ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

                       ในระหว่างที่ป๊อบปี้กำลังเล่นอยู่กับลูก ด้านฟางก็กำลังนั่งพับผ้าของลูกอยู่ใกล้ๆป๊อบปี้เลยพูดขึ้น

 

 

 

                    

ป๊อบ: ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: หืม 

 

 

 

ป๊อบ: พรุ่งนี้เราไปกรุงเทพกันน่ะ...พาลูกไปด้วย 

 

 

 

 

ฟาง: ไปกรุงเทพ ไปไหนเหรอ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พาลูกไปเที่ยวไง 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ได้ แล้วแต่เลย

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวอยู่กับแม่ไปก่อนนะ...เขื่อนพี่มีเรื่องงานจะคุยด้วยออกไปคุยข้างนอกกับพี่หน่อยดิ 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: มีไรเหรอพี่ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เรื่องที่พี่เคยบอกตอนที่พี่อยู่ที่วัด จัดการเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย 

 

 

 

 

เขื่อน: อ่อ เรียบร้อยล่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอกสารอยู่ไหน 

 

 

 

 

เขื่อน: เอกสารอยู่ในห้องผมอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: พรุ่งนี้ ก่อนไปเตรียมไว้ให้พี่ด้วยนะ 

 

 

 

 

 

เขื่อน: โอเคครับ แล้วพี่จะไปกี่วันอ่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ยังไม่รู้เลย เดี๋ยวยังไงพี่ค่อยโทรบอกอีกทีล่ะกัน 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        ช่วงค่ำหลังจากฟางพาลูกเข้านอนเรียบร้อยก็นั่งจัดเสื้อผ้าเตรียมไปกรุงเทพพรุ่งนี้ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เออชั้นลืมถามอ่ะ เราจะไปกันกี่วันเหรอ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วอยากอยู่กี่วันล่ะ

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วเราจะกี่วันล่ะ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เอางี้ๆ เอาไปเผื่อๆหน่อยล่ะกัน อาจจะหลายวันหน่อยมั้ง 

 

 

 

 

 

 

 

                     เช้าวันรุ่งขึ้นฟางป๊อบปี้และเฟิร์สก็มาถึงกรุงเทพโดยโทโมะเป็นคนมารับ ระหว่างที่นั่งรถผ่านไปเรื่อยๆ ฟางก็รู้สึกคุ้นๆกับเส้นทางอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

 

 

ฟาง: เราจะไปไหนกันอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวก็รู้เองแหละ 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะไปคอนโดคุณเหรอ...แต่มันคนละทางกันเลยอ่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คอนโด...ขายไปล่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขาย...ขายตอนไหนแล้วขายทำไมอ่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: อยากไปรื้อฟื้นเหรอ

 

 

 

 

 

ฟาง: หนิ!!! 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ล้อเล่นนะ...ผมหาบ้านที่กรุงเทพได้แล้วก็เลยประกาศขายอ่ะ

 

 

 

 

 

โทโมะ: คุณฟางน่าจะชอบนะครับบ้านหลังนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       เมื่อมาถึงบ้านฟางก็ตกใจที่ป๊อบปี้พามาบ้านของพ่อที่ถูกยึดไปแล้ว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชอบมั้ย...บ้านของคุณ  

 

 

 

 

 

ฟาง: บ้านหลังนี้ถูกยึดไปแล้วทำไม

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็ไม่ทำไมหรอก ผมเป็นซื้อคืนมาเอง

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณซื้อคืนมา...ทำไมคุณถึงซื้อมันคืนมาล่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมเบื่อที่จะต้องอยู่คอนโดแล้วอ่ะ อีกอย่างการที่มีบ้าน มันคงมีความสุข คงสมบูรณ์กว่าการอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมพื้นที่น้อยๆแค่นั้น...อีกอย่างบ้านนี้ก็ออกจะกว้าง ลูกจะได้มีที่เล่นเยอะๆไง

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เหตุผลของคุณแค่นี้จริงๆเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เข้าบ้านกันดีกว่า 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          ป๊อบปี้เลี่ยงที่จะตอบคำถามฟาง และรีบเข้าไปในบ้าน ฟางก็ยังรู้สึก งงๆกับการกระทำของป๊อบปี้ เมื่อเข้ามาในบ้านทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม แถมยังมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเดิม เมื่อฟางเข้ามาในห้องพระก็เห็นรูปของพ่อตั้งอยู่ บริเวณใกล้ๆกัน 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบปี้...ขอบคุณนะ 

 

 

 

 

 

เฟิร์ส: แม่คร้าบ

 

 

 

 

ฟาง: ว่าไงครับ 

 

 

 

 

 

เฟิร์ส: ป๊าๆ 

 

 

 

 

 

ฟาง: หึ ป๊าทำไมครับ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไปไหน

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปเถอะ เดี๋ยวก็รู้เอง

 

 

 

 

 

 

                           ระหว่างที่นั่งรถออกมาฟางก็ถามป๊อบปี้เรื่องรูปในห้องพระ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไม

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมอะไรอีก

 

 

 

 

ฟาง: ก็รูปพ่อ ทำไมถึง

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็บ้านท่านไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นจะแปลกเลย 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณนะ ที่เอาบ้านคืนมาให้ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: (: