คุณท.หที่รัก

 
 
 
 
 
1
"ฮือ เจ๊ ทำไมฟางต้องได้มาที่นี่ด้วยง่ะ ฟางไม่อยากมาเลย งืออออออ" เสียงบ่นอุบของหญิงสาวงอแงมาตลอดทางโดยไม่มีหยุดหย่อน พร้อมสีหน้าบูดเบี้ยวที่แสดงออกว่าไม่อยากมาที่นี่เลยแม้แต่นิด "ก็แค่สามเดือนเองฟาง แกจะบ่นอะไรนักหนาห้ะ หรือว่าอยากตกงานล่ะ อันนี้ฉันก็ช่วยแกไม่ได้นะโว้ย" ไม่ว่าเปล่าคุณเธอทำท่ายักไหล่ทั้งสองข้างพร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้นี่มันน่าหมั่นไส้เสียจริงๆพูดจบขนมจีนก็ลากกระเป๋าเข้ามาที่ห้องพักโรงแรมสุดหรูที่ทางบริษัทจัดเตรียมไว้ให้ "นี่ยัยฟาง ฉันถามหน่อยเถอะแกเป็นอะไรนักหนาก็แค่มาทำงาน นี่ถ้าพวกพี่ทหารที่เราจะไปทำข่าวเขาให้ความร่วมมือแล้วก็จับพวกคนชั่วมารับกรรม เราอาจจะได้กลับก่อนกำหนดก็ได้" แก้วพูดขึ้นตามหลังขนมจีนมาติดๆ ก่อนจะจัดของเข้าตู้ให้เรียบร้อย ร่างบางได้แต่นั่งหน้างออยู่ตรงนั้น ในใจได้แต่คิดว่าไปที่อื่นไม่ได้รึไง ทำไมต้องเป็นที่นี่กัน? พูดก็พูดเถอะให้เธอไปทำข่าวที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ยังดีกว่าที่นี่เลยด้วยซ้ำ ถึงแม้มันจะเสี่ยงตาย แต่ก็ดีกว่าที่จะมาเจอใครบางคน ซึ่งเธอไม่อยากเจอเลยสักนิด ไม่เลย.. "เนี่ยฉันว่าวันนี้เราลงไปสูดบรรยากาศดีๆกับอาหารตาที่น่าตื่นตาตื่นใจดีกว่าดีไหมแก" ขนมจีนพูดขึ้นและแน่นอนแก้วรีบตอบตกลงในทันที "เออ ดีเหมือนกันเลยเจ๊ เผื่อจะได้พ่อของลูกด้วยเป็นไง" แก้วกระโดดโลดเต้นดีใจก่อนจะเข้าไปหาฟาง "นี่แกเลิกทำหน้างอได้แล้วนะ แล้วก็ลงไปข้างล่างกับพวกฉันนาว!" "ไม่ไป!" "แกต้องไป ไม่งั้นพวกฉันจะไม่คุยกับแกเลยนะ" "เอ้ย แกอย่าใจร้ายสิแก้ว" "จะไปไหม?" "อื้อๆ ไปก็ได้" "พูดงี้ตั้งแต่แรกก็จบ จะให้ฉันขู่ทำไม" แก้วส่ายหน้าน้อยๆให้กับความงอแงเป็นเด็กน้อยของฟาง ก่อนที่สามสาวจะออกไปสูดบรรยากาศดีๆของโรงแรมนี้ "โหย โรงแรมนี้วิวดีมากเลยอ่ะแก" ขนมจีนพูดพร้อมมองไปรอบๆ "เจ๊ๆดูนั่นดิ พี่ทหารกลุ่มนั้น.." แก้วสะกิดขนมจีนให้หันไปทางทหารกลุ่มหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังคุยอะไรบางอย่างกันอยู่ "งานดีอร่าาาาา อยากได้เป็นแฟนสักคน" ขนมจีนมองอย่างเพ้อฝันต่างจากฟางที่เห็นทหารกลุ่มนั้นแล้วต้องชะงักไปในทันที "เอ่อนี่ฉันลืมของไว้ข้างบนขอขึ้นไปเอาของก่อนนะ” ฟางหาข้ออ้างก่อนจะรีบเดินออกไปเพื่อหนีใครคนหนึ่ง เป็นจังหวะเดียวกับทหารกลุ่มนั้นกำลังเดินมาทางเธอพอดี แล้วก็... "กรี๊ดดดดดดด!" ร่างบางเดินสะดุดขาตัวเอง