ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

                    ป๊อบปี้เอาอีเมล์ของฟางส่งหาเฟย์ และพิมพ์บอกว่าตอนนี้ฟางต้องไปต่างประเทศกระทันหัน จากนั้นก็ปิดหน้าจอคอมลง แล้วนึกถึงสายตาที่ฟางมองเค้าก่อนที่เค้าจะออกมา 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็เพราะพ่อเธอไง ทำให้ครอบครัวชั้นต้องพัง 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                   ในช่วงเช้า ฟางลุกขึ้นมาอาบน้ำละแต่งตัวด้วยความยากลำบากเพราะรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว ฟางกลับขึ้นมาเก็บที่นอนก็มองคราบเลือด ด้วยความสมเพชในตัวเอง ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบ ฉัตรมาหา 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวพี่ตามไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: เดี๋ยวพี่ป๊อบก็มา รอแปบนึงนะ พี่มีงานขอตัวก่อนนะ 

 

 

 

 

 

ฉัตร: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้า 

 

 

 

 

 

ฉัตร: พี่ป๊อบ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฉัตรกลับมาจากฮ่องกงตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ

 

 

 

 

 

ฉัตร: เมื่อวานค่ะ ฉัตรแวะเอาของฝากมาให้พี่กับพี่เขื่อนค่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วไม่ต้องไปตรวจคนไข้เหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฉัตร: วันนี้ฉัตรลางานค่ะ เลยมาหาพี่ได้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วกินข้าวเช้ารึยัง 

 

 

 

 

 

 

ฉัตร: ทานแล้วค่ะ...งั้นเดี๋ยวฉัตรค่อยแวะมาหาใหม่นะค่ะ ต้องรีบเอาของไปให้เพื่อนต่อ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จ้ะ ขับรถดีๆนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          หลังจากปาริฉัตรกลับไป ป๊อบปี้ก็เข้ามาในไร่ เขื่อนที่เห็นป๊อบปี้คุยกับคนงานอยู่ก็เข้ามาหา

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ฉัตรกลับไปแล้วเหรอ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม กลับไปแล้ว 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไม่รู้ว่า คำสัญญาที่บ้านเราหมั้นหมาย ฉัตรให้พี่จะยังต้องทำอยู่อีกรึเปล่านะ เพราะถ้ายังต้องทำ อีกแค่ปีสองปีพี่ก็ต้องไปสู่ขอฉัตรล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คงไม่แล้วมั้ง 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ฉัตรก็ดีนะ พี่ไม่คิดจะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ตอนนี้มีแค่สิ่งเดียวที่พี่ต้องทำคือแก้แค้น พวกมัน พี่ไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องแต่งงานหรอก ไปทำงานได้แล้วเขื่อน 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหนแล้วอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ไปทำงานก่อนล่ะกัน 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบ !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         ป๊อบปี้เดินมาที่โรงครัวของคนงานแล้วให้คนตักอาหารใส่ปิ่นโตให้ชุดนึง ก่อนจะเอาอาหารมาให้ฟาง แต่เมื่อมาถึงก็ไม่เห็นฟาง ป๊อบปี้วางปิ่นโตไว้ก่อนจะเดินไปดูฟางแถวๆน้ำตก และฟางก็นั่งอยู่แถวๆน้ำตกจริงๆ 

 

 

 

 

 

 

 

                          ฟางนั่งเหม่อและคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน จนปวดหัว ฟางหยิบก้อนหินแถวๆนั้นขึ้นมาปาลงไปในน้ำ เรื่อยๆ ส่วนป๊อบปี้ก็ยืนกอด อกดูการกระทำของฟางอยู่ จนฟางลุกขึ้นและจะเดินกลับ ฟางเห็นป๊อบปี้ยืนมองอยู่ ฟางก็ไม่สนใจและเดินผ่านไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กินซะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ....

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นบอกให้กินไง ไม่ได้ยินรึไง !!!

 

 

 

 

 

 

ฟาง:  ชั้นไม่กิน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: จะไม่กินดีๆใช่มั้ย ได้ 

 

 

 

 

               ป๊อบปี้ขึ้นไปหยิบโซ่มาล่ามขาฟางไว้แล้วเอาผ้ามามัดมือฟางไว้ จากนั้นก็จะป้อนให้ฟางแต่ฟางหันหน้าไปทางอื่น ป๊อบปี้ทนไม่ไหวจับคางฟางให้หันกลับมาแล้วบีบปากยัดข้าวใส่ปากฟาง จากนั้น ฟางก็พ่นข้าวใส่หน้าป๊อบปี้  ป๊อบปี้เอามือเช็ดหน้าที่เลอะข้าว ก่อนจะยิ้มมุมปาก แล้วหยิบปิ่นโตทั้งหมดปาลงพื้น ตรงหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน !!!

 

 

 

 

                             จากนั้นก็เดินกลับไปปล่อยให้ฟางนั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านทั้งๆที่โดนมัดทั้งมือและโดนล่ามโซ่ไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         ป๊อบปี้เดินกลับมาที่ไร่ และปล่อยฟางไว้ และในช่วงสายๆฟางต้องนั่งตากแดดอยู่ทั้งๆที่โดนมัดและโดนล่ามโซ่  ตลอดที่ป๊อบปี้ตรวจดูงาน ก็นึกถึงฟาง ที่โดนมัดอยู่ ป๊อบปี้ปิดแฟ้มงานและไปหาฟางทันที