Fic naruto ภาค พายุโลหิต

หลังจากฝึกซ้อม ก็ต้องหยุดเพราะลีเริ่มอ่วม ขนาดเค้ารวดเร็วมากแต่หญิงสาวกลับป้องกันและโต้กลับ(อย่างหนักหน่วง)ได้ โดยที่เค้าไม่ทันได้แตะตัวหรือเส้นผมเธอเลยด้วยซ้ำ
ซากุระอดไม่ได้ที่จะบ่น”อุตส่าห์เพลามือนะ”
ลีหอบ”มือหนักนะครับ”
“หึ ชั้นมือเบาแล้วค่ะ คนที่มือหนัก นู่น นั่งชมอยู่นู่น”
งานนี้ทำเอาคนที่อยู่ใกล้มองโทชิกิอย่างเกรงๆ
ชายชราหัวเราะหึๆ“หึๆข้ายอมรับ แต่ก็ถ้าไม่ร้ายจะสร้างไอ้โคตรโหดคู่นึงและมันก็ได้กำเนิดทายาทมารน้อยออกมารึ ฮ่าๆ แต่เจ้าคิ้วหนานั่นก็อึดดี ทนการโต้กลับของนังหนูได้นะ แต่ขอคนแก่แนะนำอะไรหน่อย”
ลี”ครับ”
“เจ้าน่ะ ใจร้อนเกินไป ศัตรูอาจจะจับทางได้ มันอันตรายนะ”
“ขอบคุณที่แนะนำครับ”
ซากุระนำดาบไม้เหน็บเอว”เดี๋ยวรักษาให้นะคะ”
หนุ่มคิ้วหนาอาการดีขึ้นเมื่อได้รับการรักษา
หญิงสาวหันไปหาคนผมเป็ด”ช่วยซ้อมหน่อยนะ ซาสึเกะคุง”
“ได้สิ แต่อย่าหาว่ารังแกล่ะ”
หญิงสาวเหยียดยิ้ม”ชั้นจะแสดงให้เห็นเองว่า…จิ้งจอกแดงแห่งเอโดะคนนี้เป็นยังไง เต็มที่เลยนะ ถ้าอ่อนข้อล่ะ ชั้นจะจับนายไปเป็นเหยื่อฉลาม”ว่าจบเธอก็นำเชือกผ้าที่พกมาพันแขนเสื้อที่รุ่มร่ามและพันตาตัวเองไว้ ส่วนซาสึเกะนั้นก็ใช้ดาบไม้
เมื่อสองฝ่ายเตรียมพร้อมแล้ว โทชิกิเป็นคนให้สัญญาณ
ซากุระกลับเข้าบุกเสียเอง ซึ่งซาสึเกะใช้ดาบกันได้ทัน…แบบเดียวกับตอนนั้น…
ไม่ทันได้คิดหญิงสาวพยายามเตะขาอีกฝ่ายแต่ชายหนุ่มกันได้
‘อุ่ก!’
หนึ่งหมัดชกเข้าที่ท้อง ทรุดครับงานนี้
นารูโตะ”แรงล้วนๆทรุดเลยนะเพื่อน ใช้ไม่ได้เลย”
ซาอิ”เค้าไม่ได้หนังหนาเหมือนคุณรึเปล่าครับ นารูโตะคุง คุณกับผมเป็นกระสอบทรายให้เค้าบ่อยๆ ผมว่า ผมชักเห็นอนาคตของคุณซาสึเกะลางๆแล้วล่ะ”
คนที่เหลือ…พวกแกพูดราวกับเป็นเรื่องปกติเลยนะ…
โทชิกิ..นังหนูมันเห็นเพื่อนเป็นอะไรฟะ…
การปะทะของสองหนุ่มสาวยังคงดุเดือดแม้ซาสึเกะจะใช้เนตรสังสาระแต่เธอก็สัญชาตญาณไวสามารถโต้กลับได้ เธอไม่เสียเปรียบแม้จะถูกปิดตา
ความเร็ว
พละกำลัง
เธอช่างแข็งแกร่ง
ตัวเธอยังขนาดนี้ ไอ้เกรียนหัวชมพูจะขนาดไหน
โทชิกิเห็นว่าการต่อสู้จะยืดเยื้อจึงสั่งหยุดก่อนที่ใครบางคนจะอ่วมเพราะเจอการเอาจริงของหลานสาว
“หยุดได้แล้วนังหนู กะจะฆ่าเค้ารึไง”
หญิงสาวที่ล๊อคตัวชายหนุ่มอยู่ยอมปล่อยแต่โดยดี ซาสึเกะหอบหายใจ เธอไม่ปล่อยให้เค้าใช้คาถานินจาเลยสักนิด ต้องยอมรับว่าการที่ต่อสู้ระยะประชิดกับเธอไม่ใช่เรื่องง่าย เห็นทีเค้าคงต้องฝึกเพิ่มสินะ
“ขอโทษด้วย ที่หนักมือไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร”
ซากุระคลี่ผ้าพันตาออก เธอเก็บอาการเก่ง เธอไม่แสดงอาการเหนื่อยหอบออกมาให้เห็น เธอแข็งแกร่ง ไม่ควรดูถูก
…
“ร้ายกาจนะ…”
“สมกับเป็นเสนาธิการทหารเอโดะ”
“คุณพอจะจัดการหล่อนได้ใช่ไหม”
“ดูถูกผมรึไง”
“อย่าลืมนะ คุณต้องกำจัดพวกมันให้หมดสี่คน นังนั่งร้ายขนาดไหน อีกสามคนร้ายยิ่งกว่า”
“ไม่ลืมแน่ ไม่ลืม”
“ชั้นหวังกับคุณมากนะ คุณมาดาระ”
เจ้าของนามยิ้ม ถึงจะไม่มีเนตรสังสาระ ไม่มีซูซาโนโอะก็ไม่เป็นไร ขอแค่ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง กำจัดคนแค่สี่คนแค่นี้สบาย
 
 
มาอัพแล้วค่า เม้นกันบ้างน้า ใครสะดวกเม้นนเด็กดีก็เม้นเลย ไรท์ฉีดยาแล้วไม่กัดแน่ค่า