(Fic One piece) Love Danger [ law x nami ]

  “ อีกไม่กี่ ชั่วโมงข้างหน้าเราจะถึงเกาะชาบูแล้วนะ “ นามิได้บอกทุกคนเมื่อมองเห็นเกาะผ่านกล้องส่องทางไกลเห็นชัดขึ้นแล้ว

“ เย่ จะเป็นเกาะยังไงกันน้า “  ลูฟี่

“  จะมีร้านหนังสือที่มีหนังสือหายากอยู่มั้ยนะ “ โรบิน

“ ต้องซื้อวัตถุดิบเพิ่มสัก 2 เท่าแล้วสินะ เฮ้อ (เพราะลูฟี่แอบกินไปเมื่อต้นเรื่อง...) ซันจิ

“ คร่อ กก “  โซโล

“ นี่นามิ ขอเบิกตังหน่อยสิ พอดียาที่จำเป็นต้องใช้มันหมดอ่า “ ช้อบเปอร์ เข้ามาพูดกับนามิ ด้วยความสั่นกลัวเพราะ ผู้หญิงคนนี้ได้ขึ้นชื่อว่า เจ้าแม่แห่งจอมงกเลยทีเดียว

“ ได้สิ แล้วทำไมต้องสั่นขนาดนั้นด้วย “

“ ก็เธอมัน ขี้งกนี่นา นามิ “

“นี่ ปากหรือ อุซป อยากตายใช่มั้ย “ นามิไม่พูดเปล่าหยิบกระปองข้างๆตัวเองมาถือขึ้นทันที

“ ก็มันจริงนี่ !! “ ละอุซปก็วิ่งหนีเข้าแล็ปทดลองตัวเองทันที . . .

“ ไอ้บ้า!!! เห้อ  ช้อปเปอร์ ไม่ต้องสั่นแล้วก็ได้ ถ้ามันของจำเป็นที่ต้องใช้เพื่อทุกคนจริงๆ ก็บอกมาได้ตลอดฉันไม่ได้ว่าอะไรนี่”

“  จริงเหรออ  * - * “ กวางน้อยยิ้มอย่างมีความสุข

“ แต่ ถ้าเป็นของที่ไม่มีประโยชน์ ฉันจะให้นายชดใช้ตังที่ขอไปเป็น 2 เท่านะจ้ะ “

“ ง่ะ “ 

“ ฉันล้อเล่น ยังไงยาทุกตัวมันก็มีประโยชน์สำหรับทุกคนบนเรืออยู่แล้ว “

“ นั้นสินะ นั้นฉันขอไปเช็คก่อนน้า ว่ามีอะไรขาดหรือใกล้หมดแล้วจะได้ซื้อทีเดียวเลยยย  ฟิ้ววว” หลังจากพูดเสร็จ ช้อปเปอร์ไม่รีรอช้าให้นามิบ่นอีกจึงวิ่งกลับเข้าไปในเรืออย่างรวดเร็ว

“ อย่าบอกนะว่า  “ นามิครุ่นคิดขึ้นมาทันทีว่า ตัวเองคงหมดเงินไม่ใช่น้อย ๆแน่ๆ เพราะเจ้าพวกนั้นเล่นบาดเจ็บเป็นว่าเล่นทุกเกาะที่ไปเลยนี่สิ เฮ้อ

เดี๋ยวนะ ลมแบบนี้  ไม่นะ !!

“ ทุกคน !!  หาที่หลบเดี๋ยวนี้ !!!”

“อะไรของเธอนามิ “ ลูฟี่เอ่ยขึ้น

“ เร็วเข้า !!!!”  เสียงของเธอไม่ทันพอที่จะให้พรรคพวกของเธอหาที่หลบกำบังทัน เพราะพายุนี้ คือพายุที่100 ปีจะเกิดสักหน และมักจะส่งสัญญาณเตือนภัยก่อน 1อาทิตย์ ทำไมเธอถึงไม่ทันสังเกตกัน ทำไมกัน ทุกคน ขอให้ปลอดภัยด้วยนะ