แต่ก่อนที่จะล้มมีมือหนึ่งเข้ามารับเธอไว้ทันทำให้เธอตกไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งสองมองตากันเหมือนหยุดเวลาไว้ตรงนั้น นี่เราต้องมาเจอกันอีกงั้นหรอ? "แฮ่ม แฮ่ม จะหยุดจ้องตากันได้รึยังจ๊ะ" แก้วที่ได้ยินเสียงกรี๊ดของฟางจึงรีบเข้ามาดู ทั้งสองสะดุ้งกับคำพูดของเธอ ก่อนที่พวกเขาจะผละออกจากกัน "เอ่อ น้องฟางเป็นอะไรมากไหมครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามร่างบางพร้อมเอ่ยชื่อฟาง สร้างความประหลาดใจให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเป็นอย่างมาก "ฉันไม่เป็นไร ขอตัวนะคะ โอ้ย!" ฟางทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็ต้องล้มลงเพราะเจ็บข้อเท้า "ข้อเท้าน่าจะแพลงนะครับ ให้พี่ช่วยดีกว่า" เขาเดินไปพยุงตัวฟางขึ้นแต่ร่างบางสะบัดออก "อย่ามายุ่งกับฉัน โอ้ย" ฟางจะล้มอีกแต่เขาจับเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอล้ม "ยังดื้อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ" ชายหนุ่มอุ้มฟางขึ้นมา "เดี๋ยวนายจัดการต่อด้วยนะโทโมะ ฉันขอพาคนดื้อไปนวดก่อน" "นี่คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย! ยัยเจ๊ แก้ว ช่วยฉันด้วย" ฟางดิ้นไปมาตะโกนขอร้องให้เพื่อนสนิททั้งสองช่วย "พวกคุณรู้จักผู้กองด้วยหรอครับ" โทโมะเดินเข้ามาถามแก้ว ทันทีที่แก้วหันไปสบตากับนายทหารหนุ่มนั้น.. "คุณครับ คุณ" โทโมะโบกมือให้เธอที่กำลังยิ้มอย่างชอบใจให้เขาอยู่ "ที่นี่ทหารงานดีชะมัดเลยเนาะ" แก้วบิดตัวเขินไปมา แต่ตาก็ยังคงจ้องนายทหารสุดหล่ออยู่ "แกจะบอกเขาได้รึยังยัยแก้ว" ขนมจีนกระซิบข้างหูแก้ว แต่อีกคนเหมือนต้องมนต์เมื่อได้เห็นหน้าหนุ่มหล่อคนนั้น "ยัยแก้ว!!" "เอ่อ ห้ะๆ มีอะไรเจ๊" "แกจะบอกเขาได้รึยัง" ขนมจีนพูดแล้วชี้ไปทางโทโมะ "เอ่อ เมื่อกี้คุณทหารพูดว่าอะไรนะคะ" แก้วยิ้มให้ชายหนุ่ม "ผมแค่ถามน่ะครับว่าพวกคุณรู้จักผู้กองด้วยหรอ" โทโมะยิ้มขำท่าทางของแก้ว "เปล่าค่ะ ฉันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน" "เอ้า แล้วทำไมผู้กองถึงได้.." "พวกฉันก็งงไม่ต่างจากคุณทหารหรอกค่ะ เดี๋ยวพวกฉันขอตัวไปหาฟางก่อนนะคะ" ขนมจีนพูดจบก็ลากแก้วออกมา "อะไร เดี๋ยวก่อนสิเจ๊ ยังคุยกับพี่ทหารไม่จบเลย.."
"โอ้ย" เสียงร้องของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหยุดทุกการกระทำแล้วเงยหน้ามามองหน้าเธอ
 
