ฉันมันแค่วายร้าย..

 
 
 
" คงจะไม่มีวันที่เราจะได้รักกัน "
 
 
17.00 
 
 
               ณ สวนสาธารณะใกล้หมูู่บ้าน ร่างบางได้มาวิ่งออกกำลังกายหลังจากที่ไม่ได้ทำมานาน 
 
               เสียงฝีเท้าของบุคคลคนหนึ่งได้วิ่งตามเธอไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่นัก สายตาคู่นั้นมองร่างบางอย่างไม่คาดสายตา " เธอจะจำฉันได้มั๊ยฟาง " 
 
               " โอ๊ย " ร่างบางอุทานออกมาเมื่อจู่ ๆ เธอสะดุดขาตัวเองล้ม  ชายหนุ่มที่เห็นเเหตุการณ์นั้นจึงสบโอกาสวิ่งเข้ามาช่วยเหลือ
 
               " เป็นไรมากมั๊ย " ชายหนุ่มคนนั้นถามด้วยความห่วงใย ร่างบางละสายตาจากข้อเท้าตัวเองก่อนจะหันมาสบตากับชายคนนั้น เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา " เขาเป็นใคร ทำไมฉันคุ้นหน้าเขาเหลือเกิน " ร่างบางนั่งมองเขาอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะสะดุ้งเมื่อ
 
               " เธอ ! " ชายหนุ่มคนนั้นเรียกเธอเสียงดังเมื่อเห็นเธอเหม่อลอย แต่ต้องกล่าวขอโทษเมื่อทำให้ร่างบางตกใจ
 
               " เอ่อ คุณ..? " ฟางเอียงคอด้วยความสงสัย ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะตอบว่า
 
               " ป๊อปปี้ " ชายหนุ่มตอบก่อนจะยิ้มให้ร่างบาง แอบหวังว่าเธอจะจำเขาได้บ้าง
 
               " ป๊อปปี้.." ฟางพึมพำก่อนจะคิดถึง ป๊อปปี้  พี่ชายในวัยเด็กของตน แต่เธอต้องสะบัดความคิดทิ้งเพราะ ปอปปี้ของเธอคงไม่หล่อขนาดนี้
 

               " ฟางเป็นไร " ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นเธอสะบัดหัวตัวเอง หารู้ไม่ว่าตัวเองเผลอปากเรียกชื่อเธอออกไป
 
               " เอ๋ คุณรู้จักชื่อฉันได้ไง " ฟางถามด้วยความสงสัย ป๊อปปี้อมยิ้ม ก่อนที่ฟางจะเบิกตากว้างแล้วถามต่อว่า
 
               " พะ พี่ป๊อป.. รึเปล่าคะ " ฟางอ้าปากค้างด้วยความอยากรู้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบกลับเธอด้วยคำว่า " ใช่ค่ะ พี่ป๊อปเอง " ป๊อปปี้ตอบพลางลูบหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู ฟางที่ได้ยินคำตอบถึงกับยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
 
               " ทำไมพี่ป๊อปไม่บอกฟางอ่ะ ปล่อยให้ฟางถามชื่อได้ไง " ฟางถามแฝงด้วยความน้อยใจนิด ๆ ป๊อปปี้มองตามก่อนจะลุกขึ้น
 
               " ก็พี่จะรอดูไง ว่าฟางจำพี่ได้รึเปล่า " ป๊อปปี้ตอบ ฟางได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ให้ ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งกันต่อ
 
               " อยู่ที่นั่นเป็นไงบ้างล่ะ " ป๊อปปี้ถามพลางมองร่างบางเป็นระยะ 
 
               " ก็ดีนะคะ อากาศดีด้วย " ฟางตอบ
 
               " มีผู้ชายมาจีบเยอะมั๊ย " ป๊อปปี้ถามด้วยความอยากรู้ ฟางเงยหน้าขึ้นมามองป๊อปปี้ ก่อนจะยิ้มแป้น ทำเอาชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
 
               " ก็มีบ้าง แต่ฟางมีแฟนแล้ว ก็เลยไม่มีคนมาจีบ " ฟางตอบพลางก้มหน้าหงุด ป๊อปปี้ได้ยินถึงกับเบือนหน้าหนีด้วยความเจ็บปวด เขาเฝ้ารอเธอมาเนิ่นนาน มันน่าเจ็บใจชะมัด
 
               " แล้วพี่ป๊อปล่ะ หล่อ ๆ แบบนี้มีแล้วแน่ ๆ ใช่มั๊ยคะ " ฟางถามด้วยความร่าเริง ป๊อปปี้หันมาตอบเธอว่า
 
               " ยังหรอก พี่รอใครบางคนเค้าอยู่น่ะ " ป๊อปปี้ตอบพลางมองไปที่ดวงตาของร่างบาง
 
               " รอทำไมอ่ะ ทำไมพี่ป๊อปไม่จีบเลยล่ะ " 
 
               " คนที่พี่รอเค้ามีแฟนแล้วอ่ะ ก็ต้องรอให้เค้าเลิกกันก่อน " ป๊อปปี้พูด สายตาของเขามองทอดไปเป็นระยะไกล
 
               " โห น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นนะคะ " ฟางพูดด้วยความงสารพี่ชายของตัวเอง ป๊อปปี้มองก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้
 
               " ฟางขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ แม่รอนานแล้ว สู้ ๆ นะคะพี่ป๊อป " ฟางเอ่ยลาชายหนุ่ม ก่อนจะชูสองนิ้วเพื่อเป็นกำลังใจให้ป๊อปปี้ ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น ป๊อปปี้มองตามแผ่นหลังของร่างบางด้วยความเศร้า
 
 
 
" พี่จะรอเธอนะ ฟาง "