ถึงเรือของทุกคนจะไม่แตกหัก แต่ก็ทำให้เรือได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก  พายุแบบนั้นจะไม่ทำลายข้าวของ แต่จำทำทำลายโสทประสาทของมนุษย์และร่างกายที่ปะทะกับลม บางคนอาจจะโชคดีไม่ได้รับผลกระทบอะไรร้ายแรง แต่กับบางคน ที่โชคร้าย คือ หูหนวก เสียการรับรู้ทั้งหมด หรือการมองเห็น การขยับร่างกาย และที่ร้ายที่สุดคือ ‘ เสียชีวิต ‘

ทำไมกันทำไมเธอถึงไม่ทันได้สังเกตพายุลูกนี้ ถ้าทุกคนเป็นอะไรไป  ฉันจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต ถ้าเกิดว่ามีคนได้รับความเสียหายมากที่สุด ขอให้เป็น เธอ ได้มั้ย พระเจ้า ได้โปรดช่วยทุกคน ช่วยเพื่อนๆ ของฉันด้วยละสติของฉันก็เลือนหายไป

“ คุณหมออ !! คุณหมอทราฟาลก้าคะ !! ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเถอะค่ะ “  หญิงคนนึงอายุน่าจะประมาณ 30 กว่าๆ ได้มาสถานที่พักพิงของกลุ่มฮาร์ทเพื่อขอร้องให้ช่วยเหลือบางสิ่ง

“  มีอะไร ? “

“ ตอนนี้ มีผู้บาดเจ็บ 8 คนกับอีก 1 ตัว ซึ่งตอนนี้หมอของเรานั้นมีไม่พอที่จะรักษาคนพวกนั้นได้พอค่ะใน 8 คนนั้น มีผู้บาดเจ็บสาหัส 1 คน เป็นตายเท่ากันซึ่งคุณหมอของทางเราในด้านนี้ได้ไปช่วยเหลือคนแถบชนบทไม่มีหมอที่เชียวชาญด้านนี้เลยค่ะ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยค่ะ “

ครุ่นคิด 8 คน 1 ตัว  “ อืม ก็ไปสิ “

ณ โรงพยาบาลชาบู ณ เกาะชาบู

“ คุณหมอคะ ด้านนี้ค่ะ “

หลังจากที่เค้ามาถึงโรงพยาบาลก็เดินเข้าไปที่ห้อง ICU ทันที และ เขาก็ได้เห็นหมวกฟางที่คุ้นเคย ห้องพักที่ ผู้ป่วยปลอดภัยดีแล้ว อย่าบอกนะว่า พวกนั้น . . . เขาเลยย้อนกลับไปอย่างรวดเร็วเพื่อสอดส่องตั้งแต่ห้องแรกจนถึงห้องสุดท้าย

และเขาก็เดินไปและสอดส่องดูทุกห้องว่าเป็นใครบ้างเริ่มจากห้องแรกที่เห็น

 . ผมสีดำ .

 . มีเขา .

. หุ่นยนต์ .

.  กระดูก .

.  ผมเหลือง .

.  ผมเขียว  .

.  จมูกยาว  .

.หมวกฟาง.

งั้นแสดงว่าห้องสุดท้ายที่อันตรายที่สุดคือ ไม่รอช้า! ลอว์ก็ได้เปิดประตูเข้าไปทันที ก็พบว่า

ใช่!! มันคือเธอ ผู้หญิงเรือนผมสีส้ม !! ยัยแมวขโมย นามิ!!

“ นี่มันเกิดอะไรขึ้น !!”  ลอว์ได้เอ่ยปากพูดหลังจากที่เห็นผู้หญิงคนนี้ ร่างกายเธอไม่มีบาดแผลอะไรที่สามารถทำให้เธอเป็นอันตรายได้ขนาดนี้ ! เขาหันไปหาพยาบาลที่นำพาเขามายันห้องนี้

“ คือว่า เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เกิดพายุขึ้น พายุที่ 100 ปีจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวที่ทะเลทางเหนือของเกาะค่ะ “

“ พายุ ? “

“ เกาะของพวกเราเรียก พายุนี้ ว่า  “ พายุมหันตภัย “  ผู้ใด ที่โดนเข้าบางคนก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย บางคนก็ถึงกับพิการ และส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือ เคส แบบ คนคนนี้ค่ะ ถ้าช่วยไม่ทันหรือทำไม่ถูกวิธี ก็ถึง ชีวิต ซึ่งคุณหมอที่คอยรักษาที่เกี่ยวกับ อาการแบบนี้ได้ตายไปเมื่อ 2 ปีที่แล้วและไม่มีลูกหลายคอยสืบทอดวิชานี้ ดิฉันจึงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณหมอ คุณหมอช่วยรักษาคนคนนี้เท่าที่จะทำได้ด้วยค่ะ !!”

