..ลำนำรัก..แม่มดแห่งอัลโตเรีย..

     "คุณน้าต่อออออ"

     "เอ๊ะ..ก็ได้ๆ..งั้นก็ต้องตั้งใจฟังนะจ้ะ"

     "รับทราบค่า"

     "งั้นก็......

{ณ ใจกลางป่าลึก}

"...งั้นรึค่ะ?...แล้วจะไปช่วยเมื่อไรล่ะ?"หญิงสาวเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไป..เพราะไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับคำตอบของอีกฝ่าย..เพราะถึงยังไงนั้นก็คือมังกรเลยนะ!

"นั้นสินะ..คงต้องรอให้ร่างกายฟื้นตัวก่อนล่ะนะ..แต่ประเด็นคือ..จะเอายังไงต่อ??"ชายหนุ่มหันหน้ามาถามคนข้างๆด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"นั้นสินะค่ะ...งั้นก็..ไปอาศัยอยู่บ้---"ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบก็มีเสียงนึงเทรกขึ้น "ไม่ได้นะ!!!"

"ใจเย็นๆก่อนสิซิลวี่ร์"หญิงสาวก้มหน้าไปพูดกับหญิงสาวตัวเล็กเท่ากำมือ"ไม่ยงไม่เย็นแล้ว!!นี่เธอคิดอะไรอยู่ห้ะ!!รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรอยู่!มาช่วยพวกคนที่เขาฆ่าอาจารเธอเนี่ยนะ?!!"

หญิงสาวตัวน้อยตะคอกถามอีกฝ่ายพรางค่อยๆปีนออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วใช้นิ้วชี้ไปที่ชายหนุ่ม

"เอ่อ...ช่วยอธิบายให้ฟังทีสิ?..ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร?"

"ข..ขอโทษทีค่ะ..นี่ซิลวี่ร์เป็---""ฉันเป็นภูติ!!และเป็นคนปกป้องอาร์รี่มนุษย์อย่างนายน่ะอย่ามายุ่งกับอาร์รี่เด็ดขาด!!!"

"..อ..อืม..ว่าแต่..ไอ้เรื่องที่ฆ่าอาจารเนี่ยคือ?.."

"...เอาเป็นว่า..ไปถึงบ้านฉันก่อนแล้วจะบอกเรื่องทั้งหมดนะค่ะ.." "แต่อาร์รี่!!"

"ไม่มีแต่..." "ก..ก็ได้..ชิ!"

...หลังจากนั้นทั้ง3ก็เดินทางไปบ้านของอาร์ซารี่ซึ่งอยู่ในป่าทึบที่ว่ากันว่าง'ผู้ใดที่เข้ามาในป่าแห่งนี้..จะไม่มีวันได้กลับไปอีก'..

ซึ่ง..ใครจะไม่รู้ล่ะ?..จริงมั้ย?..เพราะมันก็แค่คำพูดปากจากปากของใครบางคนเท่านั้น...

{ณ ในกระท่อมกลางป่าลึก}

[22:00]

"ดูเหมือนซิลจะหลับไปแล้วแหะ..งั้นก็...ตามสันญาค่ะ..ฉันจะบอกทุกสิ่งที่ท่านอยากรู้"

หญิงสาวพูดพรางจ้องหน้าคนตรงหน้าก่อนจะหยิบถ้วยชาแล้วยกขึ้นดื่ม

"งั้นขอเรื่องที่ภูติขิงเธอพูดล่ะกันนะ"

"ค่ะ...ก็..ความจริงฉันก็เป็นมนุษย์ปกติ..ล่ะมั้งค่ะ?..ไม่มีเวทอะไร..แต่แค่เติบโตมาในการดูแลของพ่อมดดท่านั้นเอง..พ่อมดคนนั้นเป็นทั้งพ่อและอาจารของฉัน..และ..เมื่อ5ปีก่อน...พวกมนุษย์ได้ทำการมีรุกรานป่าแห่งนี้..ซึ่แน่นอน...อาจารพยายามปกป้องป่าแห่งนี้เต้ฒที่..เพราะยังไงส่ะ..มันก็คือบ้านเกิดของทุกศัพสิ่ง..แต่แล้วเมื่อมนุษย์พบว่าอาจารเป็นผู้มีพลังพิเศษ..และก็ได้หาว่าอาจารเป็นพวก..คนทรยศ..หลังจากนั้นอาจารก็ถูกลอบสังหาร..."