 
"เจ็บหรอครับ งั้นพี่จะนวดเบาๆ"
 
 
"ม..ไม่ต้องค่ะ ฉันจะกลับห้องแล้ว" ฟางพูดแล้วทำท่าจะลุกออกไปแต่ชายหนุ่มกดไหล่เธอให้นั่งลงไปเหมือนเดิม
 
 
"เท้าก็ยังไม่หายเลย เดินไหวรึไงครับ"
 
 
"ไหว หลีกไปฉันจะกลับห้อง"
 
 
"พี่ไม่ไป"
 
 
"นี่คุณ!"
 
 
"ยัยฟางงงงงงง!!" เสียงเพื่อนสนิททั้งสองวิ่งมาทางเธอ ก่อนจะหยุดมองผู้กองสุดหล่อที่นั่งนวดเท้าฟางอยู่
 
 
"พวกแกพาฉันออกไปจากตรงนี้ทีเถอะ" ฟางรีบขอร้องเพื่อนสาวทั้งสอง
 
 
"นี่น้องฟางไม่คิดจะแนะนำพี่ให้เพื่อนรู้จักหน่อยหรอครับ กะจะไล่พี่อย่างเดียวเลยรึไง" เขามองหน้าฟางแบบทะเล้นพร้อมยิ้มกวนๆให้เธอ
 
 
"ใช่ฟาง แกบอกฉันมาเลยนะว่าพี่ทหารคนนี้คือใคร แกไปรู้จักได้ยังไง" แก้วชี้หน้าฟางอย่างเอาเรื่อง
 
 
"เฮ้อ นี่ผู้กองภาณุ เขาเป็นเพื่อนสนิทพี่เขื่อนพี่ชายฉัน ส่วนนี่แก้วกับเจ๊ขนมจีนเพื่อนสนิทฉันค่ะ"
 
 
"สวัสดีค่ะผู้กองภาณุ" สองสาวพูดสวัสดีพร้อมกัน
 
 
"ไม่ต้องเรียกผมภาณุก็ได้ครับ ผมชื่อป๊อปปี้"
 
 
"อ๋อค่ะ คุณป๊อปปี้" แก้วพยักหน้าเข้าใจ
 
 
"ถ้ารู้จักกันแล้วงั้นฉันขอตัวนะคะ" ฟางทำท่าจะเดินออกไปแต่แก้วและขนมจีนลากตัวเธอกลับมา
 
 
"เดี๋ยว นี่แกยังไม่ได้ขอบคุณผู้กองเลยนะ" ขนมจีนท้วง ฟางจึงหยุดมองหน้าป๊อปปี้ที่ยิ้มให้เธออยู่ "เร็วสิ"
 
 
"คือฉัน"
 
 
"ไม่เป็นไรครับ ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ยังไงพี่ก็จะรอวันที่น้องฟางพูดคำว่าขอบคุณแล้วก็ขอโทษกับพี่แบบเต็มใจ เดี๋ยวยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ" ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้น
 
 
"นี่แกกับผู้กองนี่มีซัมติงกันรึเปล่า เล่ามาให้หมดเลยนะ" ขนมจีนชี้หน้าคาดโทษฟาง
 
 
"ป เปล่าสักหน่อย"
 
 
"แหนะ คิดว่าแกจะปิดบังฉันได้รึไง" แก้วมองฟางอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
 
 
"แล้วทำไมผู้กองเขาถึงพูดว่ารอแกขอบคุณแล้วก็ขอโทษด้วย" ขนมจีนพูดอีก ร่างบางได้แต่มองแหยๆแล้วรีบเดินหนีขึ้นห้องไปไม่สนใจคำพูดของสองสาวเลยแม้แต่นิด
 
 
"นี่ยัยฟางอย่าเดินหนีสิ" ขนมจีนและแก้วรีบเดินตามไปทันที
 
 
"ฟางแกเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ" แก้วที่มาถึงห้องพักก็รีบคะยั้นคะยอฟางให้เล่าให้พวกเธอฟัง
 
 
"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฟางรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที สองสาวได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆให้ฟาง
 
 
ร่างบางเดินมาหยุดที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะมองตัวเองในกระจกพลันคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ที่ป๊อปปี้พูด
 
 
 
'ไม่เป็นไรครับ ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ยังไงพี่ก็จะรอวันที่น้องฟางพูดคำว่าขอบคุณแล้วก็ขอโทษกับพี่แบบเต็มใจ’
 
 
 
"ทำไมต้องมาเจอกันด้วย ยิ่งไม่อยากเจอก็ยิ่งได้เจอ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
TBCกรุณารอตอนถัดไปนะค่าาาา เรื่องราวจะเป็นไงต่อต้องติดตาม หญิงเขียดคัมแบคแล้วนะฮ้าาา มาพร้อมกับเรื่องใหม่ด้วย ก็คือจำรหัสตัวเองไม่ได้ไงเลยไม่ได้เข้านานมาก แล้วก็ไม่รู้ว่าเปลี่ยนรหัสมันง่ายขนาดนี้ รู้งี้เข้าตั้งนานล่ะค่ะท่านผู้ชม อีกอย่างคือหญิงไม่ได้เข้านาน พอร์ตเรื่องเก่าก็ลืมไปละ55555 แต่จะกลับมาแต่งต่อให้แน่ๆค่ะ อิอิ ตอนนี้ก็ลองอ่านเรื่องนี้ไปก่อน ใช้เวลาที่หายไปแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ถ้าไม่โดนใจก็อยากให้ลองติดตามก่อนน้า ยังไงก็ติดตามกันน้าถือว่าขอกันนะคะ //ปาดน้ามตา