..ลำนำรัก..แม่มดแห่งอัลโตเรีย..

     "น้ายุอิ!เล่าต่อจากเมื่อวานหน่อยสิค่า~"เด็กน้อยวัย5ขวบที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งดื่มชาอยู่ข้างเตียง

     "ก็ได้ๆน้าจะเล่าให้ฟังนะแต่ว่า..ต้องตั้งใจฟังนะจ้ะ"

หญิงสาวตอบกลับเด็กน้อยพรางยิ้มบางแล้วเอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่มหนาที่วางอยู่บนโต๊ะ

     "เอาล่ะมาต่อกันนะ...."

{ณ ใจกลางป่าลึก}

     "เท่านี้ก็หายแล้วล่ะนะค่ะ"

หญิงสาวปล่อยมือออกจากมือของชายหนุ่มตรงหน้าพรางยิ้มบางนิดๆ

     "เธอช่วยผมไว้..ทำไมน่ะ?.."ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงนิ่งพรางก้มมองมือที่พันผ้าพันแผลของตนแล้วค่อยๆเงยหน้ามองหน้าอีกฝ่าย..

     "ก็...ไม่รู้สิค่ะ...การที่ฉันจะช่วยใครสักคนน่ะ..มันไม่เห็นจำเป็นต้องมีเหตุผลเลยนิค่ะ.."

หญิงสาวตอบกลับอีกฝ่ายไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพรางเงยหน้ามองดวงจันทราที่ส่องแสงราวกับเป็นแสงนำทาง...

     "งั้นรึ?..แล้วเธอชื่ออะไรน่ะ?..ผม โยฮันห์ โรฟาน"

     "..อาร์ซารี่ค่ะ...ฉันเป็น..'แม่มด'.."หญิงสาวตอบอีกฝ่ายออกไปด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนัก

     "แม่มด?..แม่มดอย่างเธอน่ะไม่เคยเจอมาก่อนเลยแหะ..ยังไงก็ขอบคุณมากนะ"

ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพรางยื่นมือข้างขวาไปลูบหัวร่างบางตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

     "ม..ไม่เป็นไรหรอกค่ะ!"เธอรีบตอบกลับไปด้วยสีหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอายอย่างมาก

"ว่าแต่..องค์ชาย..จะไป..ช่วยองค์หญิงรึป่าวค่ะ?"

     "นั้นสินะ...ก็ต้องไปอยู่แล้วล่ะ"อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจและแน่นอนว่าไม่มีทางัปลี่ยนใจแน่นอน..

..ซึ่งแน่นอน..อาร์ซารี่ไม่ค่อยเห็นด้วยกับคำตอบของอีกฝ่าบส่ะจะเท่าไร..

     "ทำไม?..ถึงจะไปล่ะค่ะ?"หญิงสาวถามออกไปตรงๆตามความคิดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเป็นกังวล..

     "คงเพราะ...ตัดสินใจไปแล้ว..แลวก็คงเพราะ..."อีกฝ่ายเว้นไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ

     "หน้าที่ล่ะมั้งนะ?...คงประมานว่า..เจ้าชายก็ต้องไปช่วยเจ้าหญิง..ละนะ"

"Zzz"

"หลับส่ะแล้ว..งั้น..ไว้ค่อยต่อเนอะ?"

-----------------