ไฟแค้นซ่อนรัก

 
 
 
 
 
                       ในระหว่างที่ป๊อบปี้กำลังเล่นอยู่กับลูก ด้านฟางก็กำลังนั่งพับผ้าของลูกอยู่ใกล้ๆป๊อบปี้เลยพูดขึ้น
 
 
 
                    
ป๊อบ: ฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: หืม 
 
 
 
ป๊อบ: พรุ่งนี้เราไปกรุงเทพกันน่ะ...พาลูกไปด้วย 
 
 
 
 
ฟาง: ไปกรุงเทพ ไปไหนเหรอ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พาลูกไปเที่ยวไง 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ได้ แล้วแต่เลย
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวอยู่กับแม่ไปก่อนนะ...เขื่อนพี่มีเรื่องงานจะคุยด้วยออกไปคุยข้างนอกกับพี่หน่อยดิ 
 
 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: มีไรเหรอพี่ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เรื่องที่พี่เคยบอกตอนที่พี่อยู่ที่วัด จัดการเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย 
 
 
 
 
เขื่อน: อ่อ เรียบร้อยล่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอกสารอยู่ไหน 
 
 
 
 
เขื่อน: เอกสารอยู่ในห้องผมอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: พรุ่งนี้ ก่อนไปเตรียมไว้ให้พี่ด้วยนะ 
 
 
 
 
 
เขื่อน: โอเคครับ แล้วพี่จะไปกี่วันอ่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ยังไม่รู้เลย เดี๋ยวยังไงพี่ค่อยโทรบอกอีกทีล่ะกัน 
 
 
 
 
 
 
เขื่อน: ครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                        ช่วงค่ำหลังจากฟางพาลูกเข้านอนเรียบร้อยก็นั่งจัดเสื้อผ้าเตรียมไปกรุงเทพพรุ่งนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เออชั้นลืมถามอ่ะ เราจะไปกันกี่วันเหรอ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วอยากอยู่กี่วันล่ะ
 
 
 
 
 
ฟาง: แล้วเราจะกี่วันล่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอางี้ๆ เอาไปเผื่อๆหน่อยล่ะกัน อาจจะหลายวันหน่อยมั้ง 
 
 
 
 
 
 
 
                     เช้าวันรุ่งขึ้นฟางป๊อบปี้และเฟิร์สก็มาถึงกรุงเทพโดยโทโมะเป็นคนมารับ ระหว่างที่นั่งรถผ่านไปเรื่อยๆ ฟางก็รู้สึกคุ้นๆกับเส้นทางอย่างบอกไม่ถูก 
 
 
 
 
 
ฟาง: เราจะไปไหนกันอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวก็รู้เองแหละ 
 
 
 
 
 
ฟาง: จะไปคอนโดคุณเหรอ...แต่มันคนละทางกันเลยอ่ะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: คอนโด...ขายไปล่ะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขาย...ขายตอนไหนแล้วขายทำไมอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อยากไปรื้อฟื้นเหรอ
 
 
 
 
 
ฟาง: หนิ!!! 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ล้อเล่นนะ...ผมหาบ้านที่กรุงเทพได้แล้วก็เลยประกาศขายอ่ะ
 
 
 
 
 
โทโมะ: คุณฟางน่าจะชอบนะครับบ้านหลังนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                       เมื่อมาถึงบ้านฟางก็ตกใจที่ป๊อบปี้พามาบ้านของพ่อที่ถูกยึดไปแล้ว 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ชอบมั้ย...บ้านของคุณ  
 
 
 
 
 
ฟาง: บ้านหลังนี้ถูกยึดไปแล้วทำไม
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็ไม่ทำไมหรอก ผมเป็นซื้อคืนมาเอง
 
 
 
 
 
ฟาง: คุณซื้อคืนมา...ทำไมคุณถึงซื้อมันคืนมาล่ะ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมเบื่อที่จะต้องอยู่คอนโดแล้วอ่ะ อีกอย่างการที่มีบ้าน มันคงมีความสุข คงสมบูรณ์กว่าการอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมพื้นที่น้อยๆแค่นั้น...อีกอย่างบ้านนี้ก็ออกจะกว้าง ลูกจะได้มีที่เล่นเยอะๆไง
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เหตุผลของคุณแค่นี้จริงๆเหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เข้าบ้านกันดีกว่า 
 
 
 
 
 
 
 
 
                          ป๊อบปี้เลี่ยงที่จะตอบคำถามฟาง และรีบเข้าไปในบ้าน ฟางก็ยังรู้สึก งงๆกับการกระทำของป๊อบปี้ เมื่อเข้ามาในบ้านทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม แถมยังมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเดิม เมื่อฟางเข้ามาในห้องพระก็เห็นรูปของพ่อตั้งอยู่ บริเวณใกล้ๆกัน 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ป๊อบปี้...ขอบคุณนะ 
 
 
 
 
 
เฟิร์ส: แม่คร้าบ
 
 
 
 
ฟาง: ว่าไงครับ 
 
 
 
 
 
เฟิร์ส: ป๊าๆ 
 
 
 
 
 
ฟาง: หึ ป๊าทำไมครับ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไปไหน
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปเถอะ เดี๋ยวก็รู้เอง
 
 
 
 
 
 
                           ระหว่างที่นั่งรถออกมาฟางก็ถามป๊อบปี้เรื่องรูปในห้องพระ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไม
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมอะไรอีก
 
 
 
 
ฟาง: ก็รูปพ่อ ทำไมถึง
 
 
 
 
ป๊อบ: ก็บ้านท่านไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นจะแปลกเลย 
 
 
 
 
ฟาง: ขอบคุณนะ ที่เอาบ้านคืนมาให้ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: (: