แค่เธอรักฉัน

 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เห็นทีคงต้องรีบให้สองคนนี้แต่งงานกันได้แล้ว
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: แต่ดูๆแล้วเด็กสองคนเค้าไม่ได้รักกันนะ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: แต่หนูฟางรักตาป๊อบ 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: แล้วป๊อบปี้ รักฟางรึเปล่า
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ยังไงซะ ชั้นก็เชื่อว่า ทั้งสองคนจะต้องรักกันได้แน่นอน
 
 
 
 
แม่ฟาง: แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: เชื่อเถอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ เราไปดูฤกษ์กัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                         เมื่อฟางกลับมาที่ห้อง ฟางนั่งลงที่ปลายเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าไปในไลน์ของป๊อบปี้ ฟางกะจะส่งข้อความไปขอโทษ แต่เมื่อพิมเสร็จกำลังจะส่ง ฟางก็ต้องลบมันทิ้ง 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เค้าคงยิ่งเกลียดเรามากขึ้นแน่ๆ 
 
 
 
 
 
                       ฟางเดินไปหยิบกล่องสีขาวขนาดกลางๆที่จุของได้เยอะทีเดียวมาตั้งไว้ที่ปลายเตียงแล้ว ฟางก็หยิบของแต่ละชิ้นออกมา ของแต่ละชิ้นมีกระดาษโน้ตติดไว้เกือบทุกชิ้น ฟางหยิบกล่องดนตรีม้าหมุน ขึ้นมาแล้วดูข้อความในกระดาษ "ของขวัญชิ้นแรกจากพี่ป๊อบ" จากนั้นก็หยิบของชิ้นต่อไปเป็นสร้อยเพชร รูปกระต่ายที่เป็นสร้อยเส้นเดียวและพิเศษมากที่ป๊อบปี้ให้ฟางในวันเกิด 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางอยากเลิกรักพี่ป๊อบ แต่ฟางก็ทำมันไม่ได้สักที 
 
 
 
 
 
 
 
                       โทโมะกลับมาถึงบ้านในช่วงเย็น แม่ก็ให้โทโมะขึ้นไปตามฟางลงมากินข้าว โทโมะเคาะประตูแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเลยเปิดเข้าไป เห็นฟางนอนหลับอยู่ที่ปลายเตียงเลยเดินเข้าไปดู โทโมะเห็นของต่างๆวางอยู่ใกล้ๆกับฟางเลยหยิบขึ้นมาดู เป็นรูปของฟางที่ป๊อบปี้วาดให้ใส่กรอบสีขาวแล้วมีโน้ตติดไว้ว่า "วาดให้ฟางบ่อยๆนะ (:"  โทโมะวางกรอบรูปลงก่อนจะมองน้องสาวด้วยความสงสาร โทโมะคุกเข่าลงแล้วปลุกฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฟาง ฟาง 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อือ
 
 
 
 
 
โทโมะ: ตื่นได้แล้ว 5 โมงแล้วนะ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พี่โทโมะ !!! (ฟางรีบเก็บของใส่กล่อง)
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฟาง พี่รู้นะว่าฟางรักป๊อบมันมาตลอด แต่พี่อยากให้ฟางตัดใจ เชื่อพี่เถอะ พี่ไม่อยากเห็นฟางเจ็บ 
 
 
 
 
 
 
                 เมื่อได้ยินสิ่งที่โทโมะพูดฟางก็นิ่งไป โทโมะเห็นฟางเหมือนกำลังจะร้องไห้ โทโมะลุกขึ้นแล้วดึงฟางเข้ามากอด 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เสียใจวันนี้ดีกว่าเสียใจวันข้างหน้านะฟาง 
 
 
 
 
 
 
 
                           แม่ฟางเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างก็รู้สึกสงสารฟางจับใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: อ้าวลงมาพอดี ว่าจะขึ้นไปตาม
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่จะไปข้างนอกอ่ะ คงไม่กินข้าวเย็นนะ 
 
 
 
 
แก้ว: อ้าว 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: จะไปไหน 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปทำธุระครับ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ธุระที่ว่า คงไม่ได้ไปหาผู้หญิงคนนั้นนะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: แม่ค่ะ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ฟังนะ พรุ่งนี้แม่จะไปดูฤกษ์แต่งงานให้แกกับหนูฟาง แม่จะหาฤกษ์ที่เร็วที่สุด แกควรจะเตรียมตัวได้แล้ว 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมว่าผมพูดไปพันครั้งล้านครั้งแล้วนะครับ ว่าผมไม่แต่ง แล้วที่สำคัญผมไม่เคยรักฟาง คนที่ผมรักคือพิม คนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือพิม 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: แต่คนที่แม่จะรับมาเป็นลูกสะใภ้ ก็คือ หนูฟาง คนเดียวเท่านั้น เหมือนกัน