ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

                            ป๊อบปี้ออกจากศาลาแล้วขับรถออกไปทันที ด้านเขื่อนเฟย์และโทโมะ มาถึงวัด และไม่นาน แขกก็เริ่มทยอยมาในงาน 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางเฟย์เอาเสื้อดำมาให้แล้วนะ 

 

 

 

 

ฟาง: อืม 

 

 

 

 

เฟย์: ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่า เดี๋ยวเฟย์ดูแขกในงานก่อนเอง

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบจะไม่มาจริงเหรอพี่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ไม่รู้ว่ะ โทรไปมันก็ไม่รับ

 

 

 

 

 

 

 

                     ในระหว่างที่ฟางกำลังเปลี่ยนชุด ฟางก็นึกถึงเรื่องเด็กในท้อง ตอนแรกฟางตั้งใจว่าถ้าเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ จะบอกป๊อบปี้แต่จะไม่ยอมให้ป๊อบปี้มายุ่งเกี่ยวกับลูก แต่ตอนนี้ ความคิดของฟางเปลี่ยนไปหมดแล้ว ฟางจะไม่บอกอะไรป๊อบปี้ทั้งนั้น ฟางเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาในงาน เห็นเขื่อนกับโทโมะยืนอยู่เลยเดินเข้าไปหา

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณ คุณสองคนมากนะค่ะ ที่อยู่ช่วยตั้งแต่แรกเลย 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไม่เป็นไรครับ 

 

 

 

 

 

ฟาง: คุณ ? 

 

 

 

 

โทโมะ: อ่อ ผมโทโมะนะครับ เป็นเพื่อนสนิทของป๊อบปี้ 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

โทโมะ: เดี๋ยวครับ เอ่อคือ เรื่องทั้งหมดคุณยกโทษให้ป๊อบมันได้มั้ยครับ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมว่านะ เค้าคงไม่ยกโทษให้พี่ป๊อบง่ายๆหรอก

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เฮ้ย เดี๋ยวพี่มานะ 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่จะไปไหน 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่รู้แล้วว่าป๊อบมันอยู่ไหน 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมไปด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                    โทโมะกับเขื่อนมาตามหาป๊อบปี้ที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ใจกลางกรุงเทพ และเห็นป๊อบปี้นั่งเมาอยู่คนเดียว เขื่อนรีบเดินไปดึงแก้วออกจากมือของป๊อบปี้

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พอเถอะพี่ป๊อบ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เขื่อน มาได้ไง

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ลูกน้องกูบอกว่ามึงอยู่ที่นี้

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วมาทำไม 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ปกติพี่ไม่ดื่มหนิ พี่เป็นไรจะดื่มทำไม 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อย่ายุ่งกับพี่ได้มั้ยเขื่อน โทโมะ มึงพาเขื่อนกลับไปที

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พอเถอะ ที่มึงมานั่งดื่มอยู่แบบนี้ เพราะมึงรู้สึกผิดใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ห้ะ รู้สึกผิด เฮ้ย กูเนี้ยนะจะรู้สึกผิด ไม่มีทางหรอก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ กูมีความสุขที่สุดเลย เขื่อนมีความสุขเหมือนกันใช่มั้ยที่มันตายอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่เมาจนไม่มีสติแล้วนะ พอเถอะ กลับได้แล้ว

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ ไม่กลับ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ปล่อยให้มันบ้าอยู่เดียวเถอะ เดี๋ยวเค้าก็โยนมันออกไปเองอ่ะ ไปเถอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                   เขื่อนกับโทโทโมะออกไปปล่อยให้ป๊อบปี้อยู่คนเดียว ด้านฟางและเฟย์ก็กลับมาบ้าน เฟย์มาเคาะห้องขอนอนกับฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์นอนไม่หลับเหรอ

 

 

 

 

 

เฟย์: เปล่าหรอกพี่ฟาง เฟย์

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์มีอะไรรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ขอโทษนะ ขอโทษทุกเรื่องที่ผ่านมา เฟย์ทำผิดกับพี่ฟาง เฟย์มันโง่เองที่พาเค้าเข้ามาในครอบครัวเรา เฟย์มันโง่เอง 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์พี่ไม่เคยโกรธเฟย์เลยนะ เพราะพี่รู้ดีว่าทั้งหมด มันไม่ได้เป็นเพราะเฟย์ 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางหมายความว่าไง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เค้าตั้งใจที่จะทำลายครอบครัวเราตั้งแต่แรกแล้ว ทุกอย่างเป็นแผนของเค้า และอีกเรื่องคือเรื่องที่เค้าแค้นพวกเรา คือพ่อเราไปฆ่าพ่อแม่เค้าก่อน 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ฆ่า !! 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คดีจ้างวานฆ่าไง ที่ตำรวจคุยกับพวกเราวันนี้ไง 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: เฟย์ไม่เชื่ออ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มันคือความจริงเฟย์