แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

 

                        เมื่อกลับมาถึงบ้าน ฟางก็กลับไปอยู่บนห้องคนเดียว ฟางนั่งเหม่อมือก็เอาแต่ลูบท้องไปมา ฟางนั่งนึกถึงคำพูดของพิมกับป๊อบปี้ที่โรงพยาบาล มันทำให้ฟางเจ็บมาก

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ในเมื่อเค้าไม่ได้ต้องการเราตั้งแต่แรก เราก็ไม่มีความจำเป็นอะไรต้องฝืนมันอีกต่อไป

 

 

 

 

 

 

 

 

                   

 

 

                           ในช่วงที่ทานข้าวอยู่โทโมะก็สงสัยที่แม่เอาแต่ตักปลากับผักให้ฟาง โทโมะเลยถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: วันนี้ไปโรงพยาบาลกับแม่ ได้ไปหาหมอรึเปล่า

 

 

 

 

 

                ฟางมองหน้าแม่ก่อนจะตอบโทโมะ

 

 

 

 

ฟาง: หา

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หมอบอกว่าเป็นอะไร

 

 

 

 

 

ฟาง: หมอบอกว่าฟาง...ฟาง...ฟางท้อง

 

 

 

 

 

โทโมะ: ห้ะ !!! ท้อง !!!

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: ตกใจอะไร น้องแต่งงานมีครอบครัวแล้ว มันก็ไม่เห็นแปลก ที่น้องจะมีลูก

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ ฟางมาคุยกับพี่หน่อย  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มีซิ มีแน่ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ...

 

 

 

 

 

โทโมะ: ป๊อบปี้รู้รึยัง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางก็อยากคุยกับพี่เรื่องนี้เหมือนกัน...ฟางขอร้องนะอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับเค้า 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมล่ะฟาง มันเป็นพ่อนะ มันก็ควรจะต้องรู้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางรู้ ว่ายังไงซะวันหนึ่งเค้าก็ต้องรู้ แต่ขอฟางจัดการบางอย่างให้เรียบร้อยก่อน แล้วฟางจะเป็นคนบอกเค้าเอง อีกอย่าง พี่ก็น่าจะรู้ว่าเค้า อยากมีลูกกับฟางรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

                โทโมะนึกถึงเรื่องยาคุม 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่ฟางก็กินยาคุม ทำไม 

 

 

 

 

 

ฟาง: วันนั้นที่พี่เห็นฟางกำลังจะกิน ฟางไม่ได้กิน มันหล่นลงพื้น ฟางก็เลยไม่ได้กินเม็ดที่สอง จากเรื่องยาคุม พี่โทโมะก็คงรู้แล้วนะ ว่าทำไมฟางถึงไม่อยากให้เค้ารู้ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่พี่ว่า บางทีมันอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้นะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เปลี่ยนหรอก เค้ายังเหมือนเดิมทุกอย่าง หัวใจเค้าก็ยังเหมือนเดิม เค้ารักพิมประภา ไม่ใช่ฟาง อีกอย่างถ้าฟางไม่อยากเอาลูกไปยึดติดเค้าไว้ ฟางไม่อยากให้เค้าลำบากใจ ไม่อยากให้เค้าต้องมาทรมานอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก มาทนอยู่รับผิดชอบกับสิ่งที่เค้าไม่ได้ตั้งให้เกิดมา 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ถ้าพี่โทโมะรักฟาง เห็นแก่หลานที่จะเกิดมา เชื่อในสิ่งที่ฟางตัดสินใจนะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟางจะทำอะไร...จะทำแท้งเหรอ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะบ้าเหรอ ฟางไม่ฆ่าลูกตัวเองหรอกนะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แล้วฟางจะทำอะไร 

 

 

 

 

ฟาง: เดี๋ยวพี่ก็รู้เอง ฟางไปกินข้าวต่อนะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟางมันคิดจะทำอะไรนะ