แค่เธอรักฉัน

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เกิดอะไรขึ้น !! ป๊อบปี้ทำไม !! 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงทำเหมือนน้องกูไม่มีค่า มึง โธ่เว้ย !! 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: มันเกิดอะไรขึ้น !! ตอบพ่อมาเดี๋ยวนี้นะ ป๊อบปี้ !! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผม 

 

 

 

 

 

            จู่ๆฟางก็รู้สึกหน้ามืดและเป็นลมล้มลงไป โทโมะรีบประคองฟางป๊อบปี้จะเข้าไปช่วย แต่โทโมะตวาดกลับมาว่าไม่ต้อง โทโมะอุ้มฟางเข้าไปในบ้าน ทุกคนตามเข้าไปดูฟางในบ้าน ทิ้งให้ป๊อบปี้ยืนอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมไปต่อยพี่ป๊อบแบบนั้น 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ไม่อยากพูดถึงมัน ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วอยากรู้ ว่ามีเรื่องอะไรกัน ทำไมมันต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วย

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไอป๊อบมันให้ฟางกินยาคุม 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็แค่กินยาคุม ห้ะ!!! อะไรนะ ยาคุม !!! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ถ้ามันไม่รักฟาง พี่ยังพอเข้าใจนะ แต่ถ้าไม่รัก ก็ไม่ควรทำแบบนั้นลงไป แล้วมันยังให้ฟางกินยาคุมอีก มันแต่งงานกับฟางแล้ว แต่มันคงไม่อยากให้มีภาระ หรือมีพันธะตามมาทีหลัง พี่โครตผิดหวังในตัวมันเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นมา

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟางเป็นยังไงบ้างลูก ไปหาหมอมั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง:  ฟางไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                เมื่อทุกคนเห็นฟางดีขึ้นก็กลับมาที่บ้าน เห็นป๊อบปี้นั่งรออยู่หน้าบ้าน 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ทำไมไม่ไปดูเมียแกเลย หนีมานั่งอยู่ตรงนี้ทำไม

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โทโมะมันคงไม่ให้ผมเข้าไปหรอกครับ 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่รู้ทุกอย่างแล้วนะ แม่ไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไม่คิดเลยนะ ว่าพี่จะทำถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดฟางเค้าท้อง พี่ก็คงจะให้ฟางไปเอาเด็กออกใช่มั้ย แก้วผิดหวังจริงๆ 

 

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: คงคิดได้นะ ว่าทำผิดรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

                 เมื่อทุกคนเดินเข้าไปในบ้านแล้วฟางก็เดินเข้ามาหาป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟังฟางนะ มันไม่ใช่ความผิดของพี่ป๊อบเลย ที่พี่ทำมันถูกแล้ว คนเราไม่อยากมีลูก ไม่ได้รักกัน มันก็ต้องป้องกัน 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางไม่เป็นไร ฟางกินยาเรียบร้อยแล้วนะ พี่ป๊อบ ฮึก พี่ป๊อบ สบายใจได้ 

 

 

 

 

 

                    ป๊อบปี้เห็นฟางร้องไห้ออกมา ป๊อบปี้ดึงฟางเข้ามากอด 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ขอโทษ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อย่าโทษตัวเองเลย ลืมทุกอย่างเถอะ ฟางจะมาบอกแค่นี้แหละ ฟางกลับบ้านก่อนนะ