเมื่อกี้นี้ มันเลอะน้ำหมดเลยพี่ขอโทษนะที่ลืม
ดูว่ามีสมุดเราตกอยู่ตรงนั้น”ป๊อปปี้มองการกระทำของฟางแล้วยิ้มออกมาพลางขอบคุณคนตัวเล็กแล้ว
ยื่นสมุดไดอารี่สีชมพูหวานกับหนังสือของฟาง
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อปเลอะแค่นี้เอง แต่ยังไงก็ขอบคุณอีกทีนะคะ”ฟางหน้าแดงกว่าเดิมเมื่อเห็นว่า
ป๊อปปี้หยิบเอาหนังสือที่เธอทำหล่นเมื่อกี้มาให้ด้วยพลางขอบคุณแล้วรับหนังสือมาก่อนที่จะรีบวิ่งเข้า
ห้องสมุดไป
 
 
 
 
 
“อ้าว เดี๋ยวสิ ลืมผ้าเช็ดหน้า”ป๊อปปี้เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของฟางวิ่งหนีตัวเองไปก็ร้องเรียกก่อนที่จะ
เดินตามแต่ต้องหยุดเพราะเห็นว่าปลายสายในมือถือจินนี่โทรตามตนเองแล้ว จึงเก็บผ้าเช็ดหน้านั้นไว้
กับตัวเองแล้วเดินออกไปเพื่อไปรับเพื่อนสาวทันที
 
 
 
 
เวลามีรุ่นพี่ที่ตัวเองปลื้มมาช่วยก็จะเขินๆประมาณนี้แหล่ะ5555
 
 
แล้วโทโมะจะเอาคืนแก้วได้มั้ย ต้องติดตามนะ