“ !! ไปหาตำราแพทย์ที่เกี่ยวกับพายุลูกนี้มาให้ฉัน !” ลอว์ตะคอกใส่พยาบาลทันทีที่รู้ว่า ถ้ารักษาไม่ถูก เราเองนี่ละที่จะพรากชีวิตเธอไปด้วยน้ำมือตัวเอง

“  ห้อง Dr.  แชมเมอร์ที่เป็นคนศึกษาเรื่องนี้ได้บันทึกทุกอย่างไว้ในแฟ้มข้อมูลพวกนี้แล้วค่ะ ท่านเผื่อว่าพอจะมีใครศึกษามันต่อไปในรุ่นต่อรุ่นเพื่อรักษาชีวิตผู้คน “  หัวหน้าพยาบาลคนนึงได้เดินเข้ามาพร้อมบันทึกเล่มหนึ่ง  ทราฟาลก้า ไม่รอช้า รีบฉก ตำราไปอ่านทันที

เวลาผ่านไป ร่วม 1 ชั่วโมง

“ นี่ นามิอยู่ไหน !! “

“ คุณนามิอยู่ไหนครับ ! กรุณาบอกพวกผมด้วยเถอะครับ “

เสียงพวกนี้คุ้นๆเหมือนเสียงพวกหมวกฟาง ทันใดที่เค้าอ่านแล้วทำความเข้าใจกับวิธีรักษาเสร็จสิ้นแล้วเขาก็เดินออกมาดูต้นเสียงที่ดังกระหึ่มลั่นโรงพยาบาล

“ ช่วยเงียบๆหน่อยสิหมวกฟาง ฉันกำลังใช้สมาธิ “

“ โทราโอะ นายอยู่ที่นี่ได้ไง “

“ ฉันก็มาทำงานน่ะสิ”

“ นายเป็นคนรักษานามิใช่มั้ย โทราโอะ ช่วยเธอด้วย อย่าให้เธอเป็นอะไรไปเด็ดขาด !!!” ลูฟี่ร้อนรนและพูดขึ้นต่อหน้าทราฟาลก้าจากที่ควรเป็นคำขอร้อง แต่กลับกลายเป็นคำสั่ง ที่สั่งว่า ‘ ห้ามให้ยัยนั่นตายเด็ดขาดถ้ายัยนั่นตาย ฉันจะฆ่านาย’ กลายๆ

“ ถึงไม่บอก ฉันก็ต้องช่วยอยู่แล้ว  ปล่อย ฉันจะเข้าไปรักษายัยนั่น “

“ โทราโอะ “

“ ว่าไง ? “

“ ฝากยัยนั่นด้วย “  ลูฟี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงละสีหน้าที่เป็นกังวลอย่างมาก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่า ยัยแมวขโมยนั่น สำคัญต่อเจ้าหมวกฟางนั้นแค่ไหน ไม่มีใครไม่รู้ เพราะ ทุกคนรู้ ถึงได้คอยอยู่เคียงข้างกัปตันของตนตอนนี้

“ สำคัญ เหรอ ไม่ใช่แค่กับนายหรอก ‘ ลูฟี่ ‘ “

ตอนนี้ชีวิต ผู้หญิงคนนี้ อยู่ในเนื้อมือเขา เขาต้องทำให้ดีที่สุด แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน  เขาก็ไม่เคยคิดจะลืมพวกกลุ่มหมวกฟางที่ช่วยเหลือเขา โดยเฉพาะ ผู้หญิงคนนี้ ที่เค้าไม่เคยคิดจะลืม

“ ยังไงฉันก็ต้องช่วยเธอให้ได้ นามิ อย่ายอมแพ้ล่ะเพราะยังไงเธอก็ห้ามตาย “