ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

                       เมื่อมาถึงวัดป๊อบปี้ก็เดินไปไหว้พ่อกับแม่ฟาง

 

 

 

 

 

ป๊อบ: วันนี้ผมพาลูกกับหลานมาหาคุณ...คุณพ่อกับคุณแม่นะครับ วันนี้ผมจะขอใช้โอกาสนี้ ทำเรื่องทุกอย่างให้มันถูกต้องจริงๆจังๆสักที ผมนายภาณุ จะขอดูแลลูกสาวของคุณพ่อกับแม่ทั้งสองไปตลอดทั้งชชีวิตเอง และผมขอสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจและต้องร้องไห้เพราะผมอีก...เฟิร์สครับ มาไหว้คุณตากับคุณยายก่อนนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: งั้นชั้นขอไปไหว้พ่อกับแม่คุณด้วยซิ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หนูขอโทษแทนพ่อสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาในอดีตด้วยนะค่ะ...เฟิร์สครับนี้คุรปู่กับคุณย่านะครับ 

 

 

 

 

 

 

                           หลังจากนั้นทั้งสามก็เข้าไปไหว้พระในโบสถ์กัน 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณนะที่ลืมความแค้นทุกอย่าง ขอบคุณจริงๆนะที่ทำทุกอย่างให้ชั้น 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมตังหากที่ต้องขอบคุณคุณ ขอบคุณที่ให้อภัย ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมนึกว่าจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เมื่อเราออกจากโบสถ์ เราจะลืมเรื่องในอดีตทุกอย่างแล้วอยู่กับปัจจุบัน คุณก็ลืมเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมดและเริ่มต้นใช้ชีวิตที่ไม่ต้องรู้สึกผิดอย่างที่ผ่านมาได้มั้ย...เริ่มต้นใหม่กับชั้นกับลูกนะ  สัญญากับชั้นได้มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมสัญญา ขอบคุณนะฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

                        

                            ป๊อบปี้ดึงฟางกับเฟิร์สเข้ามากอดกันสามคน เวลาผ่านไปหลายปีป๊อบปี้ก็ขอฟางแต่งงานและจดทะเบียนกันป๊อบปี้เลือกที่จะให้เขื่อนดูแลไร่แทน ส่วนตัวเองก็กลับมาช่วยฟางดูแลบริษัทและใช้ชีวิตที่กรุงเทพ ส่วนเฟิร์สก็เริ่มเข้าโรงเรียน ป๊อบปี้กับฟางเลือกโรงเรียนที่ดีที่สุดในกรุงเทพให้เฟิร์ส ส่วนเฟย์ก็ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ บางครั้งก็กลับมาไทยแวะมาเล่นกับหลานเป็นครั้งคราว ส่วนเขื่อนก็เริ่มไปต่างประเทศบ่อยขึ้น เพราะได้คนพาเที่ยวอย่างเฟย์เลยติดใจ และคู่ของแก้วกับโทโมะก็กำลังคุยๆกันอยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                วันนี้ฟางไม่สบายเลยไม่ได้ไปทำงาน ป๊อบปี้เมื่อทำงานเสร็จก็รีบไปรอรับลูกและรีบกลับบ้านทันที เมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นฟางกำลังทำอาหารอยู่ในครัวเลยรีบเข้าไปหา

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอทำไมมาทำอาหารล่ะ ไม่ให้คนอื่นทำล่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แล้วเฟิร์สล่ะอยู่ไหน

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กลับมาก็รีบไปเล่นของเล่นเลย 

 

 

 

 

ฟาง: อืม หิวรึยัง

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ต้องทำหรอก ไปพักเถอะ 

 

 

 

 

 

...: จริงด้วยค่ะ คุณฟางไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวพวกเราทำเอง

 

 

 

 

ฟาง: ก็ได้ๆ ไล่กันจังเลย 

 

 

 

 

 

                               ป๊อบปี้รีบพาฟางออกมานั่งที่ห้องรับแขก 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาไปหาหมอนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมล่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ชั้นไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงซะหน่อย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: รู้ได้ไงเป็นหมอรึไง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็....

 

 

 

 

 

 

                                 ฟางกำลังจะพูดแต่จู่ๆเฟิร์สก็รีบวิ่งมาหาป๊อบปี้กับฟาง ฟางก็แอบอมยิ้ม ส่วนป๊อบปี้ก็ดูงงๆ กับของในมือลูก

 

 

 

 

 

 

 

เฟิร์ส: อะไรไม่รู้ครับอยู่ในกล่องของเล่นของเฟิร์ส

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นี่ !!!! นี่มัน 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นอะไรร้ายแรง 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: สองขีดนี่...นี่ท้องใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม เฟิร์สครับ เรากำลังจะมีน้องอีกคนนึงแล้วนะ 

 

 

 

 

 

เฟิร์ส: น้อง เย้ๆๆ เฟิร์สจะมีเพื่อนเล่นแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

                        ป๊อบปี้ดึงฟางมาหอมซ้ายหอมขวาแล้วดึงมากอด

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นี่ๆๆ แน่นไปหายใจไม่ออกแล้ว

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็คนมันดีใจอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

                                  

 

 

                           จบแล้วนะคร๊าาาาาาาาาาาาาา

 

 

                                      THE END