Fic Naruto - I Want You To Know

          I Want You To Know : Intro
          Writer : Nustsuto2
 
 
 
 
 
            “นารูโตะคุง ถึงแม้เธอจะไม่รู้ แต่ว่า...จริงๆแล้ว....” เสียงนิ่มๆที่กำลังสั่นด้วยความกลัว ถูกเปล่งออกมาจากผู้หญิงร่างบางคนหนึ่ง ดวงตาที่สั่นระริกกำลังจ้องมองไปยังตาสีฟ้าที่ใครๆก็บอกว่าดูสดใส แต่ตอนนี้ สิ่งที่เธอเห็น มีเพียงแววตาที่ดูว่างเปล่า และคล้ายว่ากำลังดูถูกเหยียดหยามเธอไม่มีผิด เธอใช้มือดันอกของเค้า แม้จะรู้ว่าไม่มีประโยชน์อะไร เพราะตอนนี้เค้าได้ขึ้นคร่อมตัวเธอไว้หมดแล้ว
            “.....”
            “ฉัน.....” เธอเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นดวงตาคู่นั้น
            “.....” เมื่อเค้าเห็นเธอเบือนหน้าหนี จึงใช้อกกว้างทับลงไปบนตัวของเธอให้ใกล้ขึ้น ก้มหน้าเข้าไปใกล้อีกจนปลายจมูกของเค้าติดกับเธอ
            “ฉันน่ะ รักนารูโตะคุงมากๆนะ”
            “.....”
            “ฉันรักนารูโตะคุงคนเก่า คนที่ยิ้มเก่ง ใจดี นารูโตะคุงที่ใครๆก็บอกว่าร่าเริง....”
            “.....”
            “นารูโตะที่ใครเห็นก็อยากอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่ใช่...”
            “.....”
            “ไม่ใช่นารูโตะที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นจนน่ากลัวแบบนี้ เพราะงั้นได้โปรดเถอะ”
            “.....”
            “กลับมาเป็นนารูโตะคนเดิม ที่ฉันเคยพบเจอเถอะนะ ได้โปรด...ฮึก” ในที่สุดความอดทนของเธอก็หมดลง น้ำตาที่กลั้นไว้พากันไหลออกมาจากตากลมสีไข่มุก
ในใจของเธอมีแต่ความกลัว กลัวเหลือเกินว่าทุกอย่างจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิม กลัวว่าเค้าจะไม่กลับไปเป็นคนเดิม กลัวว่าเค้าจะฝืนใจเธอเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา.......
            “หึ......”
            “!” ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เสียงแบบนี้ ไม่เอานะ ได้โปรด นารูโตะคุง ได้โปรด
            “รักฉัน?” เค้าเอียงคอถามเธอ นั่นทำให้จากจมูกที่อยู่ใกล้กันเปลี่ยนเป็นริมฝีปากใกล้กันแทน
            “นารูโตะคุง.....”
            “อย่าโกหกกันหน่อยเลยน่า เธอน่ะ ดีกับทุกๆคนนั่นแหละฮินาตะ”
            “ได้โปรด....อย่าทำแบบนั้นกับฉันอีกเลย นารูโตะคุง มันเจ็บ” เธอได้แต่ขอร้องเค้าผ่านน้ำเสียงสั่นเครือ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา ได้แต่เบือนหน้าหนีไปเรื่อยๆ ไม่สามารถคิดอะไรได้เลย กลัวว่าเค้าจะทำมันอีก
            “อ้อ! นี่ที่บอกว่ารักฉันจริงๆแล้วเพราะกลัวฉันจะกินเธอเหรอ? ว่าแล้วเชียว เธอจะไปรักคนที่ข่มขืนเธอได้ไง? จริงไหม?” เค้าว่าพร้อมกับยิ้มจนตาหยี
            “นารูโตะคุง.........” พอแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน ทำไม? ทำไมเค้าไม่เคยมองเห็นความรักที่เธอมีให้เค้าเลย เพราะอะไร? เค้าถึงใจร้ายแค่กับเธอ เพียงแค่เธอเท่านั้น เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากนอนร้องไห้อยู่ตรงนี้และเรียกชื่อของเค้า ไม่แม้แต่จะคิดอะไรออกอีกแล้ว
            “ดูเธอสิ ฮินาตะ เธอสวย เธอมาจากตระกูลที่ดี เธอมีดวงตาที่เป็นเอกลักษณ์ เธอใจดี เธอยิ้มให้กับทุกๆคน เสียงเธอน่ะเพราะจนอยากอัดเก็บไว้ฟังทุกๆนาที แม้แต่เสียงร้องไห้ของเธอยังเย้ายวนเลย”
            “นารูโตะคุง....ฮึก..ฮือ..”
            “แถมหน้าอกของเธอก็ใหญ่มาก” เค้าว่าก่อนจะก้มมองหน้าอกที่ถูกบดบังด้วยเสื้อผ้าเอาไว้
            “อย่าพูดแบบนั้นนะ...ฮือ”
            “นี่ขนาดใส่เสื้อนะ ยังเห็นขนาดนี้เลย อยากกินแล้วสิ” เค้าว่าก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเอง แล้วเลื่อนสายตากลับมามองดวงตาสีไข่มุกอีกครั้ง
            “ได้โปรดนารูโตะคุง.....ขอแค่เรื่องนี้”
            “มันสายไปแล้ว ที่รัก”
พูดจบเค้าก็ยิ้มให้เธอจนตาหยี แต่เมื่อเค้าลืมตาขึ้นมา แววตาเมื่อครู่หายไป กลายเป็นความดิบเถื่อนที่กำลังก่อตัวขึ้น เค้ากระชากเสื้อของเธอออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะก้มลงตรงร่องอกอวบอิ่ม ซุกไซ้เอาความหอมหวานของเธอโดยไม่สนใจเสียงของเธอเลยแม้แต่น้อย
            “นารูโตะคุง! หยุดนะ! หยุด!”
            “อ่า......ฮินาตะ นิ่มเหมือนเคยเลย ฮินาตะ”
            “นารูโตะคุงได้โปรด! ฮืออออ” เค้าหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองดวงตาที่ทั้งสั่นและเต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ และ.....
            เค้าจึงจัดการกระชากบราสีครีมลายลูกไม้ที่ดูเย้ายวนนี้ออกไปให้พ้นทาง
            “นารูโตะคุง!”
            “ที่รัก เรามาเริ่มกันเถอะ ”
 
 
Love you , Love Naruhina Love you , Love Naruhina 
 
 
 
           นัสสึโตะของคาคาชิ
          สวัสดีค่ะ ชาวขีดเขียนทุกท่าน ไรต์เตอร์นัสสึโตะเองค่ะ ดีใจมากเลยที่ได้มาเปิดเรื่องนี้ที่ขีดเขียนซักที ยังไงก็ขอฝากแฟนฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ʕ◉ᴥ◉ʔ