วิวาห์...ไร้รัก

 
 
 
 
 
 
                             เวลาสำหรับงานแต่งงานก็มาถึง งานแต่งงานที่หรูและมีแขกในงานจำนวนมาก พิธีในช่วงเช้าก็มีการรดน้ำสังข์ การสวมแหวนมอบสินสอดทองหมั้น และการจดทะเบียน ภายนอกทั้งคู่ต้องยิ้มสู้กล้องต่างๆ เพราะต้องรักษาหน้าของครอบครัวไว้ให้ได้มากที่สุด 
 
 
 
 
 
                                และในช่วงเย็นก็เป็นพิธีฉลองงานมงคลสมรส เมื่อแก้วโยนดอกไม้ก็เป็นแจมที่ได้ดอกไม้ไป หลังจากเสร็จงานทั้งคู่ก็ต้องไปเข้าหอด้วยกัน โดยเรือนหอก็คือบ้านของโทโมะและห้องนอนของโทโมะ 
 
 
 
 
 
แม่แก้ว: แม่ฝากแก้วด้วยนะ
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อก็ฝากแก้วให้โทโมะช่วยดูแลหน่อยนะ 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ 
 
 
 
 
แม่โทโมะ: ต่อไปนี้หนูก็เป็นลูกสาวแม่อีกคนแล้วนะ แต่ถ้าจะให้ดี แม่ขอหลานเพิ่มอีกคนสองคนนะลูก 
 
 
 
 
พ่อโทโมะ: ต่อไปก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าแล้วนะลูก อดทน ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปให้ได้นะ 
 
 
 
 
แก้ว: ค่ะ 
 
 
 
 
 
แม่โทโมะ: เราออกไปกันเถอะให้ลูกได้พักผ่อนกันเถอะ ไปค่ะ 
 
 
 
 
 
ตุลย์: อย่าลืมที่พี่เคยพูดไว้ล่ะ
 
 
 
 
ขนมจีน: มีอะไรก็คุยกันก่อนนะ อย่าวู่วาม ชีวิตคู่หนักนิดเบาหน่อยก็ต้องให้อภัยกันนะ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
                       โทโมะหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำแล้วเปิดโน้ตบุ๊คทำงานต่อทันที แก้วกำลังจะไปอาบน้ำ แต่ถอดชุดไม่ได้เพราะเอื้อมไม่ถึงเลยเดินมาใกล้ๆโทโมะ โทโมะละสายตายจากจอมามองหน้าแก้วอย่างสงสัย 
 
 
 
 
โทโมะ: มีอะไรรึเปล่า 
 
 
 
 
แก้ว: คือ คือ แก้ว 
 
 
 
 
โทโมะ: มีอะไรก็รีบๆพูดได้มั้ย 
 
 
 
 
แก้ว: แก้วถอดซิปไม่ได้ 
 
 
 
 
โทโมะ: หันหลังมา 
 
 
 
 
 
 
 
                        โทโมะลุกขึ้นมาแล้วค่อยๆรูดลงทีละนิด จนแก้วบอกให้หยุดเลยปล่อย แก้วรู้สึกเขินก็รีบหันหลังกลับไปเตรียมจะวิ่งแต่สะดุดกระโปรงเลยทำให้ล้มทับกับโทโมะ แก้วจ้องโทโมะอยู่นาน แต่โทโมะรู้สึกเจ็บที่มือเลยร้องออกมา 
 
 
 
 
แก้ว: เป็น เป็นอะไรค่ะ
 
 
 
 
โทโมะ: โอ๊ย ! 
 
 
 
 
แก้ว: เจ็บมือเหรอ เจ็บมากมั้ย แก้วขอดูหน่อย 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็ใช่นะซิ 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไงอ่ะ 
 
 
 
 
โทโมะ: ผ้ายืดพันแก้เคล็ด อยู่ในลิ้นชักโต๊ะตั้งทีวีอ่ะ ไปหยิบมาหน่อย
 
 
 
 
แก้ว: ได้ค่ะๆ 
 
 
 
 
 
                                  แก้วรีบไปหามือข้างนึงก็หาส่วนมืออีกข้างก็จับชุดเอาไว้ โทโมะเห็นท่าทางดูทุลักทุเล 
 
 
 
 
โทโมะ: เข้าไปอาบน้ำเถอะ ท่าทางทุลักทุเลสิ้นดีเลย 
 
 
 
 
แก้ว: แต่ แก้วช่วย
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่ต้อง ! ไปจัดการเรื่องตัวเองให้เสร็จก่อนเถอะก่อนจะช่วยคนอื่นอ่ะ 
 
 
 
 
แก้ว: ก็